ΑΛΛΟ ΝΤΑΛΓΚΑ ΔΕΝ ΕΙΧΑΜΕ
Να μην πάω πολύ πίσω, ούτε σε πολλά μέρη και θέματα. Ας μείνω μόνο εδώ και σε δυο τρία μπλόκ που διαβάζω.
Ας περιοριστώ στα κείμενα που έχουν κατακλύσει και καπελώσει κάθε άλλο θέμα από πέρσι τον Μάρτιο και συνεχίζουν να κυριαρχούν στο διαδίκτυο μαζί και πέρα από τα συστηματικά ΜΜΕ.
Έχει καταντήσει αηδία και σίχαμα, προσπαθώ να μην την πατάω και να πέφτω στο ίδιο λούκι αλλάζοντας την κουβέντα, αλλά δυσκολεύομαι ολοένα και περισσότερο και επιπλέον αισθάνομαι ότι φαίνομαι και με βλέπουν σαν ο παράταιρος και ο βλαμμένος.
Είχαμε στην δεκαετία που πέρασε τα μνημόνια, τις οικονομικές επιπτώσεις σε όλους μας, το Μακεδονικό, το μεταναστευτικό, τον Τούρκο πάνω στα κεφάλια μας και άλλα ων ουκ έστιν αριθμός.
Τα τόσα μύρια άλλα θέματα, προσωπικά, επαγγελματικά, εθνικά, εκκλησιαστικά ακόμα και θέματα υποσιτισμού και επιβίωσης για πολλούς. Ξαφνικά όλα ξεχάστηκαν ή παραμερίστηκαν και πέσαμε όλοι με τα μούτρα στην φάκα με τις μάσκες και τα εμβόλια.
Χάθηκαν όλα, το ξύλο σε νησιά και σε στεριές, σε νέους και γέρους, τα σπασίματα κεφαλιών και αυτοκινήτων για δομές φιλοξενίας και τζαμιά και άλλες καυτές πατάτες.
Δεν νομίζω να γράφω κάτι άγνωστο, άγνωστος παραμένει ο πραγματικός αριθμός των θυμάτων αυτών που τους θυσίασαν για στατιστικούς λόγους σαν ένα ακόμη απλό νούμερο αριθμό προσθήκη στον μακάβριο κατάλογο για την τρομοκράτηση και επιβολή του φόβου.
Αυτά που γράφω είναι για το χατίρι αυτών των πολλών που βρίσκονται πιο ψηλά από μένα σε θέματα πίστεως και έχουν ρίξει την άγκυρα στο λιμάνι που γνωρίζουν, τον Χριστό.
Για χατίρι των σχολιαστών σε προηγούμενο άρθρο μου, με άσχετο τίτλο που κατέληγε στην άγκυρα και την ελπίδα που είναι ο Χριστός και που χαρακτήρισαν ότι καλλίτερο έχω γράψει τελευταία.
Τους ευχαριστώ και τους προτρέπω να βοηθήσουν με ιδέες, με υποδείξεις και προτάσεις, με σχόλια και άρθρα και θέματα πίστης και ελπίδας να γίνουμε όλοι καλλίτεροι για να βρούμε κοινό τρόπο και τόπο, δεν είναι ουτοπία.
Ζητώ την κατανόησή τους για την εσκεμμένη γλώσσα και το ύφος του λόγου που ακολουθώ σαν ένας απλός πολίτης ανάμεσα στα εκατομμύρια του λαού, τίποτε λιγότερο ή περισσότερο.
Διαπιστώνω ότι σε μια απλή συζήτηση η χρήση της γλώσσας και του ύφους, περνάει καλλίτερα και σε περισσότερους το όποιο μήνυμα ,από ένα ύφος και γλώσσα δασκαλίστικη ή παιδαγωγική.
Ταρακουνάει, σοκάρει και έλκει την πρσοχή για περαιτέρω άνοιγμα συζήτηση και σκέψη, αρκεί να λέει αλήθειες.
Βαρέθηκα την επιστημονική γλώσσα, την ξύλινη κομματική, την στεγνή γλώσσα των κηρυγμάτων βάσει προγράμματος και πλαισίων.
Ο καθένας βέβαια ελεύθερα όπως γνωρίζει και μπορεί.
Κλείνω με την προτροπή στον δια χειριστή του τόπου που μας φιλοξενεί, να δοκιμάσει μερικές μέρες να φιλτράρει τα θέματα που αναφέρω και να μετρήσει το αποτέλεσμα από τα σχόλια που θα ζητήσει.
Ίσως του φορτώνω δουλειά στερώντας του ύπνο, αλλά θα ήταν πρωτότυπο φανταστικό , αν μια δυο φορές την βδομάδα έθετε ένα θέμα προς ανάπτυξη από τους αναγνώστες, όπως την έκθεση που γράφαμε στο σχολείο.
Αυτό θα πει ενεργοποίηση και θα καλύψει πολλά κενά και πολλούς κενούς.
Η ρουτίνα σκοτώνει, αφήστε να σκοτώσει με την αδιαφορία σας, αυτούς που την ακολουθούν στα ΜΜΕ και στα γραφεία.
Το ενδιαφέρον μας τους ταΐζει, χωρίς πελάτες ένα μαγαζί κατεβάζει ρολά και μιλάμε μόνο για μαγαζιά ασχέτως των τίτλων και των θρόνων.
Σύντροφοι και συμπατριώτες, αφήστε τους απέξω στην γύμνια τους και ρίξτε άγκυρα στο λιμάνι σας.
Γκρινιάζω γιατί το δικό μου λιμάνι το μπαζώσανε, το κάναν ρηχό και δεν με σηκώνει.
Πήρα την άγκυρά μου και άραξα αλλού στα βαθιά καταγάλανα νερά της ελπίδας.
Για μένα λιμήν των ψυχών η εκκλησία.
Κωνσταντίνος Καλιμαυκίδης
ΟΙΜΟΣ-ΑΘΗΝΑ
Αποδεχόμαστε με χαρά την πρόταση του κ. Καλιμαυκίδη.
Η ανάρτηση θα λέγεται
«ΞΥΠΝΑ ΨΥΧΗ!
ΔΩΣΕ ΜΟΥ ΘΕΜΑ!»
Θα παίρνουμε τα θέματα από την επικαιρότητα και οι αναγνώστες θα στέλνουν τα κέιμενά τους στο ηλ. ταχυδρομείο μας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου