Όταν χτυπά το κοσμικό παγκόσμιο ρολόι.
Δεν
υπάρχει τίποτα νέο κάτω από τον ήλιο. Μαθηματικοί και αστρονόμοι έχουν
πλέον αποδείξει πόσο αληθινό είναι αυτό το ρητό: μια κρυφή αρχιτεκτονική
του χρόνου διαμορφώνει τη μοίρα όλων μας. Τα ρολόγια ρυθμίζονται από
κοσμικούς κύκλους που οδηγούν σε σχεδόν απίστευτο déjà vu στην παγκόσμια
ιστορία. Αλλά ποιο είναι το νόημα;
Το μυστικό της συγχρονικότητας: γιατί τα μεγάλα θέματα της παγκόσμιας ιστορίας πρέπει να επαναληφθούν!
Ο Νικολάι Μορόζοφ είχε πολύ χρόνο να σκοτώσει κατά τα έτη 1882 έως 1905. Ο ανατρεπτικός γιος ενός Ρώσου ευγενή ήταν στη φυλακή επειδή ήθελε να κάνει την τσαρική αυτοκρατορία ευτυχισμένη με περισσότερη δημοκρατία – με τη βία, αν χρειαζόταν. Ο Morozov πέρασε την πλήξη με εντατικές σπουδές φυσικής, χημείας, αστρονομίας και ιστορίας. Ως αποτέλεσμα, έγινε ένας από τους κορυφαίους μελετητές της εποχής του, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός σήμερα για την έρευνά του στη χρονολόγηση.[ χρονολογία ] Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Morozov έκανε υπολογισμούς με τους οποίους ήταν σε θέση να δείξει εκπληκτικές ιστορικές συμπτώσεις. Για παράδειγμα, ότι η διαδοχή των Ιουδαίων βασιλέων στην Παλαιά Διαθήκη από τον Ροβοάμ στον Σεδεκία είναι σχεδόν ταυτόσημη σε χρονική δομή με τη διαδοχή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων από τον Λικίνιο στον Ιουστινιανό Β ́ περισσότερο από μια χιλιετία αργότερα.
Ο Νικολάι Μορόζοφ κατέγραψε τα ευρήματά του σχετικά με την κυκλική δομή της ιστορίας σε ένα επτάτομο έργο που ενέπνευσε νέους μαθηματικούς στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας τη δεκαετία του 1970 να διεξάγουν τη δική τους έρευνα, κυρίως τον Ανατόλι Φομένκο. Ο καθηγητής μαθηματικών μελετά τη «Νέα Χρονολογία» εδώ και δεκαετίες, η οποία χρησιμοποιεί το μοντέλο του Morozov για να συγκρίνει ιστορικές δυναστείες. Ωστόσο, ο Fomenko βασίστηκε σε έναν ιλιγγιώδη όγκο δεδομένων που ξεκινά με τα πρώτα γραπτά υπολείμματα (τις πήλινες πινακίδες των Σουμερίων γύρω στο 4.000 π.Χ.) και εκτείνεται στο έτος 1800 μ.Χ. Ο Fomenko όχι μόνο εξέτασε όλες τις δυναστείες όλων των γνωστών αυτοκρατοριών πίσω στην αρχαιότητα, όχι, αλλά χρησιμοποίησε επίσης ειδικούς μαθηματικούς τύπους για να αναλύσει εκατοντάδες πρωτότυπα γραπτά για τη δομή του περιεχομένου τους και πώς αυτά τα αρχεία σχετίζονται μεταξύ τους.
Για να το θέσουμε απλά, το πρωτοφανές σκάψιμο του Fomenko στην άμμο της ιστορίας έφερε στο φως αυτό που κανείς δεν είχε παρατηρήσει πριν: η ιστορία επαναλαμβάνεται τόσο εντυπωσιακά και σε κύκλους που αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο! Αυτά τα μοτίβα μπορούν να εντοπιστούν σε μια τεράστια περίοδο 5.800 ετών και διατρέχουν όλους τους πολιτισμούς της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, την αρχαία Ρώμη, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Κίνα και τη Βίβλο. Αρκετές δεκάδες ζεύγη δυναστειών, που προηγουμένως θεωρούνταν εντελώς διαφορετικές, ήταν στην πραγματικότητα τόσο παρόμοια όσο το οικογενειακό δέντρο δύο αδελφών. Το 2002, ο Fomenko δημοσίευσε ένα σύνθετο έγγραφο σχετικά με αυτό που αποκαλεί «δομή ινών της ιστορίας». Σε αυτό, ο μαθηματικός εξηγεί πόσο πολύ τα γεγονότα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμοιαζαν με εκείνα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Έχει επίσης ανακαλύψει επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην αρχαία και μεσαιωνική Ρώμη, καθώς και στατιστικά πανομοιότυπες περιόδους στην Παλαιά Διαθήκη και τη ρωμαιογερμανική ιστορία κατά τον Μεσαίωνα.
Πιάστηκε επ' αυτοφώρω;
Αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα! Στην πραγματικότητα, οι ομοιότητες είναι τόσο πολυάριθμες που οι οπαδοί του Fomenko (συμπεριλαμβανομένου του grandmaster του σκακιού Garry Kasparov) είναι πεπεισμένοι ότι έχουν εκθέσει τους συγγραφείς ιστορικών αρχείων ως πλαστογράφους που αντέγραψαν ο ένας από τον άλλο. Ο ίδιος ο Fomenko πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και ισχυρίζεται ότι οι Ιησουίτες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εξαπάτηση και μάλιστα χειραγώγησαν τη χρονολόγησή μας [ακόμη και το ημερολόγιο του χρόνου μας] κατά χίλια χρόνια.
Είναι αυτονόητο ότι τέτοιες ριζοσπαστικές θέσεις προκαλούν εκνευρισμό και γέλιο όχι μόνο μεταξύ των ιστορικών. Από την άλλη, ο Anatoly Fomenko είναι αναμφισβήτητα ένα έξυπνο μυαλό που έχει αποκαλύψει τόσους πολλούς ιστορικούς παραλληλισμούς που αυτό εγείρει εύλογα μαθηματικά ερωτήματα. «Θα ήταν εντελώς ανεύθυνο να μην ασχοληθούμε με αυτό», λέει ο καθηγητής μαθηματικών Jack Macki. «Είτε πρέπει να το διαψεύσετε, είτε, αν υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, να μάθετε τι στο καλό συμβαίνει».
Ακριβώς. Υπάρχει πράγματι κάτι που συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτό συμβαίνει εδώ και αιώνες σε ένα ρυθμό που ορίζεται μακριά στο σύμπαν. Αν ερευνητές όπως ο Fomenko επέτρεπαν κοσμικές ή ακόμα και πνευματικές διαστάσεις στη σκέψη τους – δηλαδή το θείο – πιθανότατα θα είχαν προ πολλού συνειδητοποιήσει ότι οι ιστορικοί ποτέ δεν παραποίησαν τα χρονικά μας τόσο πολύ (αν και μερικές φορές δεν έπαιρναν πάντα την αλήθεια τόσο σοβαρά), αλλά ότι η ιστορία στην πραγματικότητα επαναλαμβάνεται.
Ο χορός του Σίβα
Η μελέτη μιας από τις παλαιότερες συλλογές κειμένων που είναι γνωστές στην ανθρωπότητα θα έβαζε τον Ανατόλι Φομένκο στο σωστό δρόμο. Οι αρχαίες ινδικές Βέδες αποτελούν το θρησκευτικό-φιλοσοφικό θεμέλιο του Ινδουισμού και λένε, μεταξύ άλλων, την ιστορία της ανάπτυξης της ανθρωπότητας και του σύμπαντος. Η βεδική κοσμολογία βασίζεται σε ρυθμικούς κύκλους που διαπερνούν ολόκληρο το σύμπαν. Είναι ένας αιώνιος παλμός που, όπως η άμπωτη και η ροή της παλίρροιας, κάνει ολόκληρα παγκόσμια συστήματα να αναδυθούν και να παρέλθουν ξανά. Ξεδιπλωνόμαστε σε μια κοσμική μηχανή αέναης κίνησης που διατηρείται σε ισορροπία από τέλεια ισορροπημένες, αντίθετες δυνάμεις. Έτσι, οι Ινδικές Βέδες διδάσκουν: «Το σύμπαν είναι η εισπνοή και η εκπνοή του Μπράχμαν [του συμπαντικού δημιουργού νου]»[του παγκόσμιου δημιουργικού πνεύματος]
Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων το έθεσε λίγο πιο βλάσφημα [το εξέφρασε κάπως πιο εγκόσμια] με τον τρίτο νόμο της κίνησης: «Όλες οι δυνάμεις της φύσης εμφανίζονται πάντα σε ζεύγη, και σε κάθε δράση υπάρχει πάντα μια εξίσου ισχυρή και αντίθετη αντίδραση».
Ενσωματωμένος σε αυτό το αρμονικό πεδίο έντασης μεταξύ Γιν και Γιανγκ, ξεδιπλώνεται ο ατελείωτα παλλόμενος ρυθμός του κόσμου, τον οποίο ο φυσικός Fritjof Capra [Φρίτγιοφ Κάπρα] συνέκρινε με τον «χορό του Σίβα» που περιγράφεται στις βεδικές γραφές. Όπως είναι γνωστό, το σύμπαν αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από – τίποτα. Αλλά αυτό το «τίποτα», αυτό το υποτιθέμενο κενό, είναι λεπτοφυής αιθέρας – διαποτισμένος από τη συνείδηση – απλά δεν είναι ύλη. Ο Βρετανός επιστήμονας Sir Arthur Stanley Eddington (1882-1944) ήταν ένας από εκείνους τους αστροφυσικούς που μπορούν να λυγίσουν το γόνατο στην Παγκόσμια Νοημοσύνη. Στο έργο του για τη Φύση του Φυσικού Κόσμου, παραδέχτηκε ειλικρινά: «Για να εκφράσουμε δραστικά το συμπέρασμα, το υλικό από το οποίο αποτελείται ο κόσμος είναι πνευματική ουσία».
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μυστικιστές πάντα μιλούσαν για τη «δυαδική φύση» του σύμπαντος. "Δεδομένου ότι το φυσικό είναι μια έκφραση του πνευματικού (και αντίστροφα), βιώνουμε τη ζωή ως κάτι δυϊστικό - ως αλληλεπίδραση των αντιθέτων: χαρά / πόνος, ζωή / θάνατος, φως / σκοτάδι, τάξη / χάος", εξηγεί ο μεταφυσικός και συγγραφέας Tibor Zelikovics. Το σύμπαν εκδηλώνει το πιο βασικό από αυτά τα δυϊστικά ζεύγη, τάξη και χάος, με τη μορφή διάλυσης και ενοποίησης, δηλαδή ως διαστολή και συστολή. Το σύμπαν, στην συγχωνευτική ή ενοποιητική του όψη, δημιουργεί όλο και υψηλότερες εκδηλώσεις τάξης, τις υψηλότερες μορφές των οποίων βιώνουμε ως ζωή ή συνείδηση.
Ο φυσικός David J. Böhm (1917-1992) αναγνώρισε επίσης ότι το σύμπαν έχει μια εγγενή τάξη.[ μια παντοδύναμη εσωτερική τάξη] Αυτό αποκαλύπτεται στο ρυθμό του κοσμικού παγκόσμιου ρολογιού, όπως περιγράφεται στις ιερές γραφές των Ινδιάνων. Ο Κώδικας [Νόμου ]του Manu, ο οποίος οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι είναι πάνω από οκτώ χιλιάδες χρόνια, περιέχει τις πρώτες περιγραφές τεσσάρων ηλικιών ή yugas, οι οποίες μαζί αποτελούν έναν κύκλο περίπου 25.920 ετών (το φαινόμενο του τετραμερούς ρυθμού θα συζητηθεί λεπτομερέστερα παρακάτω). Αυτό το χρονικό διάστημα είναι σημαντικό στην αστρονομία επειδή είναι η διάρκεια της γυροσκοπικής κίνησης του άξονα της Γης, η λεγόμενη μετάπτωση της εαρινής ισημερίας. Μισή χιλιετία πριν από τον Χριστό, ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας αναφέρθηκε σε αυτόν τον κύκλο ως το «Μεγάλο Έτος», γι 'αυτό σήμερα αναφέρεται συχνά ως το «Πλατωνικό Έτος».
Ο Μεγάλος Κεντρικός Ήλιος
Ο Ισαάκ Νεύτων πίστευε ότι η ευθυγράμμιση [ο προσανατολισμός] του άξονα της Γης επηρεάζεται από τις βαρυτικές δυνάμεις μέσα στο πλανητικό μας σύστημα, αλλά νέα αστρονομικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι η μετάπτωση οδηγείται από πεδία δύναμης έξω από το ηλιακό σύστημα. Πριν από μερικά χρόνια, ο Walter Cruttenden δημοσίευσε ένα βιβλίο για το θέμα,1 το οποίο προκάλεσε μεγάλη αναταραχή. Σε αυτό, ο Cruttenden καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ήλιος μας πράγματι περιστρέφεται γύρω από ένα γειτονικό αστέρι, όπως έχουν διδάξει εδώ και καιρό οι απόκρυφες πηγές. Μιλούν για τον «Μεγάλο Κεντρικό Ήλιο» ή τον «Ήλιο πίσω από τον Ήλιο» για να δείξουν ότι αυτό είναι πρωτίστως ένα πνευματικό ενεργειακό κέντρο.
ο κοσμικός κύκλος ενός πλατωνικού έτους σχεδόν 26.000 ετών καθορίζει την εξέλιξη ολόκληρων πλανητικών συστημάτων - και κατά συνέπεια και αυτή της ανθρωπότητας στη Γη.
Το μυστικό της συγχρονικότητας: γιατί τα μεγάλα θέματα της παγκόσμιας ιστορίας πρέπει να επαναληφθούν!
Ο Νικολάι Μορόζοφ είχε πολύ χρόνο να σκοτώσει κατά τα έτη 1882 έως 1905. Ο ανατρεπτικός γιος ενός Ρώσου ευγενή ήταν στη φυλακή επειδή ήθελε να κάνει την τσαρική αυτοκρατορία ευτυχισμένη με περισσότερη δημοκρατία – με τη βία, αν χρειαζόταν. Ο Morozov πέρασε την πλήξη με εντατικές σπουδές φυσικής, χημείας, αστρονομίας και ιστορίας. Ως αποτέλεσμα, έγινε ένας από τους κορυφαίους μελετητές της εποχής του, ο οποίος είναι περισσότερο γνωστός σήμερα για την έρευνά του στη χρονολόγηση.[ χρονολογία ] Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο Morozov έκανε υπολογισμούς με τους οποίους ήταν σε θέση να δείξει εκπληκτικές ιστορικές συμπτώσεις. Για παράδειγμα, ότι η διαδοχή των Ιουδαίων βασιλέων στην Παλαιά Διαθήκη από τον Ροβοάμ στον Σεδεκία είναι σχεδόν ταυτόσημη σε χρονική δομή με τη διαδοχή των Ρωμαίων αυτοκρατόρων από τον Λικίνιο στον Ιουστινιανό Β ́ περισσότερο από μια χιλιετία αργότερα.
Ο Νικολάι Μορόζοφ κατέγραψε τα ευρήματά του σχετικά με την κυκλική δομή της ιστορίας σε ένα επτάτομο έργο που ενέπνευσε νέους μαθηματικούς στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας τη δεκαετία του 1970 να διεξάγουν τη δική τους έρευνα, κυρίως τον Ανατόλι Φομένκο. Ο καθηγητής μαθηματικών μελετά τη «Νέα Χρονολογία» εδώ και δεκαετίες, η οποία χρησιμοποιεί το μοντέλο του Morozov για να συγκρίνει ιστορικές δυναστείες. Ωστόσο, ο Fomenko βασίστηκε σε έναν ιλιγγιώδη όγκο δεδομένων που ξεκινά με τα πρώτα γραπτά υπολείμματα (τις πήλινες πινακίδες των Σουμερίων γύρω στο 4.000 π.Χ.) και εκτείνεται στο έτος 1800 μ.Χ. Ο Fomenko όχι μόνο εξέτασε όλες τις δυναστείες όλων των γνωστών αυτοκρατοριών πίσω στην αρχαιότητα, όχι, αλλά χρησιμοποίησε επίσης ειδικούς μαθηματικούς τύπους για να αναλύσει εκατοντάδες πρωτότυπα γραπτά για τη δομή του περιεχομένου τους και πώς αυτά τα αρχεία σχετίζονται μεταξύ τους.
Για να το θέσουμε απλά, το πρωτοφανές σκάψιμο του Fomenko στην άμμο της ιστορίας έφερε στο φως αυτό που κανείς δεν είχε παρατηρήσει πριν: η ιστορία επαναλαμβάνεται τόσο εντυπωσιακά και σε κύκλους που αυτό σίγουρα δεν είναι τυχαίο! Αυτά τα μοτίβα μπορούν να εντοπιστούν σε μια τεράστια περίοδο 5.800 ετών και διατρέχουν όλους τους πολιτισμούς της Δυτικής και Ανατολικής Ευρώπης, την αρχαία Ρώμη, την Ελλάδα, την Αίγυπτο, την Κίνα και τη Βίβλο. Αρκετές δεκάδες ζεύγη δυναστειών, που προηγουμένως θεωρούνταν εντελώς διαφορετικές, ήταν στην πραγματικότητα τόσο παρόμοια όσο το οικογενειακό δέντρο δύο αδελφών. Το 2002, ο Fomenko δημοσίευσε ένα σύνθετο έγγραφο σχετικά με αυτό που αποκαλεί «δομή ινών της ιστορίας». Σε αυτό, ο μαθηματικός εξηγεί πόσο πολύ τα γεγονότα στη Βυζαντινή Αυτοκρατορία έμοιαζαν με εκείνα της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Έχει επίσης ανακαλύψει επαναλαμβανόμενα μοτίβα στην αρχαία και μεσαιωνική Ρώμη, καθώς και στατιστικά πανομοιότυπες περιόδους στην Παλαιά Διαθήκη και τη ρωμαιογερμανική ιστορία κατά τον Μεσαίωνα.
Πιάστηκε επ' αυτοφώρω;
Αλλά υπάρχουν πολλά περισσότερα! Στην πραγματικότητα, οι ομοιότητες είναι τόσο πολυάριθμες που οι οπαδοί του Fomenko (συμπεριλαμβανομένου του grandmaster του σκακιού Garry Kasparov) είναι πεπεισμένοι ότι έχουν εκθέσει τους συγγραφείς ιστορικών αρχείων ως πλαστογράφους που αντέγραψαν ο ένας από τον άλλο. Ο ίδιος ο Fomenko πηγαίνει ένα βήμα παραπέρα και ισχυρίζεται ότι οι Ιησουίτες έπαιξαν καθοριστικό ρόλο σε αυτή την εξαπάτηση και μάλιστα χειραγώγησαν τη χρονολόγησή μας [ακόμη και το ημερολόγιο του χρόνου μας] κατά χίλια χρόνια.
Είναι αυτονόητο ότι τέτοιες ριζοσπαστικές θέσεις προκαλούν εκνευρισμό και γέλιο όχι μόνο μεταξύ των ιστορικών. Από την άλλη, ο Anatoly Fomenko είναι αναμφισβήτητα ένα έξυπνο μυαλό που έχει αποκαλύψει τόσους πολλούς ιστορικούς παραλληλισμούς που αυτό εγείρει εύλογα μαθηματικά ερωτήματα. «Θα ήταν εντελώς ανεύθυνο να μην ασχοληθούμε με αυτό», λέει ο καθηγητής μαθηματικών Jack Macki. «Είτε πρέπει να το διαψεύσετε, είτε, αν υπάρχει κάποια αλήθεια σε αυτό, να μάθετε τι στο καλό συμβαίνει».
Ακριβώς. Υπάρχει πράγματι κάτι που συμβαίνει σε αυτόν τον κόσμο. Και αυτό συμβαίνει εδώ και αιώνες σε ένα ρυθμό που ορίζεται μακριά στο σύμπαν. Αν ερευνητές όπως ο Fomenko επέτρεπαν κοσμικές ή ακόμα και πνευματικές διαστάσεις στη σκέψη τους – δηλαδή το θείο – πιθανότατα θα είχαν προ πολλού συνειδητοποιήσει ότι οι ιστορικοί ποτέ δεν παραποίησαν τα χρονικά μας τόσο πολύ (αν και μερικές φορές δεν έπαιρναν πάντα την αλήθεια τόσο σοβαρά), αλλά ότι η ιστορία στην πραγματικότητα επαναλαμβάνεται.
Ο χορός του Σίβα
Η μελέτη μιας από τις παλαιότερες συλλογές κειμένων που είναι γνωστές στην ανθρωπότητα θα έβαζε τον Ανατόλι Φομένκο στο σωστό δρόμο. Οι αρχαίες ινδικές Βέδες αποτελούν το θρησκευτικό-φιλοσοφικό θεμέλιο του Ινδουισμού και λένε, μεταξύ άλλων, την ιστορία της ανάπτυξης της ανθρωπότητας και του σύμπαντος. Η βεδική κοσμολογία βασίζεται σε ρυθμικούς κύκλους που διαπερνούν ολόκληρο το σύμπαν. Είναι ένας αιώνιος παλμός που, όπως η άμπωτη και η ροή της παλίρροιας, κάνει ολόκληρα παγκόσμια συστήματα να αναδυθούν και να παρέλθουν ξανά. Ξεδιπλωνόμαστε σε μια κοσμική μηχανή αέναης κίνησης που διατηρείται σε ισορροπία από τέλεια ισορροπημένες, αντίθετες δυνάμεις. Έτσι, οι Ινδικές Βέδες διδάσκουν: «Το σύμπαν είναι η εισπνοή και η εκπνοή του Μπράχμαν [του συμπαντικού δημιουργού νου]»[του παγκόσμιου δημιουργικού πνεύματος]
Ο Σερ Ισαάκ Νεύτων το έθεσε λίγο πιο βλάσφημα [το εξέφρασε κάπως πιο εγκόσμια] με τον τρίτο νόμο της κίνησης: «Όλες οι δυνάμεις της φύσης εμφανίζονται πάντα σε ζεύγη, και σε κάθε δράση υπάρχει πάντα μια εξίσου ισχυρή και αντίθετη αντίδραση».
Ενσωματωμένος σε αυτό το αρμονικό πεδίο έντασης μεταξύ Γιν και Γιανγκ, ξεδιπλώνεται ο ατελείωτα παλλόμενος ρυθμός του κόσμου, τον οποίο ο φυσικός Fritjof Capra [Φρίτγιοφ Κάπρα] συνέκρινε με τον «χορό του Σίβα» που περιγράφεται στις βεδικές γραφές. Όπως είναι γνωστό, το σύμπαν αποτελείται σχεδόν αποκλειστικά από – τίποτα. Αλλά αυτό το «τίποτα», αυτό το υποτιθέμενο κενό, είναι λεπτοφυής αιθέρας – διαποτισμένος από τη συνείδηση – απλά δεν είναι ύλη. Ο Βρετανός επιστήμονας Sir Arthur Stanley Eddington (1882-1944) ήταν ένας από εκείνους τους αστροφυσικούς που μπορούν να λυγίσουν το γόνατο στην Παγκόσμια Νοημοσύνη. Στο έργο του για τη Φύση του Φυσικού Κόσμου, παραδέχτηκε ειλικρινά: «Για να εκφράσουμε δραστικά το συμπέρασμα, το υλικό από το οποίο αποτελείται ο κόσμος είναι πνευματική ουσία».
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο οι μυστικιστές πάντα μιλούσαν για τη «δυαδική φύση» του σύμπαντος. "Δεδομένου ότι το φυσικό είναι μια έκφραση του πνευματικού (και αντίστροφα), βιώνουμε τη ζωή ως κάτι δυϊστικό - ως αλληλεπίδραση των αντιθέτων: χαρά / πόνος, ζωή / θάνατος, φως / σκοτάδι, τάξη / χάος", εξηγεί ο μεταφυσικός και συγγραφέας Tibor Zelikovics. Το σύμπαν εκδηλώνει το πιο βασικό από αυτά τα δυϊστικά ζεύγη, τάξη και χάος, με τη μορφή διάλυσης και ενοποίησης, δηλαδή ως διαστολή και συστολή. Το σύμπαν, στην συγχωνευτική ή ενοποιητική του όψη, δημιουργεί όλο και υψηλότερες εκδηλώσεις τάξης, τις υψηλότερες μορφές των οποίων βιώνουμε ως ζωή ή συνείδηση.
Ο φυσικός David J. Böhm (1917-1992) αναγνώρισε επίσης ότι το σύμπαν έχει μια εγγενή τάξη.[ μια παντοδύναμη εσωτερική τάξη] Αυτό αποκαλύπτεται στο ρυθμό του κοσμικού παγκόσμιου ρολογιού, όπως περιγράφεται στις ιερές γραφές των Ινδιάνων. Ο Κώδικας [Νόμου ]του Manu, ο οποίος οι αρχαιολόγοι εκτιμούν ότι είναι πάνω από οκτώ χιλιάδες χρόνια, περιέχει τις πρώτες περιγραφές τεσσάρων ηλικιών ή yugas, οι οποίες μαζί αποτελούν έναν κύκλο περίπου 25.920 ετών (το φαινόμενο του τετραμερούς ρυθμού θα συζητηθεί λεπτομερέστερα παρακάτω). Αυτό το χρονικό διάστημα είναι σημαντικό στην αστρονομία επειδή είναι η διάρκεια της γυροσκοπικής κίνησης του άξονα της Γης, η λεγόμενη μετάπτωση της εαρινής ισημερίας. Μισή χιλιετία πριν από τον Χριστό, ο Έλληνας φιλόσοφος Πλάτωνας αναφέρθηκε σε αυτόν τον κύκλο ως το «Μεγάλο Έτος», γι 'αυτό σήμερα αναφέρεται συχνά ως το «Πλατωνικό Έτος».
Ο Μεγάλος Κεντρικός Ήλιος
Ο Ισαάκ Νεύτων πίστευε ότι η ευθυγράμμιση [ο προσανατολισμός] του άξονα της Γης επηρεάζεται από τις βαρυτικές δυνάμεις μέσα στο πλανητικό μας σύστημα, αλλά νέα αστρονομικά ευρήματα αποδεικνύουν ότι η μετάπτωση οδηγείται από πεδία δύναμης έξω από το ηλιακό σύστημα. Πριν από μερικά χρόνια, ο Walter Cruttenden δημοσίευσε ένα βιβλίο για το θέμα,1 το οποίο προκάλεσε μεγάλη αναταραχή. Σε αυτό, ο Cruttenden καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο ήλιος μας πράγματι περιστρέφεται γύρω από ένα γειτονικό αστέρι, όπως έχουν διδάξει εδώ και καιρό οι απόκρυφες πηγές. Μιλούν για τον «Μεγάλο Κεντρικό Ήλιο» ή τον «Ήλιο πίσω από τον Ήλιο» για να δείξουν ότι αυτό είναι πρωτίστως ένα πνευματικό ενεργειακό κέντρο.
ο κοσμικός κύκλος ενός πλατωνικού έτους σχεδόν 26.000 ετών καθορίζει την εξέλιξη ολόκληρων πλανητικών συστημάτων - και κατά συνέπεια και αυτή της ανθρωπότητας στη Γη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου