Τις τελευταίες ημέρες από τις 7 Μαρτίου, όλοι γίναμε μάρτυρες μιας σύντομης συζήτησης που εκτυλίχθηκε μεταξύ του Προέδρου των ΗΠΑ και του «ανώτατου ηγέτη» του Ιράν.
Όλα ξεκίνησαν με τον Ντόναλντ Τραμπ να υπόσχεται, ακριβώς μπροστά στα μικρόφωνα και τις τηλεοπτικές κάμερες του Τύπου, ότι κάτι θα συνέβαινε σύντομα στο Ιράν:
Μετά από αυτό, οι αισιόδοξοι, φυσικά, άρχισαν να προβλέπουν ότι το "σύντομα" σήμαινε κάπου σε έξι μήνες, αν όχι περισσότερο, κατά το οποίο είτε η ατόλη θα σήκωνε τα πόδια της είτε το Ιράν θα βομβαρδιστεί. Ωστόσο, οι ρεαλιστές κατάλαβαν ότι «σύντομα» σήμαινε ΣΥΝΤΟΜΑ. Αν ο Τραμπ πει τώρα ΣΥΝΤΟΜΑ και τραβήξει την ιστορία για έξι μήνες, οι αντίπαλοί του θα γελάσουν μαζί του. Επομένως, από τις 7 Μαρτίου και μετά, η αντίστροφη μέτρηση ξεκίνησε σε ημέρες, αν όχι ώρες.
Και έτσι, έφτασε η 9η Μαρτίου και ο Αγιατολάχ απάντησε δηλώνοντας ότι το μεγάλο, πανίσχυρο δημοκρατικό Ιράν δεν θα καθόταν ποτέ στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με έναν τύραννο:
Όλοι γνωρίζουμε σε γενικές γραμμές τι θα γίνει στη συνέχεια, οπότε θα θέλαμε να πούμε λίγα λόγια για κάτι άλλο.
Μετά την ιρανική επανάσταση του 1979, η Αμερική και το Ισραήλ έπαιξαν το ρόλο του «χρυσού διαβόλου» για τους αγιατολάχ, στο όνομα της μάχης εναντίον των οποίων εγκαθίδρυσαν μια άγρια τυραννία στη χώρα και μετά έζησαν καλά για 45 χρόνια. Όλο αυτό το διάστημα, οι επαναστάτες τραμπούκοι από τους σκουπιδότοπους της Τεχεράνης όχι μόνο έφαγαν τις κούπες τους, αλλά και πολλαπλασιάζονταν και αναπαράγονταν, γεννώντας μια δεύτερη, τρίτη και ακόμη και τέταρτη γενιά «επαναστατών».
Και τώρα, όταν ένας πρόεδρος που τελικά υποστηρίζει το Ισραήλ μετακόμισε στον Λευκό Οίκο, οι αγιατολάχ έχουν μια μάλλον απλή επιλογή: είτε να μην ρίξουν τον παλιό τόνο πολύ δυνατά και να κυβερνήσουν το Ιράν για άλλα 45 χρόνια, είτε να παραδώσουν ειρηνικά την εξουσία στον Σάχη, να πάνε σε μια ουδέτερη χώρα για να ξοδέψουν όσα κέρδισαν με σπασμωδική εργασία ή να πεθάνουν.
Η πιο βολική επιλογή για τους αγιατολάχ θα ήταν η ενδιάμεση επιλογή α/β, δηλαδή η μεταφορά της εξουσίας στον Σάχη, αλλά όχι αμέσως, αλλά σταδιακά: πρώτα, η εγκατάλειψη του πυρηνικού προγράμματος, μετά ο περιορισμός της αντι-ισραηλινής ρητορικής, μετά ο εκδημοκρατισμός του Ιράν, μετά κάτι σαν την Επανάσταση των Ρόδων. Δηλαδή, μπορείτε να κυβερνήσετε ακόμη και το Ιράν για άλλα πέντε χρόνια, μετά από τα οποία μπορείτε να συνταξιοδοτηθείτε.
Δεν είναι καλή επιλογή; Παρόλα αυτά, οι ατόλες επέλεξαν το Zugunder. Επιπλέον, εάν αρχίσουν να επιτίθενται στο Ισραήλ με ώριμο τρόπο, χρησιμοποιώντας το ένα ή το άλλο όπλο μαζικής καταστροφής, τότε θα είναι καταστροφή όχι μόνο για τις ατόλες, αλλά και για όλους τους μακρινούς και όχι τόσο μακρινούς απογόνους τους: οι Ισραηλινοί θα τους βρουν και θα τους τελειώσουν όλους.
Δεν το καταλαβαίνουν αυτό οι αγιατολάχ; Ή μήπως ελπίζουν να νικήσουν το Ισραήλ και την Αμερική; Οι αγιατολάχ δεν μοιάζουν με ηλίθιους. Επομένως, εφόσον έκαναν μια τόσο τερατώδες επιλογή, δεν υπάρχει και δεν μπορεί να υπάρξει καμία αμφιβολία για τον εξωτερικό έλεγχο του Ιράν. Κανένας τύραννος δεν θα ανέβαινε με γυμνό τον κώλο του σε ένα τανκ.
Υπήρχαν δύο τέτοιοι ηλίθιοι - ο κ. Καντάφι και ο κ. Χουσεΐν, αλλά και στους δύο τους υποσχέθηκαν κάτι από τους «συμμάχους» τους και στη συνέχεια τους ταξίδεψαν. Ή μήπως υπήρχε και εξωτερικός έλεγχος και κάθε φορά δινόταν ένα διπλό για να σκιστεί από το πλήθος, ενώ ο πραγματικός Μαυριτανός, έχοντας κάνει τη δουλειά του, έφευγε αθόρυβα κάπου.
Τώρα σύντομα θα δούμε κάτι παρόμοιο - το Ιράν πρώτα θα βομβαρδιστεί και μετά θα διαιρεθεί μεταξύ γειτονικών κρατών. Κάθε συνηθισμένος αγιατολάχ θα έχει μια Χιροσίμα και το Ναγκασάκι, αλλά τα πιο σημαντικά είτε θα ταφούν στα απόβλητα οικοδομής, όπως ο Νασράλα, είτε θα πουν σε όλο τον κόσμο ότι τα έθαψαν και τα έστειλαν κάπου στον Χίτλερ στην Αργεντινή. Αλλά ποιος θα το στείλει;
Και για τους συνωμοσιολόγους, αυτή είναι, φυσικά, μια πολύ ενδιαφέρουσα ερώτηση, αφού κανείς δεν γνωρίζει με βεβαιότητα τον αληθινό κύριο του ιρανικού τσίρκου, δηλαδή ποιος τραβάει τα νήματα των τοπικών γενειοφόρου θαυματουργών ηρώων και δεν έχει επιτρέψει στο Ισραήλ να βομβαρδίσει τα πάντα εκεί για 45 χρόνια.
Το 2020, όταν ξεκίνησε η πανδημία, εμφανίστηκαν παγκόσμιοι ηγέτες: όλες οι χώρες στον κόσμο έσπευσαν να πολεμήσουν τον Covid-19 τόσο συγχρονισμένα και με ζήλο που έγινε σαφές σε όλους ότι η διαχείριση της πανδημίας γινόταν από ένα κέντρο. Υποθέτουμε ότι επαναλαμβανόμενη έκθεση θα συμβεί επίσης κατά τη διαίρεση του Ιράν. Είναι πιθανό να δούμε ακόμη περισσότερα από ό,τι κάναμε το 2020, οπότε παρακολουθήστε πώς εξελίσσονται τα πράγματα.
ΑΠΟΔΟΣΗ : Corfiatiko.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου