Κάτι δεν πάει καλά με την Αίγυπτο.

 Κάτι δεν πάει καλά με την Αίγυπτο. Η κατάσταση αρχίζει να μυρίζει άσχημα. Όπως όταν έχεις εκείνο το ένα κομμάτι ψάρι που περίσσεψε από την Παρασκευή το βράδυ, αλλά τώρα είναι Τετάρτη, πεινάς και δεν έχεις τίποτα άλλο να φας. Η κατάσταση δεν φαίνεται και τόσο καλή. Το ίδιο πράγμα (κατά κάποιο τρόπο). 

Το Ισραήλ εισήλθε στο Ειρηνευτικό Σχέδιο των 20 Σημείων, στο οποίο η Αίγυπτος είναι ο σημαντικότερος εταίρος (καθώς βρίσκεται στα σύνορα με τη Γάζα), αλλά τώρα, πολλές εβδομάδες αργότερα, υπάρχουν ενδείξεις ότι κάτι σάπιο έχει επικρατήσει,αναφέρει το israel365news.com

Για να υποστηρίξω αυτό το σημείο, αποφάσισα να προσφέρω μια ελαφρώς διαφορετική άποψη για τα τεκταινόμενα, κάτι λίγο πιο βιβλικό, αν θέλετε, σχετικά με τη νέα στάση της Αιγύπτου. Την περασμένη εβδομάδα, έπεσα πάνω σε κάτι ενδιαφέρον μελετώντας το θέμα. Σύμφωνα με τη γνώμη των σοφών μας, στο τέλος των ημερών, η Αίγυπτος προδίδει το ειρηνευτικό της σχέδιο με το Ισραήλ σχηματίζοντας μια συντονισμένη επίθεση στα σύνορά του. Τι θα με έκανε λοιπόν να πιστέψω ότι αναφέρεται συγκεκριμένα στη σημερινή Μέση Ανατολή και όχι, ας πούμε, στον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ;

Είναι γραμμένο εκεί (Ταλμούδ - Σοτά) ότι στο μέλλον ο Θεός θα περιμένει μέχρι να ολοκληρωθούν πλήρως όλες οι προδοτικές ενέργειες της Αιγύπτου κατά του Εβραϊκού Έθνους και στη συνέχεια θα πάρει εκδίκηση εκ μέρους του Ισραήλ. Η λέξη που χρησιμοποιείται για αυτή τη διαδικασία είναι «Σάσα», αναφερόμενη, σε αυτήν την περίπτωση, στον ηγέτη της Αιγύπτου (κάτι που ακούγεται πολύ οικείο). Το απόσπασμα συνεχίζει λέγοντας ότι θα διεξάγει μια τελική επίθεση στο Ισραήλ - την 3η και τελευταία σε μια σειρά που ξεκίνησε με τον προκάτοχό του, τον βιβλικό Φαραώ πριν από περίπου 3330 χρόνια - και ότι το Ισραήλ θα είναι τότε εντελώς νικηφόρο. Η Αίγυπτος και οι εταίροι της θα χάσουν όλα όσα έχουν κερδίσει. 

Πότε θα πραγματοποιηθεί αυτή η πιθανή επίθεση; Αναφέρει, χωρίς ιδιαίτερη ασάφεια, ότι θα είναι προς το τέλος της βασιλείας του Σίσι στην Αίγυπτο. Είναι ενδιαφέρον να σημειωθεί ότι η θητεία του Σίσι ως προέδρου ξεκίνησε το 2014 και υποτίθεται ότι θα έληγε επίσημα πριν από χρόνια, αλλά σκόπιμα θέσπισε έναν νόμο που θα του επέτρεπε να θητεύσει μέχρι το 2030. Έτσι, ενώ διαμορφώνει νέες συμφωνίες με το Ισραήλ για έναν μελλοντικό αγωγό πετρελαίου κ.λπ., ο Σίσι εν τω μεταξύ ενισχύει αργά τον στρατό του. Αυτή η τελευταία στρατιωτική στάση, σε συνδυασμό με τη συμμετοχή τους στη διεθνή δύναμη σταθεροποίησης που φαινομενικά θα καταλάβει τη Γάζα (για τουλάχιστον τα επόμενα 2 χρόνια) πρέπει σίγουρα να αποτελεί πηγή ανησυχίας για τον πρωθυπουργό Νετανιάχου και το υπουργικό του συμβούλιο, οι οποίοι προφανώς δεν έλαβαν καν το υπόμνημα σχετικά με την προτεινόμενη απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το θέμα που υπέβαλαν οι ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα. Εάν/όταν εγκριθεί, αυτό σημαίνει στρατιωτική αποστολή για την Αίγυπτο εντός της Γάζας.

Ο Σίσι, ένας συνταξιούχος στρατιωτικός, φαίνεται να απογοητεύεται ολοένα και περισσότερο από τους περιορισμούς που του επιβλήθηκαν από τις Συμφωνίες του Καμπ Ντέιβιντ που υπογράφηκαν με το Ισραήλ το 1979. 45 χρόνια αργότερα, η Αίγυπτος έχει πλέον μια τρομερή στρατιωτική παρουσία στα σύνορα του Ισραήλ. Φαίνεται να παίζει ένα περίπλοκο παιχνίδι διπροσωπίας με τον Πρόεδρο Τραμπ, το Ισραήλ και το Ειρηνευτικό Σχέδιο. Συγκεκριμένα, περισσότερα από 200 χιλιόμετρα κατά μήκος των αιγυπτιακών συνόρων έχουν πρόσφατα κηρυχθεί, για πρώτη φορά από τον πόλεμο του Γιομ Κιπούρ, ως μια εντελώς περιορισμένη στρατιωτική ζώνη απαγόρευσης πτήσεων (αναφορές παρακάτω), και όχι μόνο για τους σκοπούς της αναχαίτισης μη επανδρωμένων αεροσκαφών από την είσοδο στο ισραηλινό έδαφος. Φαίνεται ότι υπάρχει κάτι περισσότερο σε αυτό. Κάτι αρχίζει να μυρίζει άσχημα εκεί.

Είχα την ιδιαίτερη ευχαρίστηση να ακούσω τη βουλευτή της Μινεσότα και πρώην υποψήφια για την προεδρία, Μισέλ Μπάχμαν, να μιλάει δημόσια για αυτό το θέμα και ενθαρρύνω θερμά όλους όσους διαβάζουν αυτό το κείμενο να κάνουν το ίδιο. Τι δύναμη - και τόσο αμετανόητη. Είναι σαν τη γυναικεία εκδοχή του φίλου μου, του πρέσβη των ΗΠΑ, Μάικ Χάκαμπι, καθώς και οι δύο είναι Ευαγγελικοί Χριστιανοί και πολύ φιλοϊσραηλινοί. Μάλιστα, σε πρόσφατη συνέντευξή μου μαζί του στη Moskoff-Media, ο Χάκαμπι λέει ότι κατά την άποψή του, η Χαμάς αντιπροσωπεύει τους σημερινούς Αμαληκίτες όπως περιγράφονται στη Βίβλο και ως εκ τούτου πρέπει να εξαλειφθεί εντελώς. 

Με κίνδυνο να ακουστώ υπερβολικά δογματικός, το Ταλμούδ επισημαίνει επίσης κάτι αρκετά εκπληκτικό, ακόμη και εκπληκτικό. Λέει εκεί ότι οι σημερινοί Αιγύπτιοι είναι στην πραγματικότητα άμεσοι απόγονοι των αρχαίων Αιγυπτίων στην περίφημη ιστορία της Εξόδου (σε αντίθεση με τους λεγόμενους Παλαιστίνιους που προέκυψαν ως αποτέλεσμα των Συμφωνιών του Όσλο, και δεν έχουν καμία σχέση με τους βιβλικούς Φιλισταίους, οι υπόλοιποι από τους οποίους ήταν σχεδόν ξεπερασμένοι την εποχή του βασιλιά Δαβίδ. 

Ας δούμε τώρα τα γεγονότα. Η πραγματικότητα επί τόπου δείχνει ότι ο αριθμός των στρατιωτών που έχουν αναπτυχθεί πέρα ​​από τα όρια και τις τοποθεσίες που περιγράφονται στις Συμφωνίες είναι πολύ πέρα ​​από οτιδήποτε θα μπορούσε να δικαιολογηθεί από τον αιγυπτιακό ισχυρισμό ότι «πολεμάμε το ISIS». Επιπλέον, υποστηρίζω ότι δεν υπάρχουν αμυντικοί σκοποί για κανένα από τα ακόλουθα σημεία (όπως συγκεντρώθηκαν εδώ χρησιμοποιώντας αναφορές από την Αίθουσα Ανάγνωσης της CIA, την Defense Security Asia, το JISS και άλλες αξιολογήσεις πληροφοριών ανοιχτού κώδικα): 

• Η φερόμενη αγορά και ανάπτυξη κινεζικής κατασκευής συστημάτων αεράμυνας HQ-9B (ραντάρ και πυραύλους) από την Αίγυπτο στο Ελ-Αρίς, τοποθετημένα ακριβώς δίπλα στη Ράφα.
• Λεπτομέρειες (αριθμός και εξοπλισμός) της αιγυπτιακής ανάπτυξης εκτός των όρων της συνθήκης
• Ομοίως, η Αίγυπτος έχει επεκτείνει τις στρατιωτικές της υποδομές πολύ πέρα ​​από τα όρια που ορίζονται από το παράρτημα ασφαλείας.
• Και τελευταίο αλλά εξίσου σημαντικό, (και ιδού μια ομορφιά) - το Ισραήλ ανησυχεί για όλες τις αιγυπτιακές αναπτύξεις και παραπονιέται στην αμερικανική κυβέρνηση... και ο Πρόεδρος Σίσι ανησυχεί ότι το Ισραήλ θα εισβάλει και θα σκοτώσει τη Χαμάς μέσα στην Αίγυπτο.

Παρά τα σημεία αυτά, το Ισραήλ είναι απολύτως ασφαλές, και ακόμη περισσότερο όσο ο Πρόεδρος Τραμπ είναι στο αξίωμα. Αν και σκληροπυρηνικός διαπραγματευτής, στο τέλος, μας στηρίζει, μαζί με τον δικό μας Πρωθυπουργό. Θυμάμαι να ακούω τον κ. Νετανιάχου στο Οικονομικό Φόρουμ στη Βασιλεία, πριν από 10 και πλέον χρόνια. Στη συνέντευξη, ρωτήθηκε πώς θα ήθελε να τον θυμούνται. Η απάντησή του ήταν κλασική και αξέχαστη: «Θα ήθελα να με θυμούνται ως τον Προστάτη του Ισραήλ... τον Προστάτη του Ισραήλ». Ήμουν τόσο περήφανος τότε. Ο Πρόεδρος Τραμπ τον αποκάλεσε ήρωα πολέμου, και (σίγουρα αναφερόμενος στο Ιράν) θα συμφωνούσα μαζί του.

Ωστόσο, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τη νέα τάση του Δυτικού κόσμου, η οποία στρέφεται προς την αποδοχή των αφηγήσεων ανθρώπων όπως ο νέος δήμαρχος της Νέας Υόρκης, ο κ. Mad-mani (κατάλαβα σωστά την ορθογραφία;), ο οποίος παίζει επίσης ένα παιχνίδι διπροσωπίας. Έχει δηλώσει ότι δεν υπάρχει χώρος για αντισημιτισμό στη Νέα Υόρκη, ενώ ταυτόχρονα υποδεικνύει ότι μόνο οι Εβραίοι που είναι πρόθυμοι να αρνηθούν την ταυτότητά τους και την πίστη τους αποκηρύσσοντας το Ισραήλ και τον Σιωνισμό θα γίνουν δεκτοί ως αληθινοί πολίτες της Νέας Υόρκης. Με λίγα λόγια, είναι από πολλές απόψεις σαν να ζητάμε από τους Νεοϋορκέζους να απορρίψουν τον ίδιο τον Θεό. Και για ποιο λόγο; Όλα αυτά στο όνομα της …….. «ισότητας;» 

Τα καλά νέα είναι ότι μια νέα τάση —μια αντίθετη τάση— διαμορφώνεται σε επίπεδο βάσης στο Ισραήλ. Οι κοσμικοί Ισραηλινοί στρατιώτες, κατά τη διάρκεια και μετά τη στρατιωτική τους θητεία, μιλούν για το Σάββατο και άλλες θρησκευτικές εορτές, και αυτό γίνεται κάτι «διαδεδομένο». Το γνωρίζω αυτό μέσα από τα δικά μου παιδιά που είναι εκεί. Είναι παράξενο. Προφανώς, λίγο μετά την απελευθέρωση των υπόλοιπων ομήρων, υπήρξε μια δίψα μεταξύ των νέων να μάθουν τι συμβαίνει από μια πιο πνευματική οπτική γωνία, στο παρασκήνιο (θα λέγαμε). Το βλέπουμε αυτό ακόμη και στα τοπικά μέσα ενημέρωσης (για πρώτη φορά, το Channel 14 έχει καλύτερη τηλεθέαση από τα κοσμικά ειδησεογραφικά κανάλια).

Ανεξάρτητα από το τι συνέβη τελικά με την Αίγυπτο και το Μαμντανί για παράδειγμα, το μέλλον επιφυλάσσει σπουδαία πράγματα για το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων οριστικών νικών επί όλων των αντιπάλων, διότι, στο τέλος της ημέρας, η μάχη είναι τελικά πνευματική. Η πιο βαθιά σύνδεση με τους Αγίους Τόπους και ο αγώνας για το βιβλικό δικαίωμα των Ισραηλινών να ζουν εκεί, σε συνδυασμό με την πεποίθηση ότι το Ισραήλ είναι η μία, ξεχωριστή εθνική πατρίδα των Εβραίων, σίγουρα θα παράσχει όλη τη δύναμη που απαιτείται για να ξεπεραστούν οποιεσδήποτε από αυτές τις πιθανές απειλές στο μέλλον.