Καταρρεύσεις τραπεζών.

γράφει ο ΕργΔημΕργ

 

Πλέον, πρέπει κανείς να τρέχει σαν αστραπή, γιά να προλαβαίνει την επικαιρότητα. Η ανάγκη, επομένως, καθίσταται σχεδόν φιλοτιμία του παρόντος ιστολογίου – έστω, γιά τον σχολιασμό των σημαντικών.

. . . . . . . . . . .

Σίγουρα μάθατε γιά τις καταρρεύσεις δύο τραπεζών στις ηπαπάρα, ενώι επίκεινται κι άλλες (λένε οι ειδήσεις). Καί, εννοείται, ότι αυτή η ιστορία θα επεκταθεί σε όλον τον Δυτικό κόσμο· ναί, καί στην Ελλαδίτσα.

Αφού η Οικονομία είναι παγκοσμιοποιημένη (εδώ κι αιώνες), αφού άπαντα τα της Οικονομίας είναι πλέον ηλεκτρονικά, κι αφού είμαστε κι εμείς «Ευρωπαίοι», με το ευρώ μας με τη μεγάλη αγοραστική του δύναμη (καί λοιπές ξυρισμένες θρίχες)… έ, τί περιμένατε;! (Αυτά τα χαϊλίκια μας μάραναν!…) Το κλύσμα που έρχεται, θα το φάμε κι εμείς – έχουμε δεν έχουμε καταθέσεις.

. . . . . . . . . . .

Προσωπικώς, το ήξερα από καιρό ότι κάποια μέρα «αυτοί» θα προξενούσαν παγκόσμιο «κράχ». Γι’ αυτό κι έγραψα αρκετές φορές να τσακιστούν οι δικοί μας χάκερς να προλάβουν να ρίξουν τράπεζες καί χρηματιστήρια (καί τις Εφορίες – σε κανέναν δεν θα έπεφτε πλάκωμα αυτό! 🙂 ), σε χρονική στιγμή που «αυτούς» όχι απλά θα τους ξεβόλευε αγρίως, αλλά θα τους γ@μούσε μιά τέτοια ενέργεια – ενώι αντιθέτως την Ελλάδα θα την έσωζε από τα νύχια τους. (Κι ας υπογράφανε οι πωλητικοί πεντακόσια μνημόνια. Την αξία του κωλόχαρτου θα είχαν – κι αυτά, καί οι υπογραφές επάνω τους.) Κανόνας της πάλης, γάρ: πάντα φροντίζεις να πετάξεις τον αντίπαλο εκτός ισορροπίας.

[Αλλά, βέβαια, είναι δυνατόν ο κάθε ξερόλας, ο κάθε γεννημένος νομπελίστας, ν’ ακούει συμβουλές από …»παρακρατικούς», σαν εμάς; 🙂

Είναι καί η εμβέλεια, που έχει το παρόν μπλόγκι: σχεδόν μηδενική. Όλο το εγχώριο Ιντερνέτι ασχολείται φερ’ ειπείν με τις «τολμηρές» ( ; ) εμφανίσεις μιανής διάσημης χοντρής των ημερών μας, που το παίζει σεξοβόμβα· αλλά το ότι έρχεται παγκόσμιος τυφώνας (καί το να κοιτάξει ο καθένας πώς θα σωθεί απ’ αυτόν), δεν φαίνεται να ενδιαφέρει κανέναν.

Σε ποιόν να μιλήσεις, επομένως, μέσωι του μπλογκιού; ποιόν να πείσεις – καί πώς;…]

Όπως γνώριζα ότι κρυπτονομίσματα κτλ (κρατικά, ή μή) είναι ακόμη μία φούσκα παγκόσμιας εμβέλειας. Διότι, αν δεν έχεις τον έλεγχο του σέρβερ, το κρυπτονόμισμα είναι το ίδιο «αέρας», όπως το (τραπεζικό) χρήμα που βγαίνει από τα πληκτρολόγια.

[Μπερδεγουέη, ο απατεώνας με τα φαληρημένα κρυπτονομίσματα είναι κι αυτός τζιού. Τί άλλο θά ‘ταν;! 🙂 Πράγμα, όμως, που οι εγχώριοι «έγκυροι» καί «έγκριτοι» ιστότοποι το κάνουν γαργάρα.

Να τα βλέπουν, όμως, αυτά τα λογής έξυπνα «μοντέρνα» κορόϊδα, που «επενδύουν» στα κρυπτονομίσματα, επειδή «αυτά είναι το μέλλον».]

. . . . . . . . . . .

Το «κράχ», τώρα, των Δυτικών τραπεζών / χρηματιστηρίων / κρυπτονομισμάτων είναι πανεύκολο: εάν μέν κατέχεις τους σέρβερς, τραβάς μιά καραμπινάτη διαγραφή των αρχείων με τις καταθέσεις, καί τελείωσες! Κι ακόμη, μιά που όλα αυτά τα μαραφέτια απαιτούν ηλεκτρικό ρεύμα γιά να λειτουργήσουν, αρκούν μερικά «ατυχήματα» στους σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής (που θα τα προξενήσουν «οι κακοί Ρώσσοι», ά-χά-χά-χάαααα!!!!!!! 🙂 🙂 🙂 ), καί πάλι θα έχουμε το ίδιο αποτέλεσμα.

Πώς θα λειτουργήσουν μετά οι τράπεζες καί τα χρηματιστήρια; μ’ εφεδρικές πετρελαιογεννήτριες, ή με φωτοβολταϊκά;

Να είμαστε καί λίγο σοβαροί.

. . . . . . . . . . .

Μιλήσαμε, λοιπόν, γιά «πληκτρολογιακό» χρήμα; ναί. Έτσι είναι. Πράγμα, όμως, που μας φέρνει τ’ ακόλουθα ερωτήματα:

• Αφού το χρήμα πλέον παράγεται με μερικές πληκτρολογήσεις, τότε γιατί (αφήνονται να) πτωχεύουν οι τράπεζες, μιά που το πρόβλημα επί της ουσίας δέν υφίσταται; (Αρκούν μερικά κλίκ-κλίκ-κλίκ, καί γεννιέται χρήμα με ουρά – …δεινοσαύρου! 🙂 )

Η απάντηση σ’ αυτό είναι εύκολη: επειδή «αυτοί» θέλουν να πτωχεύσουν οι τράπεζες.

• Καί γιατί να πτωχεύσουν οι τράπεζες;

Απλούστατα, γιά να εκμηδενιστεί η αγοραστική δύναμη του κόσμου. Μιά μέρα, όλοι θα ξυπνήσουν καί θ’ ανακαλύψουν ότι δεν έχουν χρήματα – με ό,τι αυτό συνεπάγεται. (Αδυναμία αγοράς τροφίμων -ιδίως γιά τους κατοίκους των πόλεων-, κτλ κτλ.)

• Καί γιατί να μην έχει κανείς χρήμα – άρα, καί τις δυνατότητες που δίνει αυτό;

Γιά πολλούς λόγους: γιά να διευκολυνθεί η «Μεγάλη Επανεκκίνηση» (σημειωτέον: φαίνεται πως «αυτοί» βιάζονται να την εφαρμόσουν!), γιά να γίνει ζούγκλα η κοινωνία (να φαγωθούμε μεταξύ μας), ώστε πάλι να μειωθεί ο πληθυσμός (καταπώς επιθυμούν «αυτοί»), καί γιά να κάτσει ο καθένας στ’ αυγά του, εν όψει Γ’ ΠΠ.

• Τί θέλουν, όμως, να πετύχουν μ’ αυτό το τελευταίο;

Εδώ, προκύπτουν δύο υποερωτήματα:

(α) Τί θέλουν να πετύχουν με πτώχευση των τραπεζών γιά πρίν τον Γ’ ΠΠ.

(β) Τί θέλουν να πετύχουν με πτώχευση των τραπεζών γιά μετά τον Γ’ ΠΠ.

Το ευκολώτερο ν’ απαντηθεί, είναι το δεύτερο.

. . . . . . . . . . .

Ως γνωστόν, οι Παγκόσμιοι Πόλεμοι γίνονται πρωτευόντως γιά να ξαναμοιραστεί η πίττα καί γιά να εξαφανιστούν τα ίχνη του εγκλήματος της (εκάστοτε, κατά εποχή) τραπεζικής ληστείας του πλούτου των λαών· τα εθνικά θέματα των συμμετεχόντων έρχονται μετά, καί συνήθως χρησιμοποιούνται ως «φύλλο συκής», γιά φτηνή δικαιολογία στον λαουτζίκο που σκοτώνεται. Αυτά έγιναν καί στον Α’ ΠΠ, καί στον Β’. (Κι εννοείται, κάπου στα παρασκήνια έδρασαν τα τραπεζικά μαγαζιά των Ρότσιλντ καί άλλων παρεμφερών.)

Ως ιστορικό παράδειγμα γιά το τί έγινε μετά από (τον Β’) ΠΠ, υπάρχει σ’ εμάς το προηγούμενο της «μεγάλης μας φίλης»… που το 1945, με το «έτσι γουστάρω» δεν απέδωσε σε κανέναν τις προπολεμικές του καταθέσεις· ενώι ο κοσμάκης μόλις είχε βγεί από την φοβερή περιπέτεια της Κατοχής, καί προσδοκούσε να μπαλώσει όπως-όπως τη ζωή του, περιμένοντας στην ουρά (έξω απ’ τα υποκαταστήματα της «μεγάλης» καί τα ρέστα) με τα προπολεμικά βιβλιάρια καταθέσεων.

Τότε, όμως, οι εποχές ήταν διαφορετικές. Όλες οι συναλλαγές ήσαν χειρόγραφες, ακόμη υπήρχε το ισοδύναμο του χρήματος σε χρυσό, ο κόσμος -ελπίζοντας σε καλύτερους καιρούς- άρχισε πάλι να παράγει πλούτο (καί καταθέσεις), καί σιγά-σιγά επανήλθε μιά κάποια ισορροπία. Έτσι, οι τράπεζες (ακόμη μία φορά ατιμώρητες…) απλώς λήστεψαν τις προπολεμικές καταθέσεις του κόσμου.

Βέβαια, υπήρχε κι ένα -χμ- μικρό προβληματάκι: ο χρυσός της Ελλάδας είχε «απαλλοτριωθεί» το 1941 απ’ την αγγλίτσα, δεν μας δόθηκε πίσω το 1944 (με την «Απελευθέρωση»)… κι ακόμη μέχρι σήμερα εκεί βρίσκεται. («Επισήμως», στα σεντούκια της αγγλίτσας, παναπεί – «ανεπισήμως», ού μήν καί στο Φόρτ Νόξ, ή ποιός ξέρει πού αλλού.) Που σημαίνει, ότι το (το νέο μεταπολεμικό, αλλά καί το προπολεμικό, που θα το παρουσιάζανε ως απαίτηση οι καταθέτες) εγχώριο νόμισμα -η δραχμή μας, δηλαδή-, ήταν απλό χαρτί, διότι δεν είχε αντίκρυσμα σε χρυσό. Αλλά, πού να τολμήσουν να το πούν αυτό δημοσίως!

Ωστόσο, τις καταθέσεις έπρεπε με κάποιον τρόπο (ακόμη καί τυπώνοντας χαρτονομίσματα-«φωτοτυπίες») να τις επιστρέψουν στους αιτούντες δικαιούχους τους, κι όχι να τις φάνε γιά πρωϊνό. (Αν μή τι άλλο, γιά να κινηθεί πάλι το «υγιές» χρήμα, καί να ξαναπαραχθεί εθνικός πλούτος.) Έστω, αν επικαλούνταν ζόρια, να μην αποδώσουν τους τόκους τρισήμιση ετών. Αλλά όχι να τα φάνε όλα!

Δηλαδή, η επί της ουσίας πτώχευση της «μεγάλης» καί τα ρέστα, έγινε γιά πλιάτσικο των καταθέσεων.

[Πτώχευση; Ναί. Όταν μία τράπεζα δεν έχει να δώσει τα χρήματα των καταθέσεων, τί είναι; Πλούσια; Ή, μήπως, λειτουργεί σωστά;]

. . . . . . . . . . .

Το πρώτο ερώτημα, τώρα, δηλαδή το πού αποσκοπεί η μαζική πτώχευση τραπεζών πρίν τον επερχόμενο Γ’ ΠΠ (ακριβώς η σημερινή περίπτωση της Ελλάδας καί των άλλων Δυτικών κρατών), έχει κι αυτό τις απαντήσεις του.

Εκτός απ’ όσες αναφέραμε παραπάνω («Μεγάλη Επανεκκίνηση», κτλ), υφίσταται ακόμη μία: ένας λαός τελείως άφραγκος, είναι εν τέλει ένας λαός πλήρως πειθήνιος.

Διότι:

• Είτε -μετά από ξαφνική φτώχεια- θα δοκιμάσει (με τυφλή ορμή κι απερισκεψία) να τα κάνει όλα ώπα! «εδώ καί τώρα»…

[…Δεν γράφω τη λέξη «επανάσταση», διότι οι επαναστάσεις απαιτούν όπλα καί διάφορα άλλα «εργαλεία» – πράγματα, που σε μαζική κλίμακα βρίσκονται μόνο με χρήμα, καί μόνο ύστερα από καλώς οργανωμένο σχέδιο…]

…με αποτέλεσμα «αυτοί», που απ’ αιώνων ξέρουν τα κόλπα (βλέπε καί Πορδόκολλα, εκεί που μιλάνε γιά το πλήθος «εξαπολυμένων» ανέργων ανά τας οδούς των πόλεων της Ευρώπης), να βάλουν τους ενόπλους τους πραιτωριανούς (έμψυχους, ή ρομποτικούς) να τον μακελέψουν…

…με τελικό αποτέλεσμα ο λαουτζίκος να σκύψει το κεφάλι καί να υποταχθεί δέκα φορές χειρότερα από πρίν.

• Είτε θα πειστεί αμέσως (κι ακόμη μία φορά τελείως βλακωδώς – βλέπε εγχώριες προεκλογικές περιόδους) με τις υποσχέσεις των κρατούντων παλιανθρώπων, καί θα σκύψει πάλι το κεφάλι στην μανδάμ Εξουσία – στηριζόμενος στην μεγαλοψυχία ( ; ) των κρατούντων, ώστε αυτοί να του παρέξουν (ωσάν επίγειοι θεούληδες) ένα ωραίο μέλλον – λες καί το δίνουν στον λαό από δική τους ιδιοκτησία!

[Κι όσο γιά το θλιβερό παρόν, να ελπίζει ο λαουτζίκος σ’ ένα πιάτο σούπας συσσιτίου, με αντάλλαγμα την υποταγή του.]

Όπως συνέβαινε μέχρι τώρα, άλλως τε.

Καί στις δύο περιπτώσεις, ένας τέτοιος λαός θα παραμείνει (επί της ουσίας) αμέτοχος στις εξελίξεις, αρνούμενος να δεί ποιές καλές προοπτικές έχει, αρνούμενος στρουθοκαμηλικώς να πάρει την τύχη του στα χέρια του (χάνοντας μιά ΑΝΕΠΑΝΑΛΗΠΤΗ ιστορική ευκαιρία), καί τελείως υποταγμένος στη μοίρα του…

…που θα του την υπαγορεύουν ακόμη μία φορά «αυτοί». Εις το διηνεκές.

[Υπ’ όψιν, σήμερα υπάρχουν καί τα πυρηνικά όπλα, που -αν χρησιμοποιηθούν- δεν θ’ αφήσουν ούτε ρουθούνι ζωντανό. Οπότε, δεν έχει καί πολύ νόημα να σχεδιαστούν πτωχεύσεις τραπεζών γιά μετά τον Γ’ ΠΠ.]

. . . . . . . . . . .

Τώρα, βέβαια, προκύπτει το άκρως σημαντικό ερώτημα:

• Καλά, οι τράπεζες μπορούν (με τις ευχές μας! 🙂 ) όχι απλά να φαληρίσουν, αλλά να πάνε τελείως στον αγύριστο. Εμείς, όμως, τί κάνουμε;

Εμείς όλοι, πρώτον (εκτιμώ ότι πρέπει) ν’ αναμένουμε πτώχευση καί των εγχωρίων τραπεζών (όλων!) μέχρι το τέλος του καλοκαιριού. (Συνδυάστε καί με την -υπό συζήτηση- υποτιθέμενη ημερομηνία προκηρύξεως των προσεχών εγχωρίων εκλογών.) Καί δεύτερον, υπ’ αυτό το πρίσμα πρέπει να κανονίσουμε την πορεία μας.

Εάν μέν έχετε καταθέσεις, φροντίστε να τις αξιοποιήσετε (αγοράζοντας χρήσιμα πράγματα καί τρόφιμα μακράς διαρκείας). Δεν έχετε πολλά χρονικά περιθώρια, καί δεν θα ξαναβρήτε τέτοια ευκαιρία!

Εάν, πάλι, δεν έχετε μπαγιόκο στην άκρη, φροντίστε από τώρα, εγκαίρως, να μάθετε πώς να ζήτε χωρίς χρήμα.

Καί στη μία περίπτωση, καί στην άλλη, τους μακρυνούς κεραυνούς τους ακούσατε. Φροντίστε να βρήτε καταφύγιο (ή, έστω, μιά ομπρέλλα), ΠΡΙΝ η θύελλα φτάσει καταδώ.

ergdhmerg.wordpress.com