Πού θα πάει, θα έρθει ο ηγέτης… (μέχρι τότε τι κάνουμε;)

Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά χρονικά, η χώρα βουλιάζει αβοήθητη στον βούρκο της διαφθοράς και της ανυποληψίας.

Πάντα υπήρχαν σκάνδαλα, πάντα υπήρχαν επίορκοι πολιτικοί και πάντα υπήρχαν συμπεριφορές που λάβωναν την πατρίδα.

Ωστόσο πάντα ακολουθούσε η απαραίτητη κάθαρση και ο πολιτικός εξαγνισμός που την επανέφεραν σε ορθή πορεία.

Έστω κι αν αυτό γινόταν με λανθασμένη συνταγή, η οποία την έριχνε πάλι στο τέλμα του εκμαυλισμού.

Όμως γινόταν. Και γινόταν διότι υπήρχαν οι πολιτικοί αρχηγοί που διέθεταν το ανάστημα και το μυαλό για να το πράξουν.

Κάτι που οι σημερινοί δε διαθέτουν.

Εξ ου και η απύθμενη νοσηρότητα.

Από τη μία έχουμε έναν εμμονικό και συμπλεγματικό πολιτικό γόνο που παρά την παταγώδη αποτυχία του, αντί να παραιτηθεί για να αναπνεύσει η χώρα, συνεχίζει να παριστάνει τον ηγέτη επιμένοντας ότι δύναται να του συγχωρηθούν οι αμαρτίες και η ζημιά που προκάλεσε στην πατρίδα με την αβελτηρία του. Εγκλήματα που αν είχαν συμβεί σε άλλη περίοδο θα είχε οδηγηθεί… νύχτα στο Ειδικό Δικαστήριο.          

Από την άλλη έχουμε έναν πονηρό, ανασφαλή, αγράμματο, δήθεν αριστερό που πασχίζει να λάβει συγχωροχάρτι από τον λαό για το κακό που του προξένησε, εκμεταλλευόμενος τις φαυλότητες του γόνου.

Ακολουθεί ένας νέος άνθρωπος υποτίθεται με ανοιχτό μυαλό που μας υπόσχεται ότι θα παλινορθώσει τον σοσιαλισμό ως δεκανίκι του συστήματος. Ο οποίος αν τύχει και βγει εκτός πλαισίων τότε ο μύθος καταρρέει πάραυτα. Για διαφθορά δεν το συζητάμε. Το κόμμα του… παίζει μπάλα πλέον διεθνώς κι ας μη σχετίζεται σε αυτή την περίπτωση ο ίδιος.

Σειρά έχει ένας καραφλός τάχα επαναστάτης που έγινε γνωστός με τις τραγικές γκάφες που έκανε ως υπουργός κι επειδή η μωρία πάντα επιβραβεύεται στην Ελλάδα τον στείλαμε στη Βουλή.

Τη σκυτάλη παίρνει ένας τύπος που πουλάει κηραλοιφές και επιστολές του Ιησού(sic) και ταυτόχρονα υποδύεται τον ηγέτη της δεξιάς τρομάρα του.

Ο μόνος ηθικός, ευφυής, ικανός και μορφωμένος πολιτικός αρχηγός είναι ο Κουτσούμπας. Όμως… σύντροφε, στην Ελλάδα δεν πρόκειται να στεριώσει ποτέ ο κομμουνισμός.   

Ανάξιοι σχολιασμού κάποιοι επικίνδυνοι γραφικοί που βαυκαλίζονται ότι λόγω χάους και αδιεξόδων αποτελούν διέξοδο.  

Και τα χειρότερα έπονται.

Πού θα πάει, θα έρθει ο ηγέτης…

Άραγε, ποια Ελλάδα θα κληθεί να κυβερνήσει;   

Ας ελπίσουμε ότι δε θα χάσει χρόνο πολεμώντας για να ανακτήσει χαμένα εδάφη.

Ας φροντίσουν γι΄ αυτό οι Καραμανλής, Σαμαράς και Βενιζέλος.

Οι οποίοι ναι μεν έχουν σφάλει βαρύτατα κατά το παρελθόν, αλλά συγκριτικά με τους παραπάνω είναι… πολιτικούς αιώνες μπροστά.

Κοινώς, έχουν τα εχέγγυα για να θέσουν τη χώρα σε καθεστώς συντήρησης δίχως να κινδυνεύει, μέχρι να έρθει ο… εκλεκτός που θα τη βγάλει στο ξέφωτο.

Καλώς ή κακώς, άλλοι δεν υπάρχουν.

Πώς θα το κάνουν ποσώς μας ενδιαφέρει.

Αν παραμερίσουν λιγάκι τις προσωπικές ατζέντες τους, είναι δεδομένο ότι θα τη βρουν την άκρη.

Ας χρησιμοποιήσουν επιτέλους την οξυδέρκεια, τις γνώσεις και την πείρα τους για κοινό όφελος. 

Πολλοί θα δυσανασχετήσουν με τη μεσοβέζικη λύση που προτείνουμε. 

Δεκτές όποιες άλλες ρεαλιστικές προτάσεις απεγκλωβισμού.  

antinews.gr