Τα μάτια όλου του κόσμου στρέφονται και πάλι προς την Τεχεράνη. Νέες δορυφορικές εικόνες αποκαλύπτουν αυτό που πολλοί φοβόντουσαν: Το Ιράν ανακατασκευάζει με γοργούς ρυθμούς τα εργοστάσιά του για πυραύλους, τις ίδιες τοποθεσίες που το Ισραήλ είχε θάψει σε ερείπια πριν από λίγους μήνες. Αντί να πτοείται από τις ισραηλινές αεροπορικές επιδρομές, το καθεστώς ρίχνει τσιμέντο, υψώνει σκαλωσιές και θέτει τις βάσεις για ένα νέο κύμα στρατιωτικής παραγωγής.
Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, το Ιράν υπέγραψε τώρα μια ευρεία συμφωνία με τη Ρωσία για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής στο έδαφός του -- εδραιώνοντας μια συμμαχία που επεκτείνεται πέρα από την ενέργεια, σε ακατέργαστη γεωπολιτική ισχύ.,αναφέρει το pnw.com
Δεν πρόκειται για την ανοικοδόμηση όσων χάθηκαν. Πρόκειται για την προετοιμασία για αυτό που θα ακολουθήσει.
Η Επιστροφή των Πυραύλων.
Το Associated Press, αναλύοντας δορυφορικές εικόνες του Planet Labs, επιβεβαιώνει την ενεργό κατασκευή στο Parchin και το Shahroud - εγκαταστάσεις πυραύλων στερεών καυσίμων που βομβαρδίστηκαν κατά τη διάρκεια της «Επιχείρησης Rising Lion» τον Ιούνιο. Αν και οι εγκαταστάσεις δεν διαθέτουν ακόμη τους πλανητικούς αναμικτήρες που απαιτούνται για μαζική παραγωγή, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι είναι μόνο θέμα χρόνου. Η Κίνα ήταν παλαιότερος προμηθευτής και η Τεχεράνη δεν έλειψε ποτέ από την αποφασιστικότητα ή την υπομονή.
Πριν από τον πόλεμο, το Ιράν μπορούσε να παράγει περισσότερους από 200 πυραύλους στερεού καυσίμου το μήνα, διαθέτοντας ένα οπλοστάσιο περίπου 2.500 πυραύλων. Πάνω από το ένα τρίτο εξαπολύθηκαν εναντίον του Ισραήλ κατά τη διάρκεια της πρόσφατης σύγκρουσης. Εάν το Ιράν ανακτήσει την παραγωγική του υποδομή, το απόθεμά του θα μπορούσε να ξεπεράσει τις 6.000, ακόμη και τις 10.000 μέσα σε λίγα χρόνια. Οι ισραηλινές αντιπυραυλικές άμυνες - Iron Dome, David's Sling, Arrow - μπορεί να είναι εξαιρετικές, αλλά ποτέ δεν σχεδιάστηκαν για να αντέχουν σε μια ατελείωτη καταιγίδα.
Δεν είναι περίεργο που οι Ισραηλινοί αξιωματούχοι κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου πιο δυνατά από ποτέ. Οι πύραυλοι, όχι οι φυγοκεντρητές, μπορεί τώρα να αποτελούν την πιο άμεση υπαρξιακή απειλή.
Η πυρηνική γραμμή ζωής της Ρωσίας.
Έπειτα έρχεται η Μόσχα. Αυτή την εβδομάδα, η Ρωσία και το Ιράν υπέγραψαν μνημόνιο συμφωνίας για την κατασκευή πυρηνικών σταθμών ηλεκτροπαραγωγής, συμπεριλαμβανομένων μικρών αρθρωτών αντιδραστήρων, ενώ μεγαλύτερα έργα συζητούνται ήδη. Η Rosatom, ο πυρηνικός γίγαντας της Ρωσίας, χαρακτηρίζει τη συμφωνία «στρατηγική». Το Ιράν επιμένει ότι χρειάζεται την ενέργεια για να διορθώσει τις κυλιόμενες διακοπές ρεύματος. Αλλά η γεωπολιτική πραγματικότητα είναι σαφής: Η Ρωσία δίνει στην Τεχεράνη περισσότερα από απλώς ηλεκτρική ενέργεια - της δίνει νομιμοποίηση, κάλυψη και τεχνολογική ραχοκοκαλιά.
Ενσωματώνοντας την ίδια στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, η Ρωσία διασφαλίζει ότι οποιαδήποτε μελλοντική προσπάθεια απομόνωσης ή επιβολής κυρώσεων στην Τεχεράνη θα συναντήσει σθεναρή αντίσταση. Για το Ιράν, είναι ασπίδα· για τη Μόσχα, είναι μοχλός πίεσης. Μαζί, επανασχεδιάζουν την ισορροπία δυνάμεων στη Μέση Ανατολή.
Προφητεία και Γεωπολιτική Συγκρούονται.
Για τους μελετητές της Βίβλου, τίποτα από αυτά δεν αποτελεί έκπληξη. Στον Ιεζεκιήλ 38-39, ο προφήτης περιέγραψε μια ημέρα κατά την οποία ένας συνασπισμός εθνών θα ξεσηκωνόταν εναντίον του Ισραήλ. Η Περσία - το σημερινό Ιράν - κατείχε περίοπτη θέση, μαζί με συμμάχους από τον βορρά και τον νότο. Πολλοί ερμηνευτές ταυτίζουν την Τουρκία με το «Γόμερ» και το «Θωγαρμά», ενώ οι «Χους» και το «Φουτ» συχνά συνδέονται με έθνη της Βόρειας Αφρικής που εκτείνονται από το Σουδάν μέχρι τη Λιβύη. Μαζί με τη Ρωσία, σχηματίζουν μια τεράστια συμμαχία - ακριβώς το είδος του μπλοκ που προσπαθεί να χτίσει το Ιράν σήμερα.
Σκεφτείτε το: Το Ιράν δεν μπορεί να καταστρέψει το Ισραήλ μόνο του. Η ηγεσία του το γνωρίζει αυτό. Τι θα γινόταν όμως αν στεκόταν δίπλα στη Ρωσία, την Τουρκία και τα συμπαθούντα κράτη της Βόρειας Αφρικής; Τι θα γινόταν αν η Χεζμπολάχ στον Λίβανο, οι Χούτι στην Υεμένη και πολιτοφυλακές σε όλο το Ιράκ και τη Συρία εντάχθηκαν στη μάχη; Ξαφνικά, η προφητεία που κάποτε φαινόταν μακρινή μοιάζει ανατριχιαστικά εύλογη.
Οι ηγέτες του Ιράν μιλούν ανοιχτά για εκδίκηση. Η ταπείνωσή τους σε πρόσφατους πολέμους τροφοδοτεί την οργή τους. Αλλά οι υπολογισμοί τους είναι ψυχροί: μόνοι τους δεν μπορούν να πετύχουν, αλλά με συμμάχους, μπορεί τελικά να συντρίψουν. Αυτός είναι ο καρδιακός παλμός του οράματος του Ιεζεκιήλ: μια συμμαχία εναντίον του Ισραήλ τόσο απέραντη που φαίνεται ασταμάτητη - μέχρι να παρέμβει ο ίδιος ο Θεός.
Το επείγον της ώρας.
Η διεθνής κοινότητα συνεχίζει να δοκιμάζει τα ίδια εργαλεία - κυρώσεις, προθεσμίες, διπλωματία στο παρασκήνιο. Ωστόσο, η Τεχεράνη συνεχίζει την ανοικοδόμηση, τον επανεξοπλισμό και την αναδιάρθρωση. Το Ισραήλ αντιμετωπίζει μια αδύνατη επιλογή: να χτυπήσει ξανά και να διακινδυνεύσει να πυροδοτήσει έναν περιφερειακό πόλεμο, ή να περιμένει και να αντιμετωπίσει ένα πυραυλικό οπλοστάσιο πολύ μεγάλο για να το σταματήσει. Εν τω μεταξύ, η Ρωσία εμβαθύνει τη συνεργασία της, η Τουρκία πλησιάζει περισσότερο το Ιράν σε ορισμένα μέτωπα και η Βόρεια Αφρική παραμένει ένα γόνιμο έδαφος για συμμαχίες.
Αν αυτό αφορούσε μόνο στρατιωτικό υλικό, θα ήταν ήδη σοβαρό. Αλλά προσθέστε και την προφητική διάσταση - την πεποίθηση ότι αυτές οι συμμαχίες δεν είναι απλώς πολιτικά ατυχήματα αλλά προειπωμένες από την αρχαιότητα - και τα διακυβεύματα ανεβαίνουν ακόμη περισσότερο.
Οι εικόνες από το διάστημα δεν είναι απλώς εργοτάξια. Είναι προειδοποιήσεις. Τα εργοστάσια πυραύλων του Ιράν χτίζονται, το πυρηνικό του πρόγραμμα επεκτείνεται υπό την προστασία της Ρωσίας και οι συμμαχίες του σχηματίζονται αθόρυβα. Ο Ιεζεκιήλ μίλησε για μια μέρα που η Περσία και οι σύμμαχοί της θα κινηθούν εναντίον του Ισραήλ. Αυτή η μέρα φαίνεται πιο κοντά με κάθε αποστολή σκυροδέματος, κάθε συμφωνία για αντιδραστήρα, κάθε ψιθυριστή συμφωνία μεταξύ της Τεχεράνης και των εταίρων της.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου