Τί ἄραγε προσδοκοῦμε νὰ μᾶς φέρει τὸ νέο ἔτος ποὺ μόλις ἀνέτειλε; Οἱ
περισσότεροι εὐχόμεθα νὰ μᾶς φέρει εἰρήνη, ὑγεία, εὐτυχία, ἀγάπη,
ἀνάπτυξη, καρποφορία, πλοῦτο… Οὐδεὶς ὅμως ἐξ ὑμῶν ἀναλογίζεται ὅτι οἱ
προσδοκώμενες εὐλογίες προσφέρονται ἐκ τοῦ οὐρανοῦ, ὅπως λέγει ὁ
εὐαγγελιστὴς Ἰωάννης, «οὐ δύναται ἄνθρωπος λαμβάνειν οὐδέν, ἐὰν μὴ ᾖ
δεδομένον αὐτῷ ἐκ τοῦ οὐρανοῦ» (Ἰωάν. 3,27)!
Ὡς ἐκ τούτου προκειμένου οἱ εὐχὲς νὰ καταστοῦν εὐλογίες-δῶρα ὀφείλουμε νὰ προσανατολισθοῦμε πρὸς τὸν δωρεοδότη Θεὸ καὶ δὴ τὸν Σωτήρα Χριστό. Γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, ἡ ζωή. Καὶ ἡ ἔντονη παρουσία Ἐκείνου στὶς καρδιὲς μας ἐξασφαλίζει ἀπολύτως ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐπιθυμοῦμε καὶ καθιστὰ τὸ θαῦμα ἁπλὴ καθημερινότητα.
Πῶς ὅμως Χριστιανοί μου νὰ ἔχουμε πλούσια σοδειὰ ἀπὸ κάθε ἄποψη, ὅταν γυρίζουμε τὴν πλάτη καὶ ἀρνούμαστε Αὐτὸν ποὺ τὴν προσφέρει. Καὶ ὄχι μόνο γυρίζουμε τὴν πλάτη μας ἀλλὰ ἐπιπλέον συστηματικὰ τὸν ἐκδιώκουμε ἀπὸ τὴ ζωή μας!
Ζητᾶμε νὰ ἔχουμε ἀγάπη, τὴ στιγμὴ ποὺ ἔχουμε καταστήσει μόνιμο συνοδοιπόρο τῆς ζωῆς μας, τὸ ἄκρατο συμφέρον, τὸν ἐγωκεντρισμό, τὸ μίσος.
Ζητᾶμε νὰ ἔχουμε χρόνια πολλά, δηλαδὴ ζωή, ἐνῶ φλερτάρουμε καὶ ἐρωτοτροποῦμε συνεχῶς μὲ τὸν θάνατο.
Ζητᾶμε τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία τὴ στιγμὴ ποὺ ἀνοίγουμε διάπλατα τὶς πόρτες τῆς καρδιᾶς μας στὴν λύπη καὶ τὴν ἀπογοήτευση.
Δὲν ἀποτελεῖ ἀνοησία νὰ ζητᾶμε πράγματα καὶ ταυτόχρονα νὰ τὰ ἀπωθοῦμε μακρυά μας;
Εἴμαστε λοιπὸν Χριστιανοὶ τοῦ γλυκοῦ νεροῦ. Κοιμόμαστε μὲ τὰ τσαρούχια, ὅπως λέγει ὁ λαὸς ἀφήνοντας τυφλοὺς καὶ στὴν καλύτερη περίπτωση μονόφθαλμους νὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἄβυσσο.
Νὰ
γιατί οἱ κάθε λογῆς ἐχθροί, εἴτε αὐτοὶ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἐχθρικὰ πρὸς
ἐμᾶς γειτονικὰ ἔθνη, εἴτε μὲ ἀσθένειες καὶ κάθε εἴδους πειρασμούς μᾶς
ταλαιπωροῦν ποικιλοτρόπως.
Στὴν οὐσία ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἕνα καὶ μόνο στόχο καὶ ἀποτελοῦν θὰ διακινδύνευα νὰ ὑποστηρίξω (ἐννοῶ τὶς δοκιμασίες καὶ τοὺς πειρασμοὺς) δῶρα τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ ὁ στόχος εἶναι νὰ μᾶς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸ λήθαργο τῆς ἁμαρτίας.
Ἀρνούμαστε νὰ σηκώσουμε τὰ μάτια μα ψηλὰ καὶ νὰ κοιτάξουμε τὸν οὐρανὸ καὶ ὅταν κάποιοι ἐξ ὑμῶν τὸ πράξουμε, τὸ κάνουμε ἐξ ἀνάγκης καὶ τὶς περισσότερες φορὲς θέτουμε καὶ τοὺς ὅρους μας.
Ὁ γιατρὸς σωτηρίας ποὺ θὰ μᾶς ἐπαναφέρει στὰ συγκαλὰ μας εἶναι ὁ γεννηθείς Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τὸ φάρμακο τῆς λύτρωσης εἶναι ἡ μετάνοια. Τί σημαίνει ὅμως μετάνοια; Ἡ μετάνοια ταυτίζεται μὲ τὴν εὐτυχία. Σηματοδοτεῖ τὸν τερματισμὸ τῆς ἄσωτης-ἄσκοπης ζωῆς. Εἶναι μία διαδικασία ἐπιστροφῆς στὸν βασιλικὸ Οἶκο, στὸν ὁποῖο χρηζόμαστε καὶ ἐπισήμως βασιλιάδες καὶ βασίλισσες καὶ μετέχουμε πλέον ὡς συνδαιτυμόνες στὸ βασιλικὸ τραπέζι μὲ ὅλα τὰ καλούδια.
Καὶ τότε θὰ γευτοῦμε τὶς παραδεισένιες ἀδαμιαῖες συνταγὲς ἀγαλλίασης καὶ εὐφροσύνης, χαρᾶς καὶ εἰρήνης…
Τότε θὰ ἐκβάλλουμε κάθε φόβο. Θὰ καταστοῦμε ἐραστὲς τῆς τρισηλίου θεότητος βάζοντας ὡς μοναδικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας τὴν ἁγιότητα, νοούμενη ὡς θυσία πρὸς τὸν ἄλλον, ὡς ἀδιάλειπτη προσφορά… Θὰ ἀπεγκλωβιστοῦμε ἀπὸ τὶς καλοστημένες παγίδες τοῦ θανάτου. Τότε ἡ προσευχή, νοούμενη ὡς διαρκή ἐπικοινωνία θὰ ταυτίζεται μὲ τὸ θέλημα Ἐκείνου, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν Ἀλήθεια, τὴν Εἰρήνη καὶ τὴ Ζωή.
Τὸ 2020 πιστεύουμε καὶ εὐχόμαστε ἀκράδαντα νὰ ἀποτελέσει τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἔτος μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς μας στοὺς θησαυροὺς τῆς πίστης.
Τὸ
2020 εἴθε νὰ στολισθεῖ μὲ γεγονότα τέτοια ποὺ θὰ μᾶς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸ
σατανικὸ λήθαργο καὶ θὰ ἐπαναφέρουν στὰ συγκαλά μας στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ
καὶ στὴν μετάνοια, δηλαδὴ στὴν εὐτυχία.
Τὸ 2020 εἴθε γιὰ ὅλους νὰ ὁμοιάσει μὲ τὸν τοκετὸ τῆς γυναικός, ποὺ θὰ συμβάλει ὡς πρόσωπα καὶ ὡς χώρα νὰ ἐγκαταλείψουμε ὁριστικὰ τὸ σκοτάδι καὶ τὸ θάνατο καὶ νὰ προϋπαντήσουμε τὸ φῶς καὶ τὴ ζωή. Νὰ ἀφήσουμε τὸν διαχρονικὸ πόνο καὶ νὰ περάσουμε στὴν χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα.
Ἀπό τό ἡμερολόγιο τῆς γερόντισσας τῆς Κρήτης
Στό σημεῖο αὐτό θά ἤθελα νὰ παραθέσω κάτι ἀπὸ τὸ ἰδιόχειρο ἡμερολόγιο μιᾶς ἁγίας γερόντισσας τῆς Κρήτης. «Εἶδα ἀπόψε ἕναν ἀστραφτερὸ ἄνδρα νὰ κάθεται σὲ θρόνο φοβερό! Κρατοῦσε ἕνα τοπάκι σὰν μπίλια. Πάνω στὴν μπίλια ἄρχισαν νὰ μεγαλώνουν κάτι σὰν ἀόρατα μικρόβια. Ὅταν συνῆλθα παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μοῦ ἐξηγήσει τί ἦταν αὐτὸ ποὺ εἶδα. Ἔλαβα πληροφορία στὴν καρδιά μου , ὅτι ὁ Καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου εἶναι ὁ Παλαιὸς τῶν Ἡμερῶν! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Ἡ μικρὴ μπίλια ποὺ κρατοῦσε εἶναι τὸ σύμπαν. Δὲν εἶναι οὔτε κόκκος ἄμμου στὰ ἄχραντα χέρια Του. Αὐτοὶ ποὺ ψηλώσανε πάνω στὸ σύμπαν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Μᾶς φουσκώνει ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε σπουδαῖοι καὶ πανύψηλοι. Εἴμαστε, βέβαια, σπουδαῖοι γιατί εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλο τὸ σύμπαν δημιουργήθηκε γιά μᾶς. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ νιώσουμε αὐτὸ πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε ἕνα τίποτα μπροστὰ στὸν Κύριο μας καί μεταξύ μας. Ὄχι νὰ σηκώνουμε μπόϊ καὶ νὰ τὸν βλασφημοῦμε καὶ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε Θεοὶ χωρὶς Αὐτόν. Ζήτησα μετὰ νὰ δῶ τὴν γῆ. Τὴν εἶδα νὰ τὴν κρατεῖ σὰν σφαιρίδιο καὶ πάλι. Εἶδα ὅμως ὅτι εἶχε γύρω-γύρω κάτι ποὺ βρωμοῦσε . Ἦταν κάτι σὰν διάφανη μεμβράνη. Τσίπα, ὅπως λέμε, γλίδα καλύτερα. Ἦταν παχύρευστη καὶ σιχαμερὴ καὶ εἶπε ὁ Θεός:
Καλὴ καὶ εὐλογημένη ἐν Χριστῷ χρονιὰ
ΠΗΓΗ:Στῦλος Ὀρθοδοξίας τεῦχ 217 Ἰανουάριος 2020.
triklopodia.gr
Ὡς ἐκ τούτου προκειμένου οἱ εὐχὲς νὰ καταστοῦν εὐλογίες-δῶρα ὀφείλουμε νὰ προσανατολισθοῦμε πρὸς τὸν δωρεοδότη Θεὸ καὶ δὴ τὸν Σωτήρα Χριστό. Γιατί Ἐκεῖνος εἶναι ἡ εἰρήνη, ἡ ἀγάπη, ἡ ζωή. Καὶ ἡ ἔντονη παρουσία Ἐκείνου στὶς καρδιὲς μας ἐξασφαλίζει ἀπολύτως ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐπιθυμοῦμε καὶ καθιστὰ τὸ θαῦμα ἁπλὴ καθημερινότητα.
Πῶς ὅμως Χριστιανοί μου νὰ ἔχουμε πλούσια σοδειὰ ἀπὸ κάθε ἄποψη, ὅταν γυρίζουμε τὴν πλάτη καὶ ἀρνούμαστε Αὐτὸν ποὺ τὴν προσφέρει. Καὶ ὄχι μόνο γυρίζουμε τὴν πλάτη μας ἀλλὰ ἐπιπλέον συστηματικὰ τὸν ἐκδιώκουμε ἀπὸ τὴ ζωή μας!
Μιλᾶμε λοιπὸν γιὰ εἰρηνικὸ τὸ νέο ἔτος, τὴ στιγμὴ ποὺ τὰ τύμπανα τοῦ πολέμου κτυποῦν ἐκωφαντικά στὰ αὐτιά μας, προμηνύοντας ὅτι ὁ ἐχθρὸς εἶναι πρὸ τῶν πυλῶν.Ζητᾶμε νὰ ἔχουμε ἀνάπτυξη καὶ πλούσια καρποφορία,τὴ στιγμὴ ποὺ συνειδητὰ ἐπιλέγουμε νὰ φυτεύουμε στὶς καρδιές μας σάπιους καὶ ἀκατάλληλους σπόρους.
Ζητᾶμε νὰ ἔχουμε ἀγάπη, τὴ στιγμὴ ποὺ ἔχουμε καταστήσει μόνιμο συνοδοιπόρο τῆς ζωῆς μας, τὸ ἄκρατο συμφέρον, τὸν ἐγωκεντρισμό, τὸ μίσος.
Ζητᾶμε νὰ ἔχουμε χρόνια πολλά, δηλαδὴ ζωή, ἐνῶ φλερτάρουμε καὶ ἐρωτοτροποῦμε συνεχῶς μὲ τὸν θάνατο.
Ζητᾶμε τὴν χαρὰ καὶ τὴν εὐτυχία τὴ στιγμὴ ποὺ ἀνοίγουμε διάπλατα τὶς πόρτες τῆς καρδιᾶς μας στὴν λύπη καὶ τὴν ἀπογοήτευση.
Δὲν ἀποτελεῖ ἀνοησία νὰ ζητᾶμε πράγματα καὶ ταυτόχρονα νὰ τὰ ἀπωθοῦμε μακρυά μας;
Εἴμαστε λοιπὸν Χριστιανοὶ τοῦ γλυκοῦ νεροῦ. Κοιμόμαστε μὲ τὰ τσαρούχια, ὅπως λέγει ὁ λαὸς ἀφήνοντας τυφλοὺς καὶ στὴν καλύτερη περίπτωση μονόφθαλμους νὰ μᾶς ὁδηγοῦν στὴν ἄβυσσο.
Νὰ
γιατί οἱ κάθε λογῆς ἐχθροί, εἴτε αὐτοὶ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ ἐχθρικὰ πρὸς
ἐμᾶς γειτονικὰ ἔθνη, εἴτε μὲ ἀσθένειες καὶ κάθε εἴδους πειρασμούς μᾶς
ταλαιπωροῦν ποικιλοτρόπως.Στὴν οὐσία ὅλα αὐτὰ ἔχουν ἕνα καὶ μόνο στόχο καὶ ἀποτελοῦν θὰ διακινδύνευα νὰ ὑποστηρίξω (ἐννοῶ τὶς δοκιμασίες καὶ τοὺς πειρασμοὺς) δῶρα τοῦ οὐρανοῦ. Καὶ ὁ στόχος εἶναι νὰ μᾶς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸ λήθαργο τῆς ἁμαρτίας.
Ἀρνούμαστε νὰ σηκώσουμε τὰ μάτια μα ψηλὰ καὶ νὰ κοιτάξουμε τὸν οὐρανὸ καὶ ὅταν κάποιοι ἐξ ὑμῶν τὸ πράξουμε, τὸ κάνουμε ἐξ ἀνάγκης καὶ τὶς περισσότερες φορὲς θέτουμε καὶ τοὺς ὅρους μας.
Ὁ γιατρὸς σωτηρίας ποὺ θὰ μᾶς ἐπαναφέρει στὰ συγκαλὰ μας εἶναι ὁ γεννηθείς Ἰησοῦς Χριστὸς καὶ τὸ φάρμακο τῆς λύτρωσης εἶναι ἡ μετάνοια. Τί σημαίνει ὅμως μετάνοια; Ἡ μετάνοια ταυτίζεται μὲ τὴν εὐτυχία. Σηματοδοτεῖ τὸν τερματισμὸ τῆς ἄσωτης-ἄσκοπης ζωῆς. Εἶναι μία διαδικασία ἐπιστροφῆς στὸν βασιλικὸ Οἶκο, στὸν ὁποῖο χρηζόμαστε καὶ ἐπισήμως βασιλιάδες καὶ βασίλισσες καὶ μετέχουμε πλέον ὡς συνδαιτυμόνες στὸ βασιλικὸ τραπέζι μὲ ὅλα τὰ καλούδια.
Τὸ νέο ἔτος ποὺ μόλις ἀνέτειλε εὐελπιστοῦμε, προσευχόμαστε καὶ εὐχόμαστε νὰ καταστεῖ τὸ κατ’ ἐξοχὴν γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας ἔτος μετανοίας.Μόνο ἔτσι ἄλλωστε θὰ ἀνοίξουν τὰ ἑρμητικὰ κλειστὰ λόγω τῆς ἁμαρτίας μάτια μας καὶ θὰ ἐλευθερωθοῦμε ἀπὸ τὶς τσίμπλες τῆς ἀνομίας, τῶν παθῶν καὶ τῶν ἀνομιῶν. Γιατί τότε θὰ ἀντικρύσουμε, ὅπως ἀντίκρυσε ἡ Κατερίνα τὰ ἀνοικτὰ μάτια τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, τοῦ προστάτη Ταξιάρχη τῆς Λέσβου καὶ τοῦ Αἰγαίου καὶ γιατρεύτηκε ὀρθάνοικτα τὰ μάτια τοῦ γλυκύτατου Ἰησοῦ, θὰ ἀκούσουμε τὸ πρόσελθε δοῦλε ἀγαθὲ καὶ θὰ ἁπλώσουμε νὰ πιάσουμε τὸ ἤδη ἐδῶ καὶ καιρὸ ἁπλωμένο χέρι Του.
Καὶ τότε θὰ γευτοῦμε τὶς παραδεισένιες ἀδαμιαῖες συνταγὲς ἀγαλλίασης καὶ εὐφροσύνης, χαρᾶς καὶ εἰρήνης…
Τότε θὰ ἐκβάλλουμε κάθε φόβο. Θὰ καταστοῦμε ἐραστὲς τῆς τρισηλίου θεότητος βάζοντας ὡς μοναδικὸ σκοπὸ τῆς ζωῆς μας τὴν ἁγιότητα, νοούμενη ὡς θυσία πρὸς τὸν ἄλλον, ὡς ἀδιάλειπτη προσφορά… Θὰ ἀπεγκλωβιστοῦμε ἀπὸ τὶς καλοστημένες παγίδες τοῦ θανάτου. Τότε ἡ προσευχή, νοούμενη ὡς διαρκή ἐπικοινωνία θὰ ταυτίζεται μὲ τὸ θέλημα Ἐκείνου, ποὺ ἀποτελεῖ τὴν Ἀλήθεια, τὴν Εἰρήνη καὶ τὴ Ζωή.
Τὸ 2020 πιστεύουμε καὶ εὐχόμαστε ἀκράδαντα νὰ ἀποτελέσει τὸ κατ’ ἐξοχὴν ἔτος μετανοίας καὶ ἐπιστροφῆς μας στοὺς θησαυροὺς τῆς πίστης.
Τὸ
2020 εἴθε νὰ στολισθεῖ μὲ γεγονότα τέτοια ποὺ θὰ μᾶς ξυπνήσουν ἀπὸ τὸ
σατανικὸ λήθαργο καὶ θὰ ἐπαναφέρουν στὰ συγκαλά μας στὴν ἐν Χριστῷ ζωὴ
καὶ στὴν μετάνοια, δηλαδὴ στὴν εὐτυχία.Τὸ 2020 εἴθε γιὰ ὅλους νὰ ὁμοιάσει μὲ τὸν τοκετὸ τῆς γυναικός, ποὺ θὰ συμβάλει ὡς πρόσωπα καὶ ὡς χώρα νὰ ἐγκαταλείψουμε ὁριστικὰ τὸ σκοτάδι καὶ τὸ θάνατο καὶ νὰ προϋπαντήσουμε τὸ φῶς καὶ τὴ ζωή. Νὰ ἀφήσουμε τὸν διαχρονικὸ πόνο καὶ νὰ περάσουμε στὴν χαρὰ καὶ τὴν ἐλπίδα.
Ἀπό τό ἡμερολόγιο τῆς γερόντισσας τῆς Κρήτης
Στό σημεῖο αὐτό θά ἤθελα νὰ παραθέσω κάτι ἀπὸ τὸ ἰδιόχειρο ἡμερολόγιο μιᾶς ἁγίας γερόντισσας τῆς Κρήτης. «Εἶδα ἀπόψε ἕναν ἀστραφτερὸ ἄνδρα νὰ κάθεται σὲ θρόνο φοβερό! Κρατοῦσε ἕνα τοπάκι σὰν μπίλια. Πάνω στὴν μπίλια ἄρχισαν νὰ μεγαλώνουν κάτι σὰν ἀόρατα μικρόβια. Ὅταν συνῆλθα παρακαλοῦσα τὸν Θεὸ νὰ μοῦ ἐξηγήσει τί ἦταν αὐτὸ ποὺ εἶδα. Ἔλαβα πληροφορία στὴν καρδιά μου , ὅτι ὁ Καθήμενος ἐπὶ τοῦ θρόνου εἶναι ὁ Παλαιὸς τῶν Ἡμερῶν! Ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός! Ἡ μικρὴ μπίλια ποὺ κρατοῦσε εἶναι τὸ σύμπαν. Δὲν εἶναι οὔτε κόκκος ἄμμου στὰ ἄχραντα χέρια Του. Αὐτοὶ ποὺ ψηλώσανε πάνω στὸ σύμπαν εἴμαστε ἐμεῖς οἱ ἄνθρωποι. Μᾶς φουσκώνει ὁ ἐγωϊσμὸς καὶ νομίζουμε ὅτι εἴμαστε σπουδαῖοι καὶ πανύψηλοι. Εἴμαστε, βέβαια, σπουδαῖοι γιατί εἴμαστε παιδιὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλο τὸ σύμπαν δημιουργήθηκε γιά μᾶς. Ἀλλὰ γιὰ νὰ τὸ νιώσουμε αὐτὸ πρέπει νὰ αἰσθανόμαστε ἕνα τίποτα μπροστὰ στὸν Κύριο μας καί μεταξύ μας. Ὄχι νὰ σηκώνουμε μπόϊ καὶ νὰ τὸν βλασφημοῦμε καὶ νὰ νομίζουμε πὼς εἴμαστε Θεοὶ χωρὶς Αὐτόν. Ζήτησα μετὰ νὰ δῶ τὴν γῆ. Τὴν εἶδα νὰ τὴν κρατεῖ σὰν σφαιρίδιο καὶ πάλι. Εἶδα ὅμως ὅτι εἶχε γύρω-γύρω κάτι ποὺ βρωμοῦσε . Ἦταν κάτι σὰν διάφανη μεμβράνη. Τσίπα, ὅπως λέμε, γλίδα καλύτερα. Ἦταν παχύρευστη καὶ σιχαμερὴ καὶ εἶπε ὁ Θεός:
«Μιχαὴλ βγάλε αὐτὴν τὴν βρώμικη φέτσα μὲ τὸ σπαθί σου! Μᾶς ἀηδίασε ἡ βρῶμα τους μὲ τὰ στοματικά τους ὄργια, τὶς μοιχεῖες τους, τοὺς Σοδομισμούς τους καὶ ὅλα τὰ πονηρὰ ἔργα τους».Τότε παρακαλοῦσα νὰ μπεῖ τὸ μαχαίρι ποὺ θὰ βγάλει τὴ φέτσα ἀπὸ τὴν σφαίρα τῆς γῆς ὅσο γίνεται πιὸ ἀπάλαφρα. Μοῦ ἀπάντησε: «Δὲν γίνεται»! Μετὰ παρακάλεσα γιὰ τὴν πατρίδα μας μὲ δάκρυα. Καὶ ἀπάντησε: «Ἡ πατρίδα σου ἔχει πολλὴ τέτοια φέτσα! Πνίγηκε σ’ αὐτὴν τὴν βρῶμα. Γιὰ τὸ χατήρι ὅμως τῆς μητέρας μου (Τῆς Παναγίας) θὰ βγεῖ πολὺ ἐλαφριά. Δὲν θὰ νιώσουν τὸ μαχαίρι» Τότε συνῆλθα. Κατάλαβα ὅτι ὁ κόσμος θὰ καθαρίσει μὲ αἵματα. Θὰ ξεμαγαρίσει μὲ ἀφόρητο πόνο καὶ πολέμους. Εὐχαριστῶ συνέχεια τὴν Θεοτόκο γιὰ τὴν προστασία Της στὴν Ἑλλαδίτσα μας».
Καλὴ καὶ εὐλογημένη ἐν Χριστῷ χρονιὰ
ΠΗΓΗ:Στῦλος Ὀρθοδοξίας τεῦχ 217 Ἰανουάριος 2020.
triklopodia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου