Ξέρετε, οι άνθρωποι παλιά αγαπούσαν να πηγαίνουν σε έναν άλλο κόσμο με πάθος. Για έναν ευγενή και πλούσιο άνθρωπο, οι λιθοκόπτες έφτιαχναν μια πολυτελή σαρκοφάγο από μάρμαρο ή πορφύριο. Στη χειρότερη, είναι φτιαγμένο από ασβεστόλιθο. Από ειδικό Τρωαδικό ασβεστόλιθο .
Πιο απλοί άνθρωποι παρήγγειλαν μια συνηθισμένη πέτρινη σαρκοφάγο, χωρίς κανένα διακοσμητικό στοιχείο. Απλά ένα πέτρινο κουτί με πέτρινο καπάκι:
Λοιπόν, όσοι δεν είχαν χρήματα για να πληρώσουν για το έργο των μαστόρων λιθοξόων απλώς θάφτηκαν σε έναν πίθο - σε ένα μεγάλο πήλινο δοχείο που προοριζόταν για την αποθήκευση κρασιού και σιτηρών:
Σχετικά με την ταφή σε πίθους λόγω έλλειψης χρημάτων -αστειεύτηκα φυσικά. Απλώς αυτές οι ταφές είναι πολύ παλιότερες. Και ο κόσμος δεν είχε σκεφτεί ακόμα να φτιάξει σαρκοφάγους.
Λοιπόν, εντάξει, τακτοποιήσαμε τους πίθους και τις σαρκοφάγους. Πέθαναν όμως και βασιλιάδες και ηγεμόνες μεγάλων και μικρών πόλεων. Και ακόμη και μια μαρμάρινη σαρκοφάγος με τα πιο περίπλοκα σκαλίσματα δεν έφτασε στο καθεστώς τους. Πώς να είσαι;))
Στο αρχαίο κράτος της Λυκίας, που βρισκόταν στην επικράτεια δύο σύγχρονων τουρκικών επαρχιών της Αττάλειας και της Μούγλας, σκαλίστηκαν τάφοι ακριβώς στους βράχους για τους ηγεμόνες! Τώρα ονομάζονται λυκικοί βράχοι:
Ο πιο γνωστός από όλους αυτούς τους βραχώδεις τάφους είναι ο τάφος του Αμύντα, ενός από τους ηγεμόνες της αρχαίας πόλης της Τελμησσού, που ήταν η μεγαλύτερη και ισχυρότερη πόλη της Λυκίας.
Ο τάφος του Αμύντα χρονολογείται στο 350 π.Χ. Εξωτερικά μοιάζει με την είσοδο ενός ναού λαξευμένου ψηλά στους βράχους. Εξάλλου, όσο πιο σημαντική ήταν η θέση του νεκρού, τόσο ψηλότερα στην πλαγιά του βουνού θα έπρεπε να βρίσκεται ο τάφος του:
Μια μνημειακή κατασκευή ύψους άνω των 12 μέτρων δεν θα μπορούσε να είχε λαξευτεί στον βράχο σε ένα ή δύο χρόνια - δεν πρόκειται για κάποιο είδος σαρκοφάγου.☺ Λένε ότι η παραγωγή τέτοιων τάφων χρειάστηκε τουλάχιστον μερικές δεκαετίες.
Ως εκ τούτου, οι λιθοξόοι ξεκίνησαν την εργασία τους στον τάφο όταν ο μελλοντικός «κάτοικος» του ήταν μόλις 15-20 ετών.
Ουάου, ένας άνθρωπος μόλις άρχισε να ζει, και ήδη ετοιμάζει ένα μέρος για τη μετά θάνατον ζωή! Αν και, πιθανότατα, τότε ήταν στην τάξη των πραγμάτων.
Δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι στην αρχαία Ρώμη, κατά τη διάρκεια της θριαμβευτικής πομπής ενός διοικητή που επέστρεψε με νίκη, ένας ειδικά εκπαιδευμένος σκλάβος τοποθετήθηκε πίσω του, ο οποίος έλεγε περιοδικά στον διοικητή: « Memento Mori », που σημαίνει: «Θυμήσου τον θάνατο, ” ώστε ο θριαμβευτής, παρά τη δόξα του, θυμήθηκε ότι και αυτός ήταν θνητός.
Αλλά αποσπάθηκα! Ας επιστρέψουμε στον Αμύντα μας. Πώς ξέρουμε ότι ήταν αυτός που θάφτηκε σε αυτόν τον τάφο;
Αποδεικνύεται ότι είτε στον τοίχο είτε στην αριστερή στήλη (διαφορετικές πηγές αναφέρουν διαφορετικές τοποθεσίες) ανακαλύφθηκε ελληνική επιγραφή: «Αμύντου του Ερμαγίου», που σημαίνει «Αμύντας, γιος του Ερμαγίου».
Είναι κρίμα που δεν ήξερα για αυτήν την επιγραφή πριν επισκεφτώ τον τάφο του Αμύντα. Σίγουρα θα το έψαχνα και θα έβγαζα φωτογραφία. Αλλά στις φωτογραφίες που τράβηξα τότε, ακόμη και με τη μεγαλύτερη μεγέθυνση, δεν βρήκα τέτοια επιγραφή. Ούτε στους τοίχους, ούτε στην αριστερή κολόνα. Ούτε στο σωστό!☺
Αν και βρήκα μερικές επιγραφές στα αριστερά πάνω από την πόρτα:
Βλέπετε? Πάνω - TEXIER. Ακριβώς κάτω από το DIVAT. Και ακόμα πιο χαμηλά είναι μόνο το γράμμα Δ. Σε όλες αυτές τις επιγραφές δεν υπάρχει τίποτα για τον Αμύντα. Αλλά δεν μοιάζουν πραγματικά με το έργο βανδάλων, που σκαρίφησαν και ζωγράφιζαν τον τάφο μέσα και έξω, παρά την πληθώρα των βιντεοκάμερων που ήταν εγκατεστημένες μπροστά του.
Η ορθογώνια τρύπα στην πόρτα ήταν κλειστή με μια βαριά επίπεδη πέτρα, η οποία μπορούσε να μετακινηθεί για υποταφές.
Το εσωτερικό του τάφου δεν είναι καθόλου τόσο μεγαλοπρεπές όσο το εξωτερικό. Πίσω από την κάτω δεξιά πλευρά της πόρτας που λείπει είναι ένα μικρό δωμάτιο λαξευμένο στο βράχο με τεράστια πέτρινα ράφια στα οποία είχαν μείνει χρυσά και ασημένια κοσμήματα, πιάτα, νομίσματα και άλλα αντικείμενα που μπορεί να χρειαστούν στη μετά θάνατον ζωή.
Ο τάφος του Αμύντα, όπως και όλοι οι άλλοι τάφοι της Λυκίας, έχει λεηλατηθεί για πάρα πολύ καιρό.
Αλλά ξέρετε τι; Φαίνεται ότι κατάφερα να αποκρυπτογραφήσω όλες αυτές τις επιγραφές σε κόκκινες καρδιές και να καταλάβω σε ποιον απευθύνονται.☺ Θα σας το πω τις επόμενες μέρες. Μην ξεχάσετε λοιπόν να εγγραφείτε στο κανάλι μου!
Και εν κατακλείδι, ένα μικρό βίντεο που τράβηξα στον τάφο του Αμύντα:
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου