Η πανδημία κοραναϊού και η επακόλουθη οικονομική κρίση θα μπορούσαν να θέσουν υπό αμφισβήτηση το μέλλον των μεγαλύτερων μεγαλουπόλεων του κόσμου.
Από την άλλη πλευρά, είναι οι μεγαλύτερες πόλεις που έχουν μετατραπεί σε επίκεντρα μολύνσεων, πράγμα που σημαίνει ότι πολλοί από τους κατοίκους τους σκέφτονται τους κινδύνους που προκαλούνται από τη ζωή τους.
Αυτό συζητείται σε ένα άρθρο της ιστορίας του Πανεπιστημίου του Πρίνστον και του καθηγητή διεθνών σχέσεων Harold James, που δημοσιεύθηκε από την IPG.
«Έχει σκοτώσει το Covid-19 Mεγαλουπόλεις; Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η πανδημία αλλάζει την πορεία της παγκοσμιοποίησης, μετατρέποντας τα κέντρα της παγκόσμιας οικονομίας (όπως ήταν πριν από το 2020) σε επίκεντρα μολύνσεων και θέτοντας υπό αμφισβήτηση το μέλλον τους. Αλλά ταυτόχρονα, αυτή η κρίση υπογράμμισε τις αδυναμίες των μεγαλοτήτων και επιτάχυνε τις διαδικασίες που είχαν ήδη ξεκινήσει », λέει το άρθρο.
Μέχρι το τέλος του αιώνα, πόλεις όπως το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη και το Χονγκ Κονγκ είχαν γίνει κεντρικοί κόμβοι στην παγκόσμια ροή χρημάτων, ανθρώπων και ιδεών.
Επιχειρηματίες και καινοτόμοι έχουν συσσωρευτεί σε αυτούς. Ωστόσο, οι μητροπολιτικές περιοχές χρειάζονται μια μεγάλη ποικιλία άλλων εργαζομένων με διαφορετικές δεξιότητες. Και ως εκ τούτου, οι μετανάστες συγκεντρώθηκαν επίσης, αναζητώντας καλή τύχη ή απλά νέες ευκαιρίες για τα παιδιά τους.
«Όλα αυτά δημιουργούν αναπόφευκτα νέες εντάσεις στις σχέσεις με τις γύρω περιοχές. Οι άνθρωποι στα προάστια ή στις αγροτικές περιοχές άρχισαν να αντιλαμβάνονται τη ζωή στην πόλη ως κάτι ανεφάρμοστο ή ανεπιθύμητο », λέει το άρθρο.
Υποδεικνύεται ότι μαζί με τον Covid-19 ήρθε ο φόβος να μολυνθούν και «ξεκίνησε μια μαζική έξοδος των πλουσίων». Η τοπική οικονομία σε πλούσιες περιοχές κατέρρευσε.
Η πανδημία δημιούργησε μια νέα μορφή κοινωνικής πόλωσης, καθώς οι εργαζόμενοι στον τομέα των υπηρεσιών (υγειονομική περίθαλψη, δημόσιες μεταφορές, λιανικές πωλήσεις) αναγκάστηκαν είτε να εκτεθούν στον κίνδυνο μόλυνσης είτε να θυσιάσουν το εισόδημά τους.
Αντίθετα, οι εργαζόμενοι στη γνώση άρχισαν να εργάζονται εξ αποστάσεως και να παραγγέλνουν αγαθά και υπηρεσίες στο σπίτι. δεν έχασαν τίποτα άλλο παρά τη δυνατότητα φυσικής επικοινωνίας.
«Πρόσφατα, ο ιός άρχισε να ενθαρρύνει την αναζήτηση μιας εναλλακτικής λύσης έναντι των δαπανηρών (κατά την προ πανδημική εποχή) μεγαλοτήτων. Η τεχνολογία καθιστά την τηλεργασία εύκολη και ελκυστική για τους εργαζόμενους στη γνώση, εξαλείφοντας τις δυσάρεστες μετακινήσεις και τις δαπάνες για τη ζωή στην πόλη. Γιατί να μην εργαστείτε και να ζήσετε εκεί που θέλει κάποιος; " - είπε στη στήλη.
Έτσι, η Βενετία είναι ένα ιστορικό παράλληλο με τη σημερινή παρακμή των μεγαλοτήτων. Πολύ πριν από την τρέχουσα κρίση, αυτή η πόλη υπήρξε εδώ και καιρό η επιτομή ενός παγκόσμιου προβλήματος.
Έφτασε στο αποκορύφωμά της στα τέλη του 16ου αιώνα, έχει πέσει θύμα μιας παρατεταμένης ύφεσης που προκλήθηκε από την εκ νέου δρομολόγηση εμπορικών οδών, τον ανανεωμένο ανταγωνισμό από φτωχότερες αλλά πιο δυναμικές πόλεις και την εγγύτητα με πηγές ασθενειών.
Ωστόσο, η Βενετία μπορεί επίσης να χρησιμεύσει ως πρότυπο για μια μητρόπολη στην μετα-Covid εποχή. Η παραγωγή βασικών βενετσιάνικων αγαθών μετακόμισε στην ενδοχώρα, σε μικρές πόλεις όπως το Τρεβίζο και η Βιτσέντσα, που ανάγκασαν τη Βενετική Δημοκρατία να οικοδομήσει νέες πολιτικές σχέσεις με τις γύρω περιοχές.
«Και στις μέρες μας, οι πολιτικές συγκρούσεις που έχουν ήδη ξεκινήσει νωρίτερα απέτρεψαν μια ενοποιημένη απάντηση στην πανδημία. Η ίδια η φύση των παγκόσμιων πόλεων είναι τέτοια που είναι ιδιαίτερα ευάλωτες στον ιό, αλλά όταν τις έπληξε, οι αρχηγοί των πόλεων και οι εθνικές αρχές άρχισαν να μεταβάλλουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.
Ο δήμαρχος του Λονδίνου Sadiq Khan επικρίνει τακτικά τον Βρετανό πρωθυπουργό Μπόρις Τζόνσον για την ασυνεπή στρατηγική καραντίνας του.
Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης ξεκίνησε μια τριμερή μάχη με τον κυβερνήτη της Νέας Υόρκης και με τον Τραμπ, ο οποίος ο ίδιος χρησιμοποιεί την κρίση στις αμερικανικές πόλεις για να αποσπάσει την προσοχή από τα λάθη του στη διακυβέρνηση. Στην περίπτωση του Χονγκ Κονγκ, ο ιός παρέχει κάλυψη στην Κίνα για να εδραιώσει την εξουσία με ένα νέο, εξαιρετικά ευρύ νόμο ασφάλειας », λέει το άρθρο.
Οι συγγραφείς καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι χωρίς επαρκή διακυβέρνηση, οι μεγαλουπόλεις είναι καταδικασμένες να μοιραστούν τη μοίρα των μεγάλων πόλεων του παρελθόντος.
rusvesna.su
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου