Δεν υπάρχει διαθέσιμη περιγραφή για τη φωτογραφία. ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Κολλητήρι!
ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ: Παρών, πατερούλη!
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Μπορείς, παιδί μου, να μου γράψεις ένα γράμμα; Ή ακόμη σε τσούζουν τα ματάκια σου; Βλέπεις, έχω να γράψω γράμμα, από τότε που έκανα το γραμματικό!ΚΟΛΛΗΤΗΡΙ: Μπορώ, πατερούλη. Σε ακούω και γράφω.
ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ: Λοιπόν, γράψε:
«Αποστολέας, Καραγκιόζης ο σκέτος, άνευ θείου και φωσφόρου. Προς Αλέξη, το σκέτο, άνευ πλειοψηφίας και νομιμοποίησης!
Καλόπαιδο, Αλέξη, με την παρούσα πιστόλα μου, θέλω να σου πω πως από τότε που πήρες την εξουσία του σαραγιού, εγώ δεν διαμαρτυρήθηκα, βγαίνοντας στο δρόμο, για ό,τι και να έκανες…
Δεν βγήκα, όταν το όχι το έκανες ναι!
Δεν βγήκα, όταν ψήφιζες αλλοπρόσαλλους νόμους.
Δεν βγήκα, όταν θέλησες να ξεριζώσεις τα Θρησκευτικά και την Ιστορία από τα σχολεία.
Δεν βγήκα όταν βάπτισες, εσύ και οι όμοιοί σου, τους μαθητές ως φασίστες, επειδή έκαναν κατάληψη για την Μακεδονία! Ενώ εσύ έκανες κατάληψη για την Παλαιστίνη και την Νικαράγουα… και άλλα πολλά…
Βγήκα μόνο, λίγες μέρες πριν ψηφίσεις τη συμφωνία στη Βουλή, για το ξεπούλημα του ονόματος της Μακεδονίας.
Πήρα, λοιπόν, τα Κολλητήρια μου και με σημαιάκια στα χέρια, πήγαμε ειρηνικά να διαδηλώσουμε, μαζί με άλλους μπαμπάδες και παιδάκια, παππούδες, γιαγιάδες, κληρικούς, μικρούς και μεγάλους.
Πήγαμε να διαδηλώσουμε, για να σας καταστήσουμε παράνομους, αν τολμήσετε την ψήφιση της συμφωνίας των Πρεσπών.
Και εσύ τι έκανες; Μας έριξες χημικά δακρυγόνα, για να διαλύσεις αυτήν τη λαοθάλασσα, που σε έλεγχε. Βάζοντας σε κίνδυνο τις ζωές όχι μόνο των μεγάλων, αλλά τις ζωές μικρών παιδιών. Των παιδιών μας.
Σίγουρα σε έχουν πειράξει τα μοχίτος…
Λοιπόν, ξέρεις κάτι; Είσαι επικίνδυνος! Για την Ιστορία μας, για τα σύνορά μας, για τις οικογένειές μας, για την πίστη μας, για όλους τους Έλληνες, για την Πατρίδα μας.
Εγώ δεν έχω άλλη επιλογή από το να είμαι απέναντί σου.
Βέβαια, δεν θα είμαι μόνος μου. Θα έχω παρέα τους Μεγαλέξανδρους, τους Κατσαντωναίους, τους Διάκους, τους Μποτσαραίους, θα φωνάζω «αέρα» στα ελληνοαλβανικά βουνά και θα κάνω σαμποτάζ στους Ναζί.
Βλέπεις, έτσι έχω μάθει από τους Έλληνες καραγκιοζοπαίχτες. Στα σκοτεινά χρόνια, όταν τρέχαμε από χωριό σε χωριό και από πόλη σε πόλη, για να νικήσουν οι Έλληνες την ηττοπάθεια, θυμίζοντάς τους τα «κάστρα των θυσιών» των προγόνων τους.
Έτσι, θα πολεμήσω και τώρα το φασισμό… Όποιο χρώμα και να έχει. Και με όποιον τον εφαρμόζει.
Δυστυχώς, για σένα, σκέφτομαι! Και ξέρεις γιατί;
Γιατί είμαι νηστικός…
Με απεριόριστη νηστικομάρα,
Ζήτω η προδομένη Μακεδονία!»
Ο ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΗΣ
Καπετάν Λιμπερτάκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου