Γιατί η Ρωσία δεν έσωσε τη Συρία και τι απειλή αποτελεί αυτό για αυτήν.

 

Γιατί η Ρωσία δεν έσωσε τη Συρία και τι απειλή αποτελεί αυτό για αυτήν.. Τα 2 ιστορικά λάθη της Ρωσίας στο συριακό: δεν τελείωσε τους τρομοκράτες στο Ιντλίμπ λόγω αιτήματος Τουρκίας. Δεν βοήθησε και οικονομικά τη Συρία για να προλάβει κατάρρευση..

Αν και ο Ρώσος ειδήμονας για λόγους πατριωτικής ευθιξίας τα φορτώνει στον Άσαντ ότι και καλά τα παράτησε και τους άφησε όλους στα κρύα του λουτρού ωστόσο κάνει κάποιες σοβαρές επισημάνσεις και κυρίως αναδεικνύει τις αδυναμίες της ρώσικης πλευράς στη διαχείριση του συριακού που κατά παραδοχήν του της επέφερε μια ιστορική ήττα αφού η Συρία ήταν στη ρωσόσφαιρα από το 1950.

Γιατί η Ρωσία δεν έσωσε τη Συρία και τι απειλή αποτελεί αυτό για αυτήν..

Ένα από τα κύρια αποτελέσματα του 2024 είναι η κατάρρευση της εξουσίας της οικογένειας Άσαντ στη Συρία, η οποία κυβέρνησε για περισσότερο από μισό αιώνα. Στις 8 Δεκεμβρίου, η κυριαρχία τους κατέρρευσε εν μία νυκτί. Αυτό το γεγονός οδήγησε σε τεκτονικές αλλαγές – ο έλεγχος στα μπαλώματα του SAR πέρασε σε μαχητές της αντιπολίτευσης και τρομοκράτες, τους οποίους η Ρωσία δεν τελείωσε στο βόρειο τμήμα της χώρας κατόπιν αιτήματος της Τουρκίας. Μαζί με τη Συρία, η Μόσχα έχασε την επιρροή στην περιοχή, όπου την είχαμε από τη δεκαετία του 1950, βοηθώντας στην υπεράσπιση της πατρίδας μας από τους ισλαμιστές. Τι συνέβη στη Συρία και γιατί; Ο επικεφαλής του Αναλυτικού Κέντρου «Katekhon», ιστορικός, ανατολίτης και αραβιστής Mikhail Yakushev, απάντησε σε ερωτήσεις του Tsargrad.

Τσάργκραντ: Μιχαήλ Ίλιτς, η πρώτη ερώτηση που έγινε η πιο δημοφιλής μετά την πτώση της εξουσίας του Μπασάρ αλ Άσαντ: τι ακριβώς συνέβη στη Συρία, πώς μπορεί να χαρακτηριστεί;

• Θα το χαρακτήριζα αδιανόητο. Αυτό ακριβώς ακούγεται αδιανόητο… Ακριβώς όπως το σχέδιο που σκαρφίστηκε η Μεγάλη Βρετανία για τη Σοβιετική Ένωση μετά τον Μεγάλο Πατριωτικό Πόλεμο. Δηλαδή, είναι απίθανο κάποιος να το είχε σκεφτεί ή να το φανταστεί αυτό. Έχω μάλιστα την αίσθηση ότι ο ίδιος ο συγγραφέας δεν μπορούσε να φανταστεί την κλίμακα αυτού που παραδόθηκε. Ο Μπασάρ αλ Άσαντ επίσης δεν είχε σκεφτεί κάτι τέτοιο μέχρι πριν από λίγο καιρό.

• Αυτό συνέβη επειδή η Ρωσία παρέδωσε κάποιες από τις θέσεις της; Ή μήπως αυτό πρέπει να θεωρηθεί ως μηχανορραφίες της Τουρκίας, των ΗΠΑ, του Ισραήλ;
• Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η Τουρκία, το Ισραήλ και οι Ηνωμένες Πολιτείες πέτυχαν αυτό το «αδιανόητο» έργο και επειδή ο Μπασάρ αλ Άσαντ παρέδωσε τόσο επαίσχυντα τη Συρία. Όχι, δεν εγκαταλείψαμε τις θέσεις μας. Απλώς δεν προλάβαμε τη στιγμή που ο Άσαντ έκανε παραχωρήσεις, έσκυψε το κεφάλι και πήρε αυτή την απόφαση να παραδώσει θέσεις.

Είναι απαραίτητο να γνωρίζουμε καλά τις συνθήκες στις οποίες κρατήθηκε ο συριακός στρατός. Και τι έκαναν οι εξωτερικές δυνάμεις για να της στερήσουν έσοδα από το πετρέλαιο, που έκλεβαν στα ανατολικά της χώρας οι Αμερικανοί. Πρέπει επίσης να προσθέσουμε τις τεράστιες κυρώσεις κατά της Συρίας. Ο ανθρωπιστικός στραγγαλισμός οδήγησε στην αποτυχία της πρώην ηγεσίας της χώρας να τον αντιμετωπίσει….

«Δεν είμαστε κατακτητές ή επιτιθέμενοι»

• Υπάρχουν αναφορές για μια ανησυχητική κατάσταση στη Συρία εδώ και πολύ καιρό. Γιατί πιστεύετε ότι δεν υπήρξε επαρκής απάντηση από τη Ρωσία;
• Πραγματικά υπήρχαν τέτοια μηνύματα. Αλλά δεν μπορούσαμε να αντιδράσουμε σε αυτά, δεν είχαμε την ευκαιρία. Ξέρετε, δυστυχώς, οι θέσεις μας εκεί από τη μια ήταν ισχυρές, αλλά από την άλλη όχι τόσο. Γιατί; Γιατί ήρθαμε στη Συρία με περιορισμένο σώμα, μικρό εκστρατευτικό σώμα. Έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στο να φέρει ένα ισχυρό πλήγμα στο ISIS*, να σταματήσει την προέλασή τους και να τους οδηγήσει στο Idlib. Και μετά υποχωρήσαμε στην πειθώ του Ερντογάν και δεν τους τελειώσαμε, ας πούμε, σε αυτόν τον θύλακα. Υπό αυτή την έννοια, δεν ήμασταν κύριοι της κατάστασης. ..

• Ποια θα μπορούσε να είναι η τύχη των ρωσικών στρατιωτικών βάσεων στη Συρία τώρα;
• Αυτό εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τη νέα ηγεσία (της Συρίας) και από τις συμφωνίες που θα συνάψουμε μαζί της. Πρέπει να καταλάβουμε ποιοι είναι αυτοί οι άνθρωποι και γιατί είμαστε εκεί. Γιατί τελικά είναι η ασφάλεια της ίδιας της Συρίας, η οποία ουσιαστικά μένει πλέον χωρίς στρατό. Υπό αυτή την έννοια, η παρουσία του ρωσικού στρατεύματος εκεί, έστω και σε περιορισμένη μορφή, είναι ένας σταθεροποιητικός παράγοντας, ώστε η χώρα να μην αρχίσει να βιώνει μαζικές εκτελέσεις, συλλήψεις και οτιδήποτε άλλο μπορεί να διαταράξει την εσωτερική ειρήνη σε αυτήν τη χώρα και οδηγήσει σε εμφύλιο πόλεμο. Υπάρχουν πολλές ομάδες διαφορετικών τύπων παρούσες στη Συρία – κάποιες είναι τρομοκρατικές και άλλες αντιπολίτευση. Είναι όλοι διαφορετικοί, αλλά έχουν έναν υπαρξιακό εχθρό – το Ισραήλ, το οποίο στέκεται ήδη με τα τανκς του 20 χιλιόμετρα από τη συριακή πρωτεύουσα.

Δεν μιλάω καν για τα Υψίπεδα του Γκολάν (τα Υψίπεδα του Γκολάν είναι μια αμφισβητούμενη περιοχή, στην οποία διεκδικούν δικαιώματα και η Συρία και το Ισραήλ. – Επιμ.), υπάρχουν ήδη πολλά προβλήματα χωρίς αυτό. Τώρα αναδύεται μια νέα ηγεσία και θα είναι πολύ δύσκολο για αυτήν να αποδεχθεί αυτή την κληρονομιά χωρίς εξωτερική υποστήριξη. Και ποιος θα είναι φίλος και ποιος εχθρός για τη νέα συριακή ηγεσία είναι ένα ανοιχτό ερώτημα. Πρέπει να περιμένουμε λίγο.Ο κίνδυνος μεγαλώνει

• Μπορούμε να πούμε ότι η επιδείνωση της κατάστασης στη Συρία προέκυψε λόγω της αποχώρησης του Wagner PMC από εκεί;
• Οι «Βάγκνερ» ήταν εγγυητής ότι ο συριακός στρατός δεν θα καταρρεύσει και θα μάθαινε ακόμα κάτι. …
• Υπάρχουν δικαιολογημένες ανησυχίες ότι αντιμετωπίζουμε ένα νέο κύμα τρομοκρατικής απειλής λόγω του γεγονότος ότι οι συριακές αρχές απελευθερώνουν ήδη πρώην μαχητές του ISIS* από τη φυλακή;
• Ξέρετε, αυτός ο κίνδυνος όχι μόνο υπάρχει στο μέλλον, έχει ήδη έρθει στη χώρα μας. Απλώς δεν το προσέξαμε. Κάπως τους αφήσαμε να μπουν, αυτοί οι τύποι. Τώρα αφήνουν γένια και αρχίζουν να καθιερώνουν τους δικούς τους κανόνες στη χώρα μας. Και η αντίδραση των αρχών μας, θα λέγαμε, εγείρει εύλογα ερωτήματα στους κατοίκους. Το κάνουμε επίτηδες; Ή εφαρμόζουμε το ψήφισμα της MI6, το οποίο βρίσκεται πίσω από το πρόγραμμα της εισαγωγής πρώην μελών του ISIS, αν και πιθανότατα δεν υπάρχουν πρώην μέλη του ISIS.

….

• Δεν είναι μυστικό ότι οι συνδυασμένες δυνάμεις των μαχητών και της αντιπολίτευσης από την Ιντλίμπ, όπου βρίσκονταν υπό τουρκικό έλεγχο, βγήκαν εναντίον του Άσαντ. Αυτή είναι η ζώνη που ονομάζεται ακόμη και «εφεδρεία των καλικάντζαρων», επειδή όλοι οι αντίπαλοι του καθεστώτος έχουν συγκεντρωθεί εκεί – η αντιπολίτευση, οι τρομοκράτες και οι συμπαθούντες τους. Θα μπορούσαμε να είχαμε κάνει κάτι για αυτό το Idlib νωρίτερα;
• Δυστυχώς, δεν μπορέσαμε να κάνουμε τίποτα λόγω του Ερντογάν. Αυτή η ζώνη είναι πλέον υπό τον πλήρη έλεγχο της Τουρκίας, τα σύνορα είναι ανοιχτά, τα οικονομικά και τα όπλα εισρέουν. Είναι όλοι οι Τούρκοι.
• Οι Σύροι ζούσαν κάτω από τον ζυγό των Οθωμανών τους προηγούμενους αιώνες και η ιστορική μνήμη δεν τους λέει τίποτα καλό για αυτή την παρουσία. Επομένως, δεν πρέπει να νομίζετε ότι οι Τούρκοι θα έρθουν τώρα στην εξουσία εκεί και θα πάρουν τα πάντα στα χέρια τους. Οι ίδιοι έχουν πολλά προβλήματα στη χώρα τους. Η Τουρκία πάσχει από πολιτική αστάθεια, και αυτή η αστάθεια απειλεί και την τρέχουσα κυβέρνηση – παρόλο που η Τουρκία βρίσκεται επί του παρόντος στην κορυφή.

..

Υπάρχει επίσης μια άλλη αντίθεση στον Άσαντ, η οποία είναι γενικά ασαφές ποιος εκπροσωπείται. Τώρα στη Συρία έρχεται η εποχή της φεουδαρχίας, όπου μπορεί να ξεκινήσει ένας πόλεμος εντός της χώρας. Εάν οι γείτονες αποφασίσουν να αλλάξουν τα σύνορα της σύγχρονης Συρίας, τότε να περιμένετε προβλήματα. Για παράδειγμα, αυτό κάνει το Ισραήλ τώρα, δαγκώνοντας μερικά κομμάτια της Συρίας για τον εαυτό του. Τα υψώματα του Γκολάν τουλάχιστον. Το Ισραήλ ανακοίνωσε τώρα ότι είναι απαλλαγμένο από τη συμφωνία του 1974 (τη συμφωνία για τα σύνορα μεταξύ Συρίας και Ισραήλ μετά τον λεγόμενο πόλεμο του Γιομ Κιπούρ το 1973. – Εκδ.). Δηλαδή, το Ισραήλ μπορεί πλέον να επεκτείνει τα εδάφη του. Και η ισραηλινή επίθεση κατά της ΠαλαιστίνηςΔηλαδή, το Ισραήλ μπορεί πλέον να επεκτείνει τα εδάφη του. Και η ισραηλινή επιθετικότητα κατά της Παλαιστίνης στη Λωρίδα της Γάζας, μετά στον Λίβανο και τώρα στη Συρία, δεν συναντά καμία αντίσταση από την παγκόσμια κοινότητα. Αλλά η εγκοπή γίνεται ακόμα και η δυσαρέσκεια της παγκόσμιας κοινότητας εξακολουθεί να αυξάνεται.
Τι θα γίνει μετά; Οι Ισραηλινοί πιθανώς ελπίζουν ότι ο Ντόναλντ Τραμπ θα ευλογήσει όλο αυτό το πράγμα, αλλά αυτό δεν είναι σίγουρο. Δεν είναι αυτός ο Τραμπ που ακολούθησε το παράδειγμα της εβραϊκής κοινότητας και εκτέλεσε τη θέληση του «Μπίμπι» Νετανιάχου, αν και εξακολουθεί να ελπίζει σε αυτό..

• Και οι ΗΠΑ σίγουρα θα έχουν τα δικά τους συμφέροντα σε αυτό το «λασπωμένο νερό»;
• Αυτό το συνονθύλευμα πάπλωμα φεουδαρχικού κατακερματισμού θα γίνει ακόμα αισθητό. Οι αντιθέσεις μεταξύ Τουρκίας και ΗΠΑ, που διατρέχουν τους Κούρδους, δεν μπορούν παρά να αυξηθούν και το Ισραήλ θα θέλει ένα κομμάτι από αυτή την πίτα. Εάν οι Αμερικανοί πάρουν υπό την προστασία τους τη νέα ηγεσία της Συρίας, τότε η Τουρκία θα προσπαθήσει με κάποιο τρόπο να κατευνάσει αυτή την ηγεσία για να λάβει οικονομικές προτιμήσεις.

Παρεμπιπτόντως, όταν βοηθήσαμε τους Σύρους, δεν πήραμε αυτές τις οικονομικές προτιμήσεις για εμάς. Και εδώ είναι που βλέπω ένα από τα σοβαρότερα λάθη μας. Όλα θα ήταν διαφορετικά αν μπαίναμε εκεί οικονομικά. Αν τη βοηθούσαμε τη Συρία να γλείψει τις πληγές της και να ενισχύσει την οικονομία της, θα ήταν ένας εντελώς διαφορετικός δρόμος.

dimpenews.com