Γράφει ο Αντρέας Μαρτσιλιάνο
Γίνεται πολύς λόγος για τον κίνδυνο να ξεσπάσει ένας, νέος, Παγκόσμιος Πολέμος. Ο Τρίτος. Αλλά αυτή η συζήτηση, ειλικρινά, είναι μία τεράστια ανοησία. Επειδή αυτή η παγκόσμια σύγκρουση υπάρχει ήδη. Συμβαίνει ήδη, μπροστά στα μάτια μας, απλά δεν μπορούμε να την δούμε. Δεν θέλουμε να την δούμε ή, καλύτερα, δεν είμαστε ικανοί να τη δούμε.
Οι παγκόσμιες συγκρούσεις δεν είναι πλέον απλά η σύγκρουση μεταξύ δύο μεγάλων, επακριβώς καθορισμένων συνασπισμών. Αντίθετα, μια τέτοια θεώρηση πολύ παλιά, στην ουσία, είναι μια θεώρηση 100 και πλέον χρονών Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου και μετά. Διότι ακόμη και στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο τα πράγματα ήταν πολύ διαφορετικά.
Πράγματι, προσπαθήστε να σκεφτείτε τον πόλεμο μεταξύ της ΕΣΣΔ και της Φινλανδίας. Ή την ίδια την εκστρατεία της Ιταλίας του Μουσουλίνι στην Ελλάδα.
Ή ακόμα, απλά, στην επίθεση κατά της Πολωνίας, κατά την οποία η Γερμανία του Χίτλερ και η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν εισέβαλαν ταυτόχρονα.
Φυσικά, όλα αυτά, στην ιστορική μνήμη μας, ανιχνεύονται σαν μια ουσιαστική ενιαία σύγκρουση. Ξεχνώντας, ωστόσο, όλα αυτά τα υπόλοιπα πολεμικά γεγονότα… που την συνοδεύουν.
Σήμερα, ο Παγκόσμιος Πόλεμος που μαίνεται, ωστόσο, έχει λάβει ξεκάθαρα ασύμμετρα χαρακτηριστικά.
Για αυτόν τον λόγο είναι δύσκολο να τον προσδιορίσουμε ως τέτοιο. Ως τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Ας συνειδοτοποιήσουμε πλήρως το τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα σε όλο τον πλανήτη.
Ας προσπαθήσουμε να δούμε μια σχολική υδρόγειο σφαίρα. Και να εντοπίσουμε σε αυτή τις περιοχές των πολεμικών συγκρούσεων.
Δύο συγκρούσεις τραβούν αμέσως την προσοχή. Ο Ρωσο–ουκρανικός πόλεμος και η Ισραηλινή επίθεση στη Γάζα και, γενικότερα, η σύγκρουση στη Μέση Ανατολή. Δεν είναι οι μόνες, αλλά ας ξεκινήσουμε με αυτές, γιατί, κατά κάποιο τρόπο, μας οδηγούν κατευθείαν στην καρδιά του προβλήματος.
Ουκρανία. Αν δεν είστε εντελώς τυφλοί – όπως η πλειοψηφία του συστημικού μεγαλοπιασμένου Ιταλικού Τύπου και των ΜΜ ενημέρωσης – θα έχετε καταλάβει μέχρι τώρα ότι αυτό είναι μόνο το θέατρο που επιλέχθηκε για μια πολύ μεγαλύτερη σύγκρουση. Στην οποία οι οι φουκαράδες οι Ουκρανοί χρησιμοποιούνται μόνο σαν τροφή για τα κανόνια, αλλά δεν είναι οι μόνοι. Και, πάνω απ’ όλα, δεν αποφασίζουν αυτοί για την τύχη τους. Οι αποφάσεις και για αυτούς παίρνονται αλλού.
Η πραγματική σύγκρουση είναι μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ. Μέχρι πριν από λίγους μήνες ήταν όλο το ΝΑΤΟ, αλλά τώρα είναι όλα τα κράτη του ΝΑΤΟ, χωρίς τις ΗΠΑ, δεδομένης της αλλαγής της εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ που επέβαλε η κυβέρνηση Τραμπ. Η οποία ουσιαστικά επέλεξε να μην συμμετάσχει στον πόλεμο που ήθελε η προηγούμενη κυβέρνηση Μπάιντεν. Και αυτοί που την έλεγχαν.
Δεν ισχύει, ωστόσο, το ίδιο και με τις οικονομικές «ισχυρές δυνάμεις» που ήθελαν πόλυ αυτή τη σύγκρουση. Και την οποία συνεχίζουν να χρηματοδοτούν, εκμεταλλευόμενες την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ευρωπαϊκό ΝΑΤΟ. Με την ρητή υποστήριξη της Μεγάλης Βρετανίας.
Ο Τραμπ προσπαθεί να βάλει τέλος σε μια σύγκρουση που η Μόσχα έχει ήδη, στην πραγματικότητα, κερδίσει. Και προσπαθεί να αποτρέψει την έκταση της ήττας.
«Σώστε ό,τι μπορεί να σωθεί…» λέει ο Τραμπ, αλλά δεν υπάρχει καμία εγγύηση ότι θα τα καταφέρει. Και τώρα, η υπομονή του Πούτιν πλέον φαίνεται να εξαντλείται.
Αλλά η Ουκρανία είναι μόνο ένα από τα θέατρα της σύγκρουσης. Είναι το πιο προφανές, αλλά όχι το μοναδικό. Μια υφέρπουσα σύγκρουση, προς το παρόν, σέρνεται και στην Υπερδνειστερία-Μολδαβία, στο Κόσοβο-Σερβία, στη Βουλγαρία …
Έπειτα, υπάρχει η σύγκρουση στην Μέση Ανατολή. Η Γάζα και η επέκταση του Ισραήλ. Η Συρία ήδη βρίσκεται στο χάος ενός εμφυλίου πολέμου μεταξύ εθνοτικών & θρησκευτικών ομάδων, με την υποστήριξη των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Μεγάλης Βρετανίας, της Τουρκίας … Το Ιράκ, συνταράσσεται από τις συγκρούσεις διαφόρων φατριών, εθνοτικο-θρησκευτικών ομάδων που υποστηρίζονται από την Τεχεράνη, το Κατάρ, τους Σαουδάραβες … κάτω από την σκιά του Μεγάλου Αδελφού των ΗΠΑ.
Και στην Λιβύη. Η σύγκρουση αργοσέρνεται αλλά εμβαθύνεται μεταξύ της Κυρηναϊκής χερσονήσου και της Τρίπολης … από την εισβολή της Γαλλίας και την συνεχώς αυξανόμενη σκιά της Ρωσίας.
Και όλη η υποσαχάρια Αφρική επηρεάζεται & εμπλέκεται κι αυτή. Και είναι αναστατωμένη. Με μια αυξανόμενη Ρωσική παρουσία & επιρροή, η οποία επιδιώκει να αντικαθιστήσει, με τη δύναμη των όπλων, τη γαλλική επιρροή.
Και το Σουδάν, έχει κατακερματιστεί από εσωτερικούς εμφύλιους πολέμους, το Κέρας της Αφρικής έχει κατολισθήσει στο χάος και την επίσης στρατιωτική παρουσία της Κίνας.
Η Κίνα. Η οποία ρίχνει τη σκιά της στην Ταϊβάν, την οποία θεωρεί αναπόσπαστη επαρχία της. Και πάνω από ολόκληρη την περιοχή του Ειρηνικού ωκεανού. Και βρίσκεται σε κάθετη αντίθεση με την δεσπόζουσα παρουσία των ΗΠΑ, που θα ήθελαν να την περιορίσουν σε μια απλώς ηπειρωτική δύναμη της ξηράς. Ενώ πνέουν όλο και πιο ισχυροί άνεμοι πολέμου στις θάλασσες & τους ωκεανούς, εκεί τριγύρω.
Και ο πόλεμος μεταξύ Ινδίας και Πακιστάν. Ο οποίος έχει απλά ανασταλεί, αλλά μόνο ανασταλεί, μια και η φωτιά της σύγκρουσης σιγοκαίει από κάτω, λόγω της αποφασιστικής διπλωματικής & στρατιωτικής παρέμβασης της Ουάσιγκτον.
Πρόκειται όμως για μια ένοπλη ένταση, η οποία διαρρηγνύει το μέτωπο των BRICS και η οποία προμηνύει σημαντικές απειλές που είναι πολύ κοντά.
Και δεν πρέπει να ξεχνάμε το τι συμβαίνει την Αμερικανική ήπειρο. Όπου η πολιτική της Ουάσιγκτον απαιτεί απόλυτη ομοιομορφία στην νότια αυλή της. Της οποίας ο Μιλέι, ο πρωθυπουργός της Αργεντινής, είναι ο σημαιοφόρος. Αλλά στην οποία αντιτίθεται ο Λούλα, ο πρόεδρος της Βραζιλίας. Για να μην αναφέρουμε την λεγόμενη Ένωση των Άνδεων, η οποία διαπνέεται από Μπολιβαριανές διαθέσεις & ιδέες και επαναστατεί όλο και περισσότερο στις επιθυμίες του Αμερικανού Μεγάλου Αδελφού.
Και θα μπορούσα να συνεχίσω … αλλά περιττεύει
Τώρα, όμως, πάρτε μια σχολική Υδρόγειο σφαίρα στα χέρια σας. Και προσπαθήστε να επισημάνετε όλες αυτές τις συγκρούσεις που προανέφερα, και που έχουν ήδη ξεσπάσει ή είναι υπολανθάνουσες.
Και κοιτάξτε την προσεκτικά.
Παντού στον κόσμο μαίνεται πόλεμος & υπολανθάνουσα σύγκρουση.
Ένας παγκόσμιος πόλεμος, επομένως, μαίνεται αν και όχι μόνο ανάμεσα σε δύο αντίπαλα στρατόπεδα.
Γεγονός που, παρεμπιπτόντως, καθιστά αυτόν τον πόλεμο ολοένα και πιο μεταδοτικό. Και πιο επικίνδυνο.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου