Δεν είναι έξαρση της βίας, είναι πόλεμος τον οποίο δεν μπορείς δυστυχώς να αντιληφθείς…

  

Δεν είναι η έξαρση της βίας το πρόβλημα, είναι  η κατάρρευση της ηθικής. Δεν είναι η νοσηρότητα το πρόβλημα, είναι  η επιβολή μιας ψεύτικης θεραπείας. Δεν είναι ο άρρωστος καταναλωτισμός το πρόβλημα, είναι η λανθασμένη αντίληψη του τι είναι «ανάγκη»…

Η νέα μορφή του πολέμου που ζούμε για πρώτη φορά, δεν σκοπεύει σε κατάκτηση εδαφών. Δεν είναι έμπειροι στρατηγοί που σχεδιάζουν πάνω σε χάρτες. Δεν ηχούν σειρήνες, ούτε ανοίγουν οι πόρτες από τα καταφύγια. Τα ηνία κρατάνε άρτια καταρτισμένοι «διαμορφωτές συνειδήσεων», που υπηρετούν τυράννους που δεν έχουν σημαίες, θρησκεία ή εδαφικές απαιτήσεις, επιθυμούν να τελειώνει το παραμύθι της «ελεύθερης βούλησης» και της «ανυπότακτης και ελεύθερης ψυχής». Επιθυμούν ένα τεράστιο στρατόπεδο, όπου δεν θα υπάρχει καμία δυνατότητα απόδρασης…

 

Γράφει ο Vasiliskos

 

Ενας πόλεμος έχει ξεκινήσει. Και στο πόλεμο κάθε βαρβαρότητα είναι σύνηθες φαινόμενο. Το πρόβλημα με αυτόν τον πόλεμο είναι πως από το μεγαλύτερο μέρος των ανθρώπων δεν γίνεται αντιληπτό πως συμβαίνει. Επειδή στα αρχέτυπα του μυαλού μας πόλεμος σημαίνει στρατός, βομβαρδισμοί, γκρεμισμένες πόλεις, στρατόπεδα, αιχμάλωτοι, τραυματίες και τάφοι γεματοι στρατιώτες που «έπεσαν» στη μάχη.

Η ανθρωπότητα μέχρι τώρα είχε αντιμετωπίσει αυτό το είδος πολέμου. Φιλόδοξοι ηγεμόνες, αιμοσταγείς τύραννοι, τολμηροί κατακτητές ή θρησκευτικοί ηγέτες, έσερναν τα πλήθη σε αιματηρές συγκρούσεις, οδηγώντας την ανθρωπότητα σε μια συνεχή ανακατανομή των εδαφών ή της κυριαρχίας των ισχυρότερων πάνω στους αδύναμους.

Η νέα μορφή πολέμου, δεν σκοπεύει σε κατάκτηση εδαφών. Δεν είναι έμπειροι στρατηγοί που σχεδιάζουν πάνω σε χάρτες. Δεν ηχούν σειρήνες, ούτε ανοίγουν οι πόρτες από τα καταφύγια. Τα ηνία κρατάνε άρτια καταρτισμένοι «διαμορφωτές συνειδήσεων», που υπηρετούν τυράννους που δεν έχουν σημαίες, θρησκεία ή εδαφικές απαιτήσεις, επιθυμούν να τελειώνει το παραμύθι της «ελεύθερης βούλησης» και της «ανυπότακτης και ελεύθερης ψυχής». Επιθυμούν ένα τεράστιο στρατόπεδο, όπου δεν θα υπάρχει καμία δυνατότητα απόδρασης.

Τα όπλα δεν είναι βόμβες, τουφέκια ή σπαθιά. Είναι εκείνα τα σκοτεινά ένστικτα που κρύβονται μέσα στην ανθρώπινη φύση, τα οποία «τραβάνε έξω» με οργανωμένα τεχνάσματα, για να γίνει χωρίς κόπο η μετάβαση στην μελλοντική δυστοπική κοινωνία των άνοων πλέον πιθήκων.

Είναι πολύ απλό να περιγράψει κανείς όλα τα όπλα της νέας τάξης πραγμάτων. Είναι ένας συνεχής βομβαρδισμός στον εγκέφαλο, από εντολές που επαναλαμβάνονται συνεχώς μέχρι την τελική μεταμόρφωση .

Μην σκοτίζεις το μυαλό προσπαθώντας να το καλλιεργήσεις, αγάπα το εφήμερο, το ανούσιο, εκπαίδευσε τα παιδιά σου να αποζητούν όσα η επιδερμίδα επιβάλλει, κέρδισε ακόμα και με δόλο τα άχρηστα αντικείμενα που σε εκπαιδεύουν πως είναι απαραίτητα εργαλεία επιβίωσης,  δεν υπάρχει κάτι ανήθικο εφόσον εξυπηρετεί την ατομική ευχαρίστηση ακόμα κι αν οι πράξεις βλάπτουν ή εξαπατούν τους υπόλοιπους,  να μην νοιώθεις ευγνωμοσύνη, να μην σε ενδιαφέρει η αρμονία, η καλαισθησία, η ομορφιά της φύσης, να περιορίσεις μέσω μιας οθόνης  το οπτικό σου πεδίο σε μερικές ίντσες, να θεωρείς μαγκιά την αγένεια, αδυναμία την ευγένεια.

Κι έτσι σκλάβος των παθών, να είσαι ευάλωτος απέναντι στους εκβιαστές της ζωής σου. Ένα συνεχές «αν δεν κάνεις αυτό, θα σου συμβεί εκείνο». Η άθλια κατάληξη του κατ’εικόνα και ομοίωση των θεών είναι πως η μόνη ομοιότητα με τους θεούς-τυράννους είναι πως μας έμαθαν να λατρεύουμε το ΕΓΩ ΜΑΣ. Μόνο που εκείνοι μπορούν να χρησιμοποιούν το αίμα μας για να λούζονται ενώ εμείς μόνο κάτι τελευταίας κατηγορίας σαπούνια. Οι μικροί θεοί κληρονόμησαν τα πάθη των μεγάλων θεών, με έναν όρο. Να έχουν ελάχιστα όπλα για να τα ικανοποιούν. Τόσα όσα χρειάζονται για να ζουν σε μια διαρκή αναζήτηση μιας γυναίκας που ονομάζεται ευτυχία,  που τυφλά οι κυνηγοί προσπαθούν να ανακαλύψουν που κρύβεται.

Και ποιος μας δείχνει το δρόμο. Ο διαβάτης που όταν τον ρωτάς που είναι ο σωστός ο δρόμος, σου δείχνει πάντα τον λάθος, όπως εκείνο το παλιό αίνιγμα…  

Δεν είναι η έξαρση της βίας το πρόβλημα , είναι  η κατάρρευση της ηθικής.

Δεν είναι η νοσηρότητα το πρόβλημα , είναι  η επιβολή μιας ψεύτικης θεραπείας.

Δεν είναι ο άρρωστος καταναλωτισμός το πρόβλημα , είναι η λανθασμένη αντίληψη του τι είναι «ανάγκη»

Είναι η κατάσταση εκείνη όπου από το σύνθημα «ελευθερία ή θάνατος» κρατάς μόνο την απειλή του θανάτου, γιατί τη λέξη ελευθερία δεν την χρειάζεσαι, μια και αγνοείς πως είσαι σκλάβος.

ellinikiafipnisis.blogspot.com