Η συμφωνία των Πρεσπών κυρώθηκε, απέκτησε διεθνή ισχύ και έγινε νόμος
του κράτους. Με τις αντιδράσεις όμως που προηγήθηκαν, έστω κι αν αυτές
δεν έφεραν το επιθυμητό αποτέλεσμα, έχουμε πια ακονίσει τα εθνικά μας
αντανακλαστικά για οποιαδήποτε τυχόν παραβίαση της συμφωνίας εκ μέρους
των Σκοπίων και οφείλουμε πλέον να έχουμε αυξημένη την ευθύνη να
υπερασπιζόμαστε σε κάθε έκφανση της ζωής μας την ιστορία, την ταυτότητα
αλλά και τα συμφέροντα της Μακεδονίας και των Μακεδόνων.
του Στάθη Κεφαλούρου
Υπάρχει ένα μάθημα που το διδάσκει καλύτερα από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο η ίδια η ζωή, τόσο η προσωπική όσο και η πολιτική. Να προσπαθούμε να βρίσκουμε κάτι καλό ακόμα και μέσα σε ένα κακό. Η συμφωνία των Πρεσπών κυρώθηκε κι αυτό είναι όντως κακό. Δεν είναι όμως δόκιμο ούτε γόνιμο να χάνουμε χρόνο και δυνάμεις σε κάτι που προηγήθηκε και είναι πια τετελεσμένο και αναφέρομαι βεβαίως στην ίδια την συμφωνία και όχι στην ιστορία της Μακεδονίας και των ανθρώπων της που συνεχίζεται.
Κοντολογίς, δεν είναι φρόνιμο να στηθούν κόμματα και πολιτικές καριέρες πάνω σε μία ήττα. Σε μια τέτοια περίπτωση δυστυχώς θα αποκτήσει δικαιολογητική βάση η κατηγορία που οι πονηροί μειοδότες διαρκώς εκστομίζουν περί εκμετάλλευσης των εθνικών θεμάτων και πατριδοκαπηλίας. Υπήρξε στο παρελθόν η κατάλληλη βάση και ο σωστός χρόνος για ένα τέτοιο εγχείρημα, το οποίο μάλιστα πραγματοποιήθηκε αλλά ποιός το θυμάται πια ή ακόμα περισσότερο ποιός από τους σημερινούς πρωτοστάτες το στήριξε τότε ; Ο ρομαντικός χριστιανοσοσιαλιστής Στέλιος Παπαθεμελής είχε ιδρύσει εγκαίρως ένα κίνημα με τίτλο Μακεδονικό Μέτωπο τότε στο μακρινό αλλά αθώο από εθνικές μειοδοσίες 2009 μα στις εκλογές είχε πάρει μόλις το 1,29%.
Όπως λέει κι ένας καλός μου φίλος υπάρχουν νίκες που οδηγούν σε αδιέξοδα και ήττες που ανοίγουν νέους δρόμους. Και ο νέος αυτός δρόμος οδηγεί πια στην Ήπειρο και συγκεκριμένα στην βόρειο Ήπειρο, όπου υπάρχει ακόμα πολυάριθμος και ζωντανός γηγενής ελληνικός πληθυσμός σε αντίθεση με άλλες ελληνικά φορτισμένες περιοχές εκτός συνόρων.
Γραπτές συνθήκες και πρωτόκολλα προς συζήτηση και διαπραγματεύσεις υπάρχουν κάμποσες. Διαλέγουν και παίρνουν οι διπλωμάτες μας, όταν το θελήσουν. Κι αν το πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 περί αυτονομίας της βορείου Ηπείρου τους πέφτει μακρυά, ας αξιοποιήσουν την σύμβαση της Ευρώπης του 2000 για τις εθνικές μειονότητες, προκειμένου να υπερασπίσουμε και να διαιωνίσουμε την παρουσία του ηπειρώτικου ελληνισμού στις εστίες του.
Ακόμα κι όταν μιλάμε για μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι άτοπο να ισχυριστεί κανείς ότι ένα εθνικό θέμα φαίνεται λιγότερο δύσκολο από ένα άλλο. Κι ας μου συγχωρεθεί εδώ η ποδοσφαιρική αναγωγή. Γιατί δηλαδή να θέλουμε να παίζουμε συνεχώς μπάλα με την Φενέρ Μπαχτσέ, που είναι επιπέδου Τσάμπιονς λιγκ που τα βρίσκουμε σκούρα και να μην πάμε να παίξουμε λίγο μπαλίτσα με την Παρτιζάν Τιράνων να βάλουμε κανά γκολ και να νικήσουμε ; Μια τέτοια μικρή νίκη εκτός από την ζωτική ανύψωση του ηθικού, μπορεί εν τέλει να λειτουργήσει και παραδειγματικά σε άλλα θέματα. Εννοώ σαφώς πως ασφαλώς θα παρακολουθούμε την Τουρκία και θα την καταγγέλλουμε διατηρώντας πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας μαζί της αλλά εδώ φαίνεται πως το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, αν ενσκήψουμε σε αυτό με πίστη και επαγγελματισμό, θα φέρει άμεσα αποτελέσματα διπλωματικά, πολιτικά, ηθικά.
Η μειονότητα υπάρχει, το νομικό πλέγμα προστασίας της είναι απολύτως ενεργό και διεθνώς αναγνωρισμένο. Οι ταμπέλες στην βόρειο Ήπειρο ακόμα και τώρα, αν και φθαρμένες, είναι νομίμως δίγλωσσες, ελληνικά μιλιούνται, ελληνικές σημαίες νομίμως σηκώνονται, θείες λειτουργίες τελούνται και όλα αυτά μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα. Και με τα πόδια πας.
Όσο έγραφα αυτό το άρθρο, εμφανίστηκαν δύο ακόμη σημεία. Το πρώτον, έφτασαν τα μαντάτα από την Αλβανία, όπου λίγο κόντεψε να λιντσάρουν τον πρωθυπουργό της χώρας, Έντι Ράμα. Το δεύτερο είναι πως ο αρχηγός της αξιωματικός αντιπολίτευσης, κος Μητσοτάκης, έστειλε χαιρετισμό στην Δοξολογία που έγινε την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου στο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της πλατείας Καρύτση για την Βόρειο Ήπειρο.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για την Νέα Δημοκρατία να απαντήσει όπως πρέπει σε όσους την κατηγορούσαν πως δεν έκανε όσα έπρεπε για την Μακεδονία. Και επειδή η ιστορία όντως επαναλαμβάνεται -γιατί ίδιοι είναι πάντα οι άνθρωποι αλλά διαφορετικές οι περιστάσεις – ίσως στην εποχή μας να μην είναι τελικά η Μακεδονία αλλά η φτωχή Ήπειρος αυτή που θα μας σώσει.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ.
himara.gr
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
του Στάθη Κεφαλούρου
Υπάρχει ένα μάθημα που το διδάσκει καλύτερα από οποιοδήποτε πανεπιστήμιο η ίδια η ζωή, τόσο η προσωπική όσο και η πολιτική. Να προσπαθούμε να βρίσκουμε κάτι καλό ακόμα και μέσα σε ένα κακό. Η συμφωνία των Πρεσπών κυρώθηκε κι αυτό είναι όντως κακό. Δεν είναι όμως δόκιμο ούτε γόνιμο να χάνουμε χρόνο και δυνάμεις σε κάτι που προηγήθηκε και είναι πια τετελεσμένο και αναφέρομαι βεβαίως στην ίδια την συμφωνία και όχι στην ιστορία της Μακεδονίας και των ανθρώπων της που συνεχίζεται.
Κοντολογίς, δεν είναι φρόνιμο να στηθούν κόμματα και πολιτικές καριέρες πάνω σε μία ήττα. Σε μια τέτοια περίπτωση δυστυχώς θα αποκτήσει δικαιολογητική βάση η κατηγορία που οι πονηροί μειοδότες διαρκώς εκστομίζουν περί εκμετάλλευσης των εθνικών θεμάτων και πατριδοκαπηλίας. Υπήρξε στο παρελθόν η κατάλληλη βάση και ο σωστός χρόνος για ένα τέτοιο εγχείρημα, το οποίο μάλιστα πραγματοποιήθηκε αλλά ποιός το θυμάται πια ή ακόμα περισσότερο ποιός από τους σημερινούς πρωτοστάτες το στήριξε τότε ; Ο ρομαντικός χριστιανοσοσιαλιστής Στέλιος Παπαθεμελής είχε ιδρύσει εγκαίρως ένα κίνημα με τίτλο Μακεδονικό Μέτωπο τότε στο μακρινό αλλά αθώο από εθνικές μειοδοσίες 2009 μα στις εκλογές είχε πάρει μόλις το 1,29%.
Όπως λέει κι ένας καλός μου φίλος υπάρχουν νίκες που οδηγούν σε αδιέξοδα και ήττες που ανοίγουν νέους δρόμους. Και ο νέος αυτός δρόμος οδηγεί πια στην Ήπειρο και συγκεκριμένα στην βόρειο Ήπειρο, όπου υπάρχει ακόμα πολυάριθμος και ζωντανός γηγενής ελληνικός πληθυσμός σε αντίθεση με άλλες ελληνικά φορτισμένες περιοχές εκτός συνόρων.
Γραπτές συνθήκες και πρωτόκολλα προς συζήτηση και διαπραγματεύσεις υπάρχουν κάμποσες. Διαλέγουν και παίρνουν οι διπλωμάτες μας, όταν το θελήσουν. Κι αν το πρωτόκολλο της Κέρκυρας του 1914 περί αυτονομίας της βορείου Ηπείρου τους πέφτει μακρυά, ας αξιοποιήσουν την σύμβαση της Ευρώπης του 2000 για τις εθνικές μειονότητες, προκειμένου να υπερασπίσουμε και να διαιωνίσουμε την παρουσία του ηπειρώτικου ελληνισμού στις εστίες του.
Ακόμα κι όταν μιλάμε για μεγάλα θέματα εξωτερικής πολιτικής, δεν είναι άτοπο να ισχυριστεί κανείς ότι ένα εθνικό θέμα φαίνεται λιγότερο δύσκολο από ένα άλλο. Κι ας μου συγχωρεθεί εδώ η ποδοσφαιρική αναγωγή. Γιατί δηλαδή να θέλουμε να παίζουμε συνεχώς μπάλα με την Φενέρ Μπαχτσέ, που είναι επιπέδου Τσάμπιονς λιγκ που τα βρίσκουμε σκούρα και να μην πάμε να παίξουμε λίγο μπαλίτσα με την Παρτιζάν Τιράνων να βάλουμε κανά γκολ και να νικήσουμε ; Μια τέτοια μικρή νίκη εκτός από την ζωτική ανύψωση του ηθικού, μπορεί εν τέλει να λειτουργήσει και παραδειγματικά σε άλλα θέματα. Εννοώ σαφώς πως ασφαλώς θα παρακολουθούμε την Τουρκία και θα την καταγγέλλουμε διατηρώντας πάντα ανοιχτούς διαύλους επικοινωνίας μαζί της αλλά εδώ φαίνεται πως το βορειοηπειρωτικό ζήτημα, αν ενσκήψουμε σε αυτό με πίστη και επαγγελματισμό, θα φέρει άμεσα αποτελέσματα διπλωματικά, πολιτικά, ηθικά.
Η μειονότητα υπάρχει, το νομικό πλέγμα προστασίας της είναι απολύτως ενεργό και διεθνώς αναγνωρισμένο. Οι ταμπέλες στην βόρειο Ήπειρο ακόμα και τώρα, αν και φθαρμένες, είναι νομίμως δίγλωσσες, ελληνικά μιλιούνται, ελληνικές σημαίες νομίμως σηκώνονται, θείες λειτουργίες τελούνται και όλα αυτά μόλις λίγα χιλιόμετρα από τα σύνορα. Και με τα πόδια πας.
Όσο έγραφα αυτό το άρθρο, εμφανίστηκαν δύο ακόμη σημεία. Το πρώτον, έφτασαν τα μαντάτα από την Αλβανία, όπου λίγο κόντεψε να λιντσάρουν τον πρωθυπουργό της χώρας, Έντι Ράμα. Το δεύτερο είναι πως ο αρχηγός της αξιωματικός αντιπολίτευσης, κος Μητσοτάκης, έστειλε χαιρετισμό στην Δοξολογία που έγινε την Κυριακή 17 Φεβρουαρίου στο Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου της πλατείας Καρύτση για την Βόρειο Ήπειρο.
Ιδού λοιπόν πεδίο δόξης λαμπρό για την Νέα Δημοκρατία να απαντήσει όπως πρέπει σε όσους την κατηγορούσαν πως δεν έκανε όσα έπρεπε για την Μακεδονία. Και επειδή η ιστορία όντως επαναλαμβάνεται -γιατί ίδιοι είναι πάντα οι άνθρωποι αλλά διαφορετικές οι περιστάσεις – ίσως στην εποχή μας να μην είναι τελικά η Μακεδονία αλλά η φτωχή Ήπειρος αυτή που θα μας σώσει.
Πηγή: Εφημερίδα ΕΣΤΙΑ.
himara.gr
Πηγή: Himara.gr | Ειδήσεις απ' την Βόρειο Ήπειρο
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου