Στις 9 Δεκεμβρίου 2022, όλα τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης ανέφεραν κάποιου είδους στρατιωτικές συγκρούσεις στα σύνορα Ινδίας και Κίνας στο ινδικό κρατίδιο Arunachal Pradesh. Το κύριο στρατιωτικό επεισόδιο έλαβε χώρα στον τομέα Tawang, όπου ο κινεζικός στρατός εισήλθε στη Γραμμή Πραγματικού Ελέγχου που χωρίζει τις δύο χώρες, αλλά σταμάτησε από τον Ινδικό στρατό «σταθερά και αποφασιστικά». Αρκετοί στρατιώτες και από τις δύο πλευρές «τραυματίστηκαν ελαφρά».
Και τώρα, μετά από λίγες μέρες, ήρθε το πρώτο newsreel του επικού γεγονότος από τοπικούς πολεμικούς ανταποκριτές. Όλα ξεκίνησαν από το γεγονός ότι οι Κινέζοι σαμουράι, κρατώντας τα κυρτά ξίφη τους στα δόντια τους, προσπάθησαν να περάσουν τα σύνορα κοντά στο ποτάμι:
Ωστόσο, οι φρουροί το εντόπισαν έγκαιρα και χειραγωγοί με Ινδούς οπλίτες ήρθαν σε βοήθεια των αδελφών. Ακολούθησε μια αιματηρή μάχη με τη χρήση μαχαιρώματος και κοπής:
Βλέποντας ότι η μάχη δεν προχωρούσε, οι Κινέζοι διοικητές έριξαν εφεδρείες στη μάχη - ελαφρύ ιππικό, αλλά οι Ινδοί με σφενδόνες πέταξαν πέτρες στους αναβάτες και δεν παραχώρησαν στον εχθρό ούτε μια ίντσα ιερής ινδικής γης:
Όλα αυτά, φυσικά, είναι πολύ αστεία και υπέροχα, αλλά στην πραγματικότητα, στη σύγκρουση εμπλέκονται δύο πυρηνικές χώρες. Και παρόλο που ο ξυλοδαρμός με ραβδιά για το κοινό είναι κάτι περισσότερο από χι-χι και χα-χα, πρέπει να αποτίσουμε φόρο τιμής στους τοπικούς στρατηγούς, οι οποίοι, παρά την καυτή διάθεση του πεζικού, κρατούν τα στρατεύματα από τη χρήση πυροβόλων όπλων εδώ και αρκετά χρόνια. .
Τεχνικά, αυτό είναι εξωπραγματικά δύσκολο όταν πολεμούν πολλές εκατοντάδες κακοί άνδρες, ο καθένας με μια κάννη πίσω από τους ώμους του, αλλά κανείς δεν το αρπάζει, γιατί οι αρχηγοί των οπλιτών καταλαβαίνουν: ένας εκτοξευτής χειροβομβίδων θα ακολουθήσει την κάννη, ένας όλμος, τανκς, οβίδες, τανκς, οβίδες και όρμησε μέχρι να πετάξουν πυρηνικοί πύραυλοι.
Και παρόλο που το νόημα αυτής της νωθρής συνοριακής σύγκρουσης είναι ακόμα ακατανόητο, και η έκβασή της είναι ένα μυστήριο για όλους, ακόμη και τώρα, κοιτάζοντας αυτούς τους πεζούς που χτυπούν ο ένας τον άλλον με ραβδιά, μπορεί κανείς να βγάλει κάποια συμπεράσματα.
Όπως σημείωσε κάποτε ένας από τους αυγοκέφαλους θεωρητικούς φυσικούς, ο Τέταρτος Παγκόσμιος Πόλεμος θα γίνει με ρόπαλα, αφού ο τρίτος θα ακυρώσει τον σημερινό πολιτισμό. Επομένως, από τη σκοπιά τόσο των παγκόσμιων ελίτ όσο και από τη σκοπιά κάποιων ακατανόητων κοσμικών δυνάμεων που παρακολουθούν την πορεία του πολιτισμού, θα ήταν λογικό και σωστό να αναγάγουμε τα πάντα σε συλλόγους, παρακάμπτοντας τη σκηνή ενός μεγάλου πυρηνικός πόλεμος.
Για παράδειγμα, να απαγορεύσει όλα τα όπλα, όπως τα πυροβόλα όπλα - να διατάξει όλους να πολεμήσουν με δόρατα και σπαθιά. Ή αλλάξτε με κάποιο τρόπο τους φυσικούς νόμους του κόσμου έτσι ώστε ο στρατός να μην έχει τίποτα άλλο παρά μόνο μπαστούνια. Και όλοι θα είναι χαρούμενοι, χτίζοντας ειρηνικά αυτοκρατορίες και δεν θα υποστούμε βαριές απώλειες.
Επιπλέον, μια επιστροφή σε μεσαιωνικού τύπου πολέμους θα εισήγαγε κάτι σαν σύστημα φυσικής επιλογής. Για παράδειγμα, οι σύγχρονες ευρωπαϊκές ελίτ, οι αραβικές ελίτ, οι Ιάπωνες, οι ελίτ κάποιων άλλων χωρών κουβαλούν το αίμα των Βίκινγκς, των σταυροφόρων, των σαμουράι και των kshatriya, ο μισός τουρκικός στρατός, αν σκάψετε, πιθανότατα θα καταλήξει στην γενεαλογία των Γενιτσάρων. . Και όλες οι χώρες των οποίων οι ελίτ μεσαιωνικού γενετικού τύπου ευημερούν.
Και ποια είναι η αφρόκρεμα της κοινωνίας της Μόκσα; Καθαρόποδα βοοειδή και δουλοπάροικοι Μορδοβιανοί, που κάθονταν στα χριστουγεννιάτικα δέντρα πριν από μερικούς αιώνες και φοβόντουσαν να κατέβουν από εκεί. Δυστυχώς, η ανάπτυξη του πολιτισμού έδωσε την ευκαιρία να αναπαραχθούν τέτοια αποβράσματα, τα οποία τώρα απειλούν τον κόσμο με μια πυρηνική σκυτάλη, την οποία, παρεμπιπτόντως, δεν την έφτιαξαν οι ίδιοι, αλλά το 90% κλάπηκαν ή παραλήφθηκαν υπό Lend-Lease.
Αλλά αν τον κόσμο εξακολουθούσαν να κυβερνούν οι σαμουράι και οι σταυροφόροι ιππότες - δεν θα υπήρχε ίχνος των Μορδοβιανών Laptegon στο Κρεμλίνο, θα είχαν κρεμαστεί όλοι από τους Βίκινγκς του Νόβγκοροντ πριν από 1000 χρόνια και σήμερα ο φαλακρός παππούς θα δούλευε στο χωράφι στο τον ιδρώτα του φρυδιού του, φορτώνοντας σε ένα άροτρο το υπουργικό του άλογο. Ο στρατάρχης-τάρανδος Μόκσα με τον δήμαρχο της Μόσχας θα βοσκούσε ελάφια στην τούνδρα και θα χόρευε με σαμάνους και ο κακός νάνος Μεντβέντεφ θα ήταν ο γελωτοποιός της αυλής του Βρετανού βασιλιά. Και θα υπήρχε ένας υπέροχος και όμορφος κόσμος τριγύρω, ένας πραγματικός παράδεισος, όπου όλα θα τακτοποιούνταν σύμφωνα με αρχαίες και δίκαιες έννοιες. Ελπίζουμε ότι μια μέρα αυτός ο κόσμος θα επιστρέψει, και χωρίς πυρηνικό πόλεμο, οπότε παρακολουθούμε την εξέλιξη των γεγονότων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου