Το όνομά μου είναι Κέιτι,είμαι 38 ετών και στις 17 Μα'ι'ου 2024 πνίγηκα στα νερά της πλημμύρας που κατέστρεψαν το σπίτι μου.Ζω στο Τέξας και είμαι μητέρα της Λίλι,9 ετών,ενώ δουλεύω εποχιακά στην τοπική βιβλιοθήκη.Ο συζυγός μου ο Μπράντον είναι προπονητής ποδοσφαίρου λυκείου.Πηγαίναμε κάθε Κυριακή στην εκκλησία,δεν ήμασταν πλούσιοι αλλά ζούσαμε καλά.
Εβρεχε επί 4 μέρες και τα νερά είχαν γίνει ποτάμι και ήρθε εντολή εκκένωσης.Τα νερά ήταν καφέ από την λάσπη,ο άντρας μου πήρε τη Λίλι κι εκεί που προσευχόμουν,μετά όλα σκοτείνιασαν και σιώπησαν.Δεν ήμουν στο νερό,ήμουν κάπου αλλού,χωρίς βαρύτητα πάνω από το ίδιο μου το σπίτι.Το μόνο που φαινόταν ήταν η στέγη του σπιτιού.Είδα τον άντρα μου να στέκεται στην κορυφή του σπιτιού ενώ η Λίλι έκλαιγε κι εγώ εδώ πάνω παρακολουθούσα νιώθοντας βαθυά ηρεμία.Προσπαθούσα να τους φωνάξω,αλλά δεν μπορούσα.Δεν είχα φωνή,δεν είχα σώμα.Κοίταξα γύρω μου ,όλα σιωπηλά.Εβλεπα λαμπερές μορφές που αναδύονταν από το νερό σε όλη την πόλη.Ψυχές.Ημουν μία από αυτούς.Εμείς ήμασταν που δεν τα καταφέραμε.Αυτός είναι ο θάνατος.Δεν υπήρχε φόβος σε αυτό.Εβλεπα φως και καθώς πλησίαζα σε αυτό, πήρε τη μορφή ενός άνδρα.Ηταν ψηλός ,αλλά όχι τρομακτικός.Το φως που τον περιέλαβε λαμπύριζε.Τα μαλλιά του έφταναν μέχρι τους ώμους σε σκούρο χρώμα και το δέρμα του ήταν λαδί.
Οταν με κοίταξε ένιωσα τη ζωή μου να περνά αστραπιαία μπροστά μου,όχι σαν ταινία,αλλά σαν συναίσθημα,κάθε χαρά,κάθε λάθος,κάθε μυστικό,ντροπή,κάθε σιωπηλή πράξη,καλωσύνη.Τα είδε όλα και δεν με έκρινε.Δεν υπήρξε καμμία καταδίκη,υπήρχε μόνο κατανόηση και μία αγάπη τόσο βαθυά,τόσο δυνατή.Ενιωθα σαν να με αναδημιούργησε,θεραπεύοντας κάθε πληγωμένο κομμάτι της ψυχής μου.Δάκρυα γέμισαν τα μάτια μου,αν και δεν είχα φυσικά μάτια για να κλάψω,από το συναίσθημά του να με βλέπουν τόσο απόλυτα και να με αγαπούν τόσο πολύ.Ήξερα ποιός ήταν,ο Ιησούς.Η φωνή του δεν ήταν ένας ήχος που ταξίδευε στον αέρα,ήταν ένα συναίσθημα που άνθισε στο στήθος μου,ήταν η πιο ευγενικιά φωνή που είχα ακούσει.Το φως γύρω ήταν ακόμη πιο φωτεινό,αλλά δεν ήταν εκτυφλωτικό.Ήταν παρήγορο φως.
-Η ζωή σου στη Γη τελείωσε,είπε απαλά,αλλά τώρα είσαι πιο ζωντανή από ποτέ.Εχω κάτι να σου δείξω,κάτι που πρέπει να πάρεις πίσω.Είδα την οικογένειά μου.Νομίζουν ότι έχω φύγει.
Eίδα πόλεις,κωμοπόλεις,αγροκτήματα,όλα να βουίζουν από ενέργεια.Υπήρχε ένα σκοτάδι που ποτέ δεν είχα προσέξει πριν.Ήταν ένα πνευματικό γεγγονός,ήταν σαν ένα πυκνό,άσχημο νέφος που κολλούσε στους ανθρώπους,στα κτίρια στη ίδια τη Γη.
Τι είναι αυτό; ψυθίρισα.
Είπε ο Ιησούς με θλιμμένη φωνή,είναι διαίρεση,είναι περηφάνεια,είναι ο θόρυβος του κόσμου που πνίγει τη φωνή μου.ο Εχθρός έχε εργαστεί σκληρά για να χτίσει αυτά τα τείχη ανάμεσα στα παιδιά μου.
Ο καθένας είναι κλεισμένος στο μικρό ψηφιακό κλουβί,είτε λέγεται οθόνη τηλεφώνου,τάμπλετ,παιχνιδομηχανή,τηλεόραση,λάπτοπ.Σκοτεινό νέφος γύρω τους,γεμάτο θυμό,απομωνομένοι,τρέφονται με δηλητήριο,οι ψυχές τους γκρινιάζουν.Κέιτι για υτό έρχονται καταιγίδες,όχι μόνο νερού αλλά και φωτιάς,σεισμών,καταιγίδες δυσκολιών.Επιτρέπω τον σεισμό για να σπάσει τους περισπασμούς.
Το σκηνικό άλλαξε,είδα ένα όραμα μιας μεγάλης φωτιάς,δεν ήταν δασική,δεν έκαιγε κτίρια,καιγόταν πράγματα,είδα αυτοκίνητα να λιώνουν,είδα στίβες από ρούχα σχεδιαστών,είδα θησαυροφυλάκια τραπεζών με τις πόρτες ορθάνοιχτες.με τα χρήματα μέσα να μετατρέπονται σε άχρηστη σκόνη,οι άνθρωποι έτρεχαν να ξεφύγουν από το κενό,είχαν χάσει όλα όσα είχαν χτίσει,δεν τους είχε μείνει τίποτα,έχτισαν τα σπίτια τους στην άμμο,είπε απαλά ο Ιησούς.
Επειτα μου έδειξε ένα άλλο όραμα.Ήταν μία πόλη που το ρεύμα κόπηκε για εβδομάδες,τα φώτα ήταν κλειστά,τα τηλέφωνα νεκρά,το διαδίκτυο είχε χαθεί.Η σιωπή ήταν εκκωφαντική,τις πρώτες μέρες επικρατούσε χάος και φόβος.Γίνονταν λεηλασίες για τα τελευταία αποθέματα φαγητού.
Είδα ανθρώπους να κοιτάζουν ξηλά τα αστέρια για πρώτη φορά και να προσεύχονται,στα σαλόνια τους ή στους δρόμους.Οι προσευχές τους ήταν απλές,απεγνωσμένες και αληθινές.Στις δυσκολίες δεν θα έχουν άλλη επιλογή από το να εξαρτώνται ο ένας από τον άλλο και από εμένα.Αυτό έρχεται στην Αμερική,μία μεγάλη απόγνωση.Μια μεγάλη ταπεινώτητα,για πολλούς θα μοιάζει με το τέλος του κόσμου,αλλά δεν είναι το τέλος.Είναι η αρχή μιας μεγάλης αφύπνισης,δεν κρίνω το έθνος σας,το σώζω.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου