Χριστάκης Ευσταθίου.
Οι αγροτικές εξεγέρσεις που σαρώνουν όλο σχεδόν το ευρωπαϊκό πεδίο, προκαλούν νέους κλυδωνισμούς στο οικοδόμημά του, το οποίο είναι πλέον γεγονός ότι δοκιμάζεται σκληρά και ανελέητα τα τελευταία χρόνια.
Από τις λογής κρίσεις που προκύπτουν ως κρίκοι μιας μεγάλης αλυσίδας, που όλο και πιο πολύ φουντώνει και γιγαντώνει. Ίσως για πρώτη φορά οι συγκυρίες – καθόλου ευτυχείς- το φέρνουν έτσι ώστε να μην προκύπτει απλά ένα κλίμα αβεβαιότητας,, αλλά η απειλή να είναι βαθύτερη και ν’ αγγίζει την ίδια την ύπαρξη της ΕΕ, τα θεμέλια της. Από τη στιγμή που ανήκουμε στον χώρο αυτό, δεν θα μπορούσε μπροστά σ’ όλες αυτές τις κοσμογονικές εξελίξεις, να σφυρίζουμε αδιάφορα και να τυρβάζουμε περί άλλα. Άλλωστε, τα γεγονότα τρέχουν με ιλιγγιώδη πλέον ταχύτητα και με φρενήρεις ρυθμούς, που δεν επιτρέπουν καθόλου, μα καθόλου, να παραμένεις ένας παθητικός θεατής. Βιώσαμε, άλλωστε, στο πρόσφατο παρελθόν το πόσο επιρρεπείς είμαστε σ’ εξελίξεις και γεγονότα που καθιστούν ολόκληρο τον πλανήτη μια γειτονιά…
Όλο αυτό το πρωτοφανές ξεσήκωμα των αγροτών στην Ευρώπη, δεν είναι κάτι που προκύπτει εν αιθρία, αλλά μάλλον αποτελεί την κορυφή του παγόβουνου των τεραστίων προβλημάτων που καθηλώνουν την Γηραιά Ήπειρο και την καθιστούν τόσο γερασμένη… Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το γεγονός ότι το φαινόμενο δεν περιορίζεται σε κάποια μεμονωμένα ξεσπάσματα, αλλά προσλαμβάνει μορφή ανησυχητικής γενίκευσης. Το στοιχείο της μαζικότητας παραπέμπει ακριβώς σε βαθύτερους κλυδωνισμούς και αναταράξεις. Δεν πρόκειται για κάποιες ελεγχόμενες, κατά τα άλλα, εξεγέρσεις και ακόμα πιο πολύ προβλεπόμενες, αλλά για κάτι βαθύτερο. Ο αγώνας των αγροτών δεν είναι για να βελτιώσουν έτσι απλά τις συνθήκες διαβίωσής τους, αλλά είναι με πραγματικούς όρους ζωής και θανάτου… Μιλάμε για την απειλή να εξοστρακισθεί μια ολόκληρη τάξη, τα μικρομεσαία στρώματα, με όλες τις παρενέργειες που μπορεί να προκύπτουν και που θα παρέπεμπαν ακόμα και σε «αρμαγεδδώνες»… Νοουμένου και του απρόβλεπτου των γεγονότων και εξελίξεων σε πλανητικό πεδίο. Όλες οι κρίσεις που προηγήθηκαν ή και συντρέχουν, από την χρηματοπιστωτική του 2008 που σταδιακά στην μετεξέλιξή της οδήγησε σ’ ένα προβληματικό οικονομικό-κοινωνικό υπόστρωμα, την επέλαση της πανδημίας, του Ουκρανικού, του Μεσανατολικού, της πληθωριστικής λαίλαπας, της ακρίβειας και τόσων άλλων, ων ουκ έστιν αριθμός, φαίνεται να αφήνουν την όποια τάξη πραγμάτων να βιώνει την απόλυτη αταξία… Όλα αυτά και πολλά άλλα ξεσκεπάζουν την Ευρώπη ως ένα ιδιαίτερα ευάλωτο οικοδόμημα και τόσο επιρρεπές σε ό,τι προβλεπτό και απρόβλεπτο ήθελε προκύψει. Και αυτό πολύ πιθανό ν’ αποτυπωθεί και στα αποτελέσματα των επερχόμενων ευρωεκλογών, με τάσεις που ήδη διαφαίνονται προ πολλού και με ανατροπές που ίσως θα είναι ολικές. Εμείς, βέβαια, σταθερά μπορούμε ν’ αναπαυόμαστε στο δικό μας μεγαλειώδη κόσμο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου