Το Ιράν σε επικίνδυνα μονοπάτια....
Οι Ιρανοί σε μια κίνηση τρομακτικής απελπισίας... ξαφνικά αρχίζουν να τα βλέπουν όλα... «άσπρα».
Άσπρα καθώς ετοιμάζονται να ρίξουν... περιστέρια της ειρήνης προς τις ΗΠΑ, βλέποντας πλέον ως «αδέλφια» τους Αμερικανούς.
Όχι, δεν τρελάθηκαν προφανώς εν μια νυκτί, αλλά βλέποντας την οικονομική κατάρρευση της χώρας, αναγκάζονται να στραφούν προς τις ΗΠΑ για βοήθεια, γυρνώντας όμως αναγκαστικά πλάτη προς τους ακόμα πιο ισχυρούς: τη Ρωσία και την Κίνα.
"Είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Δεν την εγκρίναμε ποτέ".
Αυτό δήλωσε στον ΟΗΕ μια προσωπικότητα από την οποία, λόγω της θέσης του, δεν θα περίμενε κανείς τέτοιες δηλώσεις: τα λόγια προέρχονται από τον νέο Ιρανό Πρόεδρο Masoud Pezeshkian.
Μόλις πριν από ενάμιση μήνα, ήταν επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας και έφτασε στη Νέα Υόρκη ως ο ειρηνοποιός... των Δυτικών.
Ζητεί «να απολαμβάνουμε τη ζωή αντί να παλεύουμε» και «να δημιουργούμε μια Γη όπου όλοι θα μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι».
Εκτιμά ότι οι Ιρανοί και οι Αμερικανοί «μπορούν να είναι αδέρφια».
Δήλωσε μάλιστα ότι είναι έτοιμος να «καταθέσει τα όπλα του ενώπιον του Ισραήλ» (αν και μόνο εάν το Ισραήλ κάνει το ίδιο).
Εκδηλώσεις... αγάπης
«Θα θέλαμε να αρχίσουμε με τους Ευρωπαίους και του Αμερικανούς διάλογο και διαπραγματεύσεις.
Ποτέ δεν υποστηρίξαμε τη ρωσική επιθετικότητα κατά της ουκρανικής επικράτειας» δήλωσε ο Pezeshkian στους δημοσιογράφους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
«Είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε στο τραπέζι με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς για διάλογο και διαπραγματεύσεις.
Ποτέ δεν εγκρίναμε την επίθεση κατά του ουκρανικού εδάφους», δήλωσε κατά τη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης με δημοσιογράφους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Ο Ιρανός πρόεδρος αρνήθηκε για άλλη μια φορά ότι η χώρα του προμήθευσε πυραύλους.
«Απόψυξη» στο δυτικό μέτωπο
Και όλα θα ήταν καλά - στον κόσμο λείπει ένας νέος... Mahatma Gandhi, αν ο Pezeshkian δεν προσπαθούσε να αποστασιοποιηθεί από τη Ρωσία και δεν επιζητούσε την εύνοια της Ουάσιγκτον.
Ο προηγούμενος πρόεδρος, Ibrahim Raisi, δεν σκέφτηκε να συμφωνήσει σε κάτι με τη Δύση, ενίσχυσε την αμυντική συνεργασία με τη Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα τον Μάιο. Αντικαταστάθηκε από τον πρώην καρδιολόγο Pezeshkian, ο οποίος θεωρείται φιλελεύθερος του οποίου η αποστολή είναι να ανανεώσει τις επαφές με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο Ιράν, δεν μπορείς απλώς να πάρεις την εξουσία και να γίνεις πρόεδρος, απαιτείται πρώτα η ευλογία του Ανώτατου Ηγέτη Ali Khamenei, επομένως και ο ίδιος επιζητεί το ίδιο πράγμα: μια «απόψυξη» στο δυτικό μέτωπο.
Έχει λόγους να το επιζητεί γιατί οι κυρώσεις που έζησε το Ιράν για δεκαετίες έχουν ακρωτηριάσει την οικονομία του.
Υπάρχει δυσαρέσκεια για το βιοτικό επίπεδο στην κοινωνία και χρειάζονται τεχνολογία και επενδύσεις για τη βελτίωσή του.
Το γεγονός ότι ο αντιδυτικός συντηρητικός Raisi σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα έχει τον δικό του ζοφερό συμβολισμό.
Η κατάρρευση του στόλου των αεροσκαφών και η έντονη έλλειψη ανταλλακτικών είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Τεχεράνη θέλει να χαλαρώσει τον ζυγό των κυρώσεων.
Το ίδιο το γεγονός θα απαιτήσει την αποκατάσταση της «πυρηνικής συμφωνίας», αλλά πρώτα, τη διπλωματική προσέγγιση, η οποία, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα της εποχής μας, συνεπάγεται απόσταση από τη Ρωσία.
Έτσι, από το Ιράν υπό τον νέο πρόεδρο μπορούμε να περιμένουμε κάτι που στην Ουκρανία λέγεται zrada και στη Ρωσία προδοσία αναφέρει το αμερικανικό The Atlantic.
Η ζωή τιμώρησε τους «προδότες»
Αλλά οι πολύχρωμες ομιλίες του Pezeshkian, αντίθετα, δεν πρέπει να καθησυχάζουν ιδίως για την περιβόητη «πυρηνική συμφωνία».
Μετά την άρση μερικών κυρώσεων από το Ιράν, ορισμένες εταιρείες εγκατέλειψαν προηγούμενα συμβόλαια με ρωσικές εταιρείες επειδή έμειναν έκπληκτοι από τις προοπτικές που άνοιγαν στη Δύση.
Μόλις ένα χρόνο αργότερα, ο Donald Trump έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θάβοντας τη συμφωνία και ανανεώνοντας τις κυρώσεις, δηλαδή η ίδια η ζωή τιμώρησε τους «προδότες».
Ακόμα κι αν ο Pezeshkian δεν το θυμάται αυτό, ο Rakhbar σίγουρα το θυμάται.
Ο Trump παραμένει το πρόσωπο - κλειδί από το οποίο εξαρτάται ουσιαστικά το ιρανικό ζήτημα. Εάν κερδίσει ξανά τις εκλογές, οι ελπίδες της Τεχεράνης για ύφεση θα ακυρωθούν....
Άσπρα καθώς ετοιμάζονται να ρίξουν... περιστέρια της ειρήνης προς τις ΗΠΑ, βλέποντας πλέον ως «αδέλφια» τους Αμερικανούς.
Όχι, δεν τρελάθηκαν προφανώς εν μια νυκτί, αλλά βλέποντας την οικονομική κατάρρευση της χώρας, αναγκάζονται να στραφούν προς τις ΗΠΑ για βοήθεια, γυρνώντας όμως αναγκαστικά πλάτη προς τους ακόμα πιο ισχυρούς: τη Ρωσία και την Κίνα.
"Είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων σχετικά με τη σύγκρουση στην Ουκρανία.
Δεν την εγκρίναμε ποτέ".
Αυτό δήλωσε στον ΟΗΕ μια προσωπικότητα από την οποία, λόγω της θέσης του, δεν θα περίμενε κανείς τέτοιες δηλώσεις: τα λόγια προέρχονται από τον νέο Ιρανό Πρόεδρο Masoud Pezeshkian.
Μόλις πριν από ενάμιση μήνα, ήταν επικεφαλής της εκτελεστικής εξουσίας της χώρας και έφτασε στη Νέα Υόρκη ως ο ειρηνοποιός... των Δυτικών.
Ζητεί «να απολαμβάνουμε τη ζωή αντί να παλεύουμε» και «να δημιουργούμε μια Γη όπου όλοι θα μπορούν να ζουν ευτυχισμένοι».
Εκτιμά ότι οι Ιρανοί και οι Αμερικανοί «μπορούν να είναι αδέρφια».
Δήλωσε μάλιστα ότι είναι έτοιμος να «καταθέσει τα όπλα του ενώπιον του Ισραήλ» (αν και μόνο εάν το Ισραήλ κάνει το ίδιο).
Εκδηλώσεις... αγάπης
«Θα θέλαμε να αρχίσουμε με τους Ευρωπαίους και του Αμερικανούς διάλογο και διαπραγματεύσεις.
Ποτέ δεν υποστηρίξαμε τη ρωσική επιθετικότητα κατά της ουκρανικής επικράτειας» δήλωσε ο Pezeshkian στους δημοσιογράφους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ στη Νέα Υόρκη.
«Είμαστε έτοιμοι να καθίσουμε στο τραπέζι με τους Ευρωπαίους και τους Αμερικανούς για διάλογο και διαπραγματεύσεις.
Ποτέ δεν εγκρίναμε την επίθεση κατά του ουκρανικού εδάφους», δήλωσε κατά τη διάρκεια συζήτησης στρογγυλής τραπέζης με δημοσιογράφους στο περιθώριο της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.
Ο Ιρανός πρόεδρος αρνήθηκε για άλλη μια φορά ότι η χώρα του προμήθευσε πυραύλους.
«Απόψυξη» στο δυτικό μέτωπο
Και όλα θα ήταν καλά - στον κόσμο λείπει ένας νέος... Mahatma Gandhi, αν ο Pezeshkian δεν προσπαθούσε να αποστασιοποιηθεί από τη Ρωσία και δεν επιζητούσε την εύνοια της Ουάσιγκτον.
Ο προηγούμενος πρόεδρος, Ibrahim Raisi, δεν σκέφτηκε να συμφωνήσει σε κάτι με τη Δύση, ενίσχυσε την αμυντική συνεργασία με τη Ρωσική Ομοσπονδία, αλλά σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα τον Μάιο. Αντικαταστάθηκε από τον πρώην καρδιολόγο Pezeshkian, ο οποίος θεωρείται φιλελεύθερος του οποίου η αποστολή είναι να ανανεώσει τις επαφές με τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Στο Ιράν, δεν μπορείς απλώς να πάρεις την εξουσία και να γίνεις πρόεδρος, απαιτείται πρώτα η ευλογία του Ανώτατου Ηγέτη Ali Khamenei, επομένως και ο ίδιος επιζητεί το ίδιο πράγμα: μια «απόψυξη» στο δυτικό μέτωπο.
Έχει λόγους να το επιζητεί γιατί οι κυρώσεις που έζησε το Ιράν για δεκαετίες έχουν ακρωτηριάσει την οικονομία του.
Υπάρχει δυσαρέσκεια για το βιοτικό επίπεδο στην κοινωνία και χρειάζονται τεχνολογία και επενδύσεις για τη βελτίωσή του.
Το γεγονός ότι ο αντιδυτικός συντηρητικός Raisi σκοτώθηκε σε αεροπορικό δυστύχημα έχει τον δικό του ζοφερό συμβολισμό.
Η κατάρρευση του στόλου των αεροσκαφών και η έντονη έλλειψη ανταλλακτικών είναι ένας από τους λόγους για τους οποίους η Τεχεράνη θέλει να χαλαρώσει τον ζυγό των κυρώσεων.
Το ίδιο το γεγονός θα απαιτήσει την αποκατάσταση της «πυρηνικής συμφωνίας», αλλά πρώτα, τη διπλωματική προσέγγιση, η οποία, σύμφωνα με τα δυτικά πρότυπα της εποχής μας, συνεπάγεται απόσταση από τη Ρωσία.
Έτσι, από το Ιράν υπό τον νέο πρόεδρο μπορούμε να περιμένουμε κάτι που στην Ουκρανία λέγεται zrada και στη Ρωσία προδοσία αναφέρει το αμερικανικό The Atlantic.
Η ζωή τιμώρησε τους «προδότες»
Αλλά οι πολύχρωμες ομιλίες του Pezeshkian, αντίθετα, δεν πρέπει να καθησυχάζουν ιδίως για την περιβόητη «πυρηνική συμφωνία».
Μετά την άρση μερικών κυρώσεων από το Ιράν, ορισμένες εταιρείες εγκατέλειψαν προηγούμενα συμβόλαια με ρωσικές εταιρείες επειδή έμειναν έκπληκτοι από τις προοπτικές που άνοιγαν στη Δύση.
Μόλις ένα χρόνο αργότερα, ο Donald Trump έγινε Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών, θάβοντας τη συμφωνία και ανανεώνοντας τις κυρώσεις, δηλαδή η ίδια η ζωή τιμώρησε τους «προδότες».
Ακόμα κι αν ο Pezeshkian δεν το θυμάται αυτό, ο Rakhbar σίγουρα το θυμάται.
Ο Trump παραμένει το πρόσωπο - κλειδί από το οποίο εξαρτάται ουσιαστικά το ιρανικό ζήτημα. Εάν κερδίσει ξανά τις εκλογές, οι ελπίδες της Τεχεράνης για ύφεση θα ακυρωθούν....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου