Αρχικώς να συλλυπηθώ όλους τους συγγενείς των αδικοχαμένων στην δολοφονία των Τεμπών.
Προ 15 ετών περίπου, όταν είχα αρχίσει να αντιλαμβάνομαι κάπως τί σημαίνει Ορθοδοξία (όχι ότι τώρα την κατέχω, ακόμα στην προσπαθεια είμαι, μέχρι τέλους ελπίζω) έγινα γνώστης εκ περιγραφής ενός περιστατικού. Είχε “κοιμηθεί” ένα κοριτσάκι 4 ετών και στην κηδεία του προσπαθούσαν να παρηγορήσουν τον πατέρα κάποιοι γνωστοί του μητροπολίτες. Εκείνος τους απήντησε περίπου : «Μα τί λέτε; μου παραχώρησε ο Θεός αυτό το αγγελάκι για 4 χρόνια και τώρα το ζήτησε πίσω για να αναπληρώσει τα εκπεσόντα τάγματα των Αγγέλων και σεις θέλετε να θλίβομαι;»
Η χαροκαμένη μάνα, χρόνια μετά και αφού είχε κοιμηθεί ο πατέρας, μου εξιστόρησε το γεγονός καταλήγουσα :
«Προσφάτως κατάλαβα, τότε μου ήρθε να τον σκοτώσω, είχα χάσει το καμάρι μου και αυτός θεολογούσε!».
Μόλις μου εξιστορήθηκε το γεγονός, θυμήθηκα ότι ο Όσιος Πορφύριος είχε μία παρόμοια αναφορά στο βιβλίο του, όπου με αυτά τα λόγια παρηγορούσε δύο γονείς, που κοιμήθηκε το παιδάκι τους. Το γνωστοποίησα στην μητέρα, που μου διηγήθηκε το γεγονός και Ω ΤΟΥ ΘΑΥΜΑΤΟΣ …
Λίγο αργότερα ανακαλύφθηκε ότι ο πατέρας είχε πνευματικόν τον γέροντα Πορφύριον! Το πλέον εντυπωσιακόν ήταν ότι είχε ασπαστεί την Ορθοδοξίαν, προερχόμενος από άλλη θρησκεία.
Τί κρατάμε από αυτά :
- Τα παιδιά ΜΑΣ είναι παιδιά ΤΟΥ !!! Αν δεν πνεύσει Πνοήν Ζώσα δεν γεννάται ζωή. ΤΟ ΛΗΣΜΟΝΟΥΜΕ ΔΙΑΡΚΩΣ και επίσης να ευχαριστήσομε : «ἐν παντὶ εὐχαριστεῖτε· τοῦτο γὰρ θέλημα Θεοῦ ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ εἰς ὑμᾶς» (Α’Θεσ.ε’18)
- Η γνώσις ότι το παιδί είναι του Θεού (άρα όχι δικό μας) δημιουργεί μεγαλυτέραν ευθύνην. Θα δώσομε λόγον για την ανατροφήν του κατά την τελικήν κρίσιν μας : ανετράφη κατά τον Κύριον ή το εκτρέψαμε σε πονηρά μονοπάτια; Αλλά έχει και τα καλά του : σε οποιοδήποτε πρόβλημα επικαλούμεθα τον Κύριον λέγοντες : “έλα Χριστέ μου, βοήθησε με το παιδί Σου!”.
Ας δούμε όπως στη δολοφονία των Τεμπών, πως ενεργούν αυτά.
- Οι δολοφόνοι δεν σκότωσαν το παιδί της κάθε κυρίας Καρυστιανού ΑΛΛΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ!
Θυμίζω : «φοβερὸν τὸ ἐμπεσεῖν εἰς χεῖρας Θεοῦ ζῶντος» (Εβρ.ι’31).
Εσύ κυρΜαρινάκη, που ξέρεις ότι ο σοδομισμός δεν είναι αμαρτία, τί λες γι αυτό; Ή το αγνοείς όπως και το ποιός μπάζωσε το χώρον της δολοφονίας; Ή αγνοείς πως εξαφανίσθηκαν τα 3 βαγόνια; Ίσως γιατί ήταν μικρότερα από την γλώσσα σου. Αλλά τότε πως πάς για αρχιμανδρίτης με ντοκτορά στον σοδομισμόν;
- Φοβερός ο πόνος των γονιών, δεν το συζητώ και αδυνατώ να τον αντιληφθώ άνευ προσωπικής εμπειρίας. Αλλά τίποτε εκ Θεού δεν είναι άνευ παρεχομένης ευκαιρίας κατά Θεόν βελτιώσεως. Ευχαριστήσαμε τον Θεόν για την προσφοράν Του να μας αναθέσει το παιδί Του; Αναρωτηθήκαμε μήπως το “πήρε” κατά την τελείωσίν του; (δηλαδή αν έφθασε στην καλυτέραν κατάστασιν ώστε να κριθεί με τον βέλτιστον τρόπον). Την Κυριακήν πήγαμε στην Θεία Ευχαριστία; Αντί να ζητούμε κυρίως την κοσμικήν δικαίωσιν (από το σατανικό σύστημα – δεν λέω να μην γίνει), κυρίως να απευθυνθούμε στον Πατέρα μας λέγοντες “σκότωσαν τα παιδιά Σου!”. Εκεί να δείτε ταχύτητα αλλά και βαρύτητα του πελέκεως… Έχουν σκεφθεί οι χαροκαμμένοι συγγενείς ότι θα έχουν κάποιον δικόν τους στον Ουρανό να πρεσβεύει γι αυτούς;
Αλλά και πολλά άλλα : μνημονεύαμε τους νεκρούς μας πριν την δική μας απώλεια; Μήπως ήταν μία υπενθύμισις των παραλείψεών μας; Οι πατέρες της Εκκλησίας λένε ότι ο Χριστός παρέχει σε έκαστον εξ ημών ένα προσωπικόν μάθημα, είτε μετέχει του οικογενειακού πένθους είτε όχι. Ευθύνη μας να το ανακαλύψομεν!
Πολλοί χαροκαμμένοι θα ενοχληθούν με αυτά. Και με τον Χριστόν ενοχλήθηκαν πολλοί και τον σταύρωσαν κι ας κατέβηκε στον Άδη να αναστήσει τους νεκρούς.
«Τάδε λέγει Κύριος τοῖς Ἰουδαίοις· Λαός μου, τί ἐποίησά σοι ἤ τί σοι παρηνώχλησα; τούς τυφλούς σου ἐφώτισα, τούς λεπρούς σου ἐκαθάρισα, ἄνδρα ὄντα ἐπί κλίνης ἠνωρθωσάμην. Λαός μου, τί ἐποίησά σοι, καί τί μοι ἀνταπέδωκας; Ἀντί τοῦ μάννα χολήν∙ ἀντί τοῦ ὕδατος ὄξος· ἀντί τοῦ ἀγαπᾶν με σταυρῷ με προσηλώσατε. Οὐκέτι στέγω λοιπόν· καλέσω μου τά ἔθνη κἀκεῖνα με δοξάσουσι σύν τῷ Πατρί καί τῷ Πνεύματι· κἀγώ αὐτοῖς δωρήσομαι ζωήν τήν αἰώνιον»
Μην τα βάλετε μαζί μου, που τα γνωστοποίησα, επειδή δεν τα γνωρίζατε. Δεν είχα την διακονίαν της κατηχήσεως, άλλοι την έχουν … βρείτε τους. Τα λέω όμως γιατί πολλά θεωρούμε ότι έχομεν αλλά δεν έχομεν. Και όταν συντόμως ΣΕΙΣΘΕΙ η γη για τα χάλια μας, θα ζητάμε γυμνοί και ξεσπίτωτοι το έλεος Αυτού!
ΜΗΠΩΣ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΜΕΙΩΘΕΙ Η ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΗ ΔΟΚΙΜΑΣΙΑ.
ΤΟ ΝΩΡΙΤΕΡΟΝ, ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟΝ!
Τί λησμόνησα; ααα! τον ένα που ανέφερα στον τίτλον, τον πατέρα του αδικοχαμένου Κυπριανού, τον π.Χριστοδουλον. Θα πείτε ιερεύς είναι ο άνθρωπος και τα γνωρίζει. Είναι όμως και χαροκαμμένος, που δεν είμαι εγώ και διδάσκει τα ίδια. Αν λοιπόν κακολογήσατε εμένα, κακολογήστε και εκείνον! Καλύτερα όμως να ακούσετε τι λέει και να συνειδητοποιηθούν από όλους ότι δεν είναι θέμα μόνον του ιερέως να τα γνωρίζει αλλά εκάστου εξ ημών. Για να γνωρίσομεν ότι δεν φταίει τελικώς το κάθε πολιτικό κατακάθι για τα δεινά μας αλλά εμείς, που με την σκληροκαρδία μας καταντήσαμε χειρότεροι των εβραίων δολοφονούντες τα παιδιά μας είτε στα Τέμπη είτε με εκτρώσεις και ο Θεός μας παραχωρεί αυτούς τους ηγέτες.
Με 72.000 γεννήσεις και 300.000 εκτρώσεις περιμένετε είτε θειάφι εξ Ουρανού είτε να μην μείνει λίθος επί λίθου!
Ας ετοιμασθούμε όλοι, κυρίως πνευματικώς και ψυχικώς.
CyanUranus
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου