Του Μόσχου Λαγκουβάρδου.
Ελευθερία είναι αγώνας για την ελευθερία. Αυτό είναι και το βαθύτερο νόημα του Εθνικού μας Ύμνου :
Σε γνωρίζω από την κόψη
του σπαθιού την τρομερή,
σε γνωρίζω από την όψη
που με βια μετράει τη γη.
Απ’ τα κόκκαλα βγαλμένη
των Ελλήνων τα ιερά
και σαν πρώτ’ ανδρειομένη,
Ελευθερία είναι διαρκής, ακατάπαυτος αγώνας για την ελευθερία. Δεν υπάρχει ελευθερία χωρίς τα εμπόδια για την ελευθερία. Αν εμβαθύνουμε στο νόημα του Ύμνου και τον συσχετίσουμε με την σημερινή κατάσταση στην πατρίδα μας και σε όλο τον κόσμο, θα αντιληφθούμε αυτό που οδήγησε στην σημερινή παθητική κατάσταση ανελευθερίας. Κι αυτό δεν είναι άλλο από την υλική ευμάρεια χάρις στις τεχνικές ευκολίες της σημερινής εποχής. Με τις τεχνικές ευκολίες ο αγώνας για την φυσική επιβίωση, δεν έχει την ίδια αξία που είχε πριν από αυτές, με φυσικό αποτέλεσμα να καμφθεί το αγωνιστικό πνεύμα που ήταν αναγκαίο για τον αγώνα του ανθρώπου με τα φυσικά εμπόδια.
Υπάρχει όμως και μια άλλη πλευρά, ίσως πιο ουσιώδης με την εξωτερική πλευρά του αγώνα για την ελευθερία από τα εξωτερικά εμπόδια. Είναι ο αγώνας με τα εσωτερικά εμπόδια για την εσωτερική ελευθερία, όπως είναι τα διάφορα πάθη του ανθρώπου. Αυτό όμως δεν έγινε ακόμα αντιληπτό απ΄ τους πολλούς και δεν μπορεί να τους δημιουργήσει το αγωνιστικό πνεύμα για την ελευθερία, που είναι απαραίτητο, για να βγούμε από την σημερινή παθητική κατάσταση της ανελευθερίας.
Το παρακάτω ανέκδοτο από την παράδοση της Ανατολής δείχνει ότι ο αγώνας δείχνει την μία όψη του αγώνα για την ελευθερία, την εξωτερική. Ο άνθρωπος που ζητάει την ελευθερία δεν αντιλαμβάνεται τα εσωτερικά εμπόδια της ελευθερίας.. Κι αφού δεν τα αντιλαμβάνεται ο ίδιος ούτε κανείς άλλος μπορεί να του χαρίσει την επίγνωση, που πρέπει να έχει ο ίδιος. Έτσι γι΄ αυτόν .η ελευθερία είναι ελευθερία από τα εξωτερικά εμπόδια , όπως συμβαίνει με τους πολλούς όχι μόνο στην Ανατολή, αλλά σε όλον τον κόσμο. Η βαθύτερη έννοια της ελευθερίας ως ελευθερίας από τα εσωτερικά εμπόδια δεν είναι αίτημα των πολλών. Στην Ορθόδοξη Παράδοση, πιστεύομε , ότι προϋπόθεση της εσωτερικής ελευθερίας είναι η επίγνωση της αμαρτωλότητάς μας. Ο κόσμος όμως δεν δίνει σημασία στην ελευθερία από τα εσωτερικά εμπόδια, τα οποία αγνοεί, αλλά προσέχει μόνο στην ελευθερία από τα εξωτερικά εμπόδια.
Παραθέτουμε ένα ανέκδοτο από την βουδιστική παράδοση της Ανατολής που μιλάει για κάποιον που πηγαίνει σε έναν σοφό ερημίτη και του ζητεί να τον ελευθερώσει.
-Θα σε ελευθερώσω, του λέει ο ερημίτης, αν μου πεις, ποιος σε σκλαβώνει. Ο άνθρωπος δυσκολευόταν να βρει ποιος τον σκλαβώνει και ο ερημίτης του είπε να σκεφτεί λίγες μέρες και να ξαναπάει.
Ο άνθρωπος έφυγε και γύρισε, όπως του είπε ο ερημίτης, μετά από μία εβδομάδα.
-Ποιος σε σκλαβώνει;, τον ρωτάει ο ερημίτης
-Κανένας δε με σκλαβώνει, είπε.
-Αφού δεν σε σκλαβώνει κανένας, ,πάει να πει ότι σε ελευθέρωσα. Πήγαινε.
ΚΙ ο άνθρωπος έφυγε με το ίδιο βάρος που ένιωθε μέσα του να τον βασανίζει, όπως και πριν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου