Ο «τσαµπουκάς» του Ταγίπ Ερντογάν και ο «φόβος» στο Κογκρέσο.

 Οταν ακούει κανείς βουλευτές και γερουσιαστές, νιώθει ότι πάει τρεις δεκαετίες πίσω, στην εποχή των συγκρούσεων µε την τότε Σοβιετική Ενωση.

Από το 2003, όταν τους αρνήθηκε να περάσουν µέσω της Τουρκίας στο ιρακινό έδαφος για να ξεκινήσουν την επίθεση εναντίον του Σαντάµ Χουσεΐν, ο Ταγίπ Ερντογάν παίζει ένα παιχνίδι µε τους Αµερικανούς και στις πλείστες των περιπτώσεων θα έλεγα ότι του «βγαίνει».

Ο µοναδικός λόγος γι’ αυτό είναι τα φοβικά σύνδροµα της αµερικανικής γραφειοκρατίας, τα οποία ο Τούρκος πρόεδρος έχει µελετήσει και τα χρησιµοποιεί µε έναν µοναδικό τρόπο. Αρκετοί στην Ουάσιγκτον εικάζουν -και µπορεί να µην έχουν άδικο- ότι ο Ερντογάν συνδυάζει το «αντάρτικό» του µε έναν άνευ προηγουµένου «τσαµπουκά» αλλά και µε παρακάλια προς τον πρόεδρο των ΗΠΑ, καθώς λέγεται πως συµπεριφέρεται στον Ντόναλντ Τραµπ µε τον γνωστό δουλοπρεπή τουρκικό τρόπο και του λέει αυτά που του αρέσουν να ακούει: ότι π.χ. είναι ο καλύτερος πρόεδρος της Αµερικής.
Πέραν των άλλων, τον έπεισε πως είναι ο πιο γνήσιος φίλος του. ∆εν το λέµε εµείς, εξάγεται από όσα λέει ο κ. Τραµπ για τον Τούρκο οµόλογό του, αλλά περισσότερο από όσα κάνει για να τον διασώσει. Οι πράξεις του κ. Τραµπ βασικά αντιτίθενται στα αµερικανικά γεωπολιτικά και στρατηγικά συµφέροντα της Αµερικής. Την ίδια στιγµή βοηθά και εξυπηρετεί τον ηγέτη µιας χώρας που εργάζεται για τα συµφέροντα της Ρωσίας και ο οποίος αποτελεί τον µεγαλύτερο εχθρό της Αµερικής.
∆εν µπορεί να γνωρίζει κανείς τους λόγους για τους οποίους ο κ. Τραµπ δεν αντιδρά εναντίον του Ερντογάν, όπως κάνει µε κάθε άλλον ξένο ηγέτη, και δεν είναι αρκετή η δικαιολογία που προβάλλεται ότι έλκεται από τους αυταρχικούς ηγέτες επειδή θα ήθελε να είναι ένας εξ αυτών. Αποδεκτή µεν η δικαιολογία, διότι έχουµε να κάνουµε µε τον Ντόναλντ Τραµπ που δεν έχει σταθερές θέσεις. Αλλά κάτι άλλο, πολύ πιο σοβαρό συµβαίνει και αυτό το µυστήριο απασχολεί έντονα, ιδιαίτερα το Κογκρέσο, όπου κυριαρχεί ο «φόβος» της Ρωσίας.
Οταν ακούει κανείς βουλευτές και γερουσιαστές, νιώθει ότι πάει τρεις δεκαετίες πίσω, στην εποχή των συγκρούσεων µε την τότε Σοβιετική Ενωση. Είναι αυτός ο λόγος για τον οποίο στη Βουλή και τη Γερουσία κυριαρχεί η εχθρότητα για την Τουρκία και τον ηγέτη της. Τον τελευταίο καιρό, όχι µόνο σε ό,τι αφορά τα θέµατα της κατοχικής δύναµης, το Κογκρέσο και µερικοί αξιωµατούχοι σώζουν την αξιοπρέπεια της Αµερικής. Τι θα συµβεί µε το θέµα των S-400; Και θα εγκαταλείψει ο κ. Τραµπ τους Κούρδους της Συρίας (YPG), όπως διέδωσαν τα ρωσικά ΜΜΕ αξιοποιώντας µια «ατάκα» του Μεβλούτ Τσαβούσογλου;

Με τη λογική του Κογκρέσου οι κυρώσεις είναι µονόδροµος. Πιστεύουν ότι ο κ. Τραµπ σύντοµα δεν θα έχει καµία άλλη επιλογή παρά να τιµωρήσει την Τουρκία για την αγορά του ρωσικού συστήµατος. Αναφορικά µε τους Κούρδους του YPG τα πράγµατα είναι ξεκαθαρισµένα, διότι επικρατούν οι θέσεις του Πενταγώνου και του Στέιτ Ντιπάρτµεντ. Εάν τους χάσει, η Αµερική θα κόψει το ένα της χέρι...
ethnos.gr