Nέο φως στην Ύστερη Γεωμετρική περίοδο στην Aρχαία Ελλάδα, μια εποχή που γνώρισε σημαντικές πολιτιστικές εξελίξεις και που σηματοδότησε την έναρξη του ελληνικού αποικισμού στην κεντρική Μεσόγειο, ρίχνουν πρόσφατες ανακαλύψεις των αρχαιολόγων σε νησί των Κυκλάδων.
Στη Ζαγορά της Άνδρου, οι μελετητές αξιοποίησαν κορυφαίες τεχνικές ραδιοχρονολόγησης με άνθρακα σε οστά ζώων τα οποία βρέθηκαν σε στρωματογραφική αλληλουχία, μαζί με κεραμικά είδη της Γεωμετρικής Περιόδου.
Οι ερευνητές έχουν χρονολογήσει με ακρίβεια την καθοριστική αυτή ιστορική εποχή, αμφισβητώντας έτσι τις προγενέστερες απόψεις και επιπλέον, προσφέροντας ένα πιο ακριβές χρονοδιάγραμμα της εποχής.
Ανατρεπτική ανακάλυψη για τη διάρκεια της Ύστερης Γεωμετρικής Περιόδου.
Η Ύστερη Γεωμετρική Περίοδος θεωρείτο, μέχρι πρότινος, ότι εκτεινόταν από το 760-700 π.Χ., ενώ πλέον, έχει αποκαλυφθεί ότι η εποχή αυτή περιλάμβανε μία πολύ μεγαλύτερη χρονική έκταση, διάρκειας περίπου 150 ετών.
H πρωτοποριακή ανακάλυψη, δεν εξηγεί απλώς την αξιοσημείωτη αύξηση του πληθυσμού που παρατηρήθηκε στη διάρκεια αυτής της ιστορικής περιόδου, αλλά επιπλέον, μεταθέτει τις αρχές της Ύστερης Γεωμετρικής Περιόδου μεταξύ των ετών 935 π.Χ. με 830 π.Χ.. Είναι μια περίοδος όπου καταγράφονται σπουδαία πολιτιστικά γεγονότα, όπως είναι η εισαγωγή του ελληνικού αλφαβήτου, και αυτό έγινε πολύ νωρίτερα απ’ ό, τι ήταν έως τώρα γνωστό.
Τα ευρήματα των αρχαιολόγων υποστηρίζονται ακόμα περισσότερο από το γεγονός ότι οι νέες αυτές ημερομηνίες ευθυγραμμίζονται με άλλες ημερομηνίες της Εποχής του Σιδήρου από την περιοχή της Μεσογείου και με εκείνες που αναφέρονται στην κλασική βιβλιογραφία, όπως η ίδρυση της Καρχηδόνας στα τέλη του 9ου αιώνα π.Χ. Ο συγχρονισμός αυτός, προσφέρει μία πιο αξιόπιστη χρονολόγηση της Ύστερης Γεωμετρικής Περιόδου στην Ελλάδα, η οποία έδωσε τη δυνατότητα για τη σταδιακή αύξηση του πληθυσμού και την επέκταση της ελληνικής επιρροής σ’ όλη την Μεσόγειο.
Τα ευρήματα επαληθεύονται από τον κανόνα πιθανοτήτων του Μπέυζ
Τα μπεϋζιανά μοντέλα πιθανοτήτων (στη στατιστική, ο κανόνας του Μπέυζ σχετίζει την τρέχουσα πιθανότητα με την αρχική), υποδεικνύουν ότι, η Ύστερη Γεωμετρική Περίοδος Ι στην Ζαγορά, είχε ξεκινήσει το πολύ μέχρι το 935 π.Χ. -850 π.Χ. Ακόμη και χωρίς τη χρήση μπεϋζιανών μοντέλων όμως, τα κεραμικά της Ύστερης Γεωμετρικής Περιόδου Ι, τα οποία βρέθηκαν σε δύο τοποθεσίες της Ζαγοράς μαζί με οστά ζώων, των οποίων οι μη μοντελοποιημένες ημερομηνίες δεν τοποθετούνται μετά το τρίτο τέταρτο του 9ου αιώνα -με βαθμό βεβαιότητας 94.5%- αποτελούν στοιχεία που υποστηρίζουν τη χρονολογική μετάθεση της Ύστερης Γεωμετρικής Περιόδου νωρίτερα, δεδομένης και της εγγύτητας της Ζαγοράς με τα κέντρα παραγωγής κεραμικών στην Ελλάδα.
Οι συνέπειες της έρευνας εκτείνονται πέρα απ’ την Ύστερη Γεωμετρική Περίοδο, καθώς συμφωνούν με τις επίσημες ημερομηνίες της Καρχηδόνας, της Ιταλίας και της Κεντρικής Ευρώπης, παρέχοντας παράλληλα και μία πιο λογική εξήγηση σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα και τις πολιτιστικές εξελίξεις που σημειώθηκαν κατά την Μέση και Ύστερη Γεωμετρική Περίοδο στην περιοχή της Μεσογείου, όπως είναι η υιοθέτηση του ελληνικού αλφαβήτου.
Η ραδιοχρονολόγηση με άνθρακα.
Αυτά τα πρωτοποριακά ευρήματα αναμένεται να ενθαρρύνουν την περαιτέρω έρευνα και την απόκτηση ραδιοχρονολογήσεων από περιβάλλοντα της Ύστερης Γεωμετρικής Περιόδου Ι στην Ελλάδα και πέραν αυτής, συμβάλλοντας τελικά στην ακριβέστερη κατανόηση αυτής της κρίσιμης φάσης στην ιστορία της Μεσογείου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου