Σταδίου και Αιόλου χρόνια πίσω....
Ο ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ μεγάλο όνομα τότε στο εμπόριο και μπροστά το περίπτερο
με διαφήμιση ΚΟΛΥΝΟΣ που αντιπρόσωπος ήταν ο ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ.Καρδιά της Αθήνας η περιοχή με δίπλα την ΟΜΟΝΟΙΑ και τραβούσε κόσμο που ξεκινούσε από εκεί την βόλτα της αγοράς για να καταλήξει χαμηλά στην Αθηνάς αλλά και στον ΚΛΑΟΥΔΑΤΟ στην Πλατεία Κοτζιά...
Εκεί θα πήγαιναν τα φτωχά βαλάντια...
Υπήρχε και το ΜΙΝΙΟΝ στην Πατησίων βασικός ανταγωνιστής.
Στον ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟ λοιπόν με τους ορόφους και τα ασανσέρ με τους μικρούς χειριστές των κουμπιών με την στολή και το στρόγγυλο καπελάκι που δεν φοριότανε το άτιμο γιατί κοιτώντας στον καθρέφτη γελούσες πρώτα εσύ.
Δεν βαριέσε ένα μικρό πέρασμα ήταν από εκεί και πέρασε....
Λοιπόν το κατάστημα αυτό είχε σαν αρχή τις ωραίες βιτρίνες που ήταν ο κράχτης
για να μπεί μέσα ο κόσμος.
Άλλο και το σέρβις για να είμαστε ειλικρινείς όπως και τα προσόντα των υπαλλήλων...
Θα θυμηθώ τον όροφο με τα αντρικά με τον επικεφαλής ντυμένο άψογα να επιβλέπει αλλά και να επεμβαίνει.
Η ποιότητα των υφασμάτων ήταν η καλύτερη και τον άκουγες....
"....Μηναϊδη Φωτιάδη...Μερινός..." δείχνοντας την ούγια.
Δούλευε πολύ επίσης με τις διατακτικές....
Οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν συνεταιρισμούς και έπαιρναν μια διατακτική ας πούμε μια επιταγή αγόραζαν μετρητοίς το εμπόρευμα και εξωφλούσαν με μηνιαίες κρατήσεις από τον μισθό τους.
Καλοί εργοδότες οι ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΑΙΟΙ με μεγάλη δραστηριότητα....
Εκτός από το πολυκατάστημα είχαν αντιπροσωπείες καλλυντικών...ΚΟΛΥΝΟΣ...
κολώνιες TOSCA...4711...δισκογραφική εταιρεία....
Δεν σκότωναν τα άλογα όταν γερνούσαν....έμπαιναν νέοι οι υπάλληλοι και έφευγαν με σύνταξη.
Έτσι ήταν τότε στα περισσότερα μικρά και μεγάλα μαγαζιά μέχρι που έκαναν
την εμφάνισή τους οι εργατοπατέρες.
Ο κατήφορος είχε αρχίσει....
Πίσω στα παλιά
Ο ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ μεγάλο όνομα τότε στο εμπόριο και μπροστά το περίπτερο
με διαφήμιση ΚΟΛΥΝΟΣ που αντιπρόσωπος ήταν ο ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ.Καρδιά της Αθήνας η περιοχή με δίπλα την ΟΜΟΝΟΙΑ και τραβούσε κόσμο που ξεκινούσε από εκεί την βόλτα της αγοράς για να καταλήξει χαμηλά στην Αθηνάς αλλά και στον ΚΛΑΟΥΔΑΤΟ στην Πλατεία Κοτζιά...
Εκεί θα πήγαιναν τα φτωχά βαλάντια...
Υπήρχε και το ΜΙΝΙΟΝ στην Πατησίων βασικός ανταγωνιστής.
Στον ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟ λοιπόν με τους ορόφους και τα ασανσέρ με τους μικρούς χειριστές των κουμπιών με την στολή και το στρόγγυλο καπελάκι που δεν φοριότανε το άτιμο γιατί κοιτώντας στον καθρέφτη γελούσες πρώτα εσύ.
Δεν βαριέσε ένα μικρό πέρασμα ήταν από εκεί και πέρασε....
Λοιπόν το κατάστημα αυτό είχε σαν αρχή τις ωραίες βιτρίνες που ήταν ο κράχτης
για να μπεί μέσα ο κόσμος.
Άλλο και το σέρβις για να είμαστε ειλικρινείς όπως και τα προσόντα των υπαλλήλων...
Θα θυμηθώ τον όροφο με τα αντρικά με τον επικεφαλής ντυμένο άψογα να επιβλέπει αλλά και να επεμβαίνει.
Η ποιότητα των υφασμάτων ήταν η καλύτερη και τον άκουγες....
"....Μηναϊδη Φωτιάδη...Μερινός..." δείχνοντας την ούγια.
Δούλευε πολύ επίσης με τις διατακτικές....
Οι δημόσιοι υπάλληλοι είχαν συνεταιρισμούς και έπαιρναν μια διατακτική ας πούμε μια επιταγή αγόραζαν μετρητοίς το εμπόρευμα και εξωφλούσαν με μηνιαίες κρατήσεις από τον μισθό τους.
Καλοί εργοδότες οι ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΑΙΟΙ με μεγάλη δραστηριότητα....
Εκτός από το πολυκατάστημα είχαν αντιπροσωπείες καλλυντικών...ΚΟΛΥΝΟΣ...
κολώνιες TOSCA...4711...δισκογραφική εταιρεία....
Δεν σκότωναν τα άλογα όταν γερνούσαν....έμπαιναν νέοι οι υπάλληλοι και έφευγαν με σύνταξη.
Έτσι ήταν τότε στα περισσότερα μικρά και μεγάλα μαγαζιά μέχρι που έκαναν
την εμφάνισή τους οι εργατοπατέρες.
Ο κατήφορος είχε αρχίσει....
Πίσω στα παλιά
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου