Του ΜΙΧΑΛΗ ΙΓΝΑΤΙΟΥ.
Θα ακολουθήσει η Τουρκία το «παράδειγμα» (ή θα έχει την τύχη) της Βενεζουέλας; ερωτά ένας από τους πιο σημαντικούς αναλυτές της αμερικανικής πρωτεύουσας. Ο Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin), στέλεχος της συντηρητικής «δεξαμενής σκέψης» American Enterprise Institute, πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου και αρθρογράφος της εφημερίδας Washington Examiner, δεν είναι ένας τυχαίος αναλυτής. Ξέρει τι λέει και γράφει…
Γνωρίζει από μέσα και απ’ έξω την Τουρκία και τον ηγέτη της, Ταγίπ Ερντογάν, και τα παλιά τα χρόνια ήταν απέναντι μας… Ήταν και αυτός ένας εκ των υποστηρικτών του κ. Ερντογάν, ο οποίος όμως -όπως και αρκετοί άλλοι- είδε το …φως, άλλαξε θέσεις και αυτή τη στιγμή είναι ένας εκ των μεγαλύτερων πολέμιων του προέδρου της Τουρκίας. Θα έλεγα ότι ο Ρούμπιν και ο Στίβεν Κουκ, είναι δύο αναλυτές που έχουν αλλάξει τον τρόπο σκέψης για την Τουρκία, στην Ουάσιγκτον και η γνώμη τους έχει αξία, ακριβώς επειδή βοήθησαν τον Ερντογάν να επιβληθεί σαν ηγέτης ολκής στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι «νόμιμο», αλλά θα έλεγα ότι είναι εύκολη και η απάντηση. Για να ανατραπεί ένα απολυταρχικό καθεστώς, που νομιμοποιείται με αμφισβητούμενες εκλογές, οι οποίες είναι ελεγχόμενες, χρειάζεται αντίσταση στο εσωτερικό και ξένες χώρες διατεθειμένες να στηρίξουν μία αντιπολίτευση. Σε αντίθεση με τη Βενεζουέλα, στην Τουρκία έχουν ισοπεδωθεί όλοι οι αντίπαλοι του Ταγίπ Ερντογάν, οι οποίοι -ακόμα και στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα τους- αδυνατούν να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα του σημερινού προέδρου της Τουρκίας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλήξει σε πραγματικά συμπεράσματα.
Η γειτονική χώρα ελέγχεται μόνο από μία οικογένεια, η οποία ηγείται ενός απολυταρχικού καθεστώτος, το οποίο έχει φυλακίσει χιλιάδες αντιπάλους του Ταγίπ Ερντογάν. Έχει συνάψει στρατηγικές συμμαχίες με άλλου αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν και οι Μουλάδες του Ιράν. Έχει οχυρωθεί πίσω από αυτή τη συμμαχία, η οποία φαίνεται ότι τον βοηθά οικονομικά.
Την ίδια στιγμή, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι, γίναμε μάρτυρες του εξής φαινομένου, που υποψίασε αρκετούς για την πραγματική κατάσταση της Τουρκίας και της οικονομίας της. Μήπως τελικά είναι ένας περιφερειακός «γίγαντας» με πήλινα πόδια, όπως αποδείχθηκε πως ήταν η Σοβιετική Ένωση.
Με ένα μήνυμα του Ντόναλντ Τραμπ κατέρρευσε η τουρκική οικονομία. Μου έλεγαν πως αν ακολουθούσε δεύτερο μήνυμα στο Twitter η Τουρκία θα ζούσε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αλλά, παρενέβησαν οι «λογικοί» της αμερικανικής κυβέρνησης και έπεισαν τον Αμερικανό πρόεδρο να μην ανακοινώσει τις νέες κυρώσεις, που είχαν ήδη αποφασιστεί. Η Τουρκία, βέβαια, προκαλεί την τύχη της.
Ο Ερντογάν σκέφτεται και δρα πέραν των πραγματικών δυνατοτήτων του και θα συμφωνήσω με όσους υποστηρίζουν ότι θα κάνει το μοιραίο λάθος. Και αυτό θα αφορά πιθανότατα τη Συρία. Προς χάρη της ανάλυσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ηγέτες των Κούρδων της Συρίας, που επισκέφθηκαν τις προηγούμενες ημέρες την Ουάσιγκτον, συναντήθηκαν με τον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος τους υποσχέθηκε προστασία, στην περίπτωση που φύγουν οι Αμερικανοί στρατιώτες. Λίγες ώρες μετά τη συνάντηση, αξιωματούχος του Πενταγώνου κάλεσε δημοσιογράφους και υπό καθεστώς ανωνυμίας τους είπε ότι η βάση At Tanf δεν θα εγκαταλειφθεί. Αυτό σημαίνει ότι σιωπηρά έχει απορριφθεί η απαίτηση της Άγκυρας να της παραδοθεί η βάση. “Όσον αφορά την Al Tanf – δηλαδή, όσον αφορά τα σχέδια αποχώρησης – η Al-Tanf θα ήταν ο τελευταίος τόπος από τον οποίο θα αποχωρούσαμε και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που δεν έχει προγραμματιστεί”, σημείωσε ο αξιωματούχος, στέλνοντας το μήνυμα στην Τουρκία ότι η απόφαση για αποχώρηση από τη Συρία έχει «παγώσει». Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε την Τουρκία σε μία στιγμή κατά την οποία συντελούνται υπογείως μεγάλες ανατροπές. Λένε πως ζήτησε να τερματιστούν οι προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και οι αντίπαλοί του υπονόησαν πως προχώρησε σε συνεννόηση με τον Ερντογάν για να τον βοηθήσει προεκλογικά.
Η αλήθεια είναι ότι αν σταματήσει να προκαλεί η Τουρκία στο Αιγαίο θα είναι μία μεγάλη εθνική επιτυχία και ο κ. Τσίπρας θα δικαιούται ένα μεγάλο χειροκρότημα. Αλλά έχουν έτσι τα πράγματα; Είναι δυνατόν ο Ερντογάν που γνωρίζουμε να μπαίνει σε καλούπια; Και ποιο συμφέρον έχει να τερματίσει τις προκλήσεις όταν αυτές είναι μέρος ενός σχεδίου, σύμφωνα με το οποίο το μισό Αιγαίο και η μισή Κύπρος ανήκουν στην Τουρκία; Χθες και προχθές, οι Τούρκοι πιλότοι δεν επιχείρησαν πάνω από το Αιγαίο, στο πλαίσιο της «τουρκικής φιλοξενίας». Εάν αυτή η τακτική συνεχιστεί, τότε θα μπορούμε να μιλούμε για διέξοδο στο αδιέξοδο και μία πολύ σημαντική εξέλιξη. Αν όμως τα τουρκικά πολεμικά «σκίσουν» ξανά τους ελληνικούς ουρανούς, όλοι μας θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι η Τουρκία προετοιμάζει δυσάρεστες καταστάσεις…
hellasjournal.com
Θα ακολουθήσει η Τουρκία το «παράδειγμα» (ή θα έχει την τύχη) της Βενεζουέλας; ερωτά ένας από τους πιο σημαντικούς αναλυτές της αμερικανικής πρωτεύουσας. Ο Μάικλ Ρούμπιν (Michael Rubin), στέλεχος της συντηρητικής «δεξαμενής σκέψης» American Enterprise Institute, πρώην αξιωματούχος του Πενταγώνου και αρθρογράφος της εφημερίδας Washington Examiner, δεν είναι ένας τυχαίος αναλυτής. Ξέρει τι λέει και γράφει…
Γνωρίζει από μέσα και απ’ έξω την Τουρκία και τον ηγέτη της, Ταγίπ Ερντογάν, και τα παλιά τα χρόνια ήταν απέναντι μας… Ήταν και αυτός ένας εκ των υποστηρικτών του κ. Ερντογάν, ο οποίος όμως -όπως και αρκετοί άλλοι- είδε το …φως, άλλαξε θέσεις και αυτή τη στιγμή είναι ένας εκ των μεγαλύτερων πολέμιων του προέδρου της Τουρκίας. Θα έλεγα ότι ο Ρούμπιν και ο Στίβεν Κουκ, είναι δύο αναλυτές που έχουν αλλάξει τον τρόπο σκέψης για την Τουρκία, στην Ουάσιγκτον και η γνώμη τους έχει αξία, ακριβώς επειδή βοήθησαν τον Ερντογάν να επιβληθεί σαν ηγέτης ολκής στην αμερικανική πρωτεύουσα.
Το ερώτημα, λοιπόν, είναι «νόμιμο», αλλά θα έλεγα ότι είναι εύκολη και η απάντηση. Για να ανατραπεί ένα απολυταρχικό καθεστώς, που νομιμοποιείται με αμφισβητούμενες εκλογές, οι οποίες είναι ελεγχόμενες, χρειάζεται αντίσταση στο εσωτερικό και ξένες χώρες διατεθειμένες να στηρίξουν μία αντιπολίτευση. Σε αντίθεση με τη Βενεζουέλα, στην Τουρκία έχουν ισοπεδωθεί όλοι οι αντίπαλοι του Ταγίπ Ερντογάν, οι οποίοι -ακόμα και στην πιο κρίσιμη στιγμή για τη χώρα τους- αδυνατούν να ενωθούν για να αντιμετωπίσουν τη λαίλαπα του σημερινού προέδρου της Τουρκίας. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς ειδικός για να καταλήξει σε πραγματικά συμπεράσματα.
Η γειτονική χώρα ελέγχεται μόνο από μία οικογένεια, η οποία ηγείται ενός απολυταρχικού καθεστώτος, το οποίο έχει φυλακίσει χιλιάδες αντιπάλους του Ταγίπ Ερντογάν. Έχει συνάψει στρατηγικές συμμαχίες με άλλου αυταρχικούς ηγέτες, όπως ο Βλαντιμίρ Πούτιν και οι Μουλάδες του Ιράν. Έχει οχυρωθεί πίσω από αυτή τη συμμαχία, η οποία φαίνεται ότι τον βοηθά οικονομικά.
Την ίδια στιγμή, και συγκεκριμένα το καλοκαίρι, γίναμε μάρτυρες του εξής φαινομένου, που υποψίασε αρκετούς για την πραγματική κατάσταση της Τουρκίας και της οικονομίας της. Μήπως τελικά είναι ένας περιφερειακός «γίγαντας» με πήλινα πόδια, όπως αποδείχθηκε πως ήταν η Σοβιετική Ένωση.
Με ένα μήνυμα του Ντόναλντ Τραμπ κατέρρευσε η τουρκική οικονομία. Μου έλεγαν πως αν ακολουθούσε δεύτερο μήνυμα στο Twitter η Τουρκία θα ζούσε ανεξέλεγκτες καταστάσεις. Αλλά, παρενέβησαν οι «λογικοί» της αμερικανικής κυβέρνησης και έπεισαν τον Αμερικανό πρόεδρο να μην ανακοινώσει τις νέες κυρώσεις, που είχαν ήδη αποφασιστεί. Η Τουρκία, βέβαια, προκαλεί την τύχη της.
Ο Ερντογάν σκέφτεται και δρα πέραν των πραγματικών δυνατοτήτων του και θα συμφωνήσω με όσους υποστηρίζουν ότι θα κάνει το μοιραίο λάθος. Και αυτό θα αφορά πιθανότατα τη Συρία. Προς χάρη της ανάλυσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ηγέτες των Κούρδων της Συρίας, που επισκέφθηκαν τις προηγούμενες ημέρες την Ουάσιγκτον, συναντήθηκαν με τον πρόεδρο Τραμπ, ο οποίος τους υποσχέθηκε προστασία, στην περίπτωση που φύγουν οι Αμερικανοί στρατιώτες. Λίγες ώρες μετά τη συνάντηση, αξιωματούχος του Πενταγώνου κάλεσε δημοσιογράφους και υπό καθεστώς ανωνυμίας τους είπε ότι η βάση At Tanf δεν θα εγκαταλειφθεί. Αυτό σημαίνει ότι σιωπηρά έχει απορριφθεί η απαίτηση της Άγκυρας να της παραδοθεί η βάση. “Όσον αφορά την Al Tanf – δηλαδή, όσον αφορά τα σχέδια αποχώρησης – η Al-Tanf θα ήταν ο τελευταίος τόπος από τον οποίο θα αποχωρούσαμε και νομίζω ότι αυτό είναι κάτι που δεν έχει προγραμματιστεί”, σημείωσε ο αξιωματούχος, στέλνοντας το μήνυμα στην Τουρκία ότι η απόφαση για αποχώρηση από τη Συρία έχει «παγώσει». Ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας επισκέφθηκε την Τουρκία σε μία στιγμή κατά την οποία συντελούνται υπογείως μεγάλες ανατροπές. Λένε πως ζήτησε να τερματιστούν οι προκλήσεις εναντίον της Ελλάδας και οι αντίπαλοί του υπονόησαν πως προχώρησε σε συνεννόηση με τον Ερντογάν για να τον βοηθήσει προεκλογικά.
Η αλήθεια είναι ότι αν σταματήσει να προκαλεί η Τουρκία στο Αιγαίο θα είναι μία μεγάλη εθνική επιτυχία και ο κ. Τσίπρας θα δικαιούται ένα μεγάλο χειροκρότημα. Αλλά έχουν έτσι τα πράγματα; Είναι δυνατόν ο Ερντογάν που γνωρίζουμε να μπαίνει σε καλούπια; Και ποιο συμφέρον έχει να τερματίσει τις προκλήσεις όταν αυτές είναι μέρος ενός σχεδίου, σύμφωνα με το οποίο το μισό Αιγαίο και η μισή Κύπρος ανήκουν στην Τουρκία; Χθες και προχθές, οι Τούρκοι πιλότοι δεν επιχείρησαν πάνω από το Αιγαίο, στο πλαίσιο της «τουρκικής φιλοξενίας». Εάν αυτή η τακτική συνεχιστεί, τότε θα μπορούμε να μιλούμε για διέξοδο στο αδιέξοδο και μία πολύ σημαντική εξέλιξη. Αν όμως τα τουρκικά πολεμικά «σκίσουν» ξανά τους ελληνικούς ουρανούς, όλοι μας θα καταλήξουμε στο ίδιο συμπέρασμα: ότι η Τουρκία προετοιμάζει δυσάρεστες καταστάσεις…
hellasjournal.com
Ο ερντογαν θα εχει την τυχη του Κανταφι...στη συνεχεια οι στρατιωτικοι(κεμαλιστες) θα αναλαβουν με πραξικοπημα την εξουσια στην τουρκια και θα μας επιτεθουν... τα υπολοιπα θα τα ζησουμε...με την ψυχη στο στομα.
ΑπάντησηΔιαγραφή