γράφει ο Άκης Ρούσσος
Ξεκινώντας σήμερα αυτό το άρθρο θα μπορούσε να πει κανείς πως ενώ το συγκεκριμένο κείμενο, αλλά και άλλα, ενώ τα έχουν διαβάσει εκατομμύρια κόσμου, κανείς δεν είδε και δεν απέδωσε την ουσία, γιατί κανείς δεν επέδειξε την αρμόζουσα προσοχή στον τρόπο με τον οποίο θα μπορούσε να αντλήσει τα σωστά αποτελέσματα μέσα από την ανάλυση.
Θα παρουσιάσουμε σήμερα την πτώση της Ελληνικής ψυχής, στα Τάρταρα
της υλικής της υπόστασης, μέσα από συγκεκριμένες πτυχές του κειμένου που
είχαμε την τύχη ως είδος, να παραμείνει στην κατοχή μας.
Χιλιάδες χρόνια, μετά από μία απόλυτη κατοχή πάνω στον πλανήτη από
τους Επικυρίαρχους, μας δίνετε η δυνατότητα, να δούμε κατάματα, έναν
σωστό τρόπο, για να καταλήξουμε στο πως και με ποιόν τρόπο το ανθρώπινο
είδος κατέληξε στην προτελευταία βαθμίδα της κατηφόρας του.
Θα
εξηγήσω αμέσως τι λέω με τον ποιο απλό τρόπο για να γίνει κατανοητό
ακόμη και σε εκείνους που ουσιαστικά απέχουν από τέτοιου είδους θέματα
που θέλω να καταλήξω.
Ας πάρουμε τα πράγματα από την Αρχή …
Ιστορικά, και μέσα από έρευνες, γνωρίζουμε όλοι μας, πως μετά από τον πόλεμο μεταξύ Αθηναίων και Ατλάντων, κλείνουν τα ύδατα της Στυγός, και τα όντα που είχαν την δυνατότητα να κινούνται σε όλες τις διαστάσεις μέχρι τότε, αποβάλλονται και παραμένουν κλεισμένα στις τέσσερεις μικρές διαστάσεις της ύλης.
Είναι γεγονός οτι με την Ατλαντίδα έχουν ασχοληθεί πολλοί μα και
διαφορετικοί σύγχρονοι συγγραφείς με αποτελέσματα από φαιδρά έως
σημαντικά. Κανείς όμως από τους συγγραφείς διεθνούς κύρους δεν λαμβάνει
υπ΄όψιν του την ύπαρξη και μιάς άλλης μεγάλης δύναμης την ίδια εποχή.
Αυτήν την δύναμη που ήταν τόσο ισχυρή που κατανίκησε τους Άτλαντες.
Όλοι χρησιμοποιούν τον Πλάτωνα για να χτίσουν τον δικό τους μύθο για την
Ατλαντίδα, αλλά τον χρησιμοποιούν επιλεκτικά αποσιωπώντας ταυτόχρονα
την ύπαρξη των «Ελλήνων-Αθηναίων».
Ο Πλάτωνας ή λέει την αλήθεια ή λέει ψέματα. Δεν μπορεί να δεχόμαστε μόνο τα μεν και όχι τα δε.
Υπάρχει μεγάλο κενό στην υπόθεση αυτή, που όμως με τα δικά μας
ελάχιστα ερευνητικά μέσα, βγάζουμε στο Φώς, με τον πιο απλό και
κατανοητό τρόπο.
Ιστορική αναδρομή μέσα από τα κείμενα …
Τι λέει για την Ατλαντίδα ο Πλάτων στον «Τίμαιο” 22-25: “».
…Εκεί
λοιπόν (στην Αίγυπτο), όταν επήγεν ο Σόλων, καθώς είπεν, ετιμήθη με
εξαιρετικάς τιμάς από τους κατοίκους και ζητών πληροφορίας διά την
παλαιάν ιστορίαν της χώρας του, από τους ιερείς εκείνους που την
εγνώριζον πολύ καλά, ανεκάλυψεν ότι ούτε αυτός ο ίδιος ούτε άλλος κανείς
Έλλην εγνώριζε τίποτε σχεδόν διά τα παλαιά. Και όταν κάποτε ηθέλησε να
τους παρασύρη εις συζήτησιν διά τα παλαιά ήρχισε να τους λέγη διά τα
αρχαιοτάτας παραδόσεις των Αθηνών. Κάποιος από τους ιερείς πολύ
ηλικιωμένος του είπε τότε: «Σόλων, Σόλων, σεις οι Έλληνες είσθε αιωνίως
παιδιά, κανείς Έλλην δεν είναι γέρων».
Η θέση της Ατλαντίδος σύμφωνα με τον Πλάτωνα (κατά προσέγγιση).
Ο Σόλων άμα ήκουσε αυτά, του είπε: “Πώς γίνεται αυτό, τί εννοείς με αυτά που λέγεις;”. Και εκείνος απήντησεν: «Όλοι είσθε νέοι κατά την ψυχήν, διότι δεν έχετε μέσα εις την ψυχήν σας καμίαν παλαιάν γνώσιν διά την αρχαίαν παράδοσιν, ούτε και κανένα μάθημα παλαιόν από την πολυκαιρίαν».
Αιτία αυτού του φαινομένου είναι η εξής:
Πολλαί καταστροφαί ανθρώπων έχουν γίνει και θα γίνουν στο μέλλον, από πολλά αίτια, οι πλέον μεγαλύτεραι από πυρκαγιές και κατακλυσμούς και αι μικρότεραι από αμέτρητα άλλα αίτια.
Π.χ. η παράδοσις που επικρατεί αλλά και τα κείμενα που μας έχουν παραδοθεί χρόνια τώρα εις την χώραν σας, λένε ότι δηλαδή, κάποτε ο Φαέθων o υιός του Ηλίου, αφού έζευξε το άρμα του πατρός του, επειδή δεν είχε την ικανότητα να ακολουθήση τον ίδιον με τον πατέρα τον δρόμον, και τα επί γης επυρπόλησε και αυτός κτυπηθείς από κεραυνόν εφονεύθη, αυτό λέγεται ως μύθος, ενώ η πραγματικότης είναι η “παράλλαξις” των πέριξ της γης περιφερομένων Ουρανίων Σωμάτων και η καταστροφή από το άφθονον πυρ κατά μακροχρόνια διαστήματα των επί της γης ευρισκομένων όντων.
Τότε λοιπόν όσοι κατοικούν εις τα όρη και εις υψηλούς και εις ξηρούς τόπους καταστρέφονται περισσότερον από εκείνους που κατοικούν πλησίον των ποταμών και της Θαλάσσης.
Εις την χώραν μας όμως ο Νείλος, ο οποίος και κατά τα άλλα είναι ο σωτήρας μας, και μας σώζει εις τοιαύτας περιπτώσεις αμηχανίας υπερεκχειλίζων.
Όταν εξάλλου οι Θεοί, καθαρίζοντες την γην, την καταπλημμυρίζουν με νερά, όσοι ευρίσκονται εις τα όρη σώζονται, όπως π.χ. οι βουκόλοι και οι βοσκοί, όσοι όμως κατοικούν εις τας πόλεις σας παρασύρονται από τους ποταμούς εις την Θάλασσαν.
Εις την χώραν μας όμως εδώ ούτε τότε ούτε άλλοτε πίπτει εκ των άνω νερό επάνω εις την γην, αλλά αντιθέτως φυσικότατα αναδύεται εκ των κάτω προς τα άνω.
Εξ’ αιτίας αυτών λοιπόν των αιτιών αι παραδόσεις της χώρας μας λέγεται ότι είναι παλαιόταται. Η αλήθεια όμως είναι ότι εις όλα τα μέρη, όπου ο χειμών ή η ζέστη δεν είναι υπερβολικά, υπάρχει πάντοτε το γένος των ανθρώπων, άλλοτε πολυάριθμον και άλλοτε ολιγάριθμον.
Τελειώνοντας με τα ντοκουμέντα που αφορούν μερικά μέρη του άρθρου, θα ήθελα να περιγράψω μα και να αναλύσω την Αληθινά καταγεγραμμένη ιστορία της πτώσης του ανθρώπου εδώ στην Γαία.
Πώς και γιατί εξέπεσε το ανθρώπινο είδος στη Γαία.
Μετά από όλα όσα συνέβησαν, είχαμε τον περιορισμό και την φυλάκιση
των Θεών στις τέσσερεις διαστάσεις, από τις δώδεκα που μπορούσαν να
αναπτυχθούν.
Αυτό ούτε τιμωρία ήταν, μα ούτε και μια άδικη πράξη.
Αυτό συνέβη απλά γιατί Η Δημιουργός Αιτία που έπρεπε να Συνεχίσει, ΤΗΝ
ΠΟΡΕΊΑ ΤΗΣ ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΕΙΣΟΥΣ, έπραξε σύμφωνα με τους
Συμπαντικούς Νόμους, και χάρισε στους συν-δημιουργούς θεούς, ότι τους
άξιζε, και τους απέβαλλε από την Πνευματική Δημιουργία.
Έτσι χωρίς να
χάσουν τις όλες τις ιδιότητες που είχαν μέχρι εκείνη την χωροχρονική
στιγμή, περιορίστηκαν μέσα στον χώρο και τον χρόνο που τους αναλογούσε
με την μόνη διαφορά πως χωρίστηκαν σε δέκα άυλες κοσμικές σφαίρες που
στην σημερινή μας διάλεκτο είναι :
Πρώτον : Με αυτόν τον τρόπο δημιουργήθηκε το δικό μας ηλιακό σύστημα.
Δεύτερον : Οι δέκα πλανήτες του Ηλιακού μας συστήματος.
Τρίτον : Οι μικροί δέκα συν-δημιουργοί θεοί.
Τέταρτον
: Οι οντότητες που αφού έκλεψαν το Συμπαντικό Φως, έπραξαν ακριβώς
αντίστροφα, από ότι συντελείται στην Πνευματική Δημιουργία.
Πέμπτον : Δημιούργησαν όντα τα οποία αντί να είναι ενωμένα διαχωρίστηκαν.
Στην πρώτη φάση, και άρα στον πρώτο διαχωρισμό, έχουμε τους δέκα πλάνητες πλανήτες που είναι :
Κρόνος | Ουρανός |Δίας.
Ποσειδώνας | Άρης |Αφροδίτη.
Ήλιος | Ερμής | Ήφαιστος.
Σελήνη | Γαία.
Από μόνη της αυτή η δημιουργία ήταν λειψή. Αυτό ήδη είναι το πρώτο συστατικό που μας δίνει την δυνατότητα να κατανοήσουμε πως έλειπαν από την δημιουργία αυτή, ο Πλούτων, και ένας ακόμη πλανήτης που θα τους έδινε την δυνατότητα να δημιουργήσουν την πλήρη υλική δημιουργία.
Wikipedia : Η ανακάλυψη του Πλούτωνα.
Ο ιδρυτής του αστεροσκοπείου του Flagstaff της Αριζόνα Πέρσιβαλ
Λόουελ το 1906 άρχισε μια εκτενή έρευνα για να ανακαλύψει ένα ένατο
πλανήτη, ο οποίος ασκούσε παρέλξεις στον πλανήτη Ποσειδώνα και τον
Ουρανό, τον οποίο ονόμασε «πλανήτη Χ». Συνέχισε την έρευνα μέχρι το
θάνατό του το 1916.
Ύστερα από μια δικαστική διαμάχη με τη Κόνστανς Λόουελ, χήρα, που
ήθελε τα λεφτά που κληροδοτήθηκαν στο αστεροσκοπείο για εκείνη, η έρευνα
άρχισε ξανά το 1929. Το έργο της ανακάλυψης του πλανήτη Χ ανατέθηκε
στον 23-χρόνο Αμερικανό αστρονόμο Κλάιντ Τόμπω, ο οποίος συνέκρινε
φωτογραφικές πλάκες ώστε να ανακαλύψει εάν κάποιο αντικείμενο άλλαξε
θέση.
Στις 18 Φεβρουαρίου 1930, ο Τόμπω ανακάλυψε ένα πιθανό
κινούμενο αντικείμενο σε φωτογραφικές πλάκες που τραβήχτηκαν στις 23 και
29 Ιανουαρίου.
Μια χαμηλότερης ποιότητας πλάκα από τις 21 Ιανουαρίου χρησιμοποιήθηκε
για να επιβεβαιωθεί η κίνηση. Μετά από επιπλέον φωτογραφίες για την
επιβεβαίωση, στάλθηκε τηλεγράφημα στο Αστεροσκοπείο του Χάρβαρντ στις 13
Μαρτίου 1930 με τα νέα της ανακάλυψης.
Από το κλείσιμο της υλικής
δημιουργίας, απολείπονται δύο ακόμη κινήσεις. Η εμφάνιση του πλανήτη
όπου κατοικούν οι κατατρεγμένοι αποστάτες θεοί, και αυτός είναι ο
πλανήτης που περιτριγυρίζει στις παρυφές του δικού μας Ηλιακού
Συστήματος και αυτό συμβαίνει γιατί δεν μπορεί να βγει πάρα έξω από αυτό
και είναι ο πλάνητας κατατρεγμένος Nibirou, και ο πλανήτης που κινείται
ταυτόχρονα και παράλληλα πίσω από τον πλανήτη Ερμή και είναι η
τελευταία κατοικία των θνητών ανθρώπων και αυτός είναι ο Ήφαιστος που
ανακαλύφθηκε και αυτός πολύ πρόσφατα.
Το 1946, ο Francis Sevin προέβλεψε την ύπαρξη του «Υπερ-Πλούτωνα»,
ενός πλανήτη 7 δισεκατομμύρια μίλια η (11 δισεκατομμύρια χιλιόμετρα)
μακριά από τον Ήλιο.
(Η απόσταση του Πλούτωνα από τον Ήλιο, όταν
βρίσκεται στο πιο μακρινό σημείο της τροχιάς του είναι 3.6
δισεκατομμύρια μίλια). Το 1950, υπήρξαν κι άλλες υποθέσεις για
παρόμοιους, μακρινούς πλανήτες.
Είκοσι χρόνια αργότερα, ο Tom van Flandern από το αμερικάνικο
παρατηρητήριο U.S. Naval Observatory βεβαιώθηκε για την ύπαρξη ενός
ακόμα πλανήτη, βασιζόμενος στις τροχιές του Ουρανού και του Ποσειδώνα.
Με
έναν συνάδελφο του διεξήγαγαν έρευνες για να τον εντοπίσουν, αλλά ποτέ
δεν βρέθηκε. Το 1987 o John Anderson εξέτασε πολύ προσεχτικά την τροχιά
των διαστημοπλοίων Pioneer 10 και 11 και κατέληξε στο ότι μπορεί να
υπάρχει ένας πιο μακρινός πλανήτης, με μάζα πέντε φορές τη μάζα της Γης
και με περίοδο περιφοράς γύρω από τον Ήλιο γύρω στα 1000 χρόνια. Ο
Conley Powell ερεύνησε τα τροχιακά δεδομένα του Ουρανού και προέβλεψε
την ύπαρξη ενός πλανήτη με μάζα 3 φορές τη μάζα της Γης και 5.6
δισεκατομμύρια μίλια και (9 εκατομμύρια χιλιόμετρα) από τον Ήλιο. Όταν
όμως προσπαθήσανε να τον παρατηρήσουνε από το τηλεσκόπιο στο Arizona ’s
Lowell Observatory χρησιμοποιώντας τους υπολογισμούς του Powell, δεν
βρέθηκε τίποτα αρκετά φωτεινό σε εκείνη την περιοχή, ώστε να μπορεί να
θεωρηθεί πλανήτης. Παρόλο λοιπόν που μπορεί να υπάρχει ένας καινούριος
πλανήτης Χ, δεν έχει βρεθεί μέχρι τώρα κανείς.
Αυτός είναι ο πλανήτης Χ η Nibirou η ο πλανήτης με τα 72 ονόματα που
φιλοξενεί μέσα του τα 72 ρυπαρά έθνη, και που με την έρευνα των
αστροφυσικών της εποχής είναι το καταφύγιο των αποστατών θεών της Γαίας.
Ως αναφορά τον Ήφαιστο είναι ο πλανήτης για τον οποίο αναφέρθηκα πιο
πάνω είναι ο μέσο-ψυχικός πλανήτης που φιλοξενεί τις ψυχές των θνητών
μέχρι να φτάσουν στον Πλούτωνα. Εκεί γίνεται και ο διαχωρισμός των ψυχών
και είναι το απόλυτο μεταβατικό στάδιο των ψυχών μέχρι να καταλήξουν
κάποιες στον Πλούτωνα, και κάποιες στον Ήφαιστο, εκεί που και θα
παραμείνουν για την επόμενη φάση της ζωής τους, στην επόμενη φάση.
Την επόμενη Δευτέρα και στο δεύτερο μισό του άρθρου αυτού, θα αναφερθούμε και στην πτώση των 12 Θεών του Ολύμπου κατά τον Ησίοδο, με κείμενα που αναφέρονται σε αυτήν την πτώση, μέσα από την ΘΕΟΓΟΝΙΑ ΤΟΥ ΗΣΙΟΔΟΥ από το σύγγραμμα που διασώθηκε στον χρόνο με την ονομασία, «Έργα και Ημέρες».
Ο Άκης Ρούσσος είναι
Δημοσιογράφος και Ερευνητής, με μακρά εμπειρία στη δημοσιογρφία. Τώρα είναι Διευθυντής στο piereianews.eu και στο Αλμωπία news.
Το παρόν άρθρο δημοσιεύθηκε στο λογαριασμό του Άκη Ρούσσου στο facebook κι ενδεχομένως να εκφράζει προσωπικές θέσεις και απόψεις του συγγραφέως. Το φωτογραφικό υλικό είναι του ιδίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου