Δύο μυστηριώδεις λάμψεις εντοπίστηκαν στην επιφάνεια της Σελήνης, πυροδοτώντας μια συζήτηση σχετικά με το τι μόλις έπληξε τον πλησιέστερο γείτονά μας στο ηλιακό σύστημα.
Ο Ιάπωνας αστρονόμος Ντάιτσι Φουτζίι κατέγραψε την πρώτη μυστηριώδη λάμψη στη Σελήνη στις 30 Οκτωβρίου κοντά στον γιγάντιο κρατήρα Γκασέντι.
Ο αστρονόμος Ντάιτσι Φουτζίι, επιμελητής του Μουσείου της Πόλης Χιρατσουκά στην Ιαπωνία , κατέγραψε την πρώτη από αυτές τις φωτεινές λάμψεις στις 30 Οκτωβρίου , αποκαλύπτοντας μια μεγάλη στρογγυλή κουκκίδα που φώτισε για λίγο την επιφάνεια της σελήνης πριν εξαφανιστεί,αναφέρει η dailymail.co.uk
Η δεύτερη λάμψη εντοπίστηκε δύο ημέρες αργότερα, την 1η Νοεμβρίου, κοντά στον ορίζοντα της σελήνης από την οπτική γωνία του Φουτζίι εδώ στη Γη.
Αυτή τη στιγμή, η επικρατούσα θεωρία είναι ότι αυτές οι λάμψεις ήταν προσκρούσεις που προκλήθηκαν από διαστημικούς βράχους από την διερχόμενη βροχή μετεωριτών της Ταυρίδας .
Αυτή η συγκεκριμένη βροχή μετεωριτών μπορεί να παρατηρηθεί κάθε χρόνο γύρω στα τέλη Οκτωβρίου και στις αρχές Νοεμβρίου.
Προκαλείται από το ταξίδι της Γης μέσα από κομμάτια σκόνης και βράχων που άφησε πίσω του το ίχνος των συντριμμιών του κομήτη Ένκε , δημιουργώντας νύχτες γεμάτες ακίνδυνα πεφταστέρια.
Ο Φουτζίι, αποκαλύπτοντας τις μυστηριώδεις λάμψεις, σημείωσε ότι η σελήνη δεν έχει ατμόσφαιρα, πράγμα που σημαίνει ότι δεν μπορούμε να δούμε μετεωρίτες να πλησιάζουν την επιφάνειά της μέχρι να φωτιστούν τη στιγμή της πρόσκρουσης και να σχηματίσουν έναν πύρινο κρατήρα.
Ο Φούτζι πρόσθεσε σε μια ανάρτηση στο X ότι η βροχή μετεωριτών της Ταυρίδας βρισκόταν στο αποκορύφωμά της όταν εντόπισε τις φωτεινές λάμψεις στη σελήνη.
Μόλις δύο ημέρες αργότερα, ο Φουτζίι κατέγραψε μια δεύτερη λάμψη, και οι δύο πιστεύεται ότι ήταν κρούσεις υψηλής ταχύτητας από διαστημικούς βράχους στην βροχή μετεωριτών Ταυριδών.
Ο αστρονόμος παρακολουθούσε τον νυχτερινό ουρανό χρησιμοποιώντας διάφορα τηλεσκόπια από δύο τοποθεσίες στην Ιαπωνία, το Φούτζι και το Χιρατσουκά.
Ειδικός εξοπλισμός τον βοήθησε να ανιχνεύσει άμεσα την κίνηση και τις εκρήξεις στην επιφάνεια της σελήνης.
Ο Φουτζίι σημείωσε ότι αυτή η υψηλής τεχνολογίας διάταξη τον έχει βοηθήσει να εντοπίσει σχεδόν 60 συγκρούσεις στην επιφάνεια της σελήνης τα τελευταία 15 χρόνια.
«Με το τηλεσκόπιο των 20 εκατοστών μου, συνήθως ανιχνεύω περίπου μία λάμψη πρόσκρουσης κάθε μερικές δεκάδες ώρες παρατήρησης», είπε στο Space.com.
«Επειδή η λεπτή ημισέληνος είναι ορατή μόνο για λίγο και συχνά χαμηλά στον ουρανό όπου είναι συνηθισμένα τα λεπτά σύννεφα, παρατηρώ μόνο μερικές δεκάδες λάμψεις ετησίως.»
Αυτό καθιστά τις διαδοχικές συγκρούσεις στο διάστημα σπάνιες, με την πρώτη στις 30 Οκτωβρίου να φαίνεται να προσγειώνεται ακριβώς ανατολικά του κρατήρα Γκασέντι.
Ο κρατήρας είναι μια τεράστια ουλή πρόσκρουσης διαμέτρου περίπου 68 μιλίων που βρίσκεται στο βόρειο άκρο της απέραντης, σκοτεινής πεδιάδας γνωστής ως Mare Humorum.
Η δεύτερη λάμψη πρόσκρουσης πιθανότατα προσγειώθηκε δυτικά του Oceanus Procellarum, μιας από τις μεγαλύτερες θάλασσες αρχαίας λάβας στη σελήνη, η οποία καλύπτει περίπου 1,5 εκατομμύρια τετραγωνικά μίλια.
Η βροχή μετεωριτών της Ταυρίδας (στη φωτογραφία) μπορεί να παρατηρηθεί από τη Γη κάθε χρόνο στα τέλη Οκτωβρίου και στις αρχές Νοεμβρίου, καθώς ο πλανήτης περνάει μέσα από το ίχνος των συντριμμιών του κομήτη Ένκε.
«Θέλω το κοινό να απολαμβάνει την επιστήμη», δήλωσε ο Φουτζίι στους New York Times.
Οι διαστημικοί βράχοι, οι οποίοι πιθανότατα χτύπησαν τη Σελήνη, πιστεύεται ότι ταξίδευαν με ταχύτητα σχεδόν 60.000 μίλια/ώρα.
Χωρίς ατμόσφαιρα που να επιβραδύνει οτιδήποτε βρίσκεται σε τροχιά σύγκρουσης με τη Σελήνη, οι αστεροειδείς μπορούν μερικές φορές να χτυπήσουν την επιφάνεια της Σελήνης με ταχύτητα έως και 160.000 μίλια/ώρα, δημιουργώντας μια τεράστια λάμψη και ακραία θερμότητα στο σημείο πρόσκρουσης.
Αυτοί οι ίδιοι μετεωρίτες, ειδικά από τις Ταυρίδες, εξατμίζονται στην πυκνή ατμόσφαιρα της Γης, η οποία λειτουργεί σαν προστατευτική ασπίδα ενάντια στα συντρίμμια που πέφτουν από το διάστημα.
Οι μικρότεροι μετεωρίτες καίγονται καθώς συναντούν τριβή στην ατμόσφαιρα, δημιουργώντας το φαινόμενο των ραβδώσεων που βλέπουν οι παρατηρητές των αστεριών ενώ παρακολουθούν τη βροχή μετεωριτών.
Ωστόσο, νέα έρευνα προειδοποιεί ότι οι Ταυρίδες θα μπορούσαν να γίνουν μεγαλύτερος κίνδυνος για τον άνθρωπο μέσα στην επόμενη δεκαετία.
Μια μελέτη στο Acta Astronautica διαπίστωσε ότι ο κίνδυνος θα αυξηθεί γύρω στο 2032 και το 2036, όταν ένα σμήνος μεγαλύτερων, μη ανιχνευμένων κομματιών διαστημικού βράχου μπορεί να συσσωρευτεί από τη βαρύτητα του Δία.
Αυτά τα πιο επικίνδυνα θραύσματα μετεωρίτη θα μπορούσαν να περάσουν πάνω από κατοικημένες περιοχές, προκαλώντας επικίνδυνες εκρήξεις αέρα, όπου ο μετεωρίτης διαπερνά την ατμόσφαιρα και εκρήγνυται στον αέρα.
Μεγαλύτεροι μετεωρίτες θα μπορούσαν επίσης να φτάσουν μέχρι το έδαφος, ενδεχομένως να προσγειωθούν σε πολυσύχναστες πόλεις και να προκαλέσουν σημαντικές ζημιές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου