Πριν λίγες μέρες έτυχε να συνομιλήσω μ' έναν παλιό συνάδελφο, που
είχα χρόνια να δω. Βιάστηκε να βγει στη σύνταξη το 2010, όπως μου είπε,
για να μην του κόψουν το εφάπαξ και το πέτυχε. Του είπα ότι τον ζηλεύω,
γιατί έκτοτε έγινε ο κακός χαμός στο θέμα αυτό και δεν προοιωνίζεται
τίποτε αναστρέψιμο για τους μελλοντικούς υποψήφιους προς αποχώρηση...
Με κοίταξε με θυμηδία υποθέτοντας πως ήταν απ' τους τελευταίους που πήραν 45.000 εφάπαξ, αφού μετά απ' αυτόνεπικράτησε το ''γαία πυρί μειχθήτω'' στο θέμα αυτό, όπως και σ' όλα τα υπόλοιπα μέτρα που πήραν κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων οι μνημονιακές κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και της τωρινής.
- Είναι τόσο άσχημα τα πράγματα με τις συντάξεις; Τον ρώτησα αποσβολωμένη.
- Αν είναι λέει..., έκανε ξεφυσώντας με μικρό αναστεναγμό... Μας ξετίναξαν, μας ρήμαξαν, μας ισοπέδωσαν όλοι τους...
- Έτσι όπως το λες είναι σαν να το έκαναν από άχτι, από μίσος και κακία σε βάρος σας..., παρατήρησα ήσυχα.
- Δε λέω αυτό, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο, μου είπε εκνευρισμένος. Το έκαναν από ανικανότητα συνδυασμένη με κουτοπονηριά...
- Τι εννοείς; Τον ρώτησα απορημένη.
- Εννοώ ότι ο τρόπος με τον οποίον καθορίζεται το ύψος των συντάξεων ικανοποιεί δυο συνθήκες: Η πρώτη ικανοποιεί την αποκοπή του ύψους των συντάξεων από το ύψος των συνολικών εισφορών, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει κανείς συνταξιούχος πόσα έχει συνεισφέρει στο σύστημα που χρηματοδοτούσε όσο ήταν εργαζόμενος και πόσα δικαιούται να πάρει τώρα. Κι αυτό σημαίνει, όπως καταλαβαίνεις, ότι κανείς δε θα ξέρει πόση σύνταξη θα παίρνει στο μέλλον...
- Και η δεύτερη; Ρώτησα προβληματισμένη.
- Η δεύτερη συνθήκη έχει να κάνει με το είδος του συστήματος που εφαρμόζεται για τις συντάξεις. Εφόσον είναι αναδιανεμητικό, η διαμόρφωσή τους θα είναι προϊόν πολιτικής απόφασης. Όπερ σημαίνει ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός και η εκάστοτε κυβέρνηση έχουν την εξουσία να αυξάνουν και να μειώνουν τις συντάξεις κατά το δοκούν, με κύρια ανησυχία τους το πολιτικό κόστος ή το πολιτικό όφελος...
- Έτσι όπως σ' ακούω, Στέφανε, δείχνεις να μην έχεις ξεπεράσει ακόμα το θυμό σου, αν και πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που έφυγες..., του είπα κάποια στιγμή μαλακά βλέποντάς τον αναψοκοκκινισμένο.
- Δεν ξεχνιούνται αυτά που ζήσαμε κι αυτά που ζούμε..., είπε με πικρία. Όταν φτάνουμε στο σημείο να εξαρτάται το επίπεδό μας όχι απ' την παραγωγικότητά μας, την αποταμίευση ή την επένδυση, αλλά απ' τα κέφια ή τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες των κυβερνώντων, τότε άστα να πάνε...
- Η σπόντα σου πάει και στους τωρινούς, για να καταλάβω; ρώτησα χαμογελώντας.
- Σ' αυτούς κι αν πάει... Καυχιούνται ότι είναι Αριστεροί και θέλουν να μας έχουν σε καθεστώς ομηρίας...
- Γιατί το λες αυτό; Ρώτησα όλο περιέργεια.
- Μα όταν μιλάει ο Τσίπρας για δώρο Χριστουγέννων στους συνταξιούχους, αν φυσικά παραμείνει στη θέση του, τι υπονοεί; Υπονοεί να τον βοηθήσουμε να βγει και στις επόμενες εκλογές, για να μας κάνει το χατήρι!.. Εξαγορά ψήφου, ωμός εκβιασμός, ψηφοθηρία... Διαλέγεις και παίρνεις...
- Θα είναι πολύ δύσκολο για να γίνει..., μουρμούρισα ξέροντας την αντίδρασή του.
- Α, ναι; Δυσκολεύεται ο βασιλιάς Alexis; Έκανε καυστικά ειρωνευόμενος ξενικά τον πρωθυπουργό και συνέχισε. Αν δυσκολεύεται, τότε να μην υπόσχεται, γιατί οι υποσχέσεις πρέπει να κρατούνται κι αυτός δεν ξέρει να τις κρατάει!.. Για την ακρίβεια, δεν τις κράτησε ποτέ!.. Πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες στον κόσμο και πάει να κάνει πάλι τα ίδια με τα ''δωράκια'' της τελευταίας στιγμής... Έ, όχι!.. Ως εδώ!!!.. Πάψαμε να τρώμε το συριζόχορτο, ευτυχώς, απ' τη στιγμή που πήραμε είδηση ότι ο ''βασιλιάς'' που βγάλαμε με το άστρο του νέου αποδείχτηκε ''νεό-γερος''...
- Προς τι αυτός ο χαρακτηρισμός; Τον ρώτησα παραξενεμένη.
- Μα δε βλέπεις ότι εφαρμόζει τις ίδιες, παλιές αλχημείες αυτών που κατηγορούσε και μάλιστα με μεγαλύτερη ζέση κι επιτυχία; Τα ''μπράβο'' των ξένων το επιβεβαιώνουν...
- Απ' ό,τι θυμάμαι εσύ ψήφιζες πάντα ΠΑΣΟΚ..., του είπα πειραχτικά.
- Σωστά θυμάσαι, αλλά τα δυο τελευταία χρόνια ψήφισα αυτούς τους αχαΐρευτους, για να δω καλύτερες μέρες..., υποτίθεται...
- Και τώρα δε βρίσκεις κάτι καλό να πεις γι' αυτόν που έβγαλες πρωθυπουργό με την ψήφο σου; Τον κούρδισα. Πού ξέρεις αυτή τη φορά μπορεί να πει την αλήθεια και να δώσει στους συνταξιούχους αυτά που υποσχέθηκε...
- Τι λες τώρα... Ξέχασέ το... Το απέδειξαν οι κυβερνώντες περίτρανα τα τελευταία χρόνια, μέχρι να τελειώσει η σύμβαση με τα μνημόνια. Αυξομείωναν τις συντάξεις ανάλογα με το τι τους συνέφερε, για να κρατηθούν στην εξουσία.... Μείωναν τις συντάξεις μέχρι πρότινος, για να πιάσουν τους δημοσιονομικούς στόχους και να πάρουν τα δανεικά. Ε, και τώρα που έληξε η σύμβαση των μνημονίων τον περασμένο Αύγουστο, θα βρουν τρόπο για να τις αυξήσουν λόγω των επερχόμενων Ευρωεκλογών...
- Εγώ πιστεύω πως θα περάσει τελικά στο λαό το κόλπο με τη 13η σύνταξη, αν και αποδείχθηκε αυτή επίδομα και θύμωσε πολλούς συνταξιούχους..., του είπα σκεφτική.
- Για την 13η ψυχρολουσία θες να πεις που υποστήκαμε, γιατί έχουμε τραβήξει τα χίλια μύρια μ' αυτούς και τη... δημιουργική τους ασάφεια από το 2015. Καλά, είναι και οι πρώτοι τυχοδιώκτες όμως... Τους... παραδέχομαι, είπε γελώντας ειρωνικά.
- Είναι πολλά αυτά που μπορείς να τους καταλογίσεις, πράγματι, αλλά τυχοδιώκτες..., μουρμούρισα ερωτηματικά με αφηρημένο ύφος.
- Μα αμφιβάλλεις γι' αυτό; Έκανε δυσανασχετώντας. Η συλλογιστική του ίδιου του Τσίπρα παραπέμπει στη διαρκή τυχοδιωκτική αντίληψη που έχει για την οικονομία και την πολιτική
Σεβάστηκε ποτέ τις υποσχέσεις του; Σεβάστηκε τους θεσμούς; Δέχτηκε να διαφοροποιηθεί απ' αυτούς που κατηγορούσε συγκροτώντας διακομματικό Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για τα εθνικά θέματα ή μια διακομματική επιτροπή, με βάση έναν εθνικό σχεδιασμό, για το Ασφαλιστικό και την πρόνοια των συνταξιούχων; Για να μην πω τα υπόλοιπα...
- Αχ, βρε Στέφανε, τους βάζεις δύσκολα τη στιγμή που απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν και τα πιο εύκολα απ' αυτά... Να, όσα σχετίζονται με τον συντονισμό των υπουργείων, για παράδειγμα, και τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, που ήταν απών για να προλάβει αυτά που έγιναν στις Μάνδρες, τον Σαρωνικό και, προπάντων, την τραγωδία στο Μάτι...
- Ααα!.. Άκου να σου πω!.., μου φώναξε. Οι ανίκανοι δεν είναι πάντοτε και ακίνδυνοι!.. Όταν μάλιστα συνδυάζουν την ανικανότητά τους με τις ιδεοληψίες και τον εθνομηδενισμό τους, τότε γίνονται πολύ επικίνδυνοι!.. Και είναι, πράγματι, επικίνδυνοι τζογαδόροι!.. Για δες τον Αλέξη!.. Ρισκάρει με το να τάζει τα πάντα στους πάντες προεκλογικά, με κίνδυνο να μην του βγει τίποτα... Είμαι σίγουρος ότι θα το αγριέψει μέχρι τις εθνικές ακόμα περισσότερο, για να μείνει στην εξουσία, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα προκύψουν στο μέλλον...
- Καλά μέχρι τότε έχει πολλά να σκεφτεί ακόμα. Και το πιο πιθανό είναι, κατά τη γνώμη μου, να ακολουθήσει την παρελκυστική πολιτική της ''δημιουργικής ασάφειας'', όπως το συνηθίζει, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές διαδικασίες του πελατειακού κράτους..., πρόσθεσα.
- Τώρα μου θύμισες το ''σκέφτομαι άρα υπάρχω'' του Ντεκάρτ. Μόνο που αυτοί δε σκέφτονται, ή μάλλον σκέφτονται κουτοπόνηρα, υπολογιστικά και όχι προς το συμφέρον του τόπου... Ακολουθούν τη γραμμή του Μαδούρο σε όλα, είμαι σίγουρος...
- Δηλαδή;
- Δηλαδή τους έχω ικανούς, για να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις, να μας φτάσουν στο σημείο να υποστούμε τη ''δίαιτα Μαδούρο''..., κάθε ψήφος σ' αυτούς κι ένα επίδομα για επιβράβευση... Οι προθέσεις, άλλωστε, του Τσίπρα φαίνονται πίσω από κάθε στρατηγική ή απόφαση. Γι' αυτό δε θα έλεγα ότι έμειναν μόνο στο δόγμα του Βαρουφάκη, αλλά το εξέλιξαν σε δυο αλληλένδετα: εκείνο της ''πελατειακής εγρήγορσης'' και το άλλο της ''παράπλευρης ωφέλειας'' για όσο μείνουν στην εξουσία...
- Ααα, τρομεροί οι χαρακτηρισμοί σου, πράγματι..., είπα ξεκαρδισμένη στα γέλια. Ανίκανοι, ανίκανοι, αλλά καιροσκόποι πρώτης τάξεως...
- Ναι, είναι ανίκανοι οι του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν ξαπόστειλαν στο σπίτι της την ''συντηρητική νομενκλατούρα'' της Ευρώπης, όπως υποσχόταν ο αρχηγός τους. Δεν έσκισαν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο. Δε βρήκαν, όπως υπόσχονταν, τα ''εναλλακτικά κοιτάσματα'' χρηματοδότησης της χώρας. Δεν έκαναν τις παγκόσμιες αγορές να χορέψουν πεντοζάλι στο δικό τους ρυθμό. Δεν..., δεν...., δεν....
- Έχεις απόλυτο δίκιο, συμφώνησα. Αντίθετα απ' τις προσδοκίες του κόσμου, κοίταξαν να διασφαλίσουν τους Καρανίκες του κομματικού τους στρατού. Καταδίκασαν την ελληνική νεολαία σε αναγκαστική υπερορία (εξορία). Θεσμοθέτησαν την ακυβερνησία ψηφίζοντας ''απλή αναλογική''. Υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Υπονόμευσαν τη δημοκρατία δίνοντας πρόσφορο έδαφος στην αναρχία. Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε hot spot της Ευρώπης.‟
”Υπονόμευσαν και υπονομεύουν, με τις παρεμβάσεις και τις επιλογές τους, τον θεσμό της δικαιοσύνης. Εφάρμοσαν και αρμόζουν, βάσει σχεδίου, τη στρατηγική της αποεθνικοποίησης και αποθρησκευτικοποίησης στα σχολεία. Μετέτρεψαν την κρατική τηλεόραση σε κομματικό τους όργανο. Υπέγραψαν την εθνικά ασύμφορη για μας ''συμφωνία των Πεσπών'' κι ετοιμάζονται να δεχτούν τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Και..., και...,και..., ων ουκ έστιν αριθμός...
- Και τώρα μας κρατάνε ομήρους με τη 13η σύνταξη και με τα άλλα που υποσχέθηκαν και θα υποσχεθούν μέχρι τις εθνικές εκλογές, για να δρέψουν τους πελατειακούς τους καρπούς προ της κάλπης... Ποντάρουν, βλέπεις, στο θηριώδες ποσοστό των αναποφάσιστων και, με βάση αυτό, ελπίζουν να διαψεύσουν τις δημοσκοπήσεις...
- Το πιο πιθανό είναι, βέβαια, οι αναποφάσιστοι να τον πάρουν είδηση έστω κι αργά και να γίνουν αποφασισμένοι αντίπαλοί τους..., είπα με μικρό αναστεναγμό.
- Εγώ είμαι σίγουρος γι' αυτό, αν κρίνω απ' τον εαυτό μου..., είπε χαμογελώντας ο Στέφανος. Το κύμα του πελατειακού κορπορατισμού (ευνοιοκρατίας) που πάνε να περάσουν οι κυβερνώντες, για να αποπροσανατολίσουν το λαό απ' τα εθνικά και οικονομικά του προβλήματα, δε θα περάσει. Αν επιμείνει, μάλιστα, πρωθυπουργός στο γνωστό μοτίβο της παροχολογίας μέχρι τις εθνικές εκλογές, τότε θα στείλει την οικονομία μας στον αγύριστο κι εμάς στον Καιάδα...
- Οπότε..., για να του δώσεις το αποφασιστικό μάθημα που χρειάζεται, θα ψηφίσεις αυτόν που υποψιάζομαι; Τον ρώτησα με παιχνιδιάρικο ύφος.
- Εεε, τώρα που το λες, ναι..., έτσι είναι. Θα βρεθούμε να πολεμάμε απ' το ίδιο μετερίζι, κάτω από τη σημαία του πιο δυνατού για να τους κερδίσει...
- Μακάρι ν' ακολουθήσουν την επιλογή σου κι οι άλλοι οι αναποφάσιστοι...
- Έννοια σου, μου είπε κλείνοντάς μου το μάτι με νόημα. Όταν έρθει σε λίγες μέρες αυτή η στιγμή θα του απαντήσουν οι περισσότεροι πίσω απ' το παραβάν με τα λόγια του Ιωάννη του Χρυσοστόμου:
- Ως εδώ ήταν Αλέξη!!!.. ''Εζυγίσθης, εμετρήθης και ευρέθης ελλιπής!..''
antinews.gr
Με κοίταξε με θυμηδία υποθέτοντας πως ήταν απ' τους τελευταίους που πήραν 45.000 εφάπαξ, αφού μετά απ' αυτόνεπικράτησε το ''γαία πυρί μειχθήτω'' στο θέμα αυτό, όπως και σ' όλα τα υπόλοιπα μέτρα που πήραν κατά των εργαζομένων και των συνταξιούχων οι μνημονιακές κυβερνήσεις συμπεριλαμβανομένης και της τωρινής.
- Είναι τόσο άσχημα τα πράγματα με τις συντάξεις; Τον ρώτησα αποσβολωμένη.
- Αν είναι λέει..., έκανε ξεφυσώντας με μικρό αναστεναγμό... Μας ξετίναξαν, μας ρήμαξαν, μας ισοπέδωσαν όλοι τους...
- Έτσι όπως το λες είναι σαν να το έκαναν από άχτι, από μίσος και κακία σε βάρος σας..., παρατήρησα ήσυχα.
- Δε λέω αυτό, αλλά κάτι ακόμα χειρότερο, μου είπε εκνευρισμένος. Το έκαναν από ανικανότητα συνδυασμένη με κουτοπονηριά...
- Τι εννοείς; Τον ρώτησα απορημένη.
- Εννοώ ότι ο τρόπος με τον οποίον καθορίζεται το ύψος των συντάξεων ικανοποιεί δυο συνθήκες: Η πρώτη ικανοποιεί την αποκοπή του ύψους των συντάξεων από το ύψος των συνολικών εισφορών, με αποτέλεσμα να μη γνωρίζει κανείς συνταξιούχος πόσα έχει συνεισφέρει στο σύστημα που χρηματοδοτούσε όσο ήταν εργαζόμενος και πόσα δικαιούται να πάρει τώρα. Κι αυτό σημαίνει, όπως καταλαβαίνεις, ότι κανείς δε θα ξέρει πόση σύνταξη θα παίρνει στο μέλλον...
- Και η δεύτερη; Ρώτησα προβληματισμένη.
- Η δεύτερη συνθήκη έχει να κάνει με το είδος του συστήματος που εφαρμόζεται για τις συντάξεις. Εφόσον είναι αναδιανεμητικό, η διαμόρφωσή τους θα είναι προϊόν πολιτικής απόφασης. Όπερ σημαίνει ότι ο εκάστοτε πρωθυπουργός και η εκάστοτε κυβέρνηση έχουν την εξουσία να αυξάνουν και να μειώνουν τις συντάξεις κατά το δοκούν, με κύρια ανησυχία τους το πολιτικό κόστος ή το πολιτικό όφελος...
- Έτσι όπως σ' ακούω, Στέφανε, δείχνεις να μην έχεις ξεπεράσει ακόμα το θυμό σου, αν και πέρασαν τόσα χρόνια από τότε που έφυγες..., του είπα κάποια στιγμή μαλακά βλέποντάς τον αναψοκοκκινισμένο.
- Δεν ξεχνιούνται αυτά που ζήσαμε κι αυτά που ζούμε..., είπε με πικρία. Όταν φτάνουμε στο σημείο να εξαρτάται το επίπεδό μας όχι απ' την παραγωγικότητά μας, την αποταμίευση ή την επένδυση, αλλά απ' τα κέφια ή τις μικροπολιτικές σκοπιμότητες των κυβερνώντων, τότε άστα να πάνε...
- Η σπόντα σου πάει και στους τωρινούς, για να καταλάβω; ρώτησα χαμογελώντας.
- Σ' αυτούς κι αν πάει... Καυχιούνται ότι είναι Αριστεροί και θέλουν να μας έχουν σε καθεστώς ομηρίας...
- Γιατί το λες αυτό; Ρώτησα όλο περιέργεια.
- Μα όταν μιλάει ο Τσίπρας για δώρο Χριστουγέννων στους συνταξιούχους, αν φυσικά παραμείνει στη θέση του, τι υπονοεί; Υπονοεί να τον βοηθήσουμε να βγει και στις επόμενες εκλογές, για να μας κάνει το χατήρι!.. Εξαγορά ψήφου, ωμός εκβιασμός, ψηφοθηρία... Διαλέγεις και παίρνεις...
- Θα είναι πολύ δύσκολο για να γίνει..., μουρμούρισα ξέροντας την αντίδρασή του.
- Α, ναι; Δυσκολεύεται ο βασιλιάς Alexis; Έκανε καυστικά ειρωνευόμενος ξενικά τον πρωθυπουργό και συνέχισε. Αν δυσκολεύεται, τότε να μην υπόσχεται, γιατί οι υποσχέσεις πρέπει να κρατούνται κι αυτός δεν ξέρει να τις κρατάει!.. Για την ακρίβεια, δεν τις κράτησε ποτέ!.. Πούλησε φύκια για μεταξωτές κορδέλες στον κόσμο και πάει να κάνει πάλι τα ίδια με τα ''δωράκια'' της τελευταίας στιγμής... Έ, όχι!.. Ως εδώ!!!.. Πάψαμε να τρώμε το συριζόχορτο, ευτυχώς, απ' τη στιγμή που πήραμε είδηση ότι ο ''βασιλιάς'' που βγάλαμε με το άστρο του νέου αποδείχτηκε ''νεό-γερος''...
- Προς τι αυτός ο χαρακτηρισμός; Τον ρώτησα παραξενεμένη.
- Μα δε βλέπεις ότι εφαρμόζει τις ίδιες, παλιές αλχημείες αυτών που κατηγορούσε και μάλιστα με μεγαλύτερη ζέση κι επιτυχία; Τα ''μπράβο'' των ξένων το επιβεβαιώνουν...
- Απ' ό,τι θυμάμαι εσύ ψήφιζες πάντα ΠΑΣΟΚ..., του είπα πειραχτικά.
- Σωστά θυμάσαι, αλλά τα δυο τελευταία χρόνια ψήφισα αυτούς τους αχαΐρευτους, για να δω καλύτερες μέρες..., υποτίθεται...
- Και τώρα δε βρίσκεις κάτι καλό να πεις γι' αυτόν που έβγαλες πρωθυπουργό με την ψήφο σου; Τον κούρδισα. Πού ξέρεις αυτή τη φορά μπορεί να πει την αλήθεια και να δώσει στους συνταξιούχους αυτά που υποσχέθηκε...
- Τι λες τώρα... Ξέχασέ το... Το απέδειξαν οι κυβερνώντες περίτρανα τα τελευταία χρόνια, μέχρι να τελειώσει η σύμβαση με τα μνημόνια. Αυξομείωναν τις συντάξεις ανάλογα με το τι τους συνέφερε, για να κρατηθούν στην εξουσία.... Μείωναν τις συντάξεις μέχρι πρότινος, για να πιάσουν τους δημοσιονομικούς στόχους και να πάρουν τα δανεικά. Ε, και τώρα που έληξε η σύμβαση των μνημονίων τον περασμένο Αύγουστο, θα βρουν τρόπο για να τις αυξήσουν λόγω των επερχόμενων Ευρωεκλογών...
- Εγώ πιστεύω πως θα περάσει τελικά στο λαό το κόλπο με τη 13η σύνταξη, αν και αποδείχθηκε αυτή επίδομα και θύμωσε πολλούς συνταξιούχους..., του είπα σκεφτική.
- Για την 13η ψυχρολουσία θες να πεις που υποστήκαμε, γιατί έχουμε τραβήξει τα χίλια μύρια μ' αυτούς και τη... δημιουργική τους ασάφεια από το 2015. Καλά, είναι και οι πρώτοι τυχοδιώκτες όμως... Τους... παραδέχομαι, είπε γελώντας ειρωνικά.
- Είναι πολλά αυτά που μπορείς να τους καταλογίσεις, πράγματι, αλλά τυχοδιώκτες..., μουρμούρισα ερωτηματικά με αφηρημένο ύφος.
- Μα αμφιβάλλεις γι' αυτό; Έκανε δυσανασχετώντας. Η συλλογιστική του ίδιου του Τσίπρα παραπέμπει στη διαρκή τυχοδιωκτική αντίληψη που έχει για την οικονομία και την πολιτική
Σεβάστηκε ποτέ τις υποσχέσεις του; Σεβάστηκε τους θεσμούς; Δέχτηκε να διαφοροποιηθεί απ' αυτούς που κατηγορούσε συγκροτώντας διακομματικό Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής για τα εθνικά θέματα ή μια διακομματική επιτροπή, με βάση έναν εθνικό σχεδιασμό, για το Ασφαλιστικό και την πρόνοια των συνταξιούχων; Για να μην πω τα υπόλοιπα...
- Αχ, βρε Στέφανε, τους βάζεις δύσκολα τη στιγμή που απέδειξαν ότι είναι ανίκανοι να κάνουν και τα πιο εύκολα απ' αυτά... Να, όσα σχετίζονται με τον συντονισμό των υπουργείων, για παράδειγμα, και τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, που ήταν απών για να προλάβει αυτά που έγιναν στις Μάνδρες, τον Σαρωνικό και, προπάντων, την τραγωδία στο Μάτι...
- Ααα!.. Άκου να σου πω!.., μου φώναξε. Οι ανίκανοι δεν είναι πάντοτε και ακίνδυνοι!.. Όταν μάλιστα συνδυάζουν την ανικανότητά τους με τις ιδεοληψίες και τον εθνομηδενισμό τους, τότε γίνονται πολύ επικίνδυνοι!.. Και είναι, πράγματι, επικίνδυνοι τζογαδόροι!.. Για δες τον Αλέξη!.. Ρισκάρει με το να τάζει τα πάντα στους πάντες προεκλογικά, με κίνδυνο να μην του βγει τίποτα... Είμαι σίγουρος ότι θα το αγριέψει μέχρι τις εθνικές ακόμα περισσότερο, για να μείνει στην εξουσία, αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις που θα προκύψουν στο μέλλον...
- Καλά μέχρι τότε έχει πολλά να σκεφτεί ακόμα. Και το πιο πιθανό είναι, κατά τη γνώμη μου, να ακολουθήσει την παρελκυστική πολιτική της ''δημιουργικής ασάφειας'', όπως το συνηθίζει, επαναλαμβάνοντας τις γνωστές διαδικασίες του πελατειακού κράτους..., πρόσθεσα.
- Τώρα μου θύμισες το ''σκέφτομαι άρα υπάρχω'' του Ντεκάρτ. Μόνο που αυτοί δε σκέφτονται, ή μάλλον σκέφτονται κουτοπόνηρα, υπολογιστικά και όχι προς το συμφέρον του τόπου... Ακολουθούν τη γραμμή του Μαδούρο σε όλα, είμαι σίγουρος...
- Δηλαδή;
- Δηλαδή τους έχω ικανούς, για να ελέγξουν τις πολιτικές εξελίξεις, να μας φτάσουν στο σημείο να υποστούμε τη ''δίαιτα Μαδούρο''..., κάθε ψήφος σ' αυτούς κι ένα επίδομα για επιβράβευση... Οι προθέσεις, άλλωστε, του Τσίπρα φαίνονται πίσω από κάθε στρατηγική ή απόφαση. Γι' αυτό δε θα έλεγα ότι έμειναν μόνο στο δόγμα του Βαρουφάκη, αλλά το εξέλιξαν σε δυο αλληλένδετα: εκείνο της ''πελατειακής εγρήγορσης'' και το άλλο της ''παράπλευρης ωφέλειας'' για όσο μείνουν στην εξουσία...
- Ααα, τρομεροί οι χαρακτηρισμοί σου, πράγματι..., είπα ξεκαρδισμένη στα γέλια. Ανίκανοι, ανίκανοι, αλλά καιροσκόποι πρώτης τάξεως...
- Ναι, είναι ανίκανοι οι του ΣΥΡΙΖΑ, γιατί δεν ξαπόστειλαν στο σπίτι της την ''συντηρητική νομενκλατούρα'' της Ευρώπης, όπως υποσχόταν ο αρχηγός τους. Δεν έσκισαν τα μνημόνια με έναν νόμο και ένα άρθρο. Δε βρήκαν, όπως υπόσχονταν, τα ''εναλλακτικά κοιτάσματα'' χρηματοδότησης της χώρας. Δεν έκαναν τις παγκόσμιες αγορές να χορέψουν πεντοζάλι στο δικό τους ρυθμό. Δεν..., δεν...., δεν....
- Έχεις απόλυτο δίκιο, συμφώνησα. Αντίθετα απ' τις προσδοκίες του κόσμου, κοίταξαν να διασφαλίσουν τους Καρανίκες του κομματικού τους στρατού. Καταδίκασαν την ελληνική νεολαία σε αναγκαστική υπερορία (εξορία). Θεσμοθέτησαν την ακυβερνησία ψηφίζοντας ''απλή αναλογική''. Υποθήκευσαν τη δημόσια περιουσία για 99 χρόνια. Υπονόμευσαν τη δημοκρατία δίνοντας πρόσφορο έδαφος στην αναρχία. Μετέτρεψαν την Ελλάδα σε hot spot της Ευρώπης.‟
”Υπονόμευσαν και υπονομεύουν, με τις παρεμβάσεις και τις επιλογές τους, τον θεσμό της δικαιοσύνης. Εφάρμοσαν και αρμόζουν, βάσει σχεδίου, τη στρατηγική της αποεθνικοποίησης και αποθρησκευτικοποίησης στα σχολεία. Μετέτρεψαν την κρατική τηλεόραση σε κομματικό τους όργανο. Υπέγραψαν την εθνικά ασύμφορη για μας ''συμφωνία των Πεσπών'' κι ετοιμάζονται να δεχτούν τη διχοτόμηση του Αιγαίου. Και..., και...,και..., ων ουκ έστιν αριθμός...
- Και τώρα μας κρατάνε ομήρους με τη 13η σύνταξη και με τα άλλα που υποσχέθηκαν και θα υποσχεθούν μέχρι τις εθνικές εκλογές, για να δρέψουν τους πελατειακούς τους καρπούς προ της κάλπης... Ποντάρουν, βλέπεις, στο θηριώδες ποσοστό των αναποφάσιστων και, με βάση αυτό, ελπίζουν να διαψεύσουν τις δημοσκοπήσεις...
- Το πιο πιθανό είναι, βέβαια, οι αναποφάσιστοι να τον πάρουν είδηση έστω κι αργά και να γίνουν αποφασισμένοι αντίπαλοί τους..., είπα με μικρό αναστεναγμό.
- Εγώ είμαι σίγουρος γι' αυτό, αν κρίνω απ' τον εαυτό μου..., είπε χαμογελώντας ο Στέφανος. Το κύμα του πελατειακού κορπορατισμού (ευνοιοκρατίας) που πάνε να περάσουν οι κυβερνώντες, για να αποπροσανατολίσουν το λαό απ' τα εθνικά και οικονομικά του προβλήματα, δε θα περάσει. Αν επιμείνει, μάλιστα, πρωθυπουργός στο γνωστό μοτίβο της παροχολογίας μέχρι τις εθνικές εκλογές, τότε θα στείλει την οικονομία μας στον αγύριστο κι εμάς στον Καιάδα...
- Οπότε..., για να του δώσεις το αποφασιστικό μάθημα που χρειάζεται, θα ψηφίσεις αυτόν που υποψιάζομαι; Τον ρώτησα με παιχνιδιάρικο ύφος.
- Εεε, τώρα που το λες, ναι..., έτσι είναι. Θα βρεθούμε να πολεμάμε απ' το ίδιο μετερίζι, κάτω από τη σημαία του πιο δυνατού για να τους κερδίσει...
- Μακάρι ν' ακολουθήσουν την επιλογή σου κι οι άλλοι οι αναποφάσιστοι...
- Έννοια σου, μου είπε κλείνοντάς μου το μάτι με νόημα. Όταν έρθει σε λίγες μέρες αυτή η στιγμή θα του απαντήσουν οι περισσότεροι πίσω απ' το παραβάν με τα λόγια του Ιωάννη του Χρυσοστόμου:
- Ως εδώ ήταν Αλέξη!!!.. ''Εζυγίσθης, εμετρήθης και ευρέθης ελλιπής!..''
antinews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου