Μια οικονομική κρίση που προκαλείται από φόβο πλήττει το Ιράν, ωθώντας τους πολίτες να μετατρέψουν τις αποταμιεύσεις τους σε χρυσό, ασήμι και διαμάντια, καθώς προετοιμάζονται για έναν πιθανό νέο πόλεμο με το Ισραήλ και την πλήρη κατάρρευση του ιρανικού ριάλ.
Η συνεχιζόμενη ένταση με το Ισραήλ έχει αναστατώσει βαθιά το ιρανικό κοινό, πυροδοτώντας μια μαζική, φοβική μετατόπιση στην οικονομία της χώρας. Αναφορές από το Μεγάλο Παζάρι της Τεχεράνης αποκαλύπτουν μια πρωτοφανή αύξηση των τιμών του χρυσού, του ξένου νομίσματος και άλλων πολύτιμων μετάλλων στα πρόσφατα δεδομένα,αναφέρει το jfeed.com
Οι έμποροι δηλώνουν ότι κάθε νέος τίτλος, είτε αφορά τις κυρώσεις του ΟΗΕ, την πτώση της αξίας του ριάλ, είτε την πιθανότητα ανανεωμένων εχθροπραξιών με το Ισραήλ , ωθεί τους Ιρανούς να συρρέουν για να ανταλλάξουν τις ευάλωτες αποταμιεύσεις τους με εύκολα μεταβιβάσιμα περιουσιακά στοιχεία. Το κοινό αναζητά οικονομικά καταφύγια που πιστεύουν ότι θα διατηρήσουν την αξία τους ακόμη και αν κλιμακωθεί μια κρίση.
Ο 28χρονος πωλητής κοσμημάτων Μάνζερ δήλωσε στο Associated Press ότι πούλησε έξι κιλά χρυσού σε μόλις δύο εβδομάδες. «Οι άνθρωποι σπεύδουν να αγοράσουν επειδή φοβούνται ότι οι αποταμιεύσεις τους θα διαβρωθούν», εξήγησε.
Για πολλούς Ιρανούς, ο χρυσός θεωρείται το μόνο αξιόπιστο ασφαλές καταφύγιο ενάντια στον αχαλίνωτο πληθωρισμό. Ο 57χρονος Μπεχζάντ Ρασβάντ συνόψισε το κυρίαρχο συναίσθημα: «Κάθε φορά που βγάζω χρήματα, τα μετατρέπω σε χρυσό. Είναι ο μόνος τρόπος για να διατηρήσω την αξία τους».
Η άνοδος των τιμών και το ασήμι.
Η απότομη αύξηση της ζήτησης έχει οδηγήσει τις τιμές σε ιστορικά υψηλά. Ράβδοι χρυσού ενός γραμμαρίου (18 καρατίων) πουλήθηκαν για περίπου 115 εκατομμύρια Ριάλ το περασμένο καλοκαίρι, που ισοδυναμούν με περίπου 100 δολάρια με την τρέχουσα συναλλαγματική ισοτιμία, η οποία έχει μειωθεί σε πάνω από ένα εκατομμύριο Ριάλ ανά δολάριο. Τα χρυσά νομίσματα ξεπέρασαν πρόσφατα το όριο των 1,2 δισεκατομμυρίων Ριάλ, ένα ρεκόρ όλων των εποχών.
Ακόμη και το ασήμι, που κάποτε ήταν λιγότερο δημοφιλές, έχει γίνει μια δημοφιλής επένδυση. Ράβδοι ασημιού σε κιλό διαπραγματεύονται πλέον για σχεδόν 2.000 δολάρια, ενώ οι μικρότερες ράβδοι ασημιού των 100 γραμμαρίων έχουν γίνει μια προτιμώμενη επιλογή για οικογένειες της μεσαίας τάξης που αναζητούν ασφαλή περιουσιακά στοιχεία.
Η Φατεμέ Πάρσα, μητέρα δύο παιδιών, μετάνιωσε που επένδυσε την κληρονομιά της σε ένα διαμέρισμα στην Τεχεράνη , σημειώνοντας ότι οι αξίες των ακινήτων έχουν ξεπεράσει κατά πολύ την προσιτή τιμή του κοινού, ενώ ο χρυσός θα είχε αποφέρει πολύ υψηλότερη απόδοση. «Τώρα φαίνεται ότι η επένδυση σε ασήμι θα μπορούσε να είναι καλύτερη, ειδικά για τα παιδιά», είπε.
Παραδόξως, ενώ η μεσαία τάξη αγοράζει, ορισμένες εύπορες οικογένειες αναγκάζονται να πουλήσουν τον χρυσό και τα κοσμήματά τους, αγωνιζόμενες να διατηρήσουν το συνηθισμένο βιοτικό τους επίπεδο. Ο Αμίρ Ραμαζανί, ένας ανώτερος έμπορος, εξήγησε: «Το εισόδημά τους δεν ταιριάζει πλέον με τη ζωή που ζούσαν παλιά».
Η ανάγκη για φορητό πλούτο.
Η οικονομική πίεση από τα χρόνια κυρώσεων, η ζημία στις τοπικές βιομηχανίες και η δυσκολία μεταφοράς κεφαλαίων στο εξωτερικό αναγκάζουν τους Ιρανούς να αναζητήσουν περιουσιακά στοιχεία που μπορούν να μεταφερθούν φυσικά σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης. Αυτή η τάση εντείνεται από τον φόβο ενός νέου πολέμου με το Ισραήλ.
Οι πλουσιότεροι επενδυτές στρέφονται πλέον σε διαμάντια και πολύτιμους λίθους, τα οποία εκτιμώνται επειδή είναι διακριτικά, υψηλής αξίας και εξαιρετικά φορητά. Κοσμηματοπωλεία στην Τεχεράνη και τη Μασάντ αναφέρουν αυξανόμενη ζήτηση για μικρές, υψηλής ποιότητας πέτρες, ένα αγαθό που προηγουμένως αγόραζαν μόνο επαγγελματίες.
Ο φόβος του πολέμου δεν είναι αφηρημένος. Κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης με το Λιοντάρι», δεκάδες χιλιάδες κάτοικοι εγκατέλειψαν την Τεχεράνη, μετακινούμενοι προς τα βόρεια και σε χωριά, ανακαλύπτοντας δρόμους με κυκλοφοριακή συμφόρηση και άδεια ΑΤΜ. Πολλοί μετέφεραν κάθε ρευστό αποταμίευσης που μπορούσαν να χωρέσουν. Οι Ιρανοί θυμούνται τα ιστορικά προηγούμενα: τη μαζική φυγή κατά τη διάρκεια του πολέμου Ιράν-Ιράκ και την έξοδο του 1979 των πιστών του Σάχη, οι οποίοι πήραν μαζί τους χρυσό, κοσμήματα και άλλα κινητά περιουσιακά στοιχεία.
Ο Άχμεντ, ένας 49χρονος εισαγωγέας υφασμάτων, προετοιμάζεται ήδη για αυτό το σενάριο: «Τους τελευταίους δύο μήνες, έχω μετατρέψει όλα τα ρευστά περιουσιακά στοιχεία σε ξένο νόμισμα και χρυσό. Αν χρειαστεί να φύγω, πρέπει να πάρω τα χρήματα μαζί μου».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου