ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ...ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ ΑΛΛΟ ΤΗΝ ΑΔΙΚΙΑ
ΑΓΙΟΣ ΠΑΙΣΙΟΣ ΛΟΓΟΙ – Α – ΚΕΦΑΛΑΙΟ 4 ‘’ Η
αδικία είναι μεγάλη αμαρτία. Όλες οι αμαρτίες έχουν ελαφρυντικά, η
αδικία δεν έχει, μαζεύει οργή Θεού. Φοβερό! Αυτοί που αδικούν, βάζουν
φωτιά στο κεφάλι τους.’’
Η ψυχή του Έλληνα δεν αντέχει άλλη
σκλαβιά, αδικία και πόνο! Ο λαός μας κουράστηκε πια. Η υπομονή
εξαντλήθηκε. Η προσβολή και η χαμένη αξιοπρέπεια του έβλαψε και τον ίδιο
αλλά και την πατρίδα. Τώρα πρέπει να αποκατασταθεί η τιμή του ΕΛΛΗΝΑ.
Οι πρόγονοι μας είναι
περισσότερο από ποτέ πιο κοντά μας.. Περιμένουν κι εκείνοι με το
χαμόγελο στα χείλη να τους δικαιώσουμε, σίγουροι πως θα πράξουμε το
καθήκον μας.
Η ΜΕΓΑΛΗ ΩΡΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΉΡΘΕ...
Η ψυχή του Έλληνα δεν αντέχει άλλη αδικία και πόνο!
Καθημερινά η Ελλάδα της φτώχειας ξυπνά
μνήμες κατοχής ...Η Ελλάδα, που βλέπει τα παιδιά της να λιποθυμάνε στα
σχολεία από την πείνα ...Η Ελλάδα των δεκάδων χιλιάδων αστέγων ...Η
Ελλάδα, η οποία, έχει ένα 68% του πληθυσμού της κάτω από τα όρια της
φτώχειας ...
Μια Ελλάδα με μια ανεργία να καλπάζει,
καταστρέφοντας την κοινωνική της λειτουργία και ανοίγοντας την πύλη για
έναν νέο "Μεσαίωνα" ...Με τους νέους να είναι άνεργοι σε ποσοστά ρεκόρ
για όλη την Ευρώπη ... Απελπισμένους χωρίς όνειρα και με θέληση να
εγκαταλείψουν την πατρίδα τους σε ποσοστό πάνω από 60%.
Την ίδια ώρα η συμμορία αυτών, που μας
οδήγησε σ' αυτήν την κόλαση, "ζει τον μύθο" της στην Ελλάδα ...Κάθε
χρόνο και καλύτερα ...Καμία κρίση δεν την επηρεάζει ...
Αυτοί, οι οποίοι ευθύνονται για τα "δεν
αντέχω" των πολιτών —που καθημερινά πλέον αυτοκτονούνε—, "αντέχουν"
...Αντέχουν με χαρακτηριστική άνεση ...Αντέχουν με την ασφάλεια που τους
παρέχουν οι αστυνομικοί ―μπράβοι και υπηρέτες τους― και τα θωρακισμένα
αυτοκίνητα ...Αντέχουν χάρη στη γενναιοδωρία του κράτους, που
διαχειρίστηκαν οι ίδιοι ...
Αντέχουν με τους μεγάλους κρατικούς
μισθούς, οι οποίοι ποτέ δεν "κουρεύονται", ούτε οριζοντίως ούτε καθέτως.
Σε αυτήν την Ελλάδα της απίστευτης δυστυχίας, φτώχειας και ανεργίας
υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι όχι μόνον δεν γνωρίζουν τι σημαίνει κρίση,
αλλά αντίθετα ...ζουν το "όνειρο" ...
Άνθρωποι, οι οποίοι δεν θα δοκιμαστούν
ποτέ για τις αντοχές τους ...Άνθρωποι, οι οποίοι καθημερινά —και εν μέσω
κρίσης— απολαμβάνουν το απόλυτο "όνειρο" του κάθε εργαζομένου ...
Άνθρωποι, οι οποίοι έρχονται σε επαφή με
το κράτος μόνον για να πάρουν και ποτέ για να δώσουν ...Άνθρωποι, οι
οποίοι —και μόνον που υπάρχουν και ζουν ανάμεσά μας— προκαλούν
"τριγμούς" στο πολιτικό εφεύρημα των αρχαίων Ελλήνων.
Μιλάμε για "όνειρο", που κλονίζει κάθε
έννοια ισότητας και δημοκρατικής λειτουργίας. Όνειρο είναι για έναν
εργαζόμενο να εισπράττει, για παράδειγμα, δέκα χιλιάδες ευρώ, χωρίς καν
να εργάζεται ...Χωρίς να υπάρχει εργοδότης, που να τον κρίνει για τη
δουλειά του ...
Χωρίς να υπάρχει "προϊόν", που εξαιτίας
του να μετριέται η απόδοση τού εργαζόμενου. Ποιος δεν θα ήθελε —όχι στη
σημερινή εποχή της κρίσης, αλλά στον "Παράδεισο"— να πληρώνεται σαν
βασιλιάς, για να ξαπλώνει σαν κηφήνας;
Στην Ελλάδα, που κάποιοι θέλουν να την
βάλουν να δουλεύει για μισθούς Βουλγαρίας, είναι άπιαστο "όνειρο" να
μπορείς να εισπράττεις χιλιάδες ευρώ χωρίς καθόλου άγχος ...
Να σε απασχολεί μόνον το πού θα φας καλά
...Πού θα πιεις καλά ...Πού θα διασκεδάσεις καλά ...Πού θα σε χτενίσουν
καλά. Να ξυπνάς όποτε θέλεις και να ξενυχτάς όσο θέλεις, εφόσον δεν θα
λείψεις από κανέναν το πρωί.
Τέτοια δουλειά δίνεται μόνον όταν τα
χρήματα είναι δημόσια και η "κοπριτίαση" είναι προσόν και όχι
μειονέκτημα ...Πραγματικό προσόν.
Να ανοίγεις το στόμα σου και να λες ότι
θέλεις και να δικαιολογείς ότι κάνεις, χωρίς να ενδιαφέρεσαι γι' αυτά
που πραγματικά συμβαίνουν.
Να υπόσχεσαι ότι μπορείς να κάνεις τα
πάντα, χωρίς να έχεις κάνει ποτέ τίποτε. Να μην κάνεις τίποτε, όταν
έχεις την εξουσία και να υπόσχεσαι ότι θα κάνεις τα πάντα, όταν την
χάνεις.
Να φωνάζεις σαν νοικοκύρης, ζώντας μια
ζωή παρασίτου. Να ζητάς "εισιτήρια" από τους άλλους, ενώ είσαι
"λαθρεπιβάτης". Να πληρώνεσαι τεράστιους μισθούς και να θέλεις να
βελτιώσεις την "ανταγωνιστικότητα" με περικοπές στους μισθούς των
φτωχών. Να μην κάνεις τίποτε απολύτως και να θεωρείς τους πολίτες
τεμπέληδες.
Είμαστε εξοργισμένοι από τη χλιδή που απολαμβάνουν αυτοί, οι οποίοι είναι υπεύθυνοι γι' αυτήν την πραγματική γενοκτονία.
Γιατί δεν βλέπουμε όχι απλά τιμωρία,
αλλά ούτε καν μια απλή διάθεση αυτοκριτικής από τα ζώα, που μας έφεραν
στο ναδίρ της ιστορίας μας.
Γιατί στο ίδιο δελτίο —και με διαφορά
ολίγων λεπτών— βλέπουμε την απάνθρωπη απελπισία, που ωθεί κάποιον
δυστυχισμένο συμπολίτη μας στο κενό και την κουτοπονηριά των μονίμως
βολεμένων.
Η Δημοκρατία μπορεί να μην εκδικείται,
αλλά "εκδικούνται" οι άνθρωποι. Πέραν των 2000 συνάνθρωποί μας
αυτοκτόνησαν μέσα στα τελευταία δύο χρόνια ...Τρεις αυτοκτονίες κάθε δύο
μέρες. Όλοι αυτοί είναι άνθρωποι.
Δεν είναι φυτά, που φύτρωσαν στους
αγρούς και χάλασαν ...Είναι γονείς ζωντανών ανθρώπων που πονάνε ...Είναι
παιδιά ζωντανών ανθρώπων που πονάνε.
Πόσο θα αντέξει η κοινωνία μας αυτήν
την κατάσταση; Γιατί;...Για να πληρωθούν οι τράπεζες και οι τοκογλύφοι,
που λεηλατούσαν το κράτος; ...Για να πληρωθούν οι χορηγοί των κομμάτων,
που μας έφεραν σε αυτήν την κατάσταση;
Αυτό ακριβώς συμβαίνει σήμερα. Για να
συνεχίσουν όλοι αυτοί να ζουν το "όνειρό" τους στην Ελλάδα, θα πρέπει
όλοι οι υπόλοιποι να πάνε στην κόλαση. Για να συνεχίσουν οι εκλεκτοί να
απολαμβάνουν τα πλούτη, τα οποία απέκτησαν από την προδοσία, θα πρέπει
οι χρηματοδότες να διαλύσουν την ελληνική κοινωνία, για να πάρουν τα
"χρωστούμενα".
Για όσο διάστημα θα μπαίνουν στη Βουλή
αυτοί όλοι , οι άνθρωποι θα συνεχίσουν να πηδάνε από τα μπαλκόνια. Για
όσο διάστημα οι άνθρωποι δεν αντιδρούν με τον σωστό τρόπο και πηδάνε από
τα μπαλκόνια, οι άλλοι δεν θα έχουν πρόβλημα να μπαίνουν στη Βουλή.
Όμως, αυτό το παιχνίδι σύντομα θα
τελειώσει. Τα άχρηστα ζώα, που πρόδωσαν τους πάντες και λεηλάτησαν τα
πάντα, σύντομα θα κληθούν να δώσουν εξηγήσεις.
Δεν αντέχει άλλο πόνο η κοινωνία...
Δεν αντέχει άλλο την αδικία ...
Δεν αντέχει τους κηφήνες να σχεδιάζουν τις ζωές τους πάνω στον θάνατο των υπολοίπων ...
Δεν αντέχει τα βλέμματά τους ...
Δεν αντέχει την υποκρισία τους ...
Δεν αντέχει την αθλιότητά τους ...
ΓΕΡΟΝΤΕΣ:
«Θα έρθουν χρόνια δύσκολα, αλλά μη φοβάστε. Τα παιδιά Του ο Θεός δεν τα εγκαταλείπει, θα τα φυλάει σκανδαλωδώς.»
«Για να πάει κανείς στον γλυκό Παράδεισο,
πρέπει να φάει πολλά πικρά εδώ,
να έχει το διαβατήριο των δοκιμασιών στο χέρι».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου