ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ ΟΛΜΠΡΑΪΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ‏ ”αόρατη μειονότητα” της Ελλάδας, τους “Μακεδόνες”».

Μας πάνε «καρφί» για διαμελισμό – Μεγάλο αφιέρωμα του BBC στην «”αόρατη μειονότητα” της Ελλάδας, τους “Μακεδόνες”»

Το BBC που ειχε διευθυντή τον γαμπρό των Rothschild που λέγεται Marcus Agius …έσπευσε να μιλήσει για την αόρατη μειονότητα

Σλαβομακεδόνων. Μετά τον Soros και οι τοκογλύφοι στο City του Λονδίνου δεν κοιμούνται κι ανησυχούν για τη μοίρα μερικών πρακτόρων που συνεργάζονταν πότε με τους Βούλγαρους, πότε με τους Σέρβους, πότε με τους Άγγλους, πότε με τον Στάλιν και τώρα με τους Rothschild…

Tέτοιοι επαγγελματίες “μειονοτικοί” που για τα λεφτά αλλάζουν εθνικότητα κι εργοδότη κάθε 15 χρόνια …είναι πολύ χρήσιμοι για το Σύστημα . Είναι άνθρωποι που έχουν συγκεκριμένη τιμή κι είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα για τα λεφτά .

Είναι χρήσιμο όπλο που μπορεί να χρησιμοποιηθεί εναντίον της Ελλάδας σε περίπτωση που κάποια κυβέρνηση δεν έχει αρκετούς χαφιέδες όπως αυτές που ψήφισαν τα Μνημόνια.

Ο Μητσοτάκης-Soros φυσικά θα είναι ο τελευταίος στον οποίο πρέπει να ελπίζει κανείς για τα θέματα της Μακεδονίας. Όχι μόνο θα διατηρήσει τη Συμφωνία των Πρεσπών αλλά θα τη βελτιώσει ώστε να θωρακίσει τα συμφέροντα των …ξένων αφεντικών.

//www.ethnikosmaxitis.gr/

Μείζον θέμα για Ελλάδα έχει αρχίσει να δημιουργείται από μπαράζ δημοσιευμάτων και προπαγανδιστικών επιχειρήσεων ξένων κέντρων. Με κεντρικό τίτλο “Η αόρατη μειονότητα της Ελλάδας, οι Μακεδόνες Σλάβοι” το BBC μας προϊδεάζει πως oι επιχειρήσεις διαμελισμού της χώρας, μόλις ξεκίνησαν και τα χειρότερα θα τα βρούμε μπροστά μας.

Το ρεπορτάζ του BBC είναι μονάχα ένα ακόμη, που έρχεται να προστεθεί σε αυτά Ελβετών, Γερμανών, που σε συμπαιγνία με το “Ουράνιο Τόξο” γκριζάρουν ολόκληρη την επικράτεια της βόρειας Ελλάδας με στόχο την μελλοντική απόσχιση της.

Μάλιστα η δημιουργία “μακεδονικής μειονότητας” εντός Ελλάδας θα είναι το δεύτερο βήμα – το πρώτο έγινε με την δημιουργία “Βόρειας Μακεδονίας” στο δρόμο προς την ολοκλήρωση του σχεδίου διαμελισμού, ειδικά αν Ρωσία και ΗΠΑ συμφωνήσουν σε αλλαγές συνόρων στα Βαλκάνια κατά μήκος των εθνοτικών γραμμών και με βάση τα εθνικά κριτήρια όπως αναφέραμε και χτες.

Μάλιστα το BBC έχει πάρει και συνεντεύξεις από υποτιθέμενα μέλη της “μακεδονικής μειονότητας” της Ελλάδας προκειμένου να τεκμηριώσει τους ανθελληνικούς ισχυρισμούς.

Συγκεκριμένα στο ρεπορτάζ του το BBC αναφέρει:

“Επικυρώνοντας την συμφωνία με την νεοσυσταθείσα “Βόρεια Μακεδονία” η Ελλάδα έχει ρητά αναγνωρίσει την ύπαρξη “Μακεδονικής” γλώσσας και εθνότητας. Και ακόμη αρνείται την ύπαρξη της δικιάς της “Μακεδονικής” μειονότητας για δεκαετίες λέει η Μαρία Margaronis. Θα αλλάξει τώρα κάτι;

O κύριος Φωκάς ετών 92, ένας συνταξιούχος δικηγόρος μιλά ελληνικά αλλά με ένα ιδίωμα, η μητρική του γλώσσα είναι τα Μακεδονικά, μια σλαβική γλώσσα που σχετίζεται με τα Βουλγαρικά και την μιλούσαν στα Βαλκάνια για δεκαετίες. Μας ξεναγεί στο μοντέρνο σπίτι του γιου του στην βόρεια Ελλάδα και μας εξιστορεί μια ιστορία που πονάει, την ιστορία της μη αναγνωρισμένης σλαβικής μειονότητας της Ελλάδας.

Ο κύριος Φωκάς μας διευκρινίζει εξαρχής ότι είναι και τα δύο: εθνικά “Μακεδόνας” και Ελληνας πατριώτης. Εχει καλό λόγο να υπογραμμίζει την αφοσίωση του, για περίπου έναν αιώνα, οι “Μακεδόνες” στην Ελλάδα ήταν αντικείμενα υποψίας καθώς η παρουσία τους δεν γινόταν αποδεκτή από κανέναν.

Οι περισσότεροι ήταν απρόθυμοι να μιλούν σε ξένους για την ταυτότητα τους. Για τους εαυτούς τους και τους άλλους, είναι γνωστοί απλά ως «ντόπιοι», που μιλούν μια γλώσσα που ονομάζεται «τοπική» (dopya).

Απουσιάζουν εντελώς από τα εγχειρίδια της σχολικής ιστορίας, δεν έχουν εμφανιστεί στις απογραφές από το 1951 (αναφέρθηκαν απλώς ως κάποιοι που μιλούν «σλαβικά») και δεν αναφέρονται καθόλου στο κοινό. Οι περισσότεροι Έλληνες δεν γνωρίζουν καν ότι υπάρχουν.

Αυτή η διαγραφή ήταν ένας από τους λόγους για την μακρόχρονη διαμάχη της Ελλάδας με την πρώην γιουγκοσλαβική δημοκρατία, που τώρα επίσημα ονομάζεται Δημοκρατία της “Βόρειας Μακεδονίας”.

Η διαμάχη επιλύθηκε τελικά τον περασμένο μήνα με ψηφοφορία στο ελληνικό κοινοβούλιο επικυρώνοντας (με πλειοψηφία μόλις επτά ατόμων), μια συμφωνία που έγινε τον περασμένο Ιούνιο από τους δύο πρωθυπουργούς των χωρών. Όταν ο πρωθυπουργός, ο Αλέξης Τσίπρας, αναφέρθηκε κατά τη διάρκεια της κοινοβουλευτικής συζήτησης στην ύπαρξη «Σλαβομακεδόνων» στην Ελλάδα – την εποχή του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου – έσπασε ένα μακροχρόνιο ταμπού.

Η χρήση του ονόματος “Μακεδονία” από το γειτονικό κράτος, αναγνωρίζει σιωπηρά ότι οι “Μακεδόνες” είναι αυτοί οι ίδιοι και ανοίγει την πόρτα σε δύσκολες ερωτήσεις σχετικά με την ιστορία της μακεδονικής “μειονότητας” της Ελλάδας.

Όταν γεννήθηκε ο κ. Φωκάς, η βόρεια ελληνική περιοχή της Μακεδονίας είχε μόλις προσαρτηθεί πρόσφατα από το ελληνικό κράτος. Μέχρι το 1913 ήταν μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, με την Ελλάδα, τη Βουλγαρία και τη Σερβία να “φλερτάρουν” με όσους κατοίκους μιλούσαν Σλαβικά, ως μέσο για την διεκδίκηση της επικράτειας.

Ως αντίδραση σε αυτές τις δυνάμεις που συγκρούονταν μεταξύ τους, στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα προέκυψε μια ξεχωριστή ταυτότητα αυτή των “Σλαβομακεδόνων” . Όπως έλεγε ο θείος του κ. Φωκά, η οικογένεια δεν ήταν “ούτε Σέρβοι, ούτε Έλληνες ούτε Βούλγαροι, αλλά Ορθόδοξοι “Μακεδόνες”.

Τελικά, οι Σλάβοι “Μακεδόνες” βρέθηκαν χωρισμένοι μεταξύ αυτών των τριών νέων κρατών. Στην Ελλάδα, ορισμένοι εκδιώχθηκαν, όσοι παρέμειναν αφομοιώθηκαν με την βία. Όλα τα χωριά και οι πόλεις με μη ελληνικά ονόματα έλαβαν νέα, τα οποία επέλεξε μια επιτροπή μελετητών στα τέλη της δεκαετίας του 1920, αν και σχεδόν έναν αιώνα μετά μερικοί «ντόπιοι» εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τα παλιά.

Το 1936, όταν ο κ. Φωκάς ήταν εννέα ετών, ο Έλληνας δικτάτορας Ιωάννης Μεταξάς (ένας θαυμαστής του Μουσολίνι) απαγόρευσε τη “μακεδονική” γλώσσα και ανάγκασε τους “Μακεδόνες” να αλλάξουν τα ονόματά τους σε ελληνικά.

Ο κ. Φωκάς θυμάται αστυνομικούς να παρακολουθούν όσους θρηνούσαν σε κηδείες και να στήνουν αυτί στα παράθυρα για να πιάσουν κάποιον που μιλάει ή τραγουδάει στην “απαγορευμένη γλώσσα”. Υπήρχαν αγωγές, απειλές και ξυλοδαρμούς.

Οι γυναίκες – οι οποίες συχνά δεν μιλούσαν ελληνικά – θα κάλυπταν το στόμα τους με τις μαντίλες τους για να μιμηθούν την ομιλία τους, η μητέρα του κ. Φωκά συνελήφθη και της επιβλήθηκε πρόστιμο 250 δραχμών, ένα μεγάλο ποσό τότε.

“Οι Σλάβοι υπέφεραν πολλά από τους Έλληνες κάτω από τον Μεταξά”, λέει. “Είκοσι άνθρωποι από αυτό το χωριό, οι αρχηγοί των μεγάλων οικογενειών, εξορίστηκαν στο νησί της Χίου, ο πεθερός μου ήταν ένας από αυτούς”. Βασανίστηκαν, αναγκάστηκαν να πίνουν ρητινέλαιο, ένα ισχυρό καθαρτικό.

Όταν η Γερμανία, η Ιταλία και η Βουλγαρία εισέβαλαν στην Ελλάδα το 1941, μερικοί που Σλάβοι υποδέχτηκαν τους Βούλγαρους ως πιθανούς απελευθερωτές από το καταπιεστικό καθεστώς του Μεταξά. Αλλά πολλοί σύντομα εντάχθηκαν στην αντίσταση, υπό την ηγεσία του Κομμουνιστικού Κόμματος (το οποίο τότε υποστήριζε τη μακεδονική μειονότητα) και συνέχισαν να αγωνίζονται με τους κομμουνιστές στον εμφύλιο πόλεμο που ακολούθησε την κατοχή του Άξονα. (Η Βουλγαρία προσάρτησε το ανατολικό τμήμα της ελληνικής Μακεδονίας από το 1941 έως το 1944, διαπράττοντας πολλές φρικαλεότητες, πολλοί Έλληνες αποδίδουν εσφαλμένα αυτά στους “Μακεδόνες”, τους οποίους αναγνωρίζουν ως Βούλγαροι).

Όταν οι κομμουνιστές τελικά ηττήθηκαν, ακολούθησαν σοβαρά αντίποινα για όποιον συνδεόταν με την αντίσταση ή την αριστερά.

“Οι “Μακεδόνες” πλήρωσαν περισσότερο από οποιονδήποτε για τον εμφύλιο πόλεμο”, λέει ο κ. Φωκάς. “Οκτώ άτομα δικάστηκαν και εκτελέστηκαν από αυτό το χωριό, οκτώ από το επόμενο χωριό, 23 από το ένα απέναντι, σκοτώθηκαν ένας παππούς και ο εγγονός του, μόλις 18 χρονών”.

Ο κ. Φωκάς στη συνέχεια φοίτησε στη Θεσσαλονίκη – αλλά και ο ίδιος συνελήφθη και πέρασε τρία χρόνια στη Μακρόνησο, όχι για κάτι που έκανε, αλλά επειδή η μητέρα του βοήθησε τον γαμπρό του να αποδράσει από τον φεγγίτη ένα καφενείο όπου κρατούνταν.

Οι περισσότεροι από τους κρατούμενους στη Μακρόνησο ήταν Έλληνες αριστεριστές και πιέστηκαν να υπογράψουν δηλώσεις μετάνοιας για το υποτιθέμενο κομμουνιστικό τους παρελθόν. Εκείνοι που αρνήθηκαν αναγκάστηκαν να συρθούν κάτω από συρματόπλεγμα ή χτυπημένοι με παχιά μπαμπού. “Τα πράγματα έγιναν φρικτά”, λέει ο κ. Φωκάς. “Αλλά δεν πρέπει να μιλάμε γι ‘αυτούς, είναι μια προσβολή του ελληνικού πολιτισμού, βλάπτει το καλό όνομα της Ελλάδας”.

Δεκάδες χιλιάδες μαχητές με το Δημοκρατικό Στρατό, περίπου οι μισοί από αυτούς μιλούσαν σλαβικά, εξορίστηκαν στις χώρες του ανατολικού μπλοκ κατά τη διάρκεια και μετά τον εμφύλιο πόλεμο. Περίπου 20.000 παιδιά μεταφέρθηκαν πέρα ​​από τα σύνορα από τους κομμουνιστές, είτε για την προστασία τους είτε ως εφεδρικά στρατεύματα για μια μελλοντική αντεπίθεση.

Πολλοί Σλάβοι πολίτες επίσης πήγαν βόρεια για ασφάλεια. Ολόκληρα χωριά έμειναν κενά, όπως ο παλιός οικισμός της Κρυσταλλοπηγής (Smrdes στα “Μακεδονικά”) κοντά στα αλβανικά σύνορα, όπου μόνο η επιβλητική εκκλησία του Αγίου Γεωργίου μαρτυρεί έναν πληθυσμό που κάποτε αριθμούσε περισσότερες από 1.500 ψυχές.

Το 1982, 30 χρόνια μετά το τέλος της σύγκρουσης, η σοσιαλιστική κυβέρνηση της Ελλάδας εξέδωσε διάταγμα που επέτρεπε την επιστροφή των προσφύγων από τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά μόνο εκείνοι που ήταν «ελληνικής καταγωγής».

Οι “Μακεδόνες” από την Ελλάδα παρέμειναν εξόριστοι από τη χώρα τους, τα χωριά τους και τη γη τους, οι οικογένειες που χωρίστηκαν από τον πόλεμο δεν επανασυνδέθηκαν ποτέ.

Ο πατέρας και ο γαμπρός του κ. Φωκά πέθαναν και στα Σκόπια. Όμως, επισημαίνει, η απόφαση αυτή αναγνώρισε σιωπηρά ότι υπήρχαν “Μακεδόνες” (σσ μειονότητα) στην Ελλάδα, παρόλο που το κράτος δεν αναγνώρισε ποτέ επίσημα την ύπαρξή τους: «Αυτοί οι πρόσφυγες πολέμου άφησαν πίσω τους τα παιδιά, τα εγγόνια, τους πατέρες και τις μητέρες. ”

Είναι αδύνατο να υπολογιστεί με ακρίβεια ο αριθμός των Σλάβων ή των απογόνων των “Μακεδόνων” στην Ελλάδα. Ο ιστορικός Leonidas Embiricos εκτιμά ότι περισσότεροι από 100.000 εξακολουθούν να ζουν στην ελληνική περιφέρεια της Μακεδονίας, αν και μόνο 10.000 έως 20.000 θα αναγνωριστούν ανοιχτά ως μέλη μιας μειονότητας – και πολλοί άλλοι είναι υπερήφανοι Ελληνες εθνικιστές.

Η “Μακεδονική” γλώσσα δεν έχει επίσημα απαγορευτεί στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες, αλλά ο φόβος εξακολουθεί να παραμένει. Ένας μεσήλικας άνδρας που συνάντησα σε ένα χωριό κοντά στη λίμνη Πρέσπα, όπου η συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και “Βόρειας Μακεδονίας” υπογράφηκε τον περασμένο Ιούνιο, εξήγησε ότι ο φόβος αυτός περνάει μέσα από τις γενιές.

“Οι γονείς μου δεν μιλούσαν τη γλώσσα στο σπίτι, σε περίπτωση που την έπαιρνα και την μιλούσα δημόσια, για να με προστατέψουν, δεν θυμάμαι, γιατί φοβούμαστε πια”, είπε. Αργά η γλώσσα πέθαινε. Χρόνια καταστολής, την έσπρωξαν σε “εσωτερικούς” χώρους. η αφομοίωση την τελείωσε.

Και όμως μιλώντας ή τραγουδώντας στα “Μακεδονικά” μπορεί ακόμα να είναι αιτία παρενόχλησης. Ο γιος του κ. Φωκά είναι μουσικός. παίζει το “Μακεδονικό” φλάουτο καθώς μας κοιτάζει ο δικός του μικρός γιος. Αυτός και μια ομάδα φίλων συνήθιζαν να φιλοξενούν ένα διεθνές φεστιβάλ μουσικής στην πλατεία του χωριού, με συγκροτήματα από τη Βραζιλία, το Μεξικό και τη Ρωσία.

“Αφού έπαιζαν τα συγκροτήματα αυτά, κάναμε πάρτι και παίζαμε “Μακεδονικά” τραγούδια”, λέει. “Κανένα από αυτά δεν ήταν εθνικιστικά ή αυτονομιστικά – δεν θα το αφήναμε ποτέ αυτό. Αλλά το 2008, όπως περιμέναμε να φτάσουν οι ξένοι μουσικοί, η τοπική αρχή μας απαγόρευσε ξαφνικά την διοργάνωση του φεστιβάλ στην πλατεία…”

Πέμπτη, 4 Ιουνίου 2015

ΤΑ ΣΧΕΔΙΑ ΤΗΣ ΕΣΘΗΡ ΟΛΜΠΡΑΪΤ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ‏

ΤΙ   ΕΧΟΥΝ  ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ  ΟΙ  ΕΒΡΑΙΟΙ  ΓΙΑ  ΤΟΝ  ΕΛΛΗΝΙΚΟ  ΛΑΟ;

«Υιοί  των εξαρχής. Πού  εισί  νυν  οι  σοφοί  σου,  και  αναγγειλάτωσάν  σοι
και  ειπάτωσαν,  ΤΙ ΒΕΒΟΥΛΕΥΤΑΙ  ΚΥΡΙΟΣ;»   «Προφήτης»  Ησαΐας  ΙΘ΄12.

Μετάφραση: «Αν  όπως  λέτε, είστε απόγονοι σοφών και αρχαίων,  τότε  
βρείτε,  ΤΙ  ΕΧΕΙ  ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΧΩΡΑ  ΣΑΣ  ο  Κύριος».
  

Στις  13/5/2015 η τέως υπουργός των εξωτερικών των ΗΠΑ (1997-2001) Μαντλίν

Ολμπράιτ, (από εβραϊκή οικογένεια που  έγινε  καθολική,  με πραγματικό

όνομα:  Μαρία  Γιάνα  Κορμπέλοβα, καταγόμενη  από  την  Τσεχοσλοβακία),   η πρώτη γυναίκα που κατείχε ποτέ αυτή τη θέση, κατά τη διάρκεια της θητείας του Μπιλ Κλίντον, ενεργώντας υπό την ιδιότητα της καθηγήτριας διεθνών σχέσεων στο Πανεπιστήμιο Georgetown, εξέφρασε την άποψή της σχετικά με το ζήτημα της ονομασίας των  Σκοπίων  και για τα πρόσφατα γεγονότα στο Κουμάνοβο.

    Η Albright χαρακτήρισε το πρόβλημα της ονομασίας των  Σκοπίων  ως «την  πιο τρελή συζήτηση όλων των εποχών».  Είπε: «Μετά την τρομοκρατική επίθεση στο Κουμάνοβο, η «Μακεδονία» έχει μεγαλύτερο πρόβλημα από το ζήτημα τηςονομασίας.
Τα γεγονότα της περασμένης εβδομάδας, είναι πραγματικά ενοχλητικά.  Πρόκειται για  εξτρεμιστικές ενέργειες  ανάμεσα  σε  διάφορες εθνοτικές  ομάδες. Το ερώτημα είναι αν είναι μπλεγμένο το Κοσσυφοπέδιο, ή  οι ΕΛΛΗΝΕΣ».

     Δεν  χρειάζεται  να  είναι κανείς  σοφός  διπλωμάτης  για  να αντιληφθεί  πού  το  πάει  
αυτή  η  δαιμόνια εβραία. Τι κρύβεται πίσω από αυτή την  δήλωση;  Τι  πρέπει να  σκεφθούμε τώρα,  για  αυτή την  άσχετη και άκαιρη αναφορά  και συσχέτιση του  θέματος  των  
αλβανών  τρομοκρατών με τους  Έλληνες,  από  την απόγονο  της  Εσθήρ;   ΤΙ  ΣΕΝΆΡΙΑ 
ΔΙΑΚΙΝΟΥΝΤΑΙ  ΣΤΟ ΠΑΡΑΣΚΗΜΙΟ  ΓΙΑ ΤΗΝ  ΕΛΛΑΔΑ  ΑΠΟ  ΤΟΥΣ  ΕΒΡΑΙΟΥΣ  ΤΩΝ  ΗΠΑ;  Τι  σχέδια ετοιμάζονται για τον  ελληνικό  λαό από  τους  κρυφούς  και  
φανερούς σιωνιστικούς κύκλους; Υπάρχει έλληνας πολιτικός που αντιλαμβάνεται τι 
παιχνίδια παίζονται;  Αυτό  το  τελευταίο  διαγράψτε το.

Μπορούμε  αναδιφώντας  την  ιστορία  να  πιθανολογήσουμε  για  το  σενάριο  που  μας  
ετοιμάζουν  οι  εξουσιαστές  του κόσμου;  Το  σενάριο  της  δεκαετίας  1940 –1949 
εξετελέσθη στην  εντέλεια. Ο ελληνικός  λαός  έχασε  το  10%  του πληθυσμού του, η  ανάπτυξή του  διακόπηκε και  άρχισε μία  γεωπολιτική κατηφόρα χωρίς πάτο.  Θα έχουμε ανάλογη 
ιστορική διαδρομή;

 ΕΝΑ  ΚΑΛΟ  ΙΣΤΟΡΙΚΟ  ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ  ΕΙΝΑΙ  ΤΑ  ΣΧΕΔΙΑ  ΠΟΥ  ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΑΝ   ΟΙ  ΕΒΡΑΙΟΙ  ΤΩΝ  ΗΠΑ ΓΙΑ  ΤΗΝ  ΜΕΤΑΠΟΛΕΜΙΚΗ  ΓΕΡΜΑΝΙΑ.

Α.   Η  προετοιμασία  των  σχεδίων  για  τον  Γερμανικό  λαό. 

1. 
   ΘΕΟΔΩΡΟΣ  ΚΑΟΥΦΜΑΝ

O Θεοντόρ Κάουφμαν  (Theodore Kaufman),  ήταν  ένας σημαντικός εβραίος συγγραφέας της Αμερικής.  Το  1941  έγραψε ένα  βιβλίο με τίτλο «Η Γερμανία πρέπει να χαθεί» (Germany Must Perish), στο οποίο προπαγάνδιζε την ΕΞΟΝΤΩΣΗ όλων των γερμανών μετά τον πόλεμο
ΜΕ  ΕΥΝΟΥΧΙΣΜΟ.  Το βιβλίο του Κάουφμαν έλαβε ευνοϊκές κριτικές από μεγάλες αμερικανικές εφημερίδες και περιοδικά.

2. 
   ΧΕΝΡΥ  ΜΟΡΓΚΕΝΤΑΟΥ

Εάν πάτε σε μία καλή βιβλιοθήκη θα πρέπει να διαβάσετε το βιβλίο του ΕΒΡΑΙΟΥ
Μοργκεντάου
 «Η  Γερμανία  είναι το πρόβλημά μας» (Germany is our problem), εκδόσεις  Harper and Brothers, 1945.  Εκεί θα συναντήσετε τη φράση «Ηνωμένα Έθνη» για  πρώτη  φορά.  Το βιβλίο  το  προλογίζει  ο  ίδιος  ο πρόεδρος  των  ΗΠΑ   Εβραίος  Φραγκλίνος Ρούσβελτ.
Το  βιβλίο  αυτού  του  ιουδαίου  έχει  σαν  θέμα  το  σχέδιο  για  την  πλήρη  καταστροφή  
της  Γερμανίας  με μεθοδικό  γενοκτονικό  τρόπο.  Το γενοκτονικό  σχέδιο Μόργκεντάου
(Morgenrhaou Plan),  προέβλεπε  την  υποβάθμιση της Γερμανίας σε μεσαιωνικό επίπεδο ανάπτυξης και την μείωση του πληθυσμού της  κατά  60%,  μέσω της  τεχνητής πείνας.

3. 
   LOUISNIZER

Το  βιβλίο  του  Nizer   «What to do with Germany»,  «Τι  να κάνουμε με την Γερμανία»
συνέβαλε  πολύ  στη διαμόρφωση του αντί-γερμανικού μίσους. Η πολεμική προπαγάνδα και η επίσημη πολιτική δημιούργησαν την εικόνα των γερμανών σαν υπανθρώπων που αξίζουν, αν όχι την εξόντωση, τουλάχιστον  την  αιώνια  τιμωρία.

4. 
   ERNEST HOOTON

Στις 4 Ιανουαρίου του 1943, ο ERNEST HOOTON δημοσίευσε στην Νέα  Υόρκη ένα σχέδιο
για  την  καταστροφή  του γερμανικού  λαού. Το σχέδιο  αυτό  δεν  περιείχε  ευνουχισμούς  των γερμανών,  ήταν  πιο  ανθρώπινο.  Ο  Χούτον  πρότεινε τον  γενετικό μετασχηματισμό του
γερμανικού  λαού  με  το  υποχρεωτικό ζευγάρωμα  των  γερμανών με  ξένες  γυναίκες και  των
γερμανίδων  με  μη  γερμανούς.  Επίσης  πρότεινε  την  μείωση  του  δείκτη  γεννήσεων  με  διάφορα  μέτρα, ούτως ώστε  σε  100  χρόνια  ο  πληθυσμός  της  Γερμανίας να  εξισωθεί με  αυτόν  της  Δανίας.  Είναι  πάντως  εντυπωσιακό  το γεγονός  ότι  όλοι  αυτοί  που  επιχειρηματολογούνγια  την  «ψευδοθεωρία»  του Χίτλερ  για  καθαρή  ράτσα,  είναι  οι  ίδιοι που  στο  πρόγραμμα καταστροφής  της  Γερμανίας,  σαν  βασικό  στοιχείο,  έχουν  την  διάλυση  της  γενετικής κλη-ρονομιάς  του  γερμανικού λαού. Έτσι  αποδεικνύονται οι  πιο συνεπείς μαθητές  του Χίτλερ.      

Β.  Η εφαρμογή αυτών των σχεδίων πάνω στον Γερμανικό λαό. 

ΓΕΡΜΑΝΙΑ 1945 – 1946: οι μεγαλύτερες  στην ιστορία μαζικές εκτελέσεις  και  βιασμοί.

Το  μεγαλύτερο  έγκλημα  του  εικοστού  αιώνα  υπήρξε η  μεθοδική σφαγή
ολόκληρων γερμανόφωνων  πληθυσμών  και  οι  συστηματικοί  βιασμοί  των  κατακτητών  της  Ευρώπης  το 1945.  Αυτό  το  γεγονός  είναι  ένα  από τα πιο σκοτεινά μυστικά των εξουσιαστών του κόσμου μας.
Οι  μαζικοί  βιασμοί  των  γυναικών της  κατακτημένης Ευρώπης  μετά από την εβραιοκομμουνιστική και  εβραιοκαπιταλιστική νίκη του 1945  έγιναν
από  τους στρατιώτες του αμερικανικού  και  του ρωσικού  Στρατού.  Οι στρατιώτες αυτοί, σίγουρα, ενήργησαν σαν ζώα. Όλες οι ενέργειές τους όμως
είχαν ενθαρρυνθεί από τις ηγεσίες των Συμμάχων  και  τους  όπισθεν  αυτών  κρυφούς επικυρίαρχους, οι οποίοι τους υποκίνησαν εναντίον των Γερμανών αλλά και εκείνων των εθνών οι οποίοι ήταν σύμμαχοι του μπλοκ της Γερμανίας. Είναι αδύνατο να μην  αισθανθεί
κανείς  ρίγος  και τρόμο,  όταν  πληροφορηθεί,  για τα όργια βιασμού  και
σεξουαλικής δουλείας των αθώων γυναικών και των νεαρών κοριτσιών.
Οι  πράξεις  των  σημερινών  τζιχαντιστών  ωχριούν  μπροστά  τις μαζικές,
γιγαντιαίων  διαστάσεων,  κτηνωδίες  των  «απελευθερωτών  της  Ευρώπης».

Τα περισσότερα  κτηνώδη  εγκλήματα  διαπράχθηκαν  κυρίως από αυτούς που ο εβραίος  πρόεδρος Φραγκλίνος Ρούσβελτ ονόμασε «ο ευγενής σοβιετικός σύμμαχός μας». Παρεμπιπτόντως για να καταλάβουμε  τον  Ρούσβελτ,  την
εποχή  του και  τα  συναφή  θέματα,  πρέπει  να  διαβάσουμε οπωσδήποτε  τα
δύο βιβλία: 1^ο  «Ο  διεθνής  Ιουδαίος» του Χένρυ  Φορντ  και  2^ο  «Δυνάμεις γύρω  από  τον  Ρούσβελτ»  του  Γιόχαν  φον  Λέερς,  και  τα  δύο  μεταφρασμένα  στα  ελληνικά. Προφητική  είναι  επίσης  η  «Πολιτική  Διαθήκη  προς
το  Αμερικανικό  Έθνος»  του  Βενιαμίν Φραγκλίνου.  Όταν  οι  ευρωπαίοι
ηγέτες  του  Σιωνισμού  παρακάλεσαν  τους  αμερικανούς ιουδαίους  να  βοη-θήσουν  το  σιωνιστικό  κίνημα,  αυτοί  απάντησαν:  « Η  Αμερική  είναι  το Ισραήλ  και  η  Ουάσιγκτων  η  Σιών  του!».

Από τους πρώτους που έγραψαν  για  την  μεθοδευμένη  γενοκτονία των
γερμανών  είναι ο Dr. Austin J. App, καθηγητής και ειδικός στη αγγλική λογοτεχνία στο Καθολικό Πανεπιστήμιο, στο Πανεπιστήμιο Σκρέντον και στο Κολέγιο του Λασσάλ, ο οποίος διακινδυνεύοντας την καριέρα του, μας παρουσίασε την αλήθεια. Όταν το Απρίλιο του 1946 δημοσίευσε την εργασία του «Βιασμός των Γυναικών στη κατακτημένη Ευρώπη» (Ravishing the the Women of Conquered Europe), ο Α. App ήταν μία μοναχική φωνή στην Αμερική, όπου η προπαγάνδα ακόμα κραύγαζε  για  την «μεγάλη νίκη».

Το 1945,  όταν  ο Κόκκινος Στρατός, αφιονισμένος  από  τους
εβραιοκομμουνιστές κομμισάριους,  προχωρούσε  προς το Βερολίνο,
η  πόλη  γινόταν σταδιακά  μία  περιοχή  χωρίς άνδρες. Από τον άμαχο πληθυσμό τον 2.700.000 ατόμων τα 2.000.000 ήταν γυναίκες.. Οι γυναίκες γνωρίζοντας  την  μοίρα  τους,  πολιορκούσαν τους γιατρούς για να πληροφορηθούν σχετικά με τους ΓΡΗΓΟΡΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ
ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑΣ. Τα δηλητήρια ήταν σε μεγάλη ζήτηση.

Στο Βερολίνο υπήρχε ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα, το Delem House, ένα μαιευτήριο και ένα ορφανοτροφείο. Οι σοβιετικοί στρατιώτες μπούκαραν στο ίδρυμα και κατ’ επανάληψη βίασαν τις έγκυες γυναίκες και τις γυναίκες που είχαν μόλις γεννήσει. Οι εκτιμήσεις των γιατρών για  τον αριθμότων βιασμών,
μόνο για  το Βερολίνο,  ανέρχονται στους 100.000 γυναίκες, ηλικίας από 10 έως 70 ετών.

Στις  24 Μαρτίου  1945  ο «ευγενής σοβιετικός σύμμαχος» (κατά τον Ρούσβελτ) εισήλθε στο Danzing. Μια πενηντάχρονη δασκάλα ενός σχολίου της πόλης έγραψε στα απομνημονεύματα της ότι την ανιψιά της, μια κοπέλα 15 ετών, την  είχαν βιάσει 7 φορές και την δεύτερη ανιψιά της, 22 ετών, την
βίασαν 15 φορές. Στην επαρχιακή αυτή πόλη της Γερμανίας, ακόμα και στις μέρες μας, θυμούνται το περιστατικό όταν ένας σοβιετικός αξιωματικός «συμβούλεψε» στις γυναίκες να κρυφτούν στο καθεδρικό ναό. Όταν οι γυναίκες μαζεύτηκαν εκεί τα εβραιομπολσεβίκικα κτήνη, μέσα στο ναό και κάτω από τους ήχους των καμπαναριών, «γιόρτασαν» τα όργιά τους, βιάζοντας την κάθε γυναίκα πάνω από τριάντα φορές.

Ο καθολικός πάστορας του Danzing έγραφε: «Βίαζαν ακόμα και τα 8-χρονα κοριτσάκια και χωρίς δισταγμό πυροβολούσαν και  σκότωναν  εκείνα τα αγόρια και τους  γέρους που προσπαθούσαν να προστατέψουν τις γυναίκες, τις μητέρες και τις αδελφές τους».

Ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Bernard Griffin για να μελετήσει τις συνθήκες μετά από το τέλος του πολέμου, περιόδευσε στην Ευρώπη. Έγραψε: «Μόνο στη Βιέννη βίασαν πάνω από 90.000 γυναίκες, όχι μια, αλλά πολλές φορές, ακόμα και κορίτσια 10 ετών και ηλικιωμένες γυναίκες». Ένας Λουθηρανός  πάστορας στη Γερμανία στις 7 Αυγούστου 1945 με επιστολή προς τον Επίσκοπο του Κάϊτσεστερ (Αγγλία) γράφει ότι ενός φίλου του «οι δύο κόρες και ο εγγονός του 10 χρονών πάσχουν από βλεννόρροια που απέκτησαν από βιασμούς» και ότι «σκοτώθηκε η σύζυγος του, η κυρία Ν. όταν προσπάθησε να αντισταθεί σε αυτά».

Μετά από την κατάληψη της πόλης Neisse της Σιλεσίας  ο «ευγενικός συμμαχικός στρατός» βίασε 182 καθολικές καλόγριες. Στην επισκοπή Κατοβίτσε μετρήθηκαν 66 έγκυες καλόγριες. Σε ένα από τα μοναστήρια σκοτώθηκαν 2 ηγούμενες και οι βοηθοί τους στην προσπάθειά τους να προστατέψουν τις νέες καλόγριες.

Στο περιοδικό «Nord Amerika» ημερομηνίας 1 Νοεμβρίου 1945 ένας ιερέας ανέφερε ότι γνώριζε «αρκετά γερμανικά  χωριά όπου όλες οι γυναίκες, ακόμη και οι ηλικιωμένες και τα κορίτσια 12 χρόνων, μήνες ολόκληρες, βιάζονταν από τους σοβιετικούς στρατιώτες».

Ο Sylvester Michelfelder, λουθηρανός πάστορας έγραφε στο Christian Century: «Τα πλήθη των ατιμώρητων εγκληματιών με σοβιετικές και αμερικανικές στολές ληστεύουν τα τρένα. Γυναίκες και κοριτσάκια έχουν πέσει θύματα βιασμού μπροστά σε όλους. Τις αναγκάζουν να περιφέρονται γυμνές…»

Στις 27 Απριλίου 1946 ο ραδιοφωνικός σταθμός του Βατικανού υποστήριξε ότι στη σοβιετική ζώνη κατοχής στην Ανατολική Γερμανία  ακούγονται συνεχώς  επί  μήνες  κραυγές για βοήθεια «από κορίτσια και γυναίκες οι οποίες βιάζονται βάναυσα και των οποίων η σωματική και ψυχική υγεία έχει διαταραχθεί εντελώς».

Ο John Dos Passos στο αμερικάνικο περιοδικό «Life» (7 Ιανουαρίου 1946) αναφέρει τα λεγόμενα ενός αμερικανού αξιωματικού ο οποίος δήλωσε ότι «η σεξουαλική επιθυμία, το ουίσκι και η ληστεία είναι η ανταμοιβή για έναν αμερικανό  στρατιώτη  στην  Γερμανία».

Ένας στρατιωτικός έγραψε στο εβραϊκό  περιοδικό «Time» (12 Νοεμβρίου 1945): «Πολλές αμερικανικές οικογένειες θα είχαν σοκαριστεί αν μάθαιναν με τι αναισθησία συμπεριφέρονταν τα «παιδιά μας» στην  Γερμανία».

Ένας αμερικανός λοχίας έγραφε: «Και ο δικός μας και ο βρετανικός στρατός …. έχουν συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στις λεηλασίες και στους βιασμούς… Παρά το γεγονός ότι τα εγκλήματα αυτά δεν χαρακτηρίζουν το δικό μας στράτευμα, το ποσοστό συμμετοχής είναι τόσο μεγάλο που μπορεί κάποιος να χαρακτηρίσει το στρατό μας (τον  αμερικανικό!)  σαν ΣΤΡΑΤΟ  ΒΙΑΣΤΩΝ».

Ένας ιταλός επιζών των αμερικανικών βομβαρδισμών εξιστορεί ότι ο αμερικανικός στρατός, ο οποίος κατέλαβε την Νάπολι, είχε δώσει άδεια στους νέγρους στρατιώτες του για ελεύθερη πρόσβαση στις φτωχές, πεινασμένες και ταπεινωμένες ιταλίδες.

Σύμφωνα με την ανακοίνωση του «Associated Press» (12 Σεπτεμβρίου 1945) με τίτλο «απαγορεύονται οι γάμοι μεταξύ γερμανίδων και αμερικανών» η κυβέρνηση του Εβραίου Ρούσβελτ ενημέρωσε τους στρατιώτες του ότι γάμοι με τις «κατώτερες» γερμανίδες κατηγορηματικά απαγορεύονται, αλλά αυτοί οι οποίοι «έχουν εξώγαμα παιδιά από τις γερμανίδες γυναίκες, των οποίον οι σύζυγοι ή οι μνηστήρες σκοτώθηκαν στον πόλεμο ή είναι κρατούμενοι σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, μπορούν να βασίζονται στα επιδόματα του αμερικανικού κράτους».

Σύμφωνα με το περιοδικό «Time» (17 Σεπτεμβρίου 1945) η κυβέρνηση της Αμερικής παρείχε στους στρατιώτες περίπου 50 εκατομμύρια προφυλακτικά το μήνα (!) με λεπτομερέστατες οδηγίες χρήσεως. Ουσιαστικά αυτό σήμαινε για τον στρατιώτη: «δείξτε στους γερμανούς τι αξίζετε και καλή διασκέδαση». Τέτοιοι ήταν αυτοί οι σταυροφόροι της Αμερικής, που έφεραν την «δημοκρατία» στην Ευρώπη.

Πρέπει να πούμε ότι οι ανοικτοί βιασμοί δεν ήταν διαδεδομένοι στον αμερικανικό και στον βρετανικό στρατό  σε τέτοιο βαθμό όπως στον σοβιετικό. Οι εβραιοσοβιετικοί απλώς βίαζαν όλες τις γυναίκες από οχτώ χρονών και άνω. Και αν ο γερμανός ή η γερμανίδα σκότωνε για αντίποινα έναν σοβιετικό στρατιώτη, εκτελούσαν 50 γερμανούς (περιοδικό «Time» (11 Ιουνίου 1945). Όσων αφορά τους αμερικανούς στρατιώτες η «διασκέδασή» τους εξαρτιόταν κυρίως από την «συνεργασία» των γυναικών της Γερμανίας και της Αυστρίας. Να αγοράσει αυτήν την «συνεργασία» από πεινασμένες και άστεγες γυναίκες μπορούσε κάποιος με ένα κομμάτι ψωμί.
Στις 5 Δεκεμβρίου 1945 το «Christian Century» ανακοίνωνε: «Ο επικεφαλής της αμερικανικής στρατιωτικής αστυνομίας αντισυνταγματάρχης Gerald F. Bin δήλωσε ότι οι βιασμοί δεν είναι πρόβλημα για την αστυνομία καθώς λίγη τροφή, μια σοκολάτα, ένα σαπούνι μετατρέπουν το βιασμό σε ερωτική πράξη. Σκεφτείτε το αν θέλετε να κατανοήσετε την κατάσταση στην Γερμανία».

Το Λονδρέζικο «Weekly Review» (25 Οκτωβρίου 1945) περιέγραφε: «Άστεγες νέες κοπέλες ανοικτά προσφέρουν τον εαυτό τους για μια μπουκιά ή για να κοιμηθούν έστω μια φορά σε ένα κρεβάτι. Αυτό το οποίο τους έχει μείνει το πουλάνε…. , ίσως η πράξη αυτή είναι χειρότερη και από την πείνα, αλλά αυτό αναβάλλει το θάνατο για μερικές μέρες».

Ο George Shuster, πρόεδρος του κολεγίου Hanter έγραφε το Δεκέμβριο του 1945 στο «Catholic Digest» μετά από επίσκεψη στην αμερικανική κατοχική ζώνη: «Η Ευρώπη είναι σήμερα τόπος όπου η γυναίκα έχει χάσει την αξιοπρέπεια της». Με την πολιτική τους οι κατοχικές δυνάμεις είχαν δημιουργήσει συνθήκες υπό τις οποίες μόνο εκείνες οι μητέρες μπορούσαν να σώσουν τα παιδιά τους των οποίων οι αδελφές ή οι μανάδες τους, γινόντουσαν ερωμένες των κατοχικών δυνάμεων. Οι σύμμαχοι κατακτητές
είχαν μειώσει την ημερήσια ποσότητα τροφής του γερμανικού λαού σε επίπεδα πολύ  χαμηλότερα από την αναγκαία  ημερήσια ποσότητα, επίπεδο το οποίο αργά αλλά σταθερά οδηγούσε τους γερμανούς σε εξαφάνιση,  αν δεν λαμβάνονταν μέτρα.

Σύμφωνα με τις μαρτυρίες οι οποίες δόθηκαν στη Γερουσία των ΗΠΑ την  17 Ιουλίου 1945, όταν τα αποικιακά γαλλικά στρατεύματα υπό τις διαταγές του Αϊζενχάουερ – στη πλειονότητα τους αφρικανοί – κατέλαβαν την Στουτγάρδη, οδήγησαν χιλιάδες γερμανίδες στις στάσεις του μετρό και βίασαν 2 χιλιάδες από αυτές.
Σύμφωνα με την λονδρέζικη «Διεθνή Υπηρεσία Ειδήσεων» (International New Agency, 31 Ιανουαρίου 1946) όταν οι σύζυγοι των αμερικανών στρατιωτών έφτασαν στην Γερμανία, είχαν λάβει διαταγή να φορούν στρατιωτικές στολές επειδή «οι αμερικανοί στρατιώτες δεν ήθελαν να μπερδεύονται οι γυναίκες τους με τις φρόϊλάϊν», όπως χαρακτηριστικά μετέδωσε.

Ο γιατρός G. Stewart σε μια ιατρική έκθεση την οποία υπέβαλλε στον Αϊζενχάουερ ανέφερε ότι το επίπεδο των σεξουαλικώς μεταδιδόμενων νοσημάτων αυξήθηκε 20 φορές μέσα στους πρώτους έξη μήνες της κατοχής.

Οι  εβραιοαμερικανοί  ξέρουν πολύ  καλά να ρίχνουν  τις  «έξυπνες βόμβες»
στους αντιπάλους τους  και  να επιβάλλουν  ότι θέλουν στους  φτωχούς, αποχαυνωμένους  από  την παραπληροφόρηση,  λαούς.  Όπως τότε  μάθαιναν τους  χαζοαμερικανούς  να μισούν τους γερμανούς. με τον ίδιο τρόπο τους
μαθαίνουν  σήμερα  να  μισούν  τους  Παλαιστίνιους,  τους  Σέρβους,  τους
Ρώσους,  τους  Έλληνες.
Το Ιανουάριο του 1945 ο Τσώρτσιλ είπε: «Εμείς οι Σύμμαχοι δεν είμαστε τέρατα. Η άνευ όρους παράδοση της Γερμανίας και της Ιαπωνίας θα φέρει την μεγάλη και την άμεση ανακούφιση των λαών αυτών  από  τις συμφορές
και  τα  βάσανα».

Αλλά σ’ αυτή την παραπλανητική διαβεβαίωση ο αείμνηστος Dr. Austin Ann αντέταξε την αλήθεια: «αυτοί οι Σύμμαχοι, οι οποίοι «δεν ήταν τέρατα» στη πραγματικότητα έχουν βιάσει ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΕΥΡΩΠΑΙΕΣ
ΓΥΝΑΙΚΕΣ  ΑΠΟ  ΟΣΕΣ  ΕΧΟΥΝ  ΒΙΑΣΘΕΙ  ΣΕ  ΟΛΗ  ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ  ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΟΤΗΤΑΣ».

   Μετά από προσωπική  εντολή του ίδιου του «καλού» Αϊζενχάουερ  ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΚΑΝ ΠΑΝΩ  ΑΠΟ  ΕΝΑ  ΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΟ  (1.000.000)  ΓΕΡΜΑΝΟΙ  ΑΙΧΜΑΛΩΤΟΙ  ΠΟΛΕΜΟΥ.

Αυτοί  οι  καλοί  κατακτητές  λήστεψαν 12 εκατομμύρια ανθρώπους, αποστερώντας τους από τα σπίτια, τα ρούχα και τα χωράφια τους και αναγκάζοντάς τους να φύγουν από την πατρίδα τους. Πήραν το ένα τέταρτο όλων των καλλιεργήσιμων εκτάσεων, πήραν τα πλοία τους, τα εργοστάσια τους και τα γεωργικά εργαλεία. Καταδίκασαν σε θάνατο από πείνα
περισσότερους γερμανούς από όσους εβραίους έζησαν ποτέ στη Γερμανία.

Βίασαν, αποπλάνησαν και διέφθειραν εκατομμύρια  γυναίκες της Γερμανίας, της Αυστρίας,  της Ιταλίας  και της Ουγγαρίας από 8 μέχρι 80 χρόνων. Μόνο σε ένα χρόνο ειρήνης (1945-1946) ΠΕΘΑΝΑΝ  3 ΦΟΡΕΣ
ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟΙ  ΓΕΡΜΑΝΟΙ  απ’ ότι στις πολεμικές επιχειρήσεις.
Αυτοί  είναι  οι άνθρωποι από την Νέα Τάξη Πραγμάτων που κυβερνούν τον
κόσμο  70  χρόνια τώρα.

Αν απαγκιστρωθεί κανείς από όλες τις εθνικές και ιδεολογικές αγκυλώσεις τότε θα φανεί καθαρά ότι ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος ήταν ένας
πόλεμος,  που  από την μία  μεριά  ήταν  οι    εξουσιαστές του  κόσμου, (οι οποίοι δημιούργησαν τον κομμουνισμό σαν ένα ενδιάμεσο σταθμό για την Νέα Τάξη Πραγμάτων),  και   από την άλλη  ήταν  αυτοί που δεν ήθελαν αυτήν την Νέα Τάξη. Ο πόλεμος αυτός ήταν  μία τραγωδία παγκόσμιων διαστάσεων.

Γνωρίζοντας  την  απίστευτη  δυστυχία  που  οι  κρυφοί  εξουσιαστές  μπορεί  να  επιβάλλουν στον  λαό  μας,  πρέπει  όλοι  οι  Έλληνες,  «οι  νούν  έχοντες»  να  είμαστε  σε  διαρκή  εγρήγορση. Οι  διάφορες  «Ολμπράιτ – Κλίντον – Εσθήρ»  συνεχώς  απεργάζονται  σενάρια  για  εμάς.-

Ζ. ΠΑΠΑΖΑΧΟΣ

Ursula Haverbeck – The Hooton Plan & The Migrant Crisis

Ziel ist Rassenvermischung Sarkozy zum Hooton Plan

nikosxeiladakis.gr