ΛΥΚΑΣΤΡΟΣ :
ΚΑΝΟΝΤΑΣ ΤΑΜΕΙΟ ΣΕ ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΠΕΡΙΟΔΟ (1971-2025) ΚΑΙ Η ΠΡΌΚΛΗΣΗ ΤΟΥ "ΕΜΕΙΣ ΤΙ ΝΑ ΚΆΝΟΥΜΕ?" ΓΙΑ ΝΑ ΕΠΙΒΙΏΣΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΕΠΌΜΕΝΗ
Το 71, μετά την ήττα των ΗΠΑ στο Βιετνάμ, ο θείος Σαμ μέσω ενός ημίτρελου ρεμπουμπλικάνου προέδρου, του Νιξον, ανέτρεψε ότι είχε παγιοποιηθει ως κανονικός τρόπος παραγωγής χρήματος τους προηγούμενους δύο αιώνες: τον κανόνα του χρυσού. Από το 72 και μετά το αμερικανικό δολάριο, ως παγκόσμιο αποθετικό νόμισμα μετά την συμφωνία του Bretton Woods του 1947, παρέσυρε και όλα τα άλλα στο να εκδίδονται μόνο μέσω δανείων και κρατικών χρεών.
Μετά την ενεργειακή κρίση του 74, το αμερικανικό δολάριο άρχισε να εξάγει τον πληθωρισμό των ΗΠΑ σε όλο τον πλανήτη μέσω των πετροδολαρίων, που άρχισαν να εκδίδονται ασταμάτητα από τις εμπορικές τράπεζες για να καλύψουν τις ανάγκες χρηματοδότησης είτε πολεμικών συγκρούσεων για την ρύθμιση της τιμής του πετρελαίου, είτε τις ανάγκες επέκτασης ισχυρών βιομηχανιών σε πολυεθνικό επίπεδο.
Στην Μόσχα δεν κατάλαβαν τι έφερναν αυτές οι αλλαγές στις ισορροπίες που είχε επιβάλλει ο Ψυχρός Πόλεμος, με αποτέλεσμα να αρχίσει η κατάρρευση της Σοβιετίας.
Οι δύο πρώην υπερδυνάμεις της εποχής του Ψυχρού Πολέμου, συμφώνησαν πριν να ξεκινήσει η προηγούμενη παγκοσμιοποίηση, στην σύνοδο κορυφής Ρηγκαν-Γκορμπατζόφ το 86 στην Ζυρίχη, να βάλουν την τότε ανερχόμενη ΕΟΚ, τώρα ΕΕ, "στην μέση" ως ενεργειακά απόλυτα εξαρτημένη από τους δύο και πολύ αδύναμη και στρατιωτικά. Εξαρτημένη είτε από τα πετρέλαια του Κόλπου, που έλεγχε κυρίως ο θείος Σαμ, είτε από το φυσικό αέριο που ελέγχει το Κρεμλίνο.
Η υποχρέωση των ΗΠΑ ήταν να μην απειληθεί ποτέ η Ρωσία από τις δυνάμεις του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, που έπρεπε να μείνουν έξω από μια ζώνη ασφαλείας από την Βαλτικη μέχρι την Μαύρη Θάλασσα, με αντάλλαγμα την πρόσβαση της Δύσης σε ορισμένες σοβιετικής τεχνολογίες που είχαν αναπτυχθεί την δεκαετία του 60, όπως η ΤΟΚΑΜΑΚ επί της οποίας στηρίχθηκαν τα δυτικά πειράματα για την πυρηνική σύντηξη. Συνεχίζονται ακόμα χωρίς απτά αποτελέσματα στο ITER στην Μασσαλία, το Triumph του Καναδά, και πιο πρόσφατα και άλλα στην Μ. Βρετανία και στην Κίνα, όλα να δηλώνουν ότι ίσως πετύχουν το holy grail της καθαρής (χωρίς εκπομπές αερίων η ραδιενέργειας) ενεργειακής τεχνολογίας κατά το 2050.
Η συμφωνία αυτή επικυρώθηκε από τους τότε G5 την ίδια χρονιά στην Ουάσιγκτον με την περίφημη Συνεννόηση της Ουάσινγκτον". Ένα κείμενο-πλαίσιο που όρισε τους κανόνες του παγκόσμιου εμπορίου και της ανάπτυξης της οικονομίας του πλανήτη πάνω στους κανόνες του νεοφιλελευθερισμού. Ελεύθερη η κίνηση των κεφαλαίων να επενδύουν όπου θέλουν, αρκεί να μην υπάρχει και ελεύθερη κίνηση ή πολλές ελευθερίες και στο εργατικό δυναμικό, που έπρεπε να μείνει η κύρια πηγή παραγωγής κερδών. Περιορισμοί στα κράτη να δανείζονται για τις ανάγκες των κοινωνιών, ελεύθερες οι τράπεζες να παράγουν δια του διατραπεζικού δανεισμού όσο χρήμα θέλουν οι ελίτ και τα funds τους για να υποκαταστήσουν τις κρατικές υπηρεσίες με ακριβές δικές τους.
Ακολούθησε μια 20ετια εφαρμογής, πού όμως και που τα πάντα άλλαξαν. Από την μία νέες τεχνολογίες με μεγάλη επίδραση, όπως το internet και οι εφαρμογές της μικροηλεκτρονικής, και από την άλλη η ραγδαία βιομηχανική και οικονομική ανάπτυξη της Κίνας "διαβάστηκαν" από τις δυτικές ελίτ ως ευκαιρίες πολύ γρηγοροτερου πλουτισμού τους. Οι ΗΠΑ μετατράπηκαν από βιομηχανικό σε χρηματοοικονομικό κέντρο και το δολάριο συνέχισε να κυριαρχεί. Και μέσω πλέον της ανεξέλεγκτης παραγωγής τοξικών παραγώγων των δανείων,. Πολύ γκρί χρήμα δηλαδή, επί του οποίου έκαναν παιχνίδι τα funds και ένα σκιώδες παρατραπεζικό σύστημα τους, που άρχισε να αναπτύσσεται ραγδαία.
Μετά την κρίση του 08, αυτό το παίγνιο έγινε και πιο άγριο. Ο ρυθμός παραγωγής σωρηδόν πληθωριστικών δολάριο, που συνέχισαν να εκτυπώνουν οι ΗΠΑ, χρησιμοποιήθηκαν μέσω των "πετροδολαριων" για να μετριαστούν οι επιπτώσεις από τα 17τρισ$ που κυριολεκτικά εξαΰλωθηκαν από το σκάσιμο 600δισ στεγαστικών δανείων. Εμείς πρώτοι και καλύτεροι τα πληρώσαμε τα σπασμένα με 140δισ μέσα από μνημόνια και το PSI διάσωσης τραπεζών των Σαμαρά-Βενιζέλου ως πολύ ενεργειακά εξαρτημένοι, παρά κάτι κοιτάσματα εδώ πιο κάτω που παραμένουν σφραγισμένα, σαν τα μυστικά από τις μελέτες του Τσιοδρα. Έκτοτε το ευρώ, του οποίου ήμασταν τότε ο αδύναμος κρίκος, δεν μπόρεσε να αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρια του δολαρίου.
Η Ρωσία σε όλο αυτό το διάστημα κέρδιζε εύκολα ως παραγωγός ενέργειας. Και για να διατηρηθεί το παιχνίδι υπό έλεγχο, κατάφερε να θέσει την μεγαλύτερη οικονομικά δύναμη της Ένωσης, την Γερμανία, σε πλήρη εξάρτηση από τα δίκτυα της του φυσικού αερίου που κινούν την παραγωγική της μηχανή. Δεν προσλαμβάνονται, ξέρετε, τζάμπα οι πρώην καγκελάριοι ως σύμβουλοι της Gazprom...
Τελευταίο μεγάλο της επίτευγμα, ο αγωγός Nordstream2, που συνδέει απ' ευθείας την Γερμανία με την Ρωσία, παρακάμπτοντας τις ενοχλητικές και για τους δύο ενδιάμεσες χώρες, όπως την Ουκρανία, που έμεναν να νομίζουν ότι είναι ρυθμιστές για λογαριασμό των ΗΠΑ.
Μέσα σε αυτό το πλαίσιο, έγιναν μέσα στο 21 δύο σημαντικά πράγματα:
Η ΕΕ αποφάσισε, ιδιαίτερα μετά και την εκλογή Μπάιντεν, να προχωρήσει με πιο γρήγορα βήματα προς την ενεργειακή της απεξάρτηση, ποντάροντας όλα της τα λεφτά στο "όλα από ΑΠΕ" και προς το πράσινο υδρογόνο. Έργο μετάβασης που θα διαρκέσει τουλάχιστον 30 χρόνια και θα στοιχίσει στην Ένωση γύρω στα 17τρισ€ μέχρι το 30, με αμφίβολο ακόμη αποτέλεσμα στο πόσο πολύ θα αυξηθεί έτσι το τελικό ενεργειακό της κόστος ή η ενεργειακή της ασφάλεια.
Κομμάτια λες ας γίνει, το κλίμα να είναι καλά.. Μετά, πες και "έχει ο Θεός" για το πόσα θα χρειαστούν ακόμα, "δάνεια υπάρχουν", όπως είναι το μότο της καθυστερημένης οικονομικής σκέψης που ακόμα κυριαρχεί στα μυαλά των νάνων ηγετών της ΕΕ Αυτών που ακόμα αποκρύπτουν ότι "μέταλλα δεν υπάρχουν" γι αυτό το σχέδιο! Είτε τα ελέγχουν οι ανταγωνιστές είτε υπάρχουν στις ζητούμενες ποσότητες μόνο σε άλλους πλανήτες.
Μετά τον κορονοϊο και την αποτυχημένη διαχείριση της πανδημίας στις περισσότερες χώρες της ΕΕ, εντάθηκαν και οι εκβιασμοί, κυρίως από την Ρωσία, για να αδειοδοτηθεί ο αγωγός Nordstream2, ζωτικής σημασίας για την "πράσινη"(!) μετάβαση της Γερμανίας (με παράλληλο μπλοκάρισμα του ανταγωνιστικού του EastMed, εδώ πιο κάτω). Έτσι, και λόγω όλων των λανθασμένων χειρισμών της κοντόφθαλμης ηγεσίας της ΕΕ, που έπεσε στην παγίδα πυροβολώντας το πόδι της, έφτασε να πληρώνει τώρα η Δυτική Ευρώπη το φυσικό αέριο, από το οποίο δεν μπορεί να απεξαρτηθεί απότομα μέχρι το 2050, σε τιμές υπερπεντάπλασιες όσων ίσχυαν το 2019.
Μοιραία στα ύψη και το ηλεκτρικό ρεύμα και όλα της τα προϊόντα, αφού το ενεργειακό κόστος σε αυτά είναι τριπλάσιο έως εξαπλάσιο του εργατικού. Η λιτότητα στους μισθούς δεν αλλάζει απολύτως τίποτα ως προς την παραγωγικότητα. Την εποχή των αυτοματισμών και της ρομποτικής, άλλο είναι το κυρίαρχο ζήτημα.
Αποτέλεσμα από αυτά εντός του 21 και μέχρι σήμερα:
Οι G7 στην Κορνουάλη έθεσαν τέλος στην, μη παραγωγική πλέον, "Συνεννόηση της Ουάσινγκτον" του 86, βάζοντας τέλος στην παγκοσμιοποίηση που είχε επιβληθεί από την προηγούμενη στρατηγική, που μεγάλωσε την Κίνα γρήγορα και υπέρμετρα για να μπορεί να ελεγχθεί μέσω πετροδολαρίων κλπ "οργάνων " επιβολής της προηγούμενης περιόδου. Οι νέες μεγάλες ιδέες συνέχισης της επικυριαρχιας των ΗΠΑ δια του δολαρίου, έστω στον μισό πλανήτη, ήταν η "πράσινη" και η ψηφιακή μετάβαση.
Η Ρωσία, που αισθάνθηκε να απειλείται λόγω της απόλυτης αθέτησης όλων των συμφωνηθεντων το 86, εισέβαλε στην Ουκρανία με τις ίδιες δικαιολογίες καταπάτησης του διεθνούς δικαίου με αυτές που επικαλέστηκε και η Τουρκία το 74 για να εισβάλει στην Κύπρο.
Το αποτέλεσμά μέχρι τώρα:
Η Ρωσία έβγαλε ήδη τρελά κέρδη από τον Nordstream2 επειδή αυτός ΔΕΝ λειτούργησε! Ποιο πολλά απ' όσα θα βγάλει αν και όποτε λειτουργήσει και για πολλά χρόνια. Η αποβολή της από το SWIFT την έστριψαν στην Ασία για τα ενεργειακά της προϊόντα, που δεν είχε κανένα πρόβλημα να τα απορροφήσει.
Η Fed στις ΗΠΑ μπόρεσε να συνεχίσει να τυπώνει αεράτο νέο χρήμα με άνεση για να χρηματοδοτήσει ο Μπάιντεν το δικό του σχέδιο "Πράσινης μετάβασης" (με ισχυρή όμως στήριξη εκεί από τα πυρηνικά, που δεν είναι καθόλου μα καθόλου πράσινα)
Η ΕΕ που εισέπραξε ήδη το μεγαλύτερο μέρος του κόστους από τις επιπτώσεις του Ουκρανικού και Παλαιστινιακού-Συριακού, χάνει σε όλους τους τομείς εντός της διευθέτησης Ρήγκαν-Γκορμπατσοφ του 86.
Αρα:
Η τρέχουσα "Ουκρανική κρίση", υπό αυτή την οπτική γωνία, βόλευε και τις δύο πρώην μεγάλες υπερδυνάμεις για να συντηρείται για πολλά χρόνια ακόμα ότι συμφωνήθηκε το 86. Χωρίς υποχρεωτικά την ανάγκη για μια θερμή σύγκρουση των δύο επί Ουκρανικού εδάφους.
Οι επιπτώσεις όλων των πιο πάνω επί του παγκόσμιου γεωπολιτικού παίγνιου:
Το παίγνιο πλέον έχει μεταφερθεί και χωρίς να πέσει τουφεκιά, στον κύριο χώρο ανταγωνισμού στην νέα παγκοσμιοποίηση που μπήκαμε: Στην κόντρα ΗΠΑ-Κινας, με όμως αυτή την φορά ως διακυβευμα το κατά που θα στραφούν τελικά προς αυτήν η Ρωσία και η Ινδία, Οι δυνάμεις δηλαδή που θα κρίνουν την έκβαση του νέου Ψυχρού Πολέμου που παίζεται πλέον στο επίπεδο όλου του πλανήτη.
Η μη αποδοχή από τους Ευρωπαίους να εντάξουν και την Ρωσία στον δικό τους κοντόφθαλμο σχεδιασμό ασφαλείας, την έστρεψαν ήδη, θέλει δεν θέλει, προς την Κίνα.
Έτσι το πιθανότερο είναι να συνεχιστεί και στην δική του δεύτερη θητεία του ένας αθέατος πόλεμος, χωρίς πλάνα από S400 και βολές πυροβολικού σε "ασκήσεις", όπως δείχνει και ο πρώτος χρόνος της εποχής Τραμπ 2. Ο στρατηγικός στόχος της διατήρησης "πασει θυσία" της μονοκρατορίας του δολαρίου, πρέπει τώρα να περάσει μέσα από ένα ψηφιακό δρόμο. Σε ένα περιβάλλον που κυριαρχούν από το 2000 και μετά 5-6τεχνοφεουδάρχες τύπου Musk ή Mo στις ΗΠΑ και την Κίνα αντίστοιχα, αυτοί που ελέγχουν τα data-χωραφα των δισεκατομμυρίων δούλων παραγωγής data, επί των οποίων φιλοδοξεί να επιβληθεί ως η νέα χείρα ρύθμισης των αγορών του νεοφιλελευθερισμού νο2 με κάποια δυστοπικη Artificial Intelligence. Τώρα πρέπει με κάθε τρόπο να συνεχίσουν να αλωνίζουν ελεύθερα και χωρίς κανένα περιορισμό από συνταγματικά δικαιώματά ή κανονισμούς προστασίας τους.
Επικίνδυνος δρόμος, αφού έτσι, εκτός από την συρρίκνωση των δημοκρατικών αξιών σε επίπεδο predatir του ΚυΜ παντού, μεγαλώνει και ο κίνδυνος νέων καταρρεύσεων τύπου Leman Brothers λόγω των παγκόσμιων τεκτονικών αλλαγών στο εμπόριο. Με διακυβεύματα όμως τώρα όχι τα 600δισ που έσκασαν από κάτι σταγαστικά δάνεια στις ΗΠΑ το 08, αλλά πάνω από 20τρισ δάνεια μεγάλων εταιριών της ΕΕ και της Κίνας, που κινδυνεύουν λόγω της ενεργειακής κρίσης ή τους δασμούς του Τραμπ,, μαζί με συνεπακολουθες και άλλες κρίσεις στις αλυσίδες διανομής και την παραγωγή.
Τώρα κινδυνεύουν να εξαϋλωθούν πολλές εκατοντάδες τρισ μοχλευμένων τοξικών τραπεζικών προϊόντων!
Και θα πεις τότε: Μα τρελοί είναι οι Αμερικανοί? Δεν βλέπουν τι θα κάνουν έτσι αν αφεθεί ο Τραμπ να αποφασίζει όπως στην πρώτη του θητεία, παρορμητικά και με βάση κοντόφθαλμα business plans της οικογένειας του η μεγάλων χορηγών του? Κούγκι θα τα κάνει?
Δεν είναι τρελοί. Πολύ σκληροί παίκτες είναι, έστω παίζοντας Τέξας πόκερ, όσο βλέπουν να χάνεται η παντοκρατορία του δολαρίου τους ανεπιστρεπτί. Έτσι τώρα εκβιάζουν όλο τον πλανήτη με δασμούς, σε μία προσπάθεια να κερδίσουν και τα τέσσερα χρόνια που χάθηκαν λόγω της προηγούμενης διακυβέρνησης του Τραμπ και τα επόμενα 4 του Μπάιντεν, που δεν πέτυχε και πολλά!
Τους χρειάζονται τώρα περίπου τέσσερα χρόνια για να μπουν με αξιώσεις, με τον άλφα ή βήτα τρόπο, στον νέο νομισματικό ανταγωνισμό των ψηφιακών μέσων συναλλαγών, αυτά που ο περισσότερος κόσμος αντιλαμβάνεται ως "κρυπτονομισματα", στο πεδίο που προηγείται ήδη τεχνολογικά και οργανωτικά η Κίνα. Αλλα και αυτό δείχνει πλέον αδύνατον, όσο και να θέλει να την φτάσει ο θείος Σαμ με κάτι περίεργα κρυπτονομισματα που λέγονται stablecoins.
Το πιθανότερο σενάριο: θα "πουλήσουν" τώρα οι Αμερικανοί αυτό που λείπει στην πυρηνική Ρωσία, λίγο κύρος, με μια ισοπαλία στο Ουκρανία-Συρία, για να αγοράσουν αυτό που λείπει στους δύο: λίγο χρόνο από αυτόν που χρειάζονται.
Όμως εξάγονται (από όσους δεν είναι μόνο διαπιστωσάκηδες) και μερικά ακόμα λογικά συμπεράσματα από τα πιο πάνω:
Τα μισά τα είπε η Ομάδα Σπινέλι: Να αλλάξει το καταστροφικό σύμφωνο σταθερότητας και να αντικατασταθεί με ένα σύμφωνο κοινωνικής σύγκλιση.
Το άλλο μισό, που δεν έχει ακόμα ειπωθεί, είναι να αλλάξει και τον τρόπο παραγωγής του ευρώ και την ενεργειακή της πολιτική, παύοντας να κάνει πλάτες και χαρές στις τράπεζες της. Δεν απαιτούνται πλέον!
(Μία απόπειρα σύνθεσης όλων των πιο πάνω συμπερασμάτων σε μια μόνο πρόταση 10 γραμμών για το "τι να κάνουμε", διατυπώθηκε έγκαιρα στο * για συζήτηση και βελτίωση).
Έτσι και μόνο έτσι υπάρχει ελπίδα να μην είμαστε πάλι ο μεγάλος χαμένος-ασθενής κρίκος. Αλλά ίσως από την μεριά όσων επιβιώσουν και μετά από όλα αυτά, για να παίξουμε τον ρόλο μας.
Του "αρχαίου σοφού δυτικού" που δεν φοβίζει και δεν φοβάται κανένα, αυτόν με τα 3Δ.
Διαιτησία, Διαμεσολάβηση, Διαπραγμάτευση μέσα σε ένα πολυ-πολικό νέο κόσμο που σε τίποτα δεν θυμίζει αυτούς που προηγήθηκαν και ακολούθησαν την πτώση της Σοβιετιας.
Τέλος του "ταμείου". Ο λόγος τώρα σε εσένα.
* Μια πρόταση 10 γραμμών για το τι να κάνουμε ΕΔΩ.

Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου