Η ωρολογιακή βόμβα του Χονγκ Κονγκ.

Μπορεί η πόλη να αποτελεί μία ακραία περίπτωση, όσον αφορά τη μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων και την κερδοσκοπία στην αγορά ακινήτων στα πλαίσια του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, αλλά είναι μόνο η αρχή – αφού ανάλογες καταστάσεις εμφανίζονται σε άλλες χώρες, στις οποίες έχουν δημιουργηθεί ήδη φούσκες ακινήτων από την πολιτική χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών, χωρίς να εξαιρείται ούτε η Γερμανία, στην οποία τα ενοίκια απορροφούν σχεδόν το 50% του εκάστοτε μισθού των εργαζομένων. Ακόμη και στην Αθήνα της κρίσης τα ενοίκια έχουν ξεκινήσει την ανοδική τους πορεία, φθάνοντας ακόμη και στα 1.000 € για μικρά διαμερίσματα – οπότε είναι θέμα χρόνου το ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών σε πολλά κράτη, ειδικά σε αυτά που ξεπουλιούνται τα δημόσια αγαθά από τις ενδοτικές κυβερνήσεις τους, ενώ κατάσχονται και πλειστηριάζονται τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας.  

.

Επικαιρότητα

«Επανάσταση των χρωμάτων, πυροδοτούμενη από τις Η.Π.Α. οι μαζικές διαδηλώσεις στο Χονγκ Κονγκ, όπως στο παρελθόν στην Ουκρανία ή μήπως κοινωνική διαμαρτυρία;». Πρόκειται για ένα ερώτημα που δεν πρέπει να απαντάται απλοϊκά, γνωρίζοντας πως η πόλη έχει βραβευθεί την Άνοιξη για 25η συνεχή φορά από τη νεοφιλελεύθερη οργάνωση «Heritage Foundation» ως η πιο ελεύθερη οικονομία του πλανήτη! (πηγή). Το τίμημα όμως αυτής της ελευθερίας δεν είναι άλλο, από τη μαζική διχοτόμηση της κοινωνίας του Χονγκ Κονγκ σε μία φτωχή, χωρίς καμία ιδιοκτησία μάζα και σε μία μικρή, εξτρεμιστικά πλούσια Ολιγαρχία – η οποία είναι πολύ καλά δικτυωμένη τόσο με την κυβέρνηση της πόλης, όσο και με αυτήν της Κίνας.

Οι μεγάλοι χαμένοι αυτής της εξέλιξης είναι κυρίως οι καλά εκπαιδευμένοι νέοι – οι οποίοι, βυθισμένοι στη φτώχεια, έχουν δει τις ελπίδες τους για το μέλλον να έχουν πάψει να υπάρχουν. Ως εκ τούτου χιλιάδες ειδικοί έχουν χαρακτηρίσει από καιρό τώρα το Χονγκ Κονγκ ως ένα καζάνι που βράζει ή σαν μία ωρολογιακή βόμβα – η οποία δεν έχει καμία απολύτως σχέση με «αμερικανικό δάκτυλο».

Η άποψη αυτή δεν είναι τυχαία, αφού στηρίζεται από ψυχρούς αριθμούς – μεταξύ άλλων από το γεγονός ότι, οι τιμές των ακινήτων στο Χονγκ Κονγκ από το 2003 έως σήμερα έχουν σχεδόν τριπλασιαστεί, ενώ από το 2011 σχεδόν διπλασιάστηκαν (γράφημα), όταν οι μισθοί παρέμειναν περίπου σταθεροί. Πρόκειται για τόσο μικρά διαμερίσματα βέβαια που μοιάζουν κυριολεκτικά με κλουβιά, παρά τις υπερβολικά ακριβές τιμές τους – σημειώνοντας πως ενώ το μηνιαίο μέσο εισόδημα ανέρχεται στα 17.500 δολάρια του Χονγκ Κονγκ (περί τα 2.000 €), το μέσο μηνιαίο ενοίκιο μίας γκαρσονιέρας είναι 16.500 δολάρια του Χονγκ Κονγκ! Επομένως απομένουν μόνο 1.000 δολάρια για την επιβίωση των ενοικιαστών ή περί τα 115 €.

Εύλογα λοιπόν για τη συντριπτική πλειοψηφία των 7.000.000 της πόλης η κατάσταση είναι απελπιστική – όταν την ίδια στιγμή οι 21 πιο πλούσιοι Πολίτες διαθέτουν περιουσία αξίας 206,3 δις €, όση περίπου τα συνολικά αποθεματικά του Χονγκ Κονγκ. Κερδίζουν κυρίως από έναν πολύ χαμηλό φόρο κερδών, ύψους 16,5%, ο οποίος είναι πολύ χαμηλότερος από τη γειτονική Σιγκαπούρη – αν και η τελευταία ωφελείται αρκετά, απομυζώντας τα μαύρα χρήματα από την Ινδονησία, αλλά και από τον υπόλοιπο πλανήτη.

Περαιτέρω, τα υψηλά ενοίκια οφείλονται στην κερδοσκοπία των λίγων υπερβολικά πλουσίων, σε συνεργασία με το δημοτικό συμβούλιο της πόλης – οπότε εύλογα οι δύο αυτές ομάδες, επί πλέον η κομμουνιστική κυβέρνηση της Κίνας που τις στηρίζει, αντιμετωπίζονται από τη μεσαία τάξη ως η άλλη όψη του ιδίου νομίσματος.

Υπενθυμίζουμε εδώ πως το 60% περίπου των επενδύσεων της Κίνας στο εξωτερικό, οι οποίες είναι εξαιρετικά σημαντικές για τη χώρα, διενεργούνται από το Χονγκ Κονγκ – ενώ παρά το ότι οι επενδύσεις της Κίνας μέσω του Χονγκ Κονγκ αυξήθηκαν κατά 90% τα τελευταία χρόνια, οι δικές της είχαν άνοδο μόλις 28%. Την ίδια στιγμή από τα 11 δις $ του τζίρου που επιτεύχθηκε από τις εισαγωγές νέων εταιριών στο χρηματιστήριο του Χονγκ Κονγκ αυτό το έτος, τα 9 δις € αφορούσαν κινεζικές επιχειρήσεις – οπότε η Κίνα έχει απόλυτη ανάγκη την Ολιγαρχία της πόλης. Τέλος, οι άμεσες απ’ ευθείας επενδύσεις της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ υπολογίζονται στα 600 δις $ – οπότε είναι λογικό να μην θελήσει να τις θέσει σε κίνδυνο, από τις κοινωνικές αναταραχές.

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, μπορεί το Χονγκ Κονγκ να αποτελεί μία ακραία περίπτωση, όσον αφορά τη μη ισορροπημένη αναδιανομή των εισοδημάτων και την κερδοσκοπία στην αγορά ακινήτων στα πλαίσια του ακραίου νεοφιλελευθερισμού, αλλά είναι μόνο η αρχή – αφού ανάλογες καταστάσεις εμφανίζονται σε άλλες χώρες, στις οποίες έχουν δημιουργηθεί ήδη φούσκες ακινήτων από την πολιτική χαλάρωσης των κεντρικών τραπεζών, χωρίς να εξαιρείται ούτε η Γερμανία, στην οποία τα ενοίκια απορροφούν σχεδόν το 50% του εκάστοτε μισθού των εργαζομένων.

Η ένοπλη αστυνομία στους δρόμους του Χονγκ Κονγκ

Ακόμη και στην Αθήνα της κρίσης τα ενοίκια έχουν ξεκινήσει την ανοδική τους πορεία, φθάνοντας ακόμη και στα 1.000 € για μικρά διαμερίσματα – οπότε είναι θέμα χρόνου το ξέσπασμα κοινωνικών αναταραχών σε πολλά κράτη, ειδικά σε αυτά που ξεπουλιούνται τα δημόσια αγαθά από τις ενδοτικές κυβερνήσεις τους, ενώ κατάσχονται και πλειστηριάζονται τα ιδιωτικά περιουσιακά στοιχεία, όπως στην περίπτωση της Ελλάδας.

analyst.gr