Ο Κώστας Χαρδαβέλλας έφυγε από τη ζωή, βυθίζοντας σε θλίψη τον δημοσιογραφικό κόσμο.
Ένας από τους τελευταίους μεγάλους δημοσιογράφους του σήμερα, ο Κώστας Χαρδαβέλλας έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 79 ετών αφήνοντας ένα μεγάλο κενό. Τη δυσάρεστη είδηση γνωστοποίησε η σύζυγός του, Μαρία Παναγοπούλου, ούσα συντετριμμένη.
«Έφυγες όπως έζησες: Νικητής! Ξεκουράσου τώρα, κοντά στους ανθρώπους που η ζωή σού στέρησε όταν ήσουν μωρό και πάντα αποζητούσες, τη μαμά Καλυψώ και τον μπαμπά Κωνσταντίνο. Εις το επανιδείν Γίγαντά μου... και στην επόμενη ζωή, απ' την αρχή», έγραψε χαρακτηριστικά στα social media.
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας, τα τελευταία χρόνια, είχε αποσυρθεί από τα φώτα της δημοσιότητας δίνοντας σπάνια συνεντεύξεις. Όπως είχε αποκαλύψει η γυναίκα του, μάλιστα, πριν από κάποιους μήνες, ο σπουδαίος δημοσιογράφος είχε χάσει τη φωνή του.
«Τον τελευταίο καιρό ο Κώστας έχει χάσει τη φωνή του, μιλάει ψιθυριστά. Ξεκίνησε σαν μια απλή φαρυγγίτιδα, έτσι νομίζαμε, άρχισε να βραχνιάζει ξαφνικά μέχρι που έφτασε στο σημείο να σβήσει η φωνή του. Ανησυχήσαμε πάρα πολύ γιατί ο Κώστας είχε δώσει και μια δύσκολη μάχη με τον καρκίνο πριν από 15 χρόνια, συνεχίζουμε να κάνουμε πολλές εξετάσεις. Τελικά υπάρχει ένα θέμα στις φωνητικές του χορδές, το οποίο αντιμετωπίζεται, θέλει όμως πάρα πολλή προσπάθεια και αφωνία», είπε η Μαρία Παναγοπούλου.
«Είναι πολύ δύσκολο για έναν άνθρωπο στα ξαφνικά να βυθιστεί στη σιωπή. Κάνει θεραπείες, παίρνει φαρμακευτική αγωγή. Ο Κώστας έχει πάντα αυτή την αγωνία μήπως ο κόσμος ταυτίζει την παλιά του περιπέτεια με αυτό που βιώνει τώρα. Δεν έχει καμία σχέση με την περιπέτεια της υγείας του», συμπλήρωσε.
Η μάχη με τον καρκίνο και η σχέση με τον Θεό
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας είχε μιλήσει, πολλές φορές, ανοιχτά για τη μάχη με τον καρκίνο.
«Διαγνώστηκα με καρκίνο το 2009 στους λεμφαδένες. Είναι σκληρό πράγμα. Το ανακάλυψα τυχαία. Μου είχε βγει στον ουρανίσκο ένα εξόγκωμα και νόμιζα ότι ήταν από το δόντι μου. Πήγα στον γιατρό και μου είπε ότι είναι καρκίνος. Εγώ τότε έκανα στο Alter τον «Αθέατο Κόσμο» και τις «Πύλες του ανεξήγητου». Όταν ρώτησα τον γιατρό πόσο χρόνο έχω ακόμα, εκείνος μου έδειξε τον ουρανό, ότι ο Θεός ξέρει. Ήταν Ιούλιος όταν το έμαθα, έκανα χημειοθεραπείες και ακτινοβολίες για δυο μήνες, τον Σεπτέμβριο επέστρεψα και πάλι στην εκπομπή! Η ψυχή μου ξέρει πώς έκανα την εκπομπή εκείνο το βράδυ. Ζαλιζόμουν από τη θεραπεία και φοβόμουν μήπως καταρρεύσω, αλλά ήθελα να αποδείξω στον εαυτό μου κυρίως ότι είμαι όρθιος, ζωντανός και δυνατός και κερδίζω εγώ τη μάχη με τον καρκίνο και όχι ο καρκίνος εμένα», είχε εξομολογηθεί στο παρελθόν.
«Όταν το έμαθα από έναν γιατρό, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα μια μακρινή βόλτα μέχρι το Σούνιο. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα πώς θα το αντιμετωπίσω, τι θα πω στη Μαρία και τον γιο μου. Σε αυτή τη μικρή βόλτα κατέληξα ότι πρέπει να το παλέψω και ότι έχω τη δύναμη να μην χάσω τη μάχη. Ένας λόγος που σώθηκα από τον θάνατο όπως μου έλεγαν και οι γιατροί, ήταν επειδή από την αρχή δεν πίστεψα ότι θα πεθάνω. Πάντα πίστευα ότι θα τον νικήσω τον καρκίνο. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα μαζί του. Δεν το έλεγα ποτέ σε κανέναν για να μην με κοιτάνε με πόνο και οίκτο. Το ήξεραν ελάχιστοι άνθρωποι», είχε πει.
«Δεν είμαι θεούσος, να πηγαίνω συνέχεια στην εκκλησία αλλά μετά την περιπέτεια με τον καρκίνο που πέρασα, ένιωσα ότι υπάρχει μια προστασία γύρω μου. Μια προστασία θεϊκή. Αυτό που ένιωσα μετά από αυτή την περιπέτεια είναι ότι ήρθα πιο κοντά στο Θείο. Προσευχήθηκα με όλη μου την ψυχή και ζήτησα βοήθεια και πιστεύω ότι την είχα γιατί πήγαμε καλά», δήλωσε πριν από λίγα χρόνια.
Το ταξίδι στη δημοσιογραφία και οι μεγάλες επιτυχίες στην TV
«Το ταξίδι μου στη δημοσιογραφία είναι μαγικό. Μπορώ να πω πως έχω ζήσει 10 ζωές. Είναι όμως γεμάτο από πίκρες αλλά και από χαρές. Δεν έχω αισθανθεί ποτέ απειλή στη δουλειά, γιατί πάντα έκανα πράγματα που πιστεύω ήταν πάντα πρωτοποριακά», δήλωσε στο παρελθόν για τη δουλειά του.
Ο Κώστας Χαρδαβέλλας πρωτοεμφανίστηκε στη δημοσιογραφία κατά την περίοδο της Χούντας, όταν προσλήφθηκε ως δημοσιογράφος στην εφημερίδα Έθνος. Η πρώτη του τηλεοπτική εμφάνιση έγινε το 1977, με την παρουσίαση της εκπομπής «Πρόσκληση στο στούντιο στην ΕΡΤ». Από τότε απέκτησε μεγάλη δημοφιλία, λόγω της πρωτοτυπίας που είχαν οι εκπομπές του. Συμμετείχε στην ψυχαγωγική εκπομπή «Σάββατο πρωί, Κυριακή βράδυ» το 1978, ενώ μαζί με τους δημοσιογράφους Γιάννη Δημαρά και Γιώργο Λιάνη παρουσίαζε την πετυχημένη και πολυσυζητημένη εκπομπή της εποχής εκείνης «Ρεπόρτερς», στην ΥΕΝΕΔ το 1982 και μετέπειτα στην ΕΡΤ2.
Το 1993 μετά το άνοιγμα της ιδιωτικής τηλεόρασης, έφυγε από την κρατική και πήγε στο MEGA, όπου παρουσίαζε δύο τηλεοπτικές εκπομπές: το «60 λεπτά χωρίς μοντάζ» και το «Ρεπορτάζ στην ομίχλη» η οποία μετετέθη το 1994 στον τότε ΣΚΑΪ και το 1995 στο STAR, όπου παρέμεινε μέχρι το 1999. Τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε να παρουσιάζει για λίγο καιρό, την ψυχαγωγική εκπομπή «Πρεμιέρα». Το 2000 μετακινήθηκε στον ΑΝΤ1 για την ενημερωτική εκπομπή «9η Εντολή», ενώ τον επόμενο χρόνο επέστρεψε στην κρατική τηλεόραση όπου παρουσίασε την ενημερωτική εκπομπή «www.άνθρωποι.gr».
Το 2002 βρέθηκε στο Alter, όπου παρουσίαζε, μέχρι το κλείσιμο του, τρεις ενημερωτικές εκπομπές: «Ο Αθέατος Κόσμος» (2002-2011), το «Χωρίς Μοντάζ ΙΙ» (2003-2004), και «Οι Πύλες του ανεξήγητου» (2004-2010). Το 2011, με το κλείσιμο του Alter, έμεινε για λίγο χωρίς τηλεοπτική στέγη. Το 2013 εντάχθηκε στο δυναμικό του τηλεοπτικού σταθμού GR TV, όπου συνέχισε να παρουσιάζει τον «Αθέατο Κόσμο». Λίγο αργότερα πήγε στο Extra 3 με την ίδια εκπομπή, ενώ ακολούθησε συνεργασία με το Epsilon TV όπου παρέμεινε μέχρι το 2016, παρουσιάζοντας για λίγο καιρό το Κεντρικό δελτίο του σταθμού και δύο εκπομπές.
Η κόντρα με την Αγγελική Νικολούλη
Με την Αγγελική Νικολούλη ο Κώστας Χαρδαβέλλας δούλεψε για κάποια χρόνια, μαθαίνοντάς της την δουλειά στην τηλεόραση. Όμως, για τις σχέσεις τους είχαν ακουστεί διάφορα με τον ίδιο να έχει παραδεχτεί: «Η Αγγελική Νικολούλη ήταν πολύ καλή αστυνομική συντάκτρια στο Έθνος και κάποια στιγμή ήρθε και με βρήκε στα ΝΕΑ και μου λέει: “Θέλω να δουλέψω, να κάνω κάτι ακόμη, στην τηλεόραση”. Την πήρα στο “Ρεπορτάζ στην Ομίχλη” και κάναμε πολύ καλή συνεργασία, την είχα σαν ρεπόρτερ δική μου, μου έβγαζε τα θέματα. Εκείνη έτρεχε. Κάποια στιγμή συγκρουστήκαμε για ένα θέμα αν έπρεπε να γίνει ή όχι. Έφυγε, δεν την απέλυσα, και πήγε αμέσως στον ΣΚΑΪ τότε, και σε ένα μήνα έκανε την εκπομπή», έχει πει.
«Απλά η Αγγελική Νικολούλη σήμερα, μετά από τόσα χρόνια, την κάνει πολύ καλύτερα την εκπομπή από ό,τι την έκανα εγώ. Είναι έτσι, δεν διστάζω να το πω. Δηλαδή η μαθήτρια ξεπέρασε σίγουρα τον δάσκαλο. Βλέπω ότι κάνει πράγματα στην εκπομπή που εγώ δεν είχα σκεφτεί να τα κάνω. Ας πούμε η Αγγελική έχει ομάδα ανθρώπων οι οποίοι το βράδυ που κάνει την εκπομπή είναι έτοιμοι, stand by στους δρόμους, να ψάξουν. Είναι εθελοντές. Εγώ δεν είχα σκεφτεί ποτέ ότι μπορείς να κάνεις ένα εθελοντικό σώμα», είχε τονίσει.
«Κάποια στιγμή βρεθήκαμε και είπαμε “εντάξει, δεν έχει νόημα”. Ξεκατινιαστήκαμε με λίγα λόγια και ήταν άσχημο», κατέληξε.
«Αυτό ήταν μία απάντηση στον θάνατο, που με είχε πλησιάσει»
Σε πρόσφατη συνέντευξη, ο εκλιπών είχε μιλήσει για τις δύσκολες στιγμές που βίωσε αντιμετωπίζοντας τον καρκίνο, αλλά και την εντονότερη δημοσιογραφική στιγμή που έζησε.
«Όταν έμαθα ότι έχω καρκίνο από έναν γιατρό, πήρα το αυτοκίνητό μου και πήγα μία μακρινή βόλτα μέχρι το Σούνιο. Εκεί λοιπόν σκέφτηκα πώς θα το αντιμετωπίσω, τι θα πω στη Μαρία και στον γιο μου. Σε αυτή τη μικρή βόλτα, κατέληξα ότι πρέπει να το παλέψω και ότι έχω τη δύναμη να μην χάσω τη μάχη.
Ένας λόγος που σώθηκα από τον θάνατο, όπως μου έλεγαν και οι γιατροί, ήταν επειδή από την αρχή δεν πίστεψα ότι θα πεθάνω. Πάντα πίστευα ότι θα τον νικήσω τον καρκίνο. Είμαι σε έναν διαρκή αγώνα μαζί του. Δεν το έλεγα ποτέ σε κανέναν για να μην με κοιτάζουν με πόνο και οίκτο. Το ήξεραν ελάχιστοι άνθρωποι.
Μου φέρθηκαν πολύ καλά τότε στο ALTER, όλοι μου οι συνεργάτες και ο Γιαννίκος που ήταν τότε διευθυντής, μου είχε πει να κάτσω εκτός και να με πληρώνουν κανονικά για όσο χρειαστεί. Δεν έκατσα ποτέ, έκανα χημειοθεραπείες και το βράδυ παρουσίαζα την εκπομπή “Αθέατος κόσμος”. Πήγαινα στο στούντιο ζαλισμένος και έτοιμος να καταρρεύσω, αλλά έλεγα: “Όχι, πρέπει να είμαι εδώ”. Αυτό ήταν μία απάντηση στον θάνατο που με είχε πλησιάσει».
Η ιστορία – «γροθιά στο στομάχι» από το πολεμικό μέτωπο στον Λίβανο.
«Δεν θα πω πόσες φορές είχα κινδυνέψει σε ανταπόκριση πολέμου, που ήταν πάρα πολλές. Αυτό που θυμάμαι έντονα, όμως και δεν θα ξεχάσω ποτέ, είναι ένα αγοράκι στον Λίβανο. Είχε στο χέρι του ένα κουτί με σπίρτα και έπαιζε. Το πλησιάζω και το ρωτάω: “Τι ακριβώς κάνεις με το σπιρτόκουτο;”.
Είχε μέσα μία πασχαλίτσα και έπαιζε μαζί της. Μου απαντά: “Αυτή είναι η μοναδική μου φίλη, επειδή αύριο ξέρω ότι δεν θα επιστρέψω σπίτι μου και δεν θα ζω. Θέλω να πάρεις την πασχαλίτσα και την αφήσεις σε έναν όμορφο κήπο να ζήσει”. Έτσι κι έγινε, πήρα την πασχαλίτσα και την γύρισα στην Ελλάδα, την άφησα σε έναν κήπο και έζησε. Κάθε φορά που θυμάμαι αυτή την ιστορία, συγκινούμαι πραγματικά. Το παιδί αυτό σκοτώθηκε την επόμενη μέρα, τον έλεγαν Φουάτ. Αυτός είναι και ένας από τους τεράστιους λόγους που σιχαίνομαι τους πολέμους».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου