Σπ. Καμπιώτης*
Έκκληση
Γνωρίζουμε εκ των προτέρων ότι δεν θα εισακουστούμε και μακάρι να διαψευστούμε.
Αφήνουμε όμως τούτο εδώ το δημοσίευμα, ως αρχείο ώστε να μη βρεθεί κάποιος αργότερα και πει, πως δεν γνώριζε, πως δεν υπολόγισε καλά, πως δεν φανταζόταν ότι, πως οι συγκυρίες δεν βοήθησαν, πως ….
Το όποιο χρονικό περιθώριο/παράθυρο/ευκαιρία που υπήρχε και υπάρχει -για πολύ λίγο ακόμα- κυρίες και κύριοι όπου ν΄άναι κλείνει.
Προσωπικά εδώ και καιρό έχω εγκαταλείψει τα επιστημονικά επιχειρήματα -(οι παλαιότεροι θυμούνται καλά το πως τους χαλάγαμε την πίτα με σωστές στατιστικές προσεγγίσεις, αναλύσεις και ιστογράμματα, και όχι με τις πληρωμένες δημοσκοπήσεις που αυτοί τάιζαν τον κόσμο)-, με στατιστικές, με εργαστηριακές προσεγγίσεις, με αναλύσεις, με επιστημονικές βιβλιογραφίες, με ...
Οι άνθρωποι που είτε είναι εντεταλμένοι είτε εξυπηρετούν συμφέροντα, είτε αποσκοπούν σε προσωπικά οφέλη, δεν καταλαβαίνουν ΤΙΠΟΤΑ.
Δεν τους ενδιαφέρει η κοινωνία, δεν τους ενδιαφέρει, η οικογένεια, δεν τους ενδιαφέρει καμία θρησκεία ή πίστη, δεν τους ενδιαφέρει η αλληλεγγύη, δεν τους ενδιαφέρει η υγεία, δεν τους ενδιαφέρει ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ.
Το μόνο που τους ενδιαφέρει είναι το χρήμα, η ματαιοδοξία, η καλοπέραση ...
και όλοι οι άλλοι ας πάνε να πνιγούν.
Τα πολιτικά κατακάθια (και είναι πολλά ανάθεμά τα) θα κάνουν ότι περνάει από το χέρι τους και από το σαπισμένο τους μυαλό για να μη χάσουν την κουτάλα αφενός και για να μη κακοκαρδίσουν τα διαβολοσπέρματα και τα παρανοϊκά αφεντικά τους.
Όλα για αυτούς, ας γίνουν στάχτη και μπούρμπερη. ΔΕΝ ΔΙΝΟΥΝ ΔΕΚΑΡΑ τσακιστή.
Δεν δίνουν δεκάρα τσακιστή, για το αν πεινάσεις, για το αν αρρωστήσεις, για το αν ξεσπιτωθείς, για το αν κρυώνεις τον χειμώνα, για το αν ΚΑΙΓΕΣΑΙ το καλοκαίρι.
Το βλέπουμε καθημερινά.
Το ζούμε στο πετσί μας.
Το νοιώθουμε στην τσέπη μας.
Το αντικρύζουμε στον συνάνθρωπο.
Το αισθανόμαστε στον αέρα και την φύση.
Τα πάντα βρωμάνε, δυσωδομούν, μυρίζουν σαπίλα και διαφθορά, ….βουλιάζουν στον βούρκο.
Αν ΟΛΟΙ δεν κατανοήσουν τούτες τις ύστατες στιγμές πως ο χρόνος τελειώνει, πως τα περιθώρια πλέον στενεύουν ασφυκτικά, τότε ειλικρινά λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να φανταστώ αυτό που έρχεται και αυτό που μας περιμένει.
Μάλλον μπορώ αλλά δεν θέλω να το περιγράψω. Ξέρω πως οι περισσότεροι από εσάς που διαβάζετε τούτες τις αράδες, κατανοείτε …
Ακούστε λοιπόν αγαπητοί και αγαπημένοι φίλοι/ες και συμπολίτες.
Δεν αρκούν μόνο οι εκκλήσεις και τα παρακάλια εις τα Θεία. Δεν φτάνουν μόνο οι ευχές και η ελπίδες εις το μάνα εξ ουρανού. Δεν φτάνουν οι προφητείες και οι προβλέψεις. Δεν φτάνει μόνο η επανάπαυση και η ελπίδα πως κάποιοι άλλοι θα κινητοποιηθούν για να βγει το φίδι από την τρύπα. ΔΕΝ ΑΡΚΕΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΑΝ ΕΜΕΙΣ ΔΕΝ ΚΟΥΝΗΣΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΑΜΠΟΥΡΑ ΜΑΣ και δεν αφήσουμε στην άκρη τις μεμψιμοιρίες μας, τις φιλοδοξίες μας, τις όποιες μαλακίες μας.
Για όλους τους λόγους που όλοι πλέον γνωρίζουμε και για χιλιάδες άλλους που όλοι μας δεν γνωρίζουμε αλλά υποπτευόμαστε ή μάλλον είμαστε σίγουροι μιας και μας τα έχουν πει, τα έχουν δημοσιεύσει οι ίδιοι και μας τα έχουν τρίψει στην μούρη κατ΄επανάληψη.
Αυτοί λοιπόν ΌΛΟΙ τους δεν φταίνε.
Αυτοί ακολουθούν πιστά και ευλαβικά τον σχεδιασμό και τον στόχο που έχουν θέσει.
Θα μου πεις, και ποιος φταίει?
ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ κύριοι και κυρίες.
ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ φταίμε πατεράδες και μανάδες.
ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ φταίμε αγρότη, εργάτη, υπάλληλε, συνταξιούχε.
ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ φταίμε φοιτητή και καθηγητή.
ΝΑΙ ΕΜΕΙΣ φταίμε βιοτέχνη και έμπορε.
ΜΟΝΟ ΕΜΕΙΣ ΦΤΑΙΜΕ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ.
Οι λεγάμενοι ακατανόμαστοι το γνωρίζουν καλά. Γνωρίζουν καλά την ψυχολογία, την συμπεριφορά και τις αντιδράσεις του διασπασμένου λαού.
Ξέρουν πως δεν κινδυνεύουν γιατί έχουν σύμμαχους την μικρότητα και την φιλοδοξία, την φιλαρέσκεια και τον εγωισμό, την διχόνοια και το μίσος … μεταξύ των αντιπάλων τους.
Που ναι μεν είναι χιλιάδες, αλλά ο καθένας διεκδικεί το δικό του βιλαέτι.
Για αυτούς τους λόγους αγαπητοί, κάνουμε έκκληση, εκλιπαρούμε όλους όσους ακόμα έχουν εν συναίσθηση και συνείδηση, πατριωτισμό και αγάπη, όραμα και προοπτική, να κινητοποιηθούν όσο ακόμα είναι καιρός, πριν το χρονικό παράθυρο κλείσει οριστικά.
Να κάτσουν κάτω ΟΛΟΙ εκείνοι που λένε πως δεν πάει άλλο και πρέπει να βρεθεί λύση, και να σπάσουν αυγά.
Να πνίξουν τους εγωισμούς και τα αρχηγιλίκια, να στείλουν στο ΔΙΑΟΛΟ την φιλοδοξία και την φιλαρέσκεια.
Να ανοίξουν τα αυτιά και τα μάτια.
Να σεβαστούν τις φωνές αγωνίας και απελπισίας.
ΝΑ ΣΕΒΑΣΤΟΥΝ ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΑΝ ΔΙΑΦΩΝΟΥΝ ΤΟΝ ΔΙΠΛΑΝΟ ΤΟΥΣ, που δεν είναι αντίπαλός τους.
Αν δεν το πράξουν, τότε να μας πουν σε τι διαφέρουν από τα κτήνη που καθημερινά καταδυναστεύουν και εκμεταλλεύονται τις ζωές μας και τις ζωές των παιδιών μας.
ΑΝ ΔΕΝ ΤΟ ΠΡΑΞΟΥΝ, ΤΟΤΕ ΕΙΝΑΙ ΙΔΙΟΙ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ –υποτίθεται- ΟΤΙ ΠΟΛΕΜΟΥΝ.
Και ΝΑΙ υπάρχει διαδικασία δημοκρατικότατα που μπορεί να δρομολογήσει τις εξελίξεις σε μία τέτοια κίνηση.
Και ΝΑΙ. Αν θέλετε πράγματι να μάθετε, ΑΥΤΟ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ τα καθάρματα, αλλά κοιμούνται ήσυχοι γιατί ξέρουν πως δεν …
Πάντως αν τελικά ευοδώσει η παρούσα πρόταση, θα πω κάτι που έλεγε και ένας καλός και αγαπημένος μου φίλος.
Εγώ είμαι διατεθειμένος –και το εννοώ- να μοιράζω τους καφέδες, να καθαρίζω τα πατώματα, να είμαι το ¨παιδί¨ για τα θελήματα, φτάνει να …γίνει το «θαύμα».
Με ελπίδα και σεβασμό προς όλους σας
Σπ. Καμπιώτης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου