H συνωμοσία των woke για να καταστρέψουν την οικονομία.

 Οι «αφυπνισμένοι» («woke») ισχυρίζονται ότι θέλουν να αφυπνίσουν τις φυλετικές και σεξουαλικές μειονότητες για το πώς υφίστανται διακρίσεις. Θεωρούν ότι λόγω της εκμετάλλευσης στο παρελθόν και στο παρόν, οι μαύροι και άλλες «προστατευόμενες» ομάδες ατόμων δεν παίρνουν αυτό που δικαιωματικά τους ανήκει. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα είναι να κατασχεθούν τα πλούτη και τα εισοδήματα όσων βρίσκονται σε καλύτερη κατάσταση, ειδικά αν είναι λευκοί, και να δοθούν σε αυτούς τους οποίους «εκμεταλλεύονται».

Άρθρο του ιδρυτή του Mises Institute, Llewellyn H. Rockwell Jr.

Η θέση των woke βασίζεται σε μια θεμελιώδη πλάνη: ότι υπάρχει ένα σταθερό ποσό πόρων, έτσι ώστε αν οι πλούσιοι έχουν περισσότερους, τότε οι φτωχοί έχουν λιγότερους. Ωστόσο αυτό είναι λάθος. Οι πόροι στην ελεύθερη αγορά δεν είναι ένα σταθερό ποσό. Όσο η οικονομία αναπτύσσεται, όλοι μπορούν να επωφεληθούν. Οι «προστατευόμενοι» των woke μπορούν να τα καταφέρουν καλύτερα χωρίς να αρπάζουν όσα έχουν κερδίσει οι πλούσιοι. Ο οικονομολόγος Paul Rubin, ο οποίος πέθανε τον περασμένο μήνα, δίνει μια καλή περιγραφή της πλάνης: «Ο Καρλ Μαρξ αποκάλεσε το σύστημά του «επιστημονικό σοσιαλισμό». Οι σύγχρονοι αριστεροί υπερασπίζονται μια παρόμοια ιδεολογία και αυτοαποκαλούνται «αφυπνισμένοι», για να υποδηλώσουν πως καταλαβαίνουν τον κόσμο καλύτερα από ό,τι εμείς οι υπόλοιποι. Ωστόσο, η κοσμοθεωρία των «επιστημονικών» μαρξιστών και των «αφυπνισμένων» αριστερών είναι θεμελιωδώς πρωτόγονη.

Τα λαϊκά οικονομικά είναι τα οικονομικά των ανθρώπων που δεν έχουν εκπαιδευτεί στα οικονομικά. Είναι η οικονομική αντίληψη για τον κόσμο, που εξελίχθηκε στον εγκέφαλό μας πριν από την ανάπτυξη της σύγχρονης οικονομικής επιστήμης. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου εξέλιξης, η οικονομία ήταν απλή, με ελάχιστη εξειδίκευση -πέρα από εκείνη ανάλογα με την ηλικία και το φύλο- χωρίς οικονομική ανάπτυξη, χωρίς τεχνολογικές αλλαγές, με περιορισμένο εμπόριο, με ελάχιστο κεφάλαιο, και με συρράξεις μεταξύ των γειτονικών φυλών.

Η νοοτροπία του «μηδενικού αθροίσματος» αποτελούσε μια καλή προσαρμογή για εκείνον τον κόσμο. Δεδομένου ότι δεν υπήρχε οικονομική ανάπτυξη, τα εισοδήματα και ο πλούτος δεν αυξάνονταν. Εάν ένα άτομο είχε πρόσβαση σε περισσότερα τρόφιμα ή άλλα αγαθά, ή μεγαλύτερη πρόσβαση σε γυναίκες, αυτό ήταν πιθανό να οφείλεται στην απαλλοτρίωσή τους από άλλους. Εφόσον υπήρχε ελάχιστο κεφάλαιο, μια «εργατική θεωρία της αξίας» -η ιδέα ότι όλη η αξία δημιουργείται μόνο από την εργασία- θα ήταν κατάλληλη, και δεν υπήρχε ανάγκη προστασίας του κεφαλαίου μέσω των δικαιωμάτων ιδιοκτησίας. Οι συχνές συρράξεις ενθάρρυναν την ξενοφοβία.

Ο Άνταμ Σμιθ και άλλοι οικονομολόγοι αμφισβήτησαν αυτήν την κοσμοθεωρία τον 18ο αιώνα. Δίδαξαν ότι η εξειδίκευση της εργασίας ήταν πολύτιμη, ότι το κεφάλαιο ήταν παραγωγικό και ότι η εργασία και το κεφάλαιο μπορούσαν να συνεργαστούν για να αυξήσουν το εισόδημα. Έδειξαν επίσης ότι τα δικαιώματα ιδιοκτησίας χρειάζονται προστασία, ότι μέλη άλλων φυλών ή ομάδων μπορούσαν να συνεργαστούν μέσω του εμπορίου, ότι ο πλούτος μπορούσε να δημιουργηθεί με τα κατάλληλα κίνητρα και ότι η δημιουργία πλούτου θα ωφελούσε τους πάντες σε μια κοινωνία, όχι μόνο τους πλούσιους. Το πιο σημαντικό ήταν πως κατέδειξε ότι μια σύνθετη οικονομία θα μπορούσε να λειτουργήσει με ελάχιστο ή καθόλου κεντρικό σχεδιασμό.

Το οικονομικό σύστημα του Μαρξ βασίστηκε στην πρωτόγονη κοσμοθεωρία των προγόνων μας. Για αυτόν, η σύγκρουση, και όχι η συνεργασία μεταξύ εργασίας και κεφαλαίου, καθόριζε την οικονομία. Νόμιζε ότι οι πλούσιοι γίνονταν πλούσιοι μόνο εκμεταλλευόμενοι τους φτωχούς, ότι όλο το εισόδημα προερχόταν από την εργασία και ότι η οικονομία χρειαζόταν κεντρικό σχεδιασμό, επειδή δεν πίστευε ότι οι αγορές ήταν καλές στο να αυτοδιορθώνονται. Η κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης, το μεγαλύτερο και πιο ακριβό πείραμα κοινωνικής επιστήμης που έγινε ποτέ, απέδειξε ότι ο Σμιθ είχε δίκιο και ο Μαρξ όχι.

Τα μέλη της «αφυπνισμένης» αριστεράς θέλουν να επιστρέψουμε σε πολιτικές που βασίζονται σ’ αυτήν την πρωτόγονη οικονομική σκέψη. Ένα από τα σημαντικότερα λάθη τους είναι να πιστεύουν ότι ο κόσμος είναι ένα πεδίο μηδενικού αθροίσματος (σ.σ. Ότι το κέρδος κάποιου προέρχεται αναγκαστικά από την ζημία κάποιου άλλου!). Αυτή η υπόθεση καθοδηγεί την πολιτική των ταυτοτήτων, η οποία βλέπει -μεταξύ άλλων- μια εγγενή σύγκρουση μεταξύ μαύρων και λευκών. Το κίνημα Black Lives Matter και η «κριτική θεωρία περί φυλής» υποκινούν τον φυλετικό ανταγωνισμό και αναβιώνουν την ξενοφοβία. Οι αριστεροί δαιμονοποιούν «εκατομμυριούχους και δισεκατομμυριούχους», όπως ο Έλον Μασκ, σαν μοχθηρούς και εκμεταλλευτές. Θα έπρεπε να τους αναγνωρίζουν ως παραγωγικούς επιχειρηματίες, των οποίων οι καινοτομίες μας ωφελούν όλους.

Η αντιπάθεια για τους πλούσιους έχει νόημα σε έναν κόσμο όπου μπορεί κανείς να γίνει πλούσιος μόνο εκμεταλλευόμενος τους άλλους, αλλά όχι σε μια κοινωνία γεμάτη δημιουργικότητα και χρήσιμες εφευρέσεις. Η αλλαγή της φορολογικής νομοθεσίας με σκοπό να εξαϋλώσει τους πλούσιους έχει νόημα σύμφωνα με την μαρξιστική εργασιακή θεωρία της αξίας, αλλά όχι σύμφωνα με μια περίπλοκη κατανόηση των συνεχών επενδύσεων και της τεχνολογικής αλλαγής.

Η υιοθέτηση αντιπαραγωγικών πολιτικών, όπως οι φυλετικές ποσοστώσεις θέσεων εργασίας, οι υψηλοί φόροι, η υπερβολική ρύθμιση των επιχειρήσεων και οι έλεγχοι τιμών σε ορισμένα αγαθά μπορεί να μην μας οδηγήσουν σε μια οικονομία απλής επιβίωσης, όπως των προγόνων μας, αλλά, εάν υιοθετηθούν πολιτικές που τιμωρούν την αποταμίευση και τις επενδύσεις και που περιλαμβάνουν υπερβολικό κρατικό έλεγχο, τότε το κοινωνικό κεφάλαιο, ο πλούτος και το πραγματικό εισόδημα θα μειωθούν. Εάν υποκύψουμε σε αυτήν την πρωτόγονη ιδεολογία, θα αυξηθεί η φυλετική εχθρότητα και οι συγκρούσεις, η αργή οικονομική ανάπτυξη και λιγότερες εφευρέσεις.

Μπορεί να προβάλετε μια αντίρρηση σε αυτό το σκεπτικό. Ακόμα κι αν η οικονομία αναπτύσσεται και οι μειονότητες μπορούν να κερδίζουν χωρίς να αποσπούν πόρους από τους πλούσιους, γιατί να είναι ικανοποιημένες με αυτά που παίρνουν; Δεν μπορούν άραγε να απαιτήσουν περισσότερα από την αναπτυσσόμενη οικονομική «πίτα»; Η απάντηση είναι ότι αυτό θα τους ζημιώσει, δεν θα τους βοηθήσει. Ο τρόπος με τον οποίο αναπτύσσεται η οικονομία είναι η συσσώρευση κεφαλαίου, και το μεγαλύτερο μέρος αυτής πραγματοποιείται μέσω των επενδύσεων που κάνουν οι ευκατάστατοι. Η δήμευση του εισοδήματος και του πλούτου των εύπορων θα επιβραδύνει ή θα σταματήσει τον ρυθμό οικονομικής ανάπτυξης. Αυτό θα οδηγήσει τους «προστατευμένους» των «αφυπνισμένων» αριστερών σε μια δυσμενέστερη κατάσταση. Ο μεγάλος Λούντβιχ φον Μίζες προτείνει ένα πείραμα σκέψης που αναδεικνύει αυτό το σημείο με σαφήνεια:

«Ένας νόμος που απαγορεύει σε κάθε άτομο να συσσωρεύει περισσότερα από δέκα εκατομμύρια ή να βγάζει περισσότερα από ένα εκατομμύριο το χρόνο, περιορίζει τις δραστηριότητες ακριβώς εκείνων των επιχειρηματιών που είναι οι πιο επιτυχημένοι στο καλύπτουν τις ανάγκες των καταναλωτών. Αν ένας τέτοιος νόμος είχε θεσπιστεί στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν από πενήντα χρόνια, πολλοί σημερινοί πολυεκατομμυριούχοι θα ζούσαν σε πιο μέτριες συνθήκες. Όμως, όλοι αυτοί οι νέοι κλάδοι της βιομηχανίας που προμηθεύουν τις μάζες με είδη πρωτόγνωρα θα λειτουργούσαν, εάν λειτουργούσαν καν, σε πολύ μικρότερη κλίμακα, και τα προϊόντα τους θα ήταν πέρα ​​από τις οικονομικές δυνατότητες του απλού ανθρώπου. Είναι προδήλως αντίθετο προς το συμφέρον των καταναλωτών να εμποδίζουν τους πιο αποτελεσματικούς επιχειρηματίες να επεκτείνουν τη σφαίρα των δραστηριοτήτων τους ως εκείνο το όριο στο οποίο το κοινό εγκρίνει την δραστηριότητά τους αγοράζοντας τα προϊόντα τους».

Υπάρχει ένας άλλος τρόπος με τον οποίο το κίνημα των woke υπονομεύει την οικονομία, και αυτός μπορεί να είναι ο πιο σοβαρός απ’ όλους: Η δημιουργία τεχνητής μνησικακίας ενθαρρύνει τους μαύρους να μισούν τους λευκούς. Το να είσαι λευκός θεωρείται από πολλούς αριστερούς επαναστάτες σαν κάτι σατανικό, και από αυτό θα προκύψει δολοφονική βία. Όπως επισημαίνει ο μεγάλος μαύρος οικονομολόγος Thomas Sowell:

«Αν και πολλά μέσα ενημέρωσης έχουν τις κεραίες τους τεντωμένες για να συλλάβουν οτιδήποτε μπορεί να ερμηνευθεί σαν ρατσισμός κατά των μαύρων, αγνοούν αποφασιστικά ακόμη και τον πιο κραυγαλέο ρατσισμό των μαύρων εναντίον των υπολοίπων. Αυτή η πρακτική περιλαμβάνει ένα μοτίβο βίαιων επιθέσεων σε λευκούς σε δημόσιους χώρους στο Σικάγο, το Ντένβερ, τη Νέα Υόρκη, το Μιλγουόκι, τη Φιλαδέλφεια, το Λος Άντζελες και το Κάνσας Σίτι, καθώς και το να ξυλοκοπούνται Ασιάτες μαθητές από μαύρους συμμαθητές τους στα σχολεία – για χρόνια – στη Νέα Υόρκη και τη Φιλαδέλφεια. Αυτές οι επιθέσεις συνοδεύονταν από ρητά ρατσιστικές δηλώσεις των δραστών, επομένως δεν είναι τίθεται θέμα για το ποιο είναι το κίνητρο. Υπήρξαν επίσης ταραχές και λεηλασίες από αυτούς τους νεαρούς κουκουλοφόρους».

Ας κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αντιμετωπιστεί η συνωμοσία των «αφυπνισμένων» (‘‘woke’’) να καταστρέψουν την οικονομία, και για να ενθαρρύνουμε τις οικονομικές πολιτικές του Ludwig von Mises και του Murray Rothbard υπέρ της ελεύθερης αγοράς. Αυτός είναι ο δρόμος για μια ευημερούσα οικονομία, στην οποία όλες οι ομάδες ανθρώπων μπορούν να ζουν αρμονικά.

Πηγή: Το X-press του διαδικτύου

primenews.press