Αν και μπορεί να φαίνεται σαν ένα αιώνιο χαρακτηριστικό της Γης, ο Ατλαντικός Ωκεανός θα μπορούσε να καταβροχθιστεί από μια τεράστια ζώνη καταβύθισης, που ονομάστηκε “Δακτύλιος της Φωτιάς”, προειδοποιεί μια νέα μελέτη.
Επιστήμονες στην Πορτογαλία λένε ότι αυτή η ζώνη υποβύθισης βρίσκεται σήμερα κάτω από το στενό του Γιβραλτάρ, το στενό υδάτινο χάσμα μεταξύ της Ισπανίας και του Μαρόκου.
Όμως οι ειδικοί πιστεύουν ότι θα μπορούσε να μεγαλώσει και να επεκταθεί δυτικά στον Ατλαντικό και τελικά να γίνει υπεύθυνη για το “κλείσιμο” ή τη συρρίκνωση της ωκεάνιας λεκάνης.
Αυτό θα συμβεί “σύντομα” με γεωλογικούς όρους – σε περίπου 20 εκατομμύρια χρόνια – σε μια εποχή που οι άνθρωποι θα μπορούσαν να είναι ακόμα ζωντανοί στον πλανήτη.
Οι ζώνες υποβύθισης είναι θέσεις στη Γη όπου η μία τεκτονική πλάκα βυθίζεται κάτω από την άλλη και είναι γνωστές για την ισχυρή σεισμική δραστηριότητα.
Είναι γνωστό ότι η λιθόσφαιρα της Γης (το βραχώδες, εξωτερικό της κέλυφος) αποτελείται από περίπου 15 τεκτονικές πλάκες, η καθεμία με διαφορετικά σχήματα και μεγέθη. Ισχυρή σεισμική δραστηριότητα μπορεί να ανιχνευθεί κατά μήκος των ορίων των τεκτονικών πλακών, όπου οι πλάκες τρίβονται μεταξύ τους. Αυτό το διάγραμμα δείχνει τα όρια των τεκτονικών πλακών με τον νεοσχηματισμένο φλοιό με κόκκινο χρώμα
Ο Πορθμός του Γιβραλτάρ βρίσκεται μεταξύ των χωρών της Ισπανίας (βόρεια) και του Μαρόκου (νότια). Σε αυτό το στενό των 10 μιλίων που χωρίζει τις δύο χώρες (καθώς και την Ευρώπη και την Αφρική) συγκρούονται δύο μεγάλες τεκτονικές πλάκες (η Ευρασιατική πλάκα και η Αφρικανική πλάκα).
Επικεφαλής της νέας μελέτης είναι ο João Duarte, καθηγητής τεκτονικής στη Σχολή Επιστημών του Πανεπιστημίου της Λισαβόνας στην Πορτογαλία.
Ο ίδιος και οι συνάδελφοί του προειδοποιούν ότι ολόκληροι ωκεανοί μπορεί να κλείσουν αν σχηματιστούν νέες “ζώνες υποβύθισης” – και αυτή η διαδικασία μπορεί να έχει ήδη ξεκινήσει με τον Ατλαντικό.
‘Έχουμε βάσιμους λόγους να πιστεύουμε ότι ο Ατλαντικός αρχίζει να κλείνει’, δήλωσε ο καθηγητής Duarte στη MailOnline.
‘Οι ζώνες υποβύθισης είναι αυτές που προκαλούν το κλείσιμο των ωκεανών, τραβώντας τον ωκεάνιο πυθμένα τους πίσω στον μανδύα, φέρνοντας τις ηπείρους κοντά’.
Στο Στενό του Γιβραλτάρ, μήκους 10 μιλίων, που χωρίζει την Ισπανία και το Μαρόκο (καθώς και την Ευρώπη και την Αφρική), συναντώνται δύο μεγάλες τεκτονικές πλάκες – η Ευρασιατική πλάκα και η Αφρικανική πλάκα.
Σε αυτή τη ζώνη καταβύθισης, η Αφρικανική πλάκα βυθίζεται κάτω από την Ευρασιατική πλάκα, με αποτέλεσμα τη σεισμική δραστηριότητα και τον κίνδυνο σεισμών.
Επί του παρόντος, η ζώνη καταβύθισης κάτω από το στενό του Γιβραλτάρ “κοιμάται”, πράγμα που σημαίνει ότι η ταχύτητα με την οποία η πλάκα ολισθαίνει προς τα κάτω στον μανδύα της Γης είναι “πολύ πολύ αργή”.
dailymail.co.uk
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου