Μετά από αρκετά χρόνια απραξίας από διαδοχικές κυβερνήσεις -και δεδομένης της πολυετούς οικονομικής και κοινωνικής κρίσης- ο πρωθυπουργός ανακοίνωσε στη Θεσσαλονίκη ένα φιλόδοξο, κατά κύριο λόγο γαλλο-κεντρικό διακλαδικό εξοπλιστικό πρόγραμμα, για την αντιμετώπιση της συνεχώς αναβαθμισμένης και κλιμακούμενης τουρκικής απειλής μέσα στα επόμενα χρόνια.
Γράφει ο Αθανάσιος Ε. Δρούγος*
Το νέο εξοπλιστικό πρόγραμμα είναι από κάθε πλευρά αναγκαίο, γιατί η Ελλάδα χωλαίνει επί χρόνια σε σύγχρονους εξοπλισμούς, ενώ και το υλικό και των τριών κλάδων έχει καταπονηθεί – ειδικά τα αεροναυτικά συστήματα.
Την ίδια στιγμή, η Τουρκία, πέραν της απειλητικής συμπεριφοράς απέναντί μας σε ξηρά, θάλασσα και αέρα, έχει πραγματοποιήσει πολλά και σημαντικά εξοπλιστικά βήματα, ενώ διεξάγει επιχειρήσεις εκτός συνόρων -άρα αποκτά πολεμική εμπειρία- σε Συρία, Ιράκ, Λιβύη, Σομαλία.
Ας μη λησμονούμε, δε, ότι η Τουρκία παράγει το 60%-65% των οπλικών συστημάτων της στηριζόμενη σε εγχώρια παραγωγή, με έμφαση και στα μη επανδρωμένα αεροσκάφη (drones). Αρα η Ελλάδα θα έπρεπε να κινηθεί… χθες για να καλύψει τα υπάρχοντα κενά.
Ασφαλώς, τα νέα όπλα δεν θα ενταχθούν
αύριο στο ελληνικό οπλοστάσιο. Εκτιμάται ότι ορισμένα από τα 12
μεταχειρισμένα αεροσκάφη Rafale πιθανότατα να αφιχθούν μέσα στο πρώτο
εξάμηνο του 2021 και, με ορίζοντα τα τέλη του 2022, πιθανότατα τα 18
(παλιά και νέα) να έχουν ενταχθεί. Προφανώς, πρέπει να δημιουργηθούν
διευρυμένες κατασκευαστικές υποδομές στην αεροπορική βάση της Τανάγρας
-διαχρονική έδρα των Mirage- και να εκπαιδευτούν τα πληρώματα και οι
μηχανικοί σε 4ης γενιάς αεροσκάφη πολλαπλών ρόλων.
Τα γαλλικά πολεμικά αεροσκάφη από το 2000 δεν έχουν εμπλακεί σε παρατεταμένες αεροπορικές ή διακλαδικές αποστολές του ΝΑΤΟ, πλην της γαλλικής συμμετοχής σε κάποιες συμμαχικές επιχειρήσεις σε Αφγανιστάν, οπότε θα μπορούσε να κινηθεί πιο γρήγορα η περίπτωση μεταφοράς των μεταχειρισμένων αεροσκαφών στη χώρα μας.
Οπωσδήποτε τα γαλλικά αεροσκάφη θα ενισχύσουν σημαντικά και ασυζητητί την Πολεμική μας Αεροπορία, αλλά υπάρχουν τρεις πολύ σοβαροί παράγοντες που θα πρέπει να ληφθούν υπόψη:
*Η εκ μέρους της Αγκυρας ανάπτυξη του ρωσικού αντιπυραυλικού συστήματος εντοπισμού πολλαπλών στόχων και ευρύτατης αεράμυνας S-400, που θα καθιστά τα αεροσκάφη μας τρωτά (παρά τα όποια ηλεκτρονικά και άλλα αντίμετρα).
*Η αδιάκοπη παραγωγή λίαν εξελιγμένων μη επανδρωμένων αεροσκαφών από την Αγκυρα που με λιγότερο κόστος θα εξακολουθήσει να προκαλεί προβλήματα.
*Η πιθανή επιστροφή μέσα στο 2022 (για την οποία έχω γράψει στον «Ε.Τ.») της Τουρκίας στο 9 κρατών πρόγραμμα συμπαραγωγής των F-35, από το οποίο -επί του παρόντος- έχει τεθεί εκτός λόγω S-400. Πολλά θα εξαρτηθούν από την όποια επόμενη αμερικανική κυβέρνηση, από τις πιέσεις των συμμάχων-συμπαραγωγών που εξαρτώνται από τη βάση υποστήριξης των F-35 στην Τουρκία, από τη μελλοντική εξωτερική πολιτική της Αγκυρας, ως και από κρίσιμα περιφερειακά ζητήματα.
Επίσης, χρειάζεται προσοχή και δεν ισχύουν τα όσα κάποιοι υποστηρίζουν, ότι οι Τούρκοι δεν έχουν σχέση με τα γαλλικά όπλα, για τα οποία, λένε, είναι «άγνωστα» σε αυτούς, που δεν θα ξέρουν πώς να τα αντιμετωπίσουν.
Σχετικά επισημαίνω ότι:
– Η αεροπορία του εμίρη του Κατάρ (βασικού συμμάχου της Αγκυρας) διαθέτει από χρόνια μια μοίρα με αεροσκάφη Rafale. Η Ελλάδα είναι η πρώτη ευρωπαϊκή χώρα που θα προμηθευτεί Rafale. Στον παγκόσμιο χάρτη, μόνο η Ινδία και η Αίγυπτος έχουν τέτοιου τύπου αεροσκάφη.
– Σύμφωνα με αραβικές πηγές, τα αεροσκάφη αυτά είναι οπλισμένα με τους πυραύλους SCALP και MICA, που εξοπλίζουν και τα ελληνικά Μιράζ, και επιπλέον με τους εξαιρετικούς πυραύλους METEOR, που η Ελλάδα δεν έχει ακόμη, αλλά πιθανώς να θελήσει να προμηθευτεί.
– Από τα πλέον σύγχρονα πλοία του Ελληνικού Ναυτικού είναι οι πυραυλάκατοι Super Vita, ορισμένες από τις οποίες μεταφέρουν το τελευταίο μοντέλο του EXOCET MM40, το λεγόμενο BLOCK 3. Το Ναυτικό του εμίρη του Κατάρ επίσης διαθέτει πυραυλακάτους Vita (χωρίς το Super) που εξοπλίζονται με τον ίδιο πύραυλο.
Βλέπουμε, λοιπόν, ότι τα γαλλικά όπλα είναι κάπως άγνωστα στους Τούρκους, αλλά όχι τελείως και όχι για πάρα πολύ χρόνο. Αλλωστε, το άρθρο 6 της ειδικής στρατιωτικής συμφωνίας Ντόχα – Αγκυρας προβλέπει το Κατάρ να παρέχει συνεχείς πληροφορίες για όλα τα ζητήματα στην Τουρκία.
Ειδικά οι πολύ καλοί πύραυλοι ASTER και METEOR δεν είναι ακριβώς γαλλικοί αλλά ευρωπαϊκοί. Στο σχεδιασμό και στην κατασκευή τους συμμετείχαν πολλές χώρες, περιλαμβανομένης της Ιταλίας, της Βρετανίας και (για το METEOR) της Ισπανίας και της Σουηδίας. Πολλές απ’ αυτές έχουν καλές σχέσεις με την Τουρκία, επομένως η μυστική υπηρεσία ΜΙΤ της Τουρκίας μπορεί να εξασφαλίσει κρίσιμες πληροφορίες.
Τα άλλα οπλικά συστήματα
*Τα αμερικανικά ελικόπτερα ROMEO είναι πολύ χρήσιμα για τον ανθυποβρυχιακό πόλεμο, ενώ και η συντήρηση-εκσυγχρονισμός των ελικοπτέρων SEAHAWK/S70 απαραίτητος για τις επιχειρήσεις των φρεγατών μας.
*Οι νέες φρεγάτες του Πολεμικού μας Ναυτικού λογικά θα ενταχθούν στις τάξεις του σε 5 ως 8 χρόνια. Αρα τα προβλήματα προς το παρόν παραμένουν.
*Οι τορπίλες βαρέος τύπου. Πρόκειται για 36 DM-2A4 γερμανικής κατασκευής, καθώς και εκσυγχρονισμό παλαιότερων τορπιλών SUT που διαθέτει η Διοίκηση Υποβρυχίων από το 1988: Απαραίτητες όλες – όπως και τα αντίμετρα για τα υποβρύχια κλάσης 214 χάρη στα οποία τώρα έχουμε την υπεροπλία, αφού είναι αναερόβιας πρόωσης και εντυπωσιακά αθόρυβα. Ομως, οι Τούρκοι τα κατασκευάζουν τώρα με γερμανική συνδρομή και σε 5-6 χρόνια θα υφίσταται σχετική ισορροπία…
*Ο Δρ Αθανάσιος Ε. Δρούγος είναι Διεθνολόγος-Γεωστρατηγικός Αναλυτής
Από την έντυπη έκδοση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου