Πέμπτη 27 Ιανουαρίου 2022. Kι όμως η βλάβη είναι ανήκεστος. Τα όποια καλύτερα βρίσκονται πίσω μας, στο παρελθόν. Από εδώ και στο εξής το κράτος-ανεξαρτήτως κομμάτων και πρωθυπουργών- θα γεννάει διαρκώς νέα συμβάντα σαν κι αυτά που παρουσιάζει το ρεπορτάζ της Καθημερινής και επικρίνει με το σχόλιό του ο διευθυντής της εφημερίδας κ. Παπαχελάς.
Κάπου μάλιστα η εφημερίδα κάνει λόγους για δημάρχους για τα πανηγύρια. Μόνο που πολλοί από αυτούς του δημάρχους που τώρα έγιναν για τα πανηγύρια έβρισκαν φιλόξενη στέγη στα κανάλια για να προβάλλουν το έργο τους και να μιλήσουν επί παντός επιστητού σε καιρούς γαλήνης.
Ας πορευτούμε τώρα με τις επιλογές μας. Όλοι μας. Eίμαστε οι επιλογές μας και ευτυχώς η βλάβη είναι ανήκεστος.
Καθώς στη κατσαρόλα ολοκληρώνεται το βράσιμο του βατράχου θα έρχονται οι booster δόσεις τύπου “Αττική Οδός” ώστε να μην αφήνουν περιθώρια ότι κάτι θα πάει στραβά στη πορεία προς το ανήκεστο.
Πριν το σχόλιο του κ. Παπαχελά, αντιγράφουμε από τη Καθημερινή το ρεπορτάζ τη Ιωάννας Φωτιάδη>
Τρία 24ωρα χωρίς ρεύμα σε αθηναϊκές συνοικίες
Απόγνωση και δυσαρέσκεια νιώθουν πολλοί κάτοικοι του λεκανοπεδίου – «Είμαστε νηστικοί, άπλυτοι και ξεπαγιασμένοι», λένε στην «Κ»
«Αποκλείεται κυρία μου, στη Φιλοθέη έχουν ρεύμα! Να, η διπλανή σας πολυκατοικία ηλεκτροδοτείται». Αυτή την απάντηση έδωσαν πολλές φορές οι υπάλληλοι από το τηλεφωνικό κέντρο του ΔΕΔΔΗΕ στην Τατιάνα, που μένει σε μια από τις λίγες ομολογουμένως πολυκατοικίες χωρίς ρεύμα στην εν λόγω συνοικία.
«Κάλεσα 18 φορές μετρημένες, έχοντας ελάχιστη μπαταρία στο κινητό μου και ύστερα από 20λεπτη αναμονή στη γραμμή με χρέωση», περιγράφει στην «Κ», ενώ διανύει το τρίτο 24ωρο χωρίς ηλεκτρικό ρεύμα. Η ίδια μαζί με την οικογένειά της είναι οι μόνοι που έμειναν στην πολυκατοικία φυλάσσοντας κυριολεκτικά… Θερμοπύλες. «Οι άλλοι ένοικοι και πολλοί γείτονες στα πέριξ φιλοξενούνται σε συγγενείς και φίλους, όμως αν φύγουμε και εμείς, πραγματικά δεν θα ασχοληθεί κανείς με την αποκατάσταση του προβλήματος».
Ολα ξεκίνησαν από ένα δένδρο, τα κλαδιά του οποίου υπό το βάρος του χιονιού έσπασαν το καλώδιο. Γύρω στις 11 τη νύχτα της Τρίτης εμφανίστηκε ένας τεχνίτης του ΔΕΔΔΗΕ, «είδε τη ζημιά, απεφάνθη ότι η επιδιόρθωση δεν απαιτεί πάνω από μισή ώρα και μας διαβεβαίωσε ότι έως τις 2 τα ξημερώματα θα είχε έρθει κάποιος». Μέχρι τις 3 μ.μ. της Τετάρτης, όμως, κανείς δεν είχε έρθει. «Είμαστε νηστικοί, άπλυτοι και ξεπαγιασμένοι, προσωπικά από την ένταση δεν κοιμήθηκα καθόλου την τελευταία νύχτα», καταλήγει.
Σαράντα δύο ώρες χωρίς ρεύμα μετράει η Στέργια Καβάλλου, που μένει στο Μαρούσι, σε κάθετο της Κηφισίας. «Δεν είχαμε ποτέ πρόβλημα σε κακοκαιρίες ούτε καν πέρυσι στη “Μήδεια”», αναφέρει στην «Κ». Η ζημιά, που επηρέασε τουλάχιστον ένα ολόκληρο τετράγωνο των Αναβρύτων, προκλήθηκε και πάλι από κλαδιά. «Ο ΔΕΔΔΗΕ έλεγε ότι δεν μπορούσε καθόλου να προσεγγίσει, καθώς το χιόνι έφτανε πάνω από το γόνατο και ο Δήμος δεν είχε καθαρίσει». Ως εκ τούτου ήταν επικίνδυνο και για τους κατοίκους να εξέλθουν από τα σπίτια τους. «Ενας γείτονάς μας στην προσπάθειά του να μετακινηθεί έσπασε το πόδι του και βρίσκεται δύο μέρες στο σπίτι με φρικτούς πόνους, καθώς το ασθενοφόρο δεν μπορεί να πλησιάσει».
Η ίδια είχε πολλές προσκλήσεις για φιλοξενία, «αλλά ακόμα και η μετακίνηση, πεζή, με τσάντες και ένα μικρό παιδί, θα ήταν ρίσκο». Περιμένει, λοιπόν, υπομονετικά στο σκοτεινό και κρύο σπίτι της, αξιοποιώντας τον φακό της… 5χρονης εξερευνήτριας κόρης της. «Είναι η μόνη που το διασκεδάζει: το τάμπλετ της λειτουργεί με μπαταρίες και η ίδια τρελαίνεται για έτοιμα σνακς». Το μεσημέρι της Τετάρτης το ρεύμα έφθασε για όλους, εκτός από το διαμέρισμα της Στέργιας. «Ηρθε για πέντε λεπτά και μετά πάλι χάθηκε» περιγράφει η ίδια, που μοιράζεται από την αρχή την εμπειρία της μέσω των social media. «Αυτό με έκανε να νιώθω λιγότερο μόνη, αποκομμένη και αβοήθητη, δεδομένου ότι επικρατεί απόλυτη ησυχία».
Από τις έξι παρά είκοσι της Δευτέρας είναι χωρίς ρεύμα ο Στέλιος Κάνδιας, που μένει στον Χολαργό, στην πλατεία Κύπρου. «Ποτέ δεν είχαμε πρόβλημα τέτοιας διάρκειας», διευκρινίζει. «Καλώ στον ΔΕΔΔΗΕ και αφού ακούσω όλο το εισαγωγικό, η γραμμή πέφτει». Προκειμένου να προλάβει περαιτέρω συνέπειες, έχει βγάλει το περιεχόμενο της κατάψυξης στο μπαλκόνι, έχει αφήσει ανοιχτές τις βρύσες (σ.σ. για να μην παγώσουν οι σωληνώσεις), ενώ για το βάδισμα στο χιόνι ακολουθεί τη συμβουλή ενός Βορειοευρωπαίου γείτονα. «Μου εξήγησε ότι για να μην πέφτεις, πρέπει να περπατάς σαν την πάπια», περιγράφει, θέλοντας να διασκεδάσει τη συσσωρευμένη δυσαρέσκειά του. «Λόγω της κατάστασης έχουμε έρθει κοντά με τους γείτονες, έτσι έμαθα ότι οι άνθρωποι που ζουν απέναντί μου κάνουν χρήση οξυγόνου».
>
Σαθρά «δοκάρια»
Η διαχείριση κρίσεων είναι η μεγάλη μας κατάρα. Το είδαμε παλιότερα, το ξαναείδαμε στις φωτιές το περασμένο καλοκαίρι, το παρακολουθήσαμε στο φιάσκο του χιονιά. Οταν ξεσπάει μία κρίση, οιασδήποτε μορφής, βγαίνουν όλες μας οι συσσωρευμένες παθογένειες δεκαετιών. Και μας λιώνουν, λιώνουν το ελληνικό κράτος μέσα σε λίγα λεπτά.
Αν κάποιος ψάξει, θα δει ότι μερικοί άνθρωποι σε θέσεις-κλειδιά δεν έκαναν σωστά τη δουλειά τους. Κάποιος κρίκος σε μια αλυσίδα σπάει, τη χειρότερη στιγμή. Στο Μάτι ήταν όποιος έδωσε τη λάθος εκτροπή των αυτοκινήτων και όποιος έστειλε αλλού όλα τα πυροσβεστικά μέσα. Προχθές, κάποιος είδε στην οθόνη κεντρικού ελέγχου της Αττικής Οδού ότι κάτι πάει στραβά, αλλά δεν πήρε την απόφαση να κλείσει εκείνη την ώρα τον δρόμο. Και μετά το σύστημα κατέρρευσε. Η Τροχαία δεν είχε αλυσίδες για τα αυτοκίνητά της, η «Αττική Οδός» τα έχασε, ο στρατός δεν ήξερε τι να κάνει, γιατί φυσικά δεν έχει συνηθίσει σε αποστολές χωρίς σχέδιο και οργάνωση, ό,τι ήταν να πάει στραβά πήγε. Είναι ασφαλώς σημαντικό πως δεν υπήρξαν θύματα.
Υπάρχει πολιτική ευθύνη για όλα αυτά; Ναι, προφανώς, και η κοινωνία τη ζυγίζει και την αποδίδει. Ομως, για να είμαστε σοβαροί, η πολιτική ευθύνη πρέπει να αφορά ένα κυρίως πράγμα: τη διαχρονική αδυναμία των πολιτικών μας να φτιάξουν ένα κράτος που θα μπορεί να αντέχει στις κρίσεις και δεν θα λιώνει στην πρώτη περιπέτεια. Τι σημαίνει αυτό; Οχι ρουσφέτια, απόλυτη αξιοκρατία στις υπηρεσίες που μετράνε, συνεχείς εκπαιδεύσεις και επανεκπαιδεύσεις, συνεχείς συνασκήσεις κρατικών και ιδιωτικών φορέων, καθαροί κανόνες διαχείρισης και σαφείς αρμοδιότητες. Πρέπει να φτάσουμε στο σημείο που από τον επιτελικό του Μαξίμου και τον περιφερειάρχη έως τον αστυνόμο στο επιχειρησιακό κέντρο θα ξέρουν όλοι τι πρέπει να κάνουν, πότε, την κρίσιμη ώρα. Μέχρι τότε θα ψάχνουμε αν φταίει ο Γιάννης, ο Μάκης ή ο Χατζηπετρής. Και ο Σούπερμαν να αναλάβει, δεν θα κάνει τίποτα εάν έχει να βασισθεί σε σαθρά «δοκάρια».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου