Για να διερευνήσω αυτήν την προσέγγιση, θα βασιστώ στις σκέψεις του Γάλλου στοχαστή Laurent Guyenot , συγγραφέα έργων για την ανθρωπολογία, την ιστορία, την πολιτική και την κοινωνιολογία. Η οπτική του είναι εναλλακτική σε σχέση με αυτά που ακούμε συνήθως, αλλά η πρόθεσή μου εδώ είναι να εξετάσω τη μέθοδο παρά να εκφράσω προσωπικές κρίσεις για το περιεχόμενο.
Ο Guyenot ξεκινά αναλύοντας τις Συμφωνίες του Αβραάμ του 2020, τονίζοντας ότι η Παλαιστίνη, και ιδιαίτερα η Γάζα, αποκλείστηκε από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Αυτός ο στρατηγικός αποκλεισμός, υποστηρίζει ο συγγραφέας, ενορχηστρώθηκε από τον Νετανιάχου για να διευκολύνει τον αποικισμό της Δυτικής Όχθης από το Ισραήλ, στοχεύοντας τον πρόεδρο της PLO, Μαχμούντ Αμπάς. Αυτό επέτρεψε στη Χαμάς να λάβει χρηματοδότηση από το Κατάρ και την Αλγερία, τροφοδοτώντας εντάσεις στην περιοχή.
Στη δήλωση του Νετανιάχου της 25ης Οκτωβρίου (2023), ο συγγραφέας υπογραμμίζει την αντιπαράθεση μεταξύ Χαμάς και ISIS, δηλώνοντας ότι «όλοι οι μαχητές της Χαμάς πρέπει να πεθάνουν πάνω από το έδαφος, κάτω από το έδαφος, εντός και εκτός Γάζας». Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός παρουσιάζει τον πόλεμο κατά της Χαμάς ως μια πάλη μεταξύ του «άξονα του κακού» και του «άξονα της ελευθερίας και της προόδου», με το Ισραήλ και τους συμμάχους του να χαρακτηρίζονται ως «ο λαός του φωτός».
Μια κομβική στιγμή, τονίζει ο Gueynot, είναι όταν ο Νετανιάχου, ζητώντας εθνική ενότητα, δηλώνει ότι ο πόλεμος κατά της Χαμάς θα εκπληρώσει την προφητεία του Ησαΐα. Διαβάζουμε απευθείας από το κεφάλαιο 60 του Ησαΐα, το οποίο λέει: «Θα θηλάσεις το γάλα των εθνών, θα θηλάσεις το στήθος των βασιλιάδων, θα γνωρίσεις ότι εγώ, ο Γιαχβέ, είμαι ο σωτήρας σου, ο λυτρωτής σου, εγώ, ο δυνατός του Ιακώβ ». Αυτό το βιβλικό απόσπασμα, σύμφωνα με τον Νετανιάχου, είναι η προφητεία που γίνεται πραγματικότητα.
Ο Guyenot δεν θέλει να χαρακτηρίσει τον Netanyahu ψυχοπαθή, αλλά τονίζει ότι υπάρχει μια συλλογική ψυχοπάθεια στο Ισραήλ, μια έννοια που πιστεύει ότι είναι κρίσιμη για την κατανόηση της συμπεριφοράς της χώρας. Αναφέρεται στα λόγια του Freud για τη θρησκεία ως «συλλογική νεύρωση», τονίζοντας πώς η συλλογική ψυχοπάθεια στο Ισραήλ εκδηλώνεται με έλλειψη ενσυναίσθησης και απουσία ηθικών αναστολών όσον αφορά την επιδίωξη της εξουσίας.
Ο Γάλλος στοχαστής υποστηρίζει ότι η συλλογική ψυχοπάθεια στο Ισραήλ είναι πολιτισμική και έχει τις ρίζες της στην εβραϊκή Βίβλο. Ο Γιαχβέ, ο Θεός του Ισραήλ, περιγράφεται ως ένας ζηλιάρης, θυμωμένος και μοναχικός θεός που επιδεικνύει αδυσώπητο μίσος προς άλλους θεούς, θεωρώντας τους μη αληθινούς θεούς. Η Βίβλος θεωρείται η θεμελιώδης εντολή του Σιωνισμού, όπως αποδεικνύεται από τις δηλώσεις ηγετών όπως ο Chaim Weizmann.
Ο Guyenot καταλήγει τονίζοντας ότι το σιωνιστικό κίνημα είναι άρρηκτα συνδεδεμένο με τη Βίβλο . Ο Theodor Herzl, αν και δεν εμπνεύστηκε άμεσα από τη Βίβλο, παρ' όλα αυτά ονόμασε την ιδεολογία του «σιωνισμό», χρησιμοποιώντας το βιβλικό όνομα για την Ιερουσαλήμ. Αργότερα, ηγέτες, όπως ο Ben-Gurion, διατήρησαν μια βιβλική νοοτροπία, συνδέοντας την αναγέννηση του Ισραήλ με τις βιβλικές ιστορίες της Εξόδου, της κατάκτησης και των εξεγέρσεων.
Τέλος, ο συγγραφέας ζητά μια εις βάθος κατανόηση της Βίβλου για την πλήρη κατανόηση των τρεχόντων γεγονότων. Ο νόμος του 2018 που ανακήρυξε το Ισραήλ εθνική πατρίδα του εβραϊκού λαού θεωρείται ως υλοποίηση του βιβλικού οράματος ενός εβραϊκού Ισραήλ.
Αυτή η σύνοψη των στοχασμών του Laurent Guyenot προσφέρει μια εναλλακτική οπτική που μπορεί να διεγείρει την κριτική σκέψη και τον διάλογο. Όπως συμβαίνει με κάθε ανάλυση, είναι σημαντικό να εξεταστούν πολλαπλές πηγές και οπτικές γωνίες για να αποκτηθεί μια πληρέστερη κατανόηση των σύνθετων γεγονότων που επηρεάζουν τη Γάζα και την γύρω περιοχή.
Ιστορική και Θεολογική Προοπτική.
Για να κατανοήσουμε πλήρως το πλαίσιο της εναλλακτικής οπτικής του Laurent Guyenot, είναι χρήσιμο να εξετάσουμε την ιστορική και θεολογική σύνδεση μεταξύ του εβραϊκού λαού, της Γης του Ισραήλ και της Βίβλου.
Η έννοια της γης της επαγγελίας στον Ισραήλ είναι βαθιά ριζωμένη στην Παλαιά Διαθήκη, ιδιαίτερα στα βιβλία της Γένεσης και της Εξόδου. Σύμφωνα με τη βιβλική αφήγηση, ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ και στους απογόνους του μια γη που έρρεε «από τον ποταμό της Αιγύπτου μέχρι τον μεγάλο ποταμό, τον Ευφράτη» (Γένεση 15:18). Αυτή η υπόσχεση αργότερα επιβεβαιώθηκε στον Ισαάκ και τον Ιακώβ.
Η κατάκτηση της γης Χαναάν από τους Ισραηλίτες υπό την ηγεσία του Ιησού του Ναυή είναι ένα άλλο βασικό στοιχείο της βιβλικής ιστορίας. Το όραμα μιας γης που δόθηκε από τον Θεό στον εκλεκτό λαό Του έχει συμβάλει στη διαμόρφωση της εβραϊκής εθνικής ταυτότητας ανά τους αιώνες.
Η θεολογική πτυχή της σχέσης μεταξύ του Ισραήλ και της Γης της Επαγγελίας είναι θεμελιώδης για την κατανόηση του Σιωνισμού. Η ιδέα ότι η αναγέννηση του Ισραήλ ήταν μια εκδήλωση θεϊκής θέλησης, συνδεδεμένη με τις υποσχέσεις που δόθηκαν στην Τανάκ (Παλαιά Διαθήκη), έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην σιωνιστική ιδεολογία.
Ωστόσο, είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι υπάρχουν αποκλίνουσες ερμηνείες εντός του εβραϊκού κόσμου σχετικά με τον τρόπο κατανόησης αυτών των βιβλικών υποσχέσεων. Ενώ ορισμένοι βλέπουν μια άμεση σύνδεση μεταξύ των τρεχόντων γεγονότων και των βιβλικών προφητειών, άλλοι θεωρούν αυτές τις αφηγήσεις συμβολικές ή αλληγορικές, τονίζοντας την ανάγκη για μια πιο ευέλικτη ερμηνεία.
Σιωνισμός και Σύγχρονη Ισραηλινή Πολιτική.
Ο όρος « σιωνισμός » προέρχεται από τη λέξη « Σιών », μια άλλη ονομασία για την Ιερουσαλήμ, και το σιωνιστικό κίνημα του 19ου αιώνα στόχευε στην ίδρυση ενός εβραϊκού κράτους στη γη του Ισραήλ. Ο Θεόδωρος Χερτσλ, που συχνά θεωρείται ο πατέρας του σύγχρονου σιωνισμού, επιδίωξε να επιτύχει αυτόν τον στόχο, ανεξάρτητα από τις θεολογικές ερμηνείες.
Ο σιωνισμός κέρδισε δυναμική καθ' όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα, με αποκορύφωμα την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας του Κράτους του Ισραήλ το 1948. Ωστόσο, η εφαρμογή του οδήγησε σε συγκρούσεις με τον παλαιστινιακό πληθυσμό που ήδη κατοικούσε στην περιοχή.
Συμπεράσματα και μελλοντικές προοπτικές.
Η εναλλακτική οπτική του Guyenot εγείρει σημαντικά ερωτήματα σχετικά με τη σύνδεση μεταξύ θεολογίας, ιστορίας και πολιτικής στη Μέση Ανατολή. Η ανάλυση της Βίβλου ως πηγής έμπνευσης για την σιωνιστική ιδεολογία παρέχει ένα πρίσμα μέσω του οποίου μπορεί να εξεταστεί η πολυπλοκότητα της κατάστασης.
Είναι ζωτικής σημασίας να αναγνωριστεί η ποικιλομορφία των απόψεων και των ερμηνειών εντός της εβραϊκής κοινότητας, καθώς πολλές φωνές προσφέρουν ποικίλες προοπτικές για την ιστορία και την πολιτική του Ισραήλ. Ο ανοιχτός διάλογος και ο εποικοδομητικός διάλογος μπορούν να συμβάλουν στην καλύτερη κατανόηση των ιστορικών και θεολογικών ριζών των συγκρούσεων της περιοχής και να παράσχουν τη βάση για ειρηνική συνύπαρξη και δικαιοσύνη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου