του Σάββα Καλεντερίδη.
Στο δημοψήφισμα-παρωδία του Ιουλίου του 2015 είχα αποφασίσει να κρατήσω ουδέτερη στάση, προσανατολιζόμενος προς την αποχή. Κι αυτό γιατί θεωρούσα ότι το δημοψήφισμα εκείνο –όπως ανακηρύχθηκε και με τον τρόπο που έγινε– δεν ήταν μόνο βιασμός της δημοκρατίας, αλλά και της κοινής λογικής.Τελικά, όταν λίγες μέρες πριν από τη διεξαγωγή του είδα την πολιτική παράνοια να ανεβαίνει στα ύψη και ο κίνδυνος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ να γίνεται κάτι περισσότερο από ορατός, αναγκάστηκα να υπερασπιστώ το «Ναι».
Ήταν τότε που κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υπουργοί και σήμερα στην κυβέρνηση, πέραν των ύβρεων και του οχετού που ξεχύθηκε από τα κυβερνητικά τρολ, απαξίωναν τους υπερασπιστές της Ευρώπης ως «μενουμευρωπέιδες».
Ήταν τότε που, παρακολουθώντας τα τουρκικά ΜΜΕ, διαπίστωσα ότι η Τουρκία παρατηρούσε χαιρέκακα τις εξελίξεις και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να ενισχύσει το στρατόπεδο του «Όχι», με την ελπίδα ότι η Ελλάδα θα έχανε τη θέση της στην ΕΕ. Όσο για το εν λόγω «στρατόπεδο», πολλά είχε ο μπαχτσές – από εγκάθετους της Άγκυρας στο πολιτικό σύστημα, μέχρι «αναρχικούς», που το έλεγαν καλά το ποίημα…
Στο δημοψήφισμα-παρωδία του Ιουλίου του 2015 είχα αποφασίσει να κρατήσω ουδέτερη στάση, προσανατολιζόμενος προς την αποχή. Κι αυτό γιατί θεωρούσα ότι το δημοψήφισμα εκείνο –όπως ανακηρύχθηκε και με τον τρόπο που έγινε– δεν ήταν μόνο βιασμός της δημοκρατίας, αλλά και της κοινής λογικής.Τελικά, όταν λίγες μέρες πριν από τη διεξαγωγή του είδα την πολιτική παράνοια να ανεβαίνει στα ύψη και ο κίνδυνος με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εξόδου της Ελλάδας από την ΕΕ να γίνεται κάτι περισσότερο από ορατός, αναγκάστηκα να υπερασπιστώ το «Ναι».
Ήταν τότε που κορυφαία στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, υπουργοί και σήμερα στην κυβέρνηση, πέραν των ύβρεων και του οχετού που ξεχύθηκε από τα κυβερνητικά τρολ, απαξίωναν τους υπερασπιστές της Ευρώπης ως «μενουμευρωπέιδες».
Ήταν τότε που, παρακολουθώντας τα τουρκικά ΜΜΕ, διαπίστωσα ότι η Τουρκία παρατηρούσε χαιρέκακα τις εξελίξεις και έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι της για να ενισχύσει το στρατόπεδο του «Όχι», με την ελπίδα ότι η Ελλάδα θα έχανε τη θέση της στην ΕΕ. Όσο για το εν λόγω «στρατόπεδο», πολλά είχε ο μπαχτσές – από εγκάθετους της Άγκυρας στο πολιτικό σύστημα, μέχρι «αναρχικούς», που το έλεγαν καλά το ποίημα…
Όμως γιατί θέλει η Τουρκία να δει την Ελλάδα εκτός ΕΕ;
Η Τουρκία από της ιδρύσεώς της, το 1923, μέχρι τη δεκαετία του 1970,
ακολουθούσε κατά βήμα, με απόλυτο μιμητισμό, τα βήματα που έκανε η
Ελλάδα στην εξωτερική της πολιτική και είχε ως δόγμα της να γίνεται
μέλος σε οποιονδήποτε διεθνή οργανισμό γίνεται μέλος η Ελλάδα. Δεν είναι
τυχαίο που γίναμε μαζί, Ελλάδα και Τουρκία, μέλη του ΝΑΤΟ.
Η μόνη περίπτωση που η Τουρκία δεν ακολούθησε την Ελλάδα, ήταν η πορεία προς την ΕΟΚ. Αν και υπέγραψε Συμφωνία Σύνδεσης το 1963, δύο χρόνια μετά την Ελλάδα, όταν τη δεκαετία του 1970 η Ελλάδα επιτάχυνε το βηματισμό της για να γίνει πλήρες μέλος της ΕΟΚ, η Τουρκία πάτησε φρένο και σταμάτησε κάθε ανάλογη διαδικασία. Αυτό έγινε γιατί το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο θεώρησε τότε ότι τελικά η πορεία προς την Ευρώπη και η συμμετοχή στην ΕΟΚ θα υποχρέωνε την Τουρκία να παραχωρήσει δικαιώματα στους Κούρδους, μια εξέλιξη που θα οδηγούσε στην καλύτερη περίπτωση στο μετασχηματισμό του τουρκικού «έθνους-κράτους».
Όταν όμως είδε την Ελλάδα να γίνεται πλήρες μέλος της ΕΟΚ, το 1981, και ειδικά όταν άρχισε να βάζει βέτο στο 4ο Χρηματοδοτικό Πρωτόκολλο και να μπλοκάρει οτιδήποτε αφορούσε την Τουρκία, οι επιτελείς της Άγκυρας έκαναν την εξής εκτίμηση: «Η Ελλάδα με την είσοδό της στην ΕΟΚ απέκτησε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας επειδή κάθεται σε ένα τραπέζι που λαμβάνονται αποφάσεις για την Τουρκία, στο οποίο όμως δεν κάθεται η ίδια».
Η μόνη περίπτωση που η Τουρκία δεν ακολούθησε την Ελλάδα, ήταν η πορεία προς την ΕΟΚ. Αν και υπέγραψε Συμφωνία Σύνδεσης το 1963, δύο χρόνια μετά την Ελλάδα, όταν τη δεκαετία του 1970 η Ελλάδα επιτάχυνε το βηματισμό της για να γίνει πλήρες μέλος της ΕΟΚ, η Τουρκία πάτησε φρένο και σταμάτησε κάθε ανάλογη διαδικασία. Αυτό έγινε γιατί το πολιτικοστρατιωτικό κατεστημένο θεώρησε τότε ότι τελικά η πορεία προς την Ευρώπη και η συμμετοχή στην ΕΟΚ θα υποχρέωνε την Τουρκία να παραχωρήσει δικαιώματα στους Κούρδους, μια εξέλιξη που θα οδηγούσε στην καλύτερη περίπτωση στο μετασχηματισμό του τουρκικού «έθνους-κράτους».
Όταν όμως είδε την Ελλάδα να γίνεται πλήρες μέλος της ΕΟΚ, το 1981, και ειδικά όταν άρχισε να βάζει βέτο στο 4ο Χρηματοδοτικό Πρωτόκολλο και να μπλοκάρει οτιδήποτε αφορούσε την Τουρκία, οι επιτελείς της Άγκυρας έκαναν την εξής εκτίμηση: «Η Ελλάδα με την είσοδό της στην ΕΟΚ απέκτησε ένα στρατηγικό πλεονέκτημα έναντι της Τουρκίας επειδή κάθεται σε ένα τραπέζι που λαμβάνονται αποφάσεις για την Τουρκία, στο οποίο όμως δεν κάθεται η ίδια».
Έκτοτε, η Τουρκία έβαλε έναν διπλό στόχο. Είτε να γίνει η ίδια μέλος της ΕΕ είτε να οδηγήσει την Ελλάδα εκτός ΕΕ.
Στο Ελσίνκι ξεκίνησε η διαδικασία για να πετύχει τον πρώτο στόχο, στο
δημοψήφισμα-παρωδία του 2015 προσπάθησε να πετύχει τον δεύτερο στόχο.
Όταν η ΕΕ αποφάσισε να λάβει περιοριστικά μέτρα εις βάρος της Ρωσίας λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας, η ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, τον Ιούλιο του 2016, με τις 33 ψήφους των παρόντων βουλευτών όλων των κομμάτων εκτός του ΔΗΣΥ, του οποίου οι 17 παρόντες βουλευτές τήρησαν αποχή, ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο καλούσε την κυβέρνηση να εργαστεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την άρση των κυρώσεων που επέβαλε η ΕΕ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Την Πέμπτη στο Άτυπο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ, που έγινε στη Ρουμανία, οι χώρες μέλη της ΕΕ στάθηκαν στο πλευρό της Κύπρου και καταδίκασαν απερίφραστα την εισβολή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Ήταν από τις λίγες φορές που η ΕΕ έδειξε την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητά της απέναντι σε μια χώρα μέλος της, ειδικά σε μια αδύναμη χώρα που δεν διαθέτει δικό της πολεμικό ναυτικό και αεροπορία και βιάζονται βάναυσα τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Όταν η ΕΕ αποφάσισε να λάβει περιοριστικά μέτρα εις βάρος της Ρωσίας λόγω της προσάρτησης της Κριμαίας, η ολομέλεια της Βουλής των Αντιπροσώπων της Κύπρου, τον Ιούλιο του 2016, με τις 33 ψήφους των παρόντων βουλευτών όλων των κομμάτων εκτός του ΔΗΣΥ, του οποίου οι 17 παρόντες βουλευτές τήρησαν αποχή, ενέκρινε ψήφισμα με το οποίο καλούσε την κυβέρνηση να εργαστεί στο πλαίσιο του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για την άρση των κυρώσεων που επέβαλε η ΕΕ κατά της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Την Πέμπτη στο Άτυπο Συμβούλιο Κορυφής της ΕΕ, που έγινε στη Ρουμανία, οι χώρες μέλη της ΕΕ στάθηκαν στο πλευρό της Κύπρου και καταδίκασαν απερίφραστα την εισβολή της Τουρκίας στην κυπριακή ΑΟΖ.
Ήταν από τις λίγες φορές που η ΕΕ έδειξε την αλληλεγγύη και την αποφασιστικότητά της απέναντι σε μια χώρα μέλος της, ειδικά σε μια αδύναμη χώρα που δεν διαθέτει δικό της πολεμικό ναυτικό και αεροπορία και βιάζονται βάναυσα τα κυριαρχικά της δικαιώματα.
Η απόφαση αυτή μπορεί να θεωρηθεί πρόδρομος για την επιβολή κυρώσεων στην Τουρκία από την ΕΕ, παρόμοιων με εκείνες που επιβλήθηκαν στη Ρωσία.
Και αναρωτιέται κανείς. Δεν αισχύνονται εκείνοι οι υπουργοί που
καθύβριζαν με τον πιο σκαιό τρόπο τους Έλληνες που υπερασπίζονταν την
ΕΕ, τώρα που ζητάμε την συμπαράστασή της;
Επίσης, οι βουλευτές της Κύπρου που ψήφισαν εναντίον της επιβολής των κυρώσεων στη Ρωσία,* δεν νιώθουν τώρα ότι τελικά πρέπει πρώτα τρεις φορές να σκέφτεσαι και να ζυγίζεις και μια να πράττεις;
Αυτά να τα σκεφθούν και να τα αναλύσουν οι άφρονες υπουργοί και βουλευτές σε Αθήνα και Λευκωσία και να έχουν υπ’ όψιν τους ότι Κύπρος και Ελλάδα το επόμενο διάστημα, που θα είναι κρίσιμο, θα βγούμε νικητές όχι μόνο αν έχουμε έναν αξιόμαχο στρατό, αλλά και ευφυείς και υπεύθυνους πολιτικούς.
Επίσης, οι βουλευτές της Κύπρου που ψήφισαν εναντίον της επιβολής των κυρώσεων στη Ρωσία,* δεν νιώθουν τώρα ότι τελικά πρέπει πρώτα τρεις φορές να σκέφτεσαι και να ζυγίζεις και μια να πράττεις;
Αυτά να τα σκεφθούν και να τα αναλύσουν οι άφρονες υπουργοί και βουλευτές σε Αθήνα και Λευκωσία και να έχουν υπ’ όψιν τους ότι Κύπρος και Ελλάδα το επόμενο διάστημα, που θα είναι κρίσιμο, θα βγούμε νικητές όχι μόνο αν έχουμε έναν αξιόμαχο στρατό, αλλά και ευφυείς και υπεύθυνους πολιτικούς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου