Τελευταία ευκαιρία πριν το χάος.

Η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει επειγόντως σελίδα, προτού κινδυνεύσει να χάσει εδάφη, ΑΟΖ, το Αιγαίο, την Κύπρο ή οτιδήποτε άλλο επιβουλεύονται οι γείτονες της, η Γερμανία και οι Η.Π.Α. – κάτι που προϋποθέτει πριν από όλα την ισχυροποίηση της οικονομίας της, όσο είναι ακόμη εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση της.

.

Ανάλυση

Σύμφωνα με την πρόσφατη έκθεση της καναδικής εταιρείας αξιολόγησης, η οποία είναι η μοναδική που εξασφαλίζει στην Πορτογαλία τη συμμετοχή της στο πρόγραμμα της ΕΚΤ (QE, μπορεί να τελείωσε, αλλά συνεχίζεται με τις επανεπενδύσεις), η ελληνική αγορά κατοικίας δείχνει να ανακάμπτει (πηγή) – αφού για πρώτη φορά οι τιμές των ακινήτων εμφάνισαν μικρή αύξηση για τα τρία διαδοχικά τρίμηνα του 2018, μετά από τη συνεχή πτώση τους από το 2008. Προσθέτει επί πλέον την άνοδο του ΑΕΠ το 2017 που συνεχίσθηκε το 2018 – παρά τη μετανάστευση 1.000.000 νέων από τη χώρα, όπως θα συμπληρώναμε εμείς, η οποία φυσικά είναι καταστροφική για την ανάπτυξη που είναι σε άμεση σχέση με τον πληθυσμό.

Εν τούτοις δεν διαπιστώνεται άνοδος της οικοδομικής δραστηριότητας και γενικότερα των κατασκευών, οι οποίες είναι πολύ σημαντικές για την οικονομία της Ελλάδας – κάτι που δεν θα αλλάξει εύκολα, όσο οι τράπεζες είναι υπερχρεωμένες, «βουτηγμένες» στα κόκκινα δάνεια, ενώ την ίδια στιγμή η πιστοληπτική ικανότητα των υπερχρεωμένων επιχειρήσεων και των νοικοκυριών είναι σχεδόν ανύπαρκτη (αυτό είναι το βασικό πρόβλημα, για το οποίο δεν δίνονται δάνεια).

Ως εκ τούτου, η πρώτη προτεραιότητα της κυβέρνησης, ειδικά μετά την αύξηση του κατώτατου μισθού, οφείλει να είναι η μείωση της υπέρογκης φορολογίας – όχι μόνο των συντελεστών αλλά, κυρίως, εκείνων των δαπανών τους που δεν επιτρέπεται να συμψηφίζονται. Επί πλέον η μείωση των θανατηφόρων ασφαλιστικών εισφορών για τους επαγγελματίες και τις επιχειρήσεις – αφού διαφορετικά η αύξηση των μισθών θα είναι εις βάρος της ανταγωνιστικότητας τους.

Σε κάθε περίπτωση πρέπει να αυξηθεί το διαθέσιμο εισόδημα των Ελλήνων, το πραγματικό δηλαδή και όχι μόνο το ονομαστικό – έτσι ώστε να δημιουργηθεί μεγαλύτερη ζήτηση (κατανάλωση) που θα ωθήσει τις επενδύσεις. Πόσο μάλλον όταν η ζήτηση από άλλες χώρες που βοηθάει τις εξαγωγές θα μειωθεί, λόγω του περιορισμού του ρυθμού ανάπτυξης της Ευρώπης (γράφημα) – σημειώνοντας πως ο μεγαλύτερος εξαγωγικός πελάτης της Ελλάδας, η Ιταλία, έχει βυθιστεί ξανά στην ύφεση. Η στήριξη βέβαια των Πολιτών, με την αγορά ελληνικών προϊόντων αντί εισαγομένων, είναι πολύ σημαντική – αφού έτσι αυξάνονται οι θέσεις εργασίας και οι ιδιωτικές επενδύσεις.

Όσον αφορά τώρα το δημόσιο, πρέπει απαραίτητα να αυξήσει τις δικές του επενδύσεις – επειδή διαφορετικά δεν πρόκειται η χώρα να ξεφύγει από την κρίση. Στα πλαίσια αυτά, πρέπει να χρησιμοποιηθεί ένα μέρος του δανεισμού ή του μαξιλαριού του – ενώ εάν διενεργηθούν οι σωστές επενδύσεις, τότε το ΑΕΠ θα αυξηθεί, τα έσοδα του κράτους επίσης και θα ακολουθήσει ο ιδιωτικός τομέας.

Σε σχέση με τις τράπεζες, η καλύτερη λύση είναι η εθνικοποίηση τους μέσω της αύξησης των κεφαλαίων τους, όπως το 2014 – έτσι ώστε να εξυγιανθούν και να πουληθούν ξανά σε ιδιώτες με σωστές τιμές (ο αφελληνισμός τους το 2015, λόγω των λαθών της κυβέρνησης, ήταν καταστροφικός). Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να επιτευχθεί με τη δημιουργία μίας κρατικής επενδυτικής τράπεζας, με κεφάλαια περιουσιακά στοιχεία του κράτους – ενώ μία τέτοια επενδυτική τράπεζα είναι επί πλέον απαραίτητη για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας.

Παράλληλα, θα έπρεπε το δημόσιο να ιδρύσει μία δική του εταιρεία διαχείρισης των κόκκινων δανείων, ενδεχομένως σε συνεργασία με τους δήμους – έτσι ώστε αφενός μεν να επιλυθεί ευκολότερα το πρόβλημα των εμπορικών τραπεζών, αφετέρου να μην λεηλατηθεί η Ελλάδα από τους κερδοσκόπους που προσφέρουν εξευτελιστικές τιμές για τα σπίτια των Ελλήνων. Είναι ντροπή πάντως να υποφέρουν οι Έλληνες και να ωφελούνται οι εισπρακτικές εταιρείες – όπως αυτή του εξαδέλφου του υπουργού οικονομικών, η οποία μεταξύ άλλων έχει συμφωνήσει με τη ΔΕΗ ένα «bonus επιτυχίας» ύψους 12 εκ. €, εάν καταφέρει να εισπράξει 500 εκ. € εντός μίας συγκεκριμένης χρονικής προθεσμίας (πηγή).

Οι επόμενες ενέργειες

Από την άλλη πλευρά οι ιδιωτικοποιήσεις πρέπει να σταματήσουν αμέσως, έως ότου οι δημόσιες επιχειρήσεις ανακτήσουν τις πραγματικές τους τιμές – αφού είναι αδιανόητο να κοστίζει μία εταιρεία όπως η ΔΕΗ μόλις 300 εκ. €, με τζίρο της τάξης των 5 δις € και με πάγια περιουσιακά στοιχεία πάνω από 15 δις €. Προφανώς βέβαια η απαξίωση της έχει κάποιον κρυφό στόχο, ο οποίος δεν είναι άλλος από το ξεπούλημα της – πιθανότατα σε Γερμανούς, όπως η RWE, οι οποίοι θέλουν να αγοράσουν ότι καλύτερο διαθέτει η Ελλάδα, σε εξευτελιστικές τιμές.

Όπως και να είναι, οι ιδιωτικοποιήσεις (ουσιαστικά πρόκειται για κρατικοποιήσεις άλλων χωρών, όπως στο παράδειγμα των αεροδρομίων που έχουν εξαγοραστεί από την κρατική γερμανική FRAPORT, με μία σκανδαλώδη σύμβαση) των κοινωφελών, των στρατηγικών και των μονοπωλιακών κερδοφόρων επιχειρήσεων του δημοσίου (=ΟΠΑΠ), πρέπει να απαγορεύονται συνταγματικά – ενώ όλες οι υπόλοιπες έχουν επίσης μειονεκτήματα, όπως η απώλεια εσόδων από το κράτος και η εκροή των κερδών τους στο εξωτερικό (ανάλυση).

Αυτό ακριβώς έκανε η νέα πορτογαλική κυβέρνηση, μαζί με τα υπόλοιπα μέτρα που πήρε, χωρίς φυσικά να συγκρουστεί με την Ευρωζώνη – όπως δυστυχώς επέλεξε ο υπουργός οικονομικών στις αρχές του 2015, οδηγώντας την Ελλάδα στο χάος. Επομένως υπάρχει ένα συγκεκριμένο παράδειγμα που έχει τεκμηριωμένα επιτυχία – ενώ η Ελλάδα δεν είναι πλέον εξαρτημένη από τις δανειακές συμβάσεις αφού τελείωσαν τον Αύγουστο, ακόμη πιο σωστά δεν πρόκειται να τη χρηματοδοτήσει πλέον η Τρόικα (εκτός εάν υπαχθεί στον ESM, κάτι που ασφαλώς απευχόμαστε αφού θα ήταν το τέλος της), οπότε είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει ένα δικό της σχέδιο για την οικονομία της, έτσι ώστε να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των αγορών.

Εν προκειμένω, η νούμερο ένα προϋπόθεση χρηματοδότησης μίας χώρας εκ μέρους των αγορών είναι ο ισχυρός ρυθμός ανάπτυξης – τον οποίο η Ελλάδα πρέπει να εξασφαλίσει με κάθε τρόπο, χωρίς να δεσμεύεται από πρωτογενή πλεονάσματα 3,5% αλλά μόνο από το ανώτατο όριο του δημοσιονομικού ελλείμματος που έχει θεσμοθετηθεί με τη συμφωνία του Μάαστριχτ: το -3%. Μόνο έτσι θα καταφέρει να μειώσει το υπέρογκο δημόσιο χρέος της ως ποσοστό επί ενός ανοδικού ΑΕΠ – καθώς επίσης να ελέγξει το κόκκινο ιδιωτικό και τις τράπεζες.

Όλα αυτά δεν σημαίνουν βέβαια πως δεν οφείλει να κατατεθεί αγωγή εναντίον της ΕΚΤ και της Κομισιόν για τις ζημίες που μας προκάλεσαν (άρθρο 340 του Μάαστριχτ*) ή/και να μην διεκδικηθούν αμέσως οι γερμανικές αποζημιώσεις/κατοχικό δάνειο – αλλά ότι παράλληλα πρέπει να γίνονται ενέργειες επιστροφής της χώρας στην κανονικότητα. Εκτός αυτού, η κυβέρνηση πρέπει να προσπαθήσει άμεσα να διορθώσει την «προδοσία» στο Σκοπιανό – υιοθετώντας εν πρώτοις το όνομα της «Αρχαίας Μακεδονίας» (ανάλυση), έτσι ώστε να περιορισθεί η τεράστια ζημία που προκάλεσε στην Ελλάδα (όλες οι υπόλοιπες δυνάμεις της κοινωνίας πρέπει να κάνουν τα πάντα για να ακυρωθεί/λυθεί η παράνομη και αντισυνταγματική συμφωνία των Πρεσπών).

Επίλογος

Ολοκληρώνοντας, η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει επειγόντως σελίδα, προτού κινδυνεύσει να χάσει εδάφη, ΑΟΖ, το Αιγαίο, την Κύπρο ή οτιδήποτε άλλο επιβουλεύονται οι γείτονες της, η Γερμανία και οι Η.Π.Α. – κάτι που προϋποθέτει πριν από όλα την ισχυροποίηση της οικονομίας της, όσο είναι ακόμη εξασφαλισμένη η χρηματοδότηση της. Κατά την άποψη μας είναι η τελευταία της ευκαιρία, η οποία δεν πρέπει να χαθεί για κανένα λόγο – κάτι που πρέπει να λάβει σοβαρά υπ όψιν η κυβέρνηση και να μην ασχολείται μόνο με τον εαυτό της, την ίδια στιγμή που η Ελλάδα βαδίζει ολοταχώς προς τη χρεοκοπία, τον εδαφικό της διαμελισμό, την αλλοίωση του πληθυσμού της και το χάος.

*Άρθρο 340 του Μάαστριχτ [πρώην άρθρο 288 ΣΕΚ]

….Η συμβατική ευθύνη της Ένωσης διέπεται από το εφαρμοστέο Δίκαιο στην εν λόγω σύμβαση. Σε περίπτωση εξωσυμβατικής ευθύνης, η Ένωση αποζημιώνει, σύμφωνα με τις γενικές αρχές που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών, για τις ζημίες που προξενούν τα όργανα ή το προσωπικό της κατά την άσκηση των καθηκόντων τους. …….Σύμφωνα με τις γενικές αρχές του Δικαίου που είναι κοινές στα νομικά συστήματα των κρατών μελών, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κατά την άσκηση των καθηκόντων της, αποζημιώνει για τις ζημίες που προκλήθηκαν από αυτήν ή τους υπαλλήλους της (πηγή).

analyst.gr