Μια τεράστια σκοτεινή τρύπα έχει ανοίξει στην επιφάνεια του ήλιου, εκπέμποντας ρεύματα
ασυνήθιστα γρήγορης ακτινοβολίας, γνωστού ως ηλιακός άνεμος, ακριβώς στη Γη. Το μέγεθος του προσωρινού χάσματος είναι μεγαλύτερο από 60 Γες και εξαιρετικό σε αυτό το στάδιο του ηλιακού κύκλου. Αυτό το φαινόμενο, γνωστό ως στεφανιαία τρύπα, διαμορφώθηκε κοντά στον ισημερινό του ήλιου στις 2 Δεκεμβρίου και έφτασε στο μέγιστο πλάτος του περίπου 497.000 μίλια (800.000 χιλιόμετρα) μέσα σε 24 ώρες. Από τις 4 Δεκεμβρίου, το ηλιακό κενό στρέφεται απευθείας στη Γη. Οι ειδικοί αρχικά προέβλεψαν ότι αυτή η πιο πρόσφατη τρύπα θα μπορούσε να πυροδοτήσει μια μέτρια γεωμαγνητική καταιγίδα που θα μπορούσε να προκαλέσει διακοπή ρεύματος στο ραδιόφωνο και ισχυρές οθόνες σέλας. Οι ηλιακοί άνεμοι ήταν λιγότερο έντονοι από το αναμενόμενο, επομένως η καταιγίδα που προέκυψε έχει εξασθενήσει.Για το μεγαλύτερο μέρος της ιστορίας της, η επιστήμη πίστευε ότι η παραγωγή του ήλιου ήταν σταθερή. Τελικά συνειδητοποίησαν ότι ένας θερμικός δυναμικός κύκλος χτυπά όπως η καρδιά σας, έτσι ο ήλιος δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς μια σταθερή εκροή ενέργειας. Ένα βαθμό λιγότερο, και θα ξεσπούσε από μόνο του. Ως εκ τούτου, είναι κυκλική, ανεβαίνει και πέφτει σε ένταση.
Ο ίδιος ο ενδεκαετής κύκλος στις ηλιακές κηλίδες αναπτύσσεται σε ένταση όπως το Μοντέλο Οικονομικής Εμπιστοσύνης (ECM), φτάνοντας τα «μεγάλα μέγιστα» και τα «μεγάλα ελάχιστα» κατά τη διάρκεια των 300 ετών. Το τελευταίο μεγάλο μέγιστο κορυφώθηκε το 1958, μετά από το οποίο ο ήλιος ησυχάζει σταθερά. Έχουμε δει τη δραστηριότητα των ηλιακών κηλίδων να μειώνεται στην πιο απότομη κατάσταση των τελευταίων 9.300 ετών, αλλά οι θιασώτες της κλιματικής αλλαγής αρνούνται να αναγνωρίσουν τα φυσικά κυκλικά καιρικά μοτίβα.
Το τελευταίο Maunder Minimum, κατά το οποίο ο ήλιος μαραζώνει για εβδομήντα χρόνια, έλαβε χώρα από το 1645 έως το 1715 όταν η φωτεινότητα του ήλιου μειώθηκε και ο αριθμός των ηλιακών κηλίδων κατέρρευσε. Στην πραγματικότητα, λιγότερες από 50 ηλιακές κηλίδες παρατηρήθηκαν μέσα σε μια περίοδο 28 ετών. Μέρη του κόσμου έγιναν τόσο κρύα που η περίοδος ονομάστηκε Μικρή Εποχή των Παγετώνων, η οποία διήρκεσε περίπου από το 1300 έως το 1850. Τώρα, ένα Ηλιακό Ελάχιστο δεν σημαίνει ότι ο ήλιος γίνεται ψυχρότερος, αλλά μάλλον αλλάζει. Καθώς οι ηλιακές κηλίδες εξαφανίζονται, μπαίνουμε σε ένα Ηλιακό Ελάχιστο.
Τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία ανήκουν και διευθύνονται από τους παγκοσμιοποιητές, συνεχίζουν να προβάλλουν ότι βρισκόμαστε σε μια περίοδο ηλιακού μέγιστου που υποτίθεται ότι ξεκίνησε το 2019. Ωστόσο, υπήρξε μείωση της δραστηριότητας των ηλιακών κηλίδων από το 2018. Είναι εξαιρετικά σπάνιο να αναπτυχθούν στεφανιαίες τρύπες κατά τη διάρκεια ενός Maximum event. Επιπλέον, οι επιστήμονες που πληρώνονται για να παράγουν μελέτες που προωθούν την πράσινη ατζέντα δεν εξετάζουν ποτέ δεδομένα πέρα από το 1850.
Το μοντέλο μας έδειξε ότι μπήκαμε σε ένα Grand Minimum που ξεπέρασε τον ήλιο από το 2020 και θα διαρκέσει μέχρι τη δεκαετία του 2050. Αυτό θα έχει ως αποτέλεσμα μειωμένο μαγνητισμό, σπάνια παραγωγή ηλιακών κηλίδων και λιγότερη υπεριώδη ακτινοβολία (UV) που φτάνει στη Γη. Όλα αυτά σημαίνει ότι αντιμετωπίζουμε μια παγκόσμια περίοδο ψύξης στον πλανήτη που μπορεί να εκτείνεται από 31 έως 43 χρόνια.
Σύμφωνα με την τρέχουσα μονοδιάστατη ανάλυση που εκτοξεύεται από το πλήθος της κλιματικής αλλαγής, τα πρόσφατα ζεστά καλοκαίρια ισοδυναμούν με υπερθέρμανση του πλανήτη. Παραβλέπουν εντελώς την αστάθεια καθώς βρισκόμαστε σε μια περίοδο που οι ταλαντεύσεις γίνονται πιο ακραίες. Μόλις αυτή την εβδομάδα, η κομητεία μου στην κεντρική Φλόριντα εξέδωσε προειδοποίηση καιρού για θερμοκρασίες σχεδόν μηδενικές. Την περασμένη παραμονή των Χριστουγέννων, οι θερμοκρασίες έπεσαν σε συνθήκες σχεδόν μηδενικές. Στην πραγματικότητα, μεγάλο μέρος της περιοχής μου θεωρείται πλέον υποτροπικό παρά τροπικό, καθώς οι συνθήκες κατά τη διάρκεια της νύχτας κατά καιρούς παγώνουν.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου