Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Είναι πασιφανές ότι η κορονοϊάδα έχει τραβήξει υπερβολικά μεγάλο χρονικό διάστημα, τα μέτρα έχουν ξεπεράσει τα λογικά χρονικά όρια που θα έπρεπε να υπάρχουν και οι πιέσεις παραέχουν γίνει πολλές.
Αυτό απλά αποδεικνύει ότι κυβερνητικώς δεν υπάρχει καμία επαφη με την κοινωνία. Γι'αυτό θερίζουν τις θύελλες που σπέρνουν εδω και 1,5 χρόνο.
Τα σχολεία έζησαν αλλεπάλληλα λοκντάουν, απεριόριστα άνοιξε- κλείσε τάξεων, μακρόχρονη τηλεκπαίδευση και μάσκες σε προσωπάκια παιδιών καθ'ολο το σχολικό ωράριο και στα διαλείμματα. Στο ενδιάμεσο ερχόταν η μία εγκύκλιος μετά την άλλη με μέτρα και οδηγιες, η πλειοψηφία των οποίων δεν μπορούσε να τηρηθεί, αλλά η υστερία συνεχιζόταν, λες και το σχολείο ήταν νοσοκομείο και εμείς νοσοκόμοι και δεν είχαμε άλλη δουλειά.
Τα σχολεία πιέζονται εξαιρετικα από την άνοιξη του 2020. Οι ανήλικοι μαθητές πρωτίστως και μετά οι εκπαιδευτικοί και γονείς. Είναι λογικό λοιπόν να γίνεται έκρηξη πια. Η κυβέρνηση ωστόσο θεωρεί ότι μπορεί να τραβάει το σκοινί, ενώ αυτο έχει σπάσει και χτυπάει δεξιά αριστερά όποιον βρει.
Τα σχολεία θέλουν ήρεμο κλίμα για να λειτουργήσουν. Και αυτό δεν υπάρχει με όλη αυτήν την παρανοια και την υστερία, στην οποία προστεθηκε η τρομοκρατία στα παιδιά, ώστε να εξαναγκαστουν να εμβολιαστούν τρομοκρατημενα.
Τα σχολεία έπρεπε να μείνουν έξω από αυτήν την υστερία. Οποιος νομίζει ότι με μάσκα γίνεται μάθημα, ότι μικρά παιδιά μπορουν να παρακολουθήσουν με μάσκες για 7 ώρες και στα διαλείμματα, ότι οι διαχωρισμοί αναμεσα σε εμβολιασμένα και ανεμβολίαστα παιδιά και αντίστοιχα εκπαιδευτικούς και τα μαλλιοτραβήγματα γονέων με καθηγητές βοηθουν το σχολικό κλίμα και το εκπαιδευτικό έργο, είναι απλά εκτός τόπου και χρόνου.
ΑΦΗΣΤΕ ΗΣΥΧΑ ΤΑ ΣΧΟΛΕΙΑ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου