Το περιουσιολόγιο διεθνώς.

Όταν ένα υπερχρεωμένο κράτος δεν δηλώνει επίσημα την πτώχευση του, προσπαθώντας ανόητα να καλύψει τα παλαιά του χρέη με νέα ακριβότερα, τότε χρεοκοπούν οι Πολίτες του – οι οποίοι κυριολεκτικά ληστεύονται μετατρεπόμενοι σε σκλάβους χρέους στο διηνεκές, ενώ δεν είναι ασφαλή ούτε τα χρυσά τους δόντια.

.

“Όταν η Γερμανία προσάρτησε την Αυστρία, επέβαλλε την καταμέτρηση όλων των περιουσιακών στοιχείων των Εβραίων, στα πλαίσια της πολιτικής της «Αρειοποίησης» που είχε ξεκινήσει το 1937. Οι δύστυχοι υποχρεώθηκαν να καταγράψουν τα πάντα, όλα όσα είχαν στην ιδιοκτησία τους: έργα τέχνης, κοσμήματα, οικόπεδα, ακίνητα, μετοχές κοκ.”

 .

Επικαιρότητα

Όπως έχουμε αναλύσει, ο βασικός στόχος της Γερμανίας είναι η υφαρπαγή της Ελλάδας (άρθρο) – ενώ ο αντίστοιχος δικός μας πρέπει να είναι η εκδίωξη των εισβολέων, η ανάκτηση της εθνικής μας κυριαρχίας, η ανάπτυξη και, το σημαντικότερο, η επιστροφή των παιδιών μας. Ένα από τα μέσα τώρα της επίτευξης του στόχου τους είναι η καταγραφή όλων των περιουσιακών στοιχείων των Ελλήνων – έτσι ώστε να κατασχεθούν, να πλειστηριασθούν σε εξευτελιστικές τιμές και να υφαρπαχθούν τελικά, ολοκληρώνοντας την αλλαγή του ιδιοκτησιακού καθεστώτος της πατρίδας μας.

Εν προκειμένω, το περιουσιολόγιο που προγραμματίζεται εξυπηρετεί ακριβώς αυτό το σκοπό. Εν τούτοις, είναι σωστό να αναφερθούμε στο τι ισχύει σε άλλα κράτη, γνωρίζοντας πως πολλά επιχείρησαν να το υιοθετήσουν, αλλά το εγκατέλειψαν τελικά – όπως η Αυστρία που κατάργησε το φόρο περιουσίας το 1994, η Δανία και η Γερμανία το 1997, η Ολλανδία το 2001, η Φινλανδία, η Ισλανδία και το Λουξεμβούργο το 2006, ενώ η Σουηδία το 2007.

Σημαντικό βέβαια είναι κυρίως το τι συνέβη στη Γερμανία, όπου έως το 1996 υπήρχε αναλυτικό περιουσιολόγιο – με βάση το οποίο επιβαλλόταν φόρος περιουσίας, ενώ υπολογιζόταν στην «καθαρή» θέση του φορολογούμενου. Δηλαδή, από τη μικτή περιουσία του, κινητή και ακίνητη, τόσο στη χώρα, όσο και στο εξωτερικό, αφαιρούνταν τα συνολικά χρέη που είχε. Εν προκειμένω φαίνεται καθαρά η ληστεία στην Ελλάδα, αφού επιβάλλεται ΕΝΦΙΑ ακόμη και στα ακίνητα που είναι χρεωμένα στις τράπεζες, χωρίς να αφαιρεθεί το ενυπόθηκο δάνειο – κάτι που ασφαλώς είναι ανεπίτρεπτο.

Συνεχίζοντας στη Γερμανία, τα έσοδα δεν τα εισέπραττε η ομοσπονδιακή κυβέρνηση, αλλά τα επί μέρους 16 κρατίδια, ενώ ήταν συνολικού ύψους 9 δις ΓΜ – ποσόν αρκετά χαμηλό με κριτήριο τον πληθυσμό και τα περιουσιακά στοιχεία των Γερμανών, συγκρινόμενο με το θηριώδες των 3,2 δις € που πληρώνουν μόνο για τον ΕΝΦΙΑ οι κατά πολύ λιγότεροι (10 εκ. έναντι 80 εκ.) και φτωχότεροι Έλληνες.

Όπως γνωρίζουν τώρα πολύ καλά οι Γερμανοί, το 1995 το Ανώτατο Συνταγματικό τους Δικαστήριο κήρυξε το φόρο αντισυνταγματικό – σημειώνοντας πως δεν έχει επιβληθεί ούτε στη Μ. Βρετανία τέτοιος φόρος, ούτε στις Η.Π.Α., αφενός μεν για λόγους συνταγματικότητας, αφετέρου ένεκα της προστασίας των προσωπικών δεδομένων. Με δεδομένο βέβαια το ότι η Ελλάδα δεν έχει Συνταγματικό Δικαστήριο, η μοναδική σχεδόν στον πλανήτη αφού διαθέτουν ακόμη και η Τουρκία ή τα Σκόπια, είναι ίσως εύκολη για τους ξένους εισβολείς η επιβολή του – όπως στην Ισπανία που τον είχε καταργήσει το 2008 και αναγκάστηκε να τον επιβάλει ξανά το 2011, ως ένα από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης (κάτι σαν τη δική μας «έκτακτη εισφορά»).

Περαιτέρω, μόνο η Γαλλία επέβαλλε φόρο πλούτου το 2015, στο σύνολο της αξίας της περιουσίας του κάθε νοικοκυριού – όπου αθροίζονταν τα ακίνητα, οι τραπεζικές καταθέσεις, τα χρεόγραφα, οι μετοχές, τα ασφαλιστικά συμβόλαια, τα έργα τέχνης, τα κοσμήματα, τα άλογα κοκ., ακόμα και αν αυτά τα περιουσιακά στοιχεία βρίσκονταν στο εξωτερικό. O εν λόγω φόρος είχε αφορολόγητο όριο 800.000 € και οι συντελεστές του έφταναν ακόμα και το 1,5% ετησίως.

Εν τούτοις, επειδή ακολούθησε αμέσως μετά η φορολογική μετανάστευση των εύπορων φορολογούμενων, καθώς επίσης πωλήσεις των ακινήτων και εξαγωγή κεφαλαίων από μη κατοίκους της Γαλλίας, με αποτέλεσμα την κατακόρυφη μείωση επενδύσεων, ο φόρος επιβάλλεται πλέον μόνο στην αξία της ακίνητης περιουσίας που ευρίσκεται στο εσωτερικό – κάτι σαν τον ΕΝΦΙΑ δηλαδή.

Κλείνοντας, εκτός Ευρώπης μόνο η Ινδία είχε επιβάλλει φόρο στην καθαρή περιουσία των φυσικών προσώπων – τον οποίο κατήργησε πριν από ένα χρόνο. Ως εκ τούτου, εάν υιοθετηθεί το περιουσιολόγιο με σκοπό βέβαια την είσπραξη φόρων από την Ελλάδα έναντι του δημοσίου χρέους, θα πρόκειται για τη μοναδική χώρα στον πλανήτη μαζί με την Ισπανία, εξ όσων γνωρίζουμε – ενώ θα είναι ασφαλώς αντισυνταγματικό και αντίθετο με την προστασία των προσωπικών δεδομένων.  

analyst.gr