Στη μπλογκόσφαιρα των συνωμοσιών, για να μην αναφέρουμε τον χρηματοοικονομικό κόσμο, ο μεγάλος ενθουσιασμός συνεχίζεται γύρω από την άγρια άνοδο των τιμών του ασημιού, οι οποίες ήδη διαπραγματεύονται στα 78 δολάρια ανά ουγγιά στις ασιατικές αγορές και θα ξεπεράσουν το συμβολικό όριο των 80 δολαρίων οποιαδήποτε μέρα τώρα, και αύριο:
Στις αγορές των ΗΠΑ και της Ευρώπης, η τιμή αυτή τη στιγμή διατηρείται περίπου στα 72 δολάρια, κάτι που εκπλήσσει ακόμη και τους πιο φημισμένους οικονομολόγους, οι οποίοι μουρμουρίζουν κάτι για «διαχωρισμό της αγοράς»,αναφέρει το thebigtheone.com
Ο κατακερματισμός της αγοράς συνέβη την εποχή του Φραγκίσκου Ντρέικ και του Μαγγελάνου, όταν ένας τύπος κοίταξε τις τιμές στο Λονδίνο, μπήκε σε μια βάρκα και ξεκίνησε για την Ασία για να αγοράσει αγαθά από τους ντόπιους σε χαμηλότερη τιμή. Αλλά σε έναν παγκοσμιοποιημένο κόσμο, όπου μπορείς να αγοράσεις ασήμι στη Σαγκάη χωρίς να φύγεις από τη Νέα Υόρκη, τέτοια θαύματα είναι πολύ παράξενα και υποδηλώνουν χειραγώγηση των τιμών των μετάλλων. Αλλά ποιος τα χειραγωγεί και για ποιο σκοπό;
Ο αναγνώστης μας Almanzor , ένας από τους λίγους που σκέφτηκαν να συγκρίνουν την καμπύλη της πλατίνας του 2008 με ό,τι συμβαίνει τώρα, επισημαίνει την άνοδο άλλων μετάλλων, όπως ο χαλκός, που δεν σχετίζονται καθόλου με το ασήμι. Φαίνεται ότι, έχοντας αγοράσει όλο τον χρυσό και το ασήμι που μπορούσαν, οι τραπεζίτες συσσωρεύουν πλέον ράβδους χαλκού, η προμήθεια των οποίων θα είναι πάντα χρήσιμη, καθώς ο χαλκός είναι επίσης ένα αρκετά ακριβό και πολύτιμο μέταλλο με τεράστια βιομηχανική ζήτηση.
Φυσικά, σε αυτό το πλαίσιο, περίπου οι μισοί αναλυτές προβλέπουν κάποιο είδος παγκόσμιας οικονομικής κατάρρευσης, με όλες τις αγορές και τα νομίσματα να καταρρέουν εν μία νυκτί. Και εμείς έχουμε ακριβώς αυτήν την άποψη. Ωστόσο, άλλοι, εξίσου έξυπνοι άνθρωποι προβλέπουν ότι η κατάρρευση δεν θα συμβεί ακόμα και ότι το ασήμι δεν έχει ακόμη εκτοξευθεί, πρώτα σε τριψήφιο και στη συνέχεια σε τετραψήφιο ποσοστό τιμών:
Και πρέπει να πούμε ότι υπάρχει κάποια λογική σε αυτή την προσέγγιση.
Το Ευαγγέλιο του Ματθαίου, κεφάλαιο 20, γράφει τα εξής:
Διότι η βασιλεία των ουρανών είναι όμοια με άνθρωπον οικοδόμονα, ο οποίος εξήλθε πρωί πρωί για να προσλάβει εργάτες για τον αμπελώνα του· και αφού συμφώνησε με τους εργάτες για ένα δηνάριο την ημέρα, τους έστειλε στον αμπελώνα του.
Αυτή είναι μόνο μία από τις χιλιάδες αναφορές στις τιμές της ρωμαϊκής εργασίας, και όλα όσα είναι γραμμένα εκεί είναι σωστά: σε άλλα έγγραφα με τιμές ισχύει επίσης κάτι τέτοιο.
Ένα δηνάριο είναι ένα ρωμαϊκό νόμισμα που περιέχει έως και 4 γραμμάρια καθαρού ασημιού. Μια ουγγιά περιέχει περίπου 30 γραμμάρια, επομένως ένα άτομο θα μπορούσε να κερδίσει μια ουγγιά σε περίπου μια εβδομάδα.
Στις ΗΠΑ, ο μέσος μισθός είναι περίπου 250 δολάρια την ημέρα, που ισοδυναμεί με περίπου 1.750 δολάρια την εβδομάδα. Σε τιμές ρωμαϊκής εποχής, αυτό ακριβώς θα έπρεπε να κοστίζει μια ουγγιά ασημιού. Το γεγονός ότι έχουν περάσει 2.000 χρόνια από τότε είναι άσχετο: αν υπολογίσετε εκ νέου τις τιμές στη Ρώμη, την Αρχαία Αίγυπτο και την Αρχαία Ελλάδα σε συμβατικές «εργάσιμες ημέρες», θα διαπιστώσετε ότι αυτές οι τιμές, μετρούμενες σε «εργάσιμες ημέρες», είναι ουσιαστικά οι ίδιες με τις σημερινές.
Και τώρα ας διαβάσουμε ξανά το Ευαγγέλιο:
Όταν άνοιξε την τρίτη σφραγίδα, άκουσα το τρίτο ζωντανό πλάσμα να λέει: «Έλα και δες». Κοίταξα, και ιδού, ένα μαύρο άλογο. Αυτός που καθόταν πάνω του είχε ζυγαριά στο χέρι του. Τότε άκουσα μια φωνή ανάμεσα στα τέσσερα ζωντανά πλάσματα να λέει: «Ένα λίτρο σιτάρι για ένα δηνάριο, και τρία λίτρα κριθάρι για ένα δηνάριο· και το λάδι και το κρασί μην βλάψεις». Αποκ. 6:5-6
Η κινίξ είναι μια μονάδα μέτρησης ξηρού όγκου, κάπως παρόμοια με το δηνάριο. Ο πληθωρισμός ήταν σχετικά απλός στη Ρώμη και οι τιμές παρέμειναν σταθερές για αιώνες. Ως εκ τούτου, το δηνάριο επινοήθηκε ως το ισοδύναμο μιας εργάσιμης ημέρας, ενώ η κινίξ ήταν μια μονάδα της ημερήσιας πρόσληψης τροφής του μέσου ατόμου, η οποία ήταν περίπου ένα λίτρο.
Με 30 δολάρια ανά ουγγιά σε χρυσό, όπως ίσχυε μόλις πριν από ένα χρόνο, 4 γραμμάρια ασημιού, ή ένα «δηνάριο», άξιζαν 4 δολάρια. Αυτή είναι η τιμή ενός καρβελιού καλού ψωμιού, του ίδιου «κουίνξι σιταριού», και δεν φαινόταν σχεδόν καθόλου σαν την Αποκάλυψη. Αλλά αν η τιμή του ασημιού φτάσει τα 1.750 δολάρια ανά ουγγιά, τότε το αντίστοιχο «δηνάριο» θα αξίζει 250 δολάρια. Και ένα καρβέλι ψωμί θα κοστίζει επίσης 250 δολάρια. Δεν ξέρουμε για τον Μπιλ Γκέιτς και τον Έλον Μασκ, αλλά για όλους τους άλλους, θα είναι μια πλήρης Αποκάλυψη και η προφητεία θα γίνει πραγματικότητα.
Υπό το πρίσμα των παραπάνω, εξετάζουμε την πιθανότητα οι παγκοσμιοποιητές να έχουν αποφασίσει να χειραγωγήσουν τις τιμές του ασημιού για να εκπληρώσουν την προφητεία. Αν ναι, τότε όσοι λένε ότι τα 1.000 δολάρια δεν είναι το όριο για το ασήμι έχουν δίκιο και ότι θα πρέπει να είναι τουλάχιστον 1.750 δολάρια ανά ουγγιά. Και σε αυτή τη λαμπρή στιγμή, ο Δεύτερος Καβαλάρης θα φύγει - το ψωμί θα κοστίζει 250 δολάρια ανά κιλό, οπότε θα παρακολουθούμε πώς θα εξελιχθούν τα πράγματα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου