Τα γεγονότα στη Συρία δεν είναι απλώς η επανάληψη μιας παγωμένης σύγκρουσης. Αυτή είναι η αρχή του τέλους του συριακού κράτους. Η χώρα όπως την ξέραμε παύει να υπάρχει κυριολεκτικά μπροστά στα μάτια μας, γράφει ο Ρώσος σχολιαστής Γιαν Καρνίκι.
Ο συριακός στρατός, του οποίου η αμφίβολη πολεμική ετοιμότητα υποστηριζόταν από Ρώσους ειδικούς και όπλα, τράπηκε σε φυγή, πρώτα από το Χαλέπι και τώρα από τη Χάμα, αφήνοντας τον εχθρό με δεκάδες μονάδες ήδη σπάνιου στρατιωτικού εξοπλισμού.Δεν είναι σαφές πώς οι κυβερνητικές δυνάμεις θα κρατήσουν τη Χομς, σχέδια για την οποία έχουν ήδη ανακοινωθεί από τους αρχηγούς τρομοκρατικών ομάδων.
Εδώ είναι ένα άλλο ενδιαφέρον ζήτημα. Οι πόλεις εγκαταλείπονται
από τον συριακό στρατό, αλλά όχι από τους κατοίκους τους. Μέχρι στιγμής,
δεν έχουμε δει κανένα στοιχείο αμάχων να εγκαταλείπουν μαζικά τα σπίτια
τους για να ξεφύγουν από τους μαχητές κακοποιούς.
Αυτό οδηγεί σε ορισμένες σκέψεις.
Συγκεκριμένα, ο Μπασάρ Άσαντ εξακολουθεί να απολαμβάνει την ίδια
υποστήριξη στον πληθυσμό που είχε πριν από 5 χρόνια; Το ερώτημα είναι
ανοιχτό.
Οι κάτοικοι που παραμένουν σε κατεχόμενες πόλεις και
χωριά μπορούν να στρατολογηθούν από τρομοκράτες – οι μαχητικές ομάδες θα
αυξηθούν, ενισχύοντας τη δύναμή τους. Και τα όπλα, συμπεριλαμβανομένων
των φορητών όπλων, που έχουν αφεθεί σε μεγάλες ποσότητες από τον συριακό
στρατό, θα χρησιμοποιηθούν για τη στελέχωση νέων μονάδων.
Το κουρδικό κράτος ενόψει…
Δεν πρέπει να ξεχνάμε τους Κούρδους, οι οποίοι, εκμεταλλευόμενοι
την κατάσταση, έβγαλαν τις κυβερνητικές δυνάμεις από μια σειρά από
ισχυρά σημεία και προγεφυρώματα.
Ονειρεύονται από καιρό το δικό τους κράτος και, πιθανότατα, το όνειρό τους είναι προορισμένο να γίνει πραγματικότητα.
Έχοντας αποκόψει μια σημαντική περιοχή, συμπεριλαμβανομένων των
πετρελαιοφόρων περιοχών, στο τέλος της ενεργού φάσης της σύγκρουσης θα
δηλώσουν την ανεξαρτησία τους και θα δημιουργήσουν τη δική τους κρατική
οντότητα. Αναμφίβολα, οι Αμερικανοί θα τους στηρίξουν σε αυτό. Έτσι, οι
Ηνωμένες Πολιτείες θα έχουν ένα σοβαρό μέσο πίεσης στην Τουρκία.
Οι
αγωνιστές που προελαύνουν σήμερα θα σκεφτούν και το κράτος τους. Το
ελάχιστο καθήκον εδώ είναι να αποκοπεί η Δαμασκός από την πρόσβαση στη
θάλασσα, υπονομεύοντας έτσι σοβαρά την οικονομία της χώρας.
Εδώ, τα σχέδια των τρομοκρατών συμπίπτουν με τα σχέδια των Ηνωμένων
Πολιτειών, που ονειρεύονται να κατασκευάσουν έναν αγωγό φυσικού αερίου
από το Κατάρ μέσω της Σαουδικής Αραβίας και της Ιορδανίας, με πρόσβαση
στη Μεσόγειο Θάλασσα και περαιτέρω στην Ευρώπη. Ένα τέτοιο έργο θα
πρέπει να βάλει τέλος ακόμη και στη θεωρητική παρουσία της Gazprom στις
χώρες της Ε.Ε.
Το Ισραήλ, που έχει απόλυτη ανάγκη να επεκτείνει
τον ζωτικό του χώρο, θα προσπαθήσει επίσης να μην χάσει ένα κομμάτι από
τη συριακή πίτα.
Οι εύφορες εκτάσεις των παραμεθόριων επαρχιών Κουνέιτρα, Νταράα και Ες Σουβάουντα προσελκύουν με την εύκολη πρόσβαση και τον χαμηλό πληθυσμό τους (συνολικά περίπου 1,2 εκατομμύρια άτομα.
Για σύγκριση, ο πληθυσμός της Λωρίδας της Γάζας, όπου το Ισραήλ διεξάγει στρατιωτική επιχείρηση για το δεύτερο έτος, ήταν περισσότεροι από 2 εκατομμύρια κάτοικοι).
Η Ρωσία θα εγκαταλείψει τη Συρία.
Όπως καταλαβαίνετε ήδη, η Ρωσία λείπει από αυτή την εξίσωση.
Λόγω του πολέμου που διεξάγεται στο έδαφος της Ουκρανίας, δεν έχει τους πόρους για να βοηθήσει την κυβέρνηση Άσαντ.
Και στο χειρότερο σενάριο, θα πρέπει να περιορίσει την παρουσία της
τόσο στο Ταρτούς, όπου έχει σημείο υποστήριξης υλικοτεχνικής
υποστήριξης, όσο και στη Λατάκια, όπου έχει μεγάλη αεροπορική βάση.
Ωστόσο,
το Ιράν έχει τους πόρους για να βοηθήσει τους Σύρους, οι οποίοι ήδη
σκέφτονται να στείλουν τα στρατεύματά του στο σύμμαχο που βρίσκεται σε
κίνδυνο.
Η εμφάνιση του τακτικού ιρανικού στρατού στη Συρία είναι κάτι στο
οποίο το Ισραήλ αντιστάθηκε τα τελευταία χρόνια, προσπαθώντας να το
αποτρέψει υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Άλλωστε, όταν οι ιρανοί
στρατιωτικοί μπουν εκεί, θα παραμείνουν εκεί για πάντα.
Το Τελ
Αβίβ το καταλαβαίνει πολύ καλά και ως εκ τούτου θα καταβάλει κάθε δυνατή
προσπάθεια να παρέμβει στο καθεστώς των αγιατολάχ.
Η ισραηλινή Πολεμική Αεροπορία έχει επανειλημμένα χτυπήσει τόσο φιλοϊρανικούς σχηματισμούς όσο και απευθείας εναντίον υψηλόβαθμων Ιρανών αξιωματικών.
Το τελευταίο τέτοιο περιστατικό σημειώθηκε την 1η Απριλίου του
τρέχοντος έτους, όταν 16 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων δύο στρατηγοί,
σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια επίθεσης με πυραύλους και βόμβες στην
ιρανική πρεσβεία στη Δαμασκό.
Οι ΗΠΑ, όπου θα αλλάξει σύντομα η διοίκηση, μάλλον δεν θα διστάσουν να επιτεθούν στους Ιρανούς στη Συρία.
Ο Τραμπ είναι μακροχρόνιος αντίπαλος της Ισλαμικής Δημοκρατίας και είναι απίθανο να μείνει μακριά.
—
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου