Ποιος θέλει πόλεμο των Η.Π.Α. με το Ιράν;

Πρόκειται για το βασικό στοιχείο της στρατηγικής των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, όσον αφορά τη «νέα τάξη πραγμάτων» στη εγγύς και Μέση Ανατολή – με στόχο την προστασία των συμφερόντων της δυτικής πολιτικής και την εξασφάλιση των κερδών των ενεργειακών ομίλων. Ως κέντρο διοίκησης και ως αφετηρία των αεροπορικών επιθέσεων στην περιοχή, καθώς επίσης του ελέγχου των drones, χρησιμοποιείται ανέκαθεν η αμερικανική βάση του Ramstein στην καρδιά της Γερμανίας – ενώ απλά και μόνο από την πλήρη ανεξαρτησία που απολαμβάνει, καθώς επίσης από την αδυναμία της Γερμανίας να το ελέγξει, συμπεραίνει κανείς πως η χώρα παραμένει ακόμη υπό αμερικανική στρατιωτική κατοχή.

.

Άποψη

Είναι αρκετοί οι Αμερικανοί που θέτουν αυτήν την ερώτηση, απαντώντας πως αυτοί που θέλουν πόλεμο με το Ιράν δεν μπορεί να είναι άλλοι από εκείνους που διενέργησαν ήδη πολέμους στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη και στην Υεμένη – με στόχο να πουλήσουν τα όπλα τους και να ανοικοδομήσουν τις χώρες, αφού προηγουμένως τις καταστρέψουν. Θεωρούν άλλωστε σίγουρο πως ο πρόεδρος Trump δεν θέλει πόλεμο αλλά σύρεται προς αυτήν την κατεύθυνση, ούτε η Ρωσία ή/και το Ιράν – ενώ έχει ουσιαστικά αποδειχθεί πως οι επιθέσεις εναντίον των δύο δεξαμενοπλοίων ήταν «προβοκατόρικες» (ανάλυση), αφού είναι ξεκάθαρο πως η ενοχοποίηση του Ιράν δεν συμπεραίνεται από πουθενά.

Συνεχίζοντας το συλλογισμό τους πιστεύουν πως εάν τελικά «οι υποκινητές του πολέμου» κερδίσουν το παιχνίδι, οι Η.Π.Α. θα εγκλωβιστούν σε μακροχρόνιες συγκρούσεις χωρίς κανένα όφελος – αφού η περιοχή δεν έχει κανένα ζωτικό στρατηγικό ενδιαφέρον για την υπερδύναμη εκτός από το πετρέλαιο, όπου όμως είναι πλέον αυτάρκης, μετά την ανακάλυψη της μεθόδου εξόρυξης από το σχιστόλιθο. Είναι άλλωστε διαφορετικός ο πόλεμος εναντίον μίας χώρας των 81 εκ. ανθρώπων – από ότι των 38 εκ. του Ιράκ, των 6,4 εκ. της Λιβύης ή των 18 εκ. της Συρίας.

Από την άλλη πλευρά, ούτε οι Γερμανοί θέλουν τον πόλεμο, κρίνοντας μεταξύ άλλων από την προσπάθεια τους να ερευνηθούν καλύτερα οι επιθέσεις εναντίον των πλοίων – πιστεύοντας όμως πως η πλειοψηφία των αμερικανικών ελίτ προετοιμάζονται για έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν και πιέζουν τον πρόεδρο Trump προς αυτήν την κατεύθυνση.

Ένας από τους βασικούς λόγους τώρα, για τους οποίους οι Γερμανοί αντιδρούν, είναι η βεβαιότητα τους πως η χρήση της μεγαλύτερης εκτός των Η.Π.Α. αεροπορικής βάσης στον πλανήτη, του Ramstein που βρίσκεται στην καρδιά της Γερμανίας, είναι απαραίτητη – ενώ η συγκεκριμένη βάση θα χρησιμοποιούταν τόσο ως κέντρο διοίκησης, όσο και για τις επιθέσεις εναντίον του Ιράν. Εκτός αυτού για την παρακολούθηση της περιοχής όσον αφορά τις πληροφορίες, καθώς επίσης για την επικοινωνία μεταξύ της Μέσης Ανατολής και της Ευρώπης.

Επί πλέον, οι επιθέσεις των drones σε έναν τέτοιο πόλεμο, όπως συνέβη με τους αντίστοιχους στο Αφγανιστάν, στην Υεμένη και στο Ιράκ, οργανώνονται ανέκαθεν από το Ramstein – κάτι που σημαίνει πως οι «παράπλευρες απώλειες», όσον αφορά τους θανάτους του άμαχου πληθυσμού, θα ήταν αδύνατες χωρίς τη γερμανική βάση. Εάν υποθέσουμε δε πως οι επιθέσεις εναντίον των δύο δεξαμενοπλοίων ήταν πράγματι με drones (κατά τις αναφορές του πληρώματος του ιαπωνικού σκάφους) και σκηνοθετημένες από Αμερικανούς, τότε η συμμετοχή του Ramstein είναι μάλλον δεδομένη.

Τέλος, τα πυρομαχικά για έναν τέτοιο πόλεμο ευρίσκονται μέσα στη γερμανική βάση και στις «δορυφορικές» εγκαταστάσεις της, όπως τεκμηριώθηκε από τον πόλεμο του Ιράκ το 2003 – ενώ αποτελεί τον κεντρικό κόμβο μεταφοράς εμπορευμάτων και στρατευμάτων. Είναι δε γνωστό πως σε περιόδους κρίσεων και πολέμων, μπορεί να απογειώνεται από εκεί ανά τριάντα δευτερόλεπτα ένα από τα μεγάλα στρατιωτικά αεροπλάνα των Η.Π.Α. – ενώ όταν βρεθεί ς κανείς στην ευρύτερη περιοχή της βάσης σε μία τέτοια εποχή, θα ακούσει τους κατοίκους να λένε ότι, «Κάπου διεξάγεται ξανά πόλεμος».

Σε κάθε περίπτωση, ο πόλεμος εναντίον του Ιράν είναι το βασικό στοιχείο της στρατηγικής των Η.Π.Α. και του ΝΑΤΟ, όσον αφορά τη «νέα τάξη πραγμάτων» στη εγγύς και Μέση Ανατολή – με στόχο την προστασία των συμφερόντων της δυτικής πολιτικής και την εξασφάλιση των κερδών των ενεργειακών ομίλων. Βέβαια, με βάση το διεθνές Δίκαιο ένας τέτοιος πόλεμος θα χαρακτηριζόταν επιθετικός, ενώ οι επιτιθέμενοι εγκληματίες πολέμου.

Δεν δίνεται όμως καμία σημασία σε κάτι τέτοιο από τις δυνάμεις που ενδεχομένως θα τον δρομολογήσουν – ενώ απλά και μόνο από την πλήρη ανεξαρτησία που απολαμβάνει το Ramstein και από την αδυναμία της Γερμανίας να το ελέγξει, συμπεραίνει κανείς πως παραμένει ακόμη υπό αμερικανική στρατιωτική κατοχή, χωρίς να της επιτρέπεται καν να έχει ένα δικό της Σύνταγμα.

analyst.gr