Η επιστροφή των Ταλιμπάν στην εξουσία θα προκαλέσει τεκτονικές αλλαγές σ΄όλη την περιοχή. Η Ελλάδα δε μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη και καλό θα ΄ναι από σήμερα κιόλας να προετοιμαστεί για να αντιμετωπίσει τα νέα δεδομένα, να απαιτήσει την παρουσία της σε όποια συζήτηση και επαφή γίνει για το θέμα και να πάψει να ΄χει παθητική στάση.

Η ανάλυση της ιστοσελίδας Ahval για το Αφγανιστάν και την Τουρκία έχει μεγάλο ενδιαφέρον. Κυρίως για τα όσα αναφέρει σχετικά με τον τρόπο που η γειτονική χώρα έχει κινηθεί εδώ και πολύ καιρό, ώστε να έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις.

Γράφει μεταξύ άλλων:

“Τελείωσε. Χρειάστηκαν μόνο  10 ημέρες για τις  δυνάμεις των Ταλιμπάν για να αναλάβουν τον έλεγχο του Αφγανιστάν. Η παραίτηση του προέδρου Ασράφ Γκανί και η  αποχώρησή του από την πρωτεύουσα σηκώνουν την αυλαία για μια νέα και δυνητικά τραγική φάση στη χώρα που έχει πληγεί από τον πόλεμο.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, μέσω της απόφασής του να αποσύρει όλη την αμερικανική στρατιωτική παρουσία από το Αφγανιστάν, έθεσε σε κίνηση μια γιγαντιαία τεκτονική στροφή, οι συνέπειες της οποίας θα έχουν αντίκτυπο σε παγκόσμια κλίμακα, μέσω μιας μαζικής περαιτέρω αποσταθεροποίησης της παγκόσμιας τάξης. Η πτώση του Αφγανιστάν προστίθεται στη λίστα δύο άλλων κρατών που είναι τα επίκεντρα των δονήσεων που συγκλονίζουν τη διεθνή σκηνή: τη Συρία και τη Λιβύη.

Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 40 ετών στη χώρα έχουν εισβάλει  δύο υπερδυνάμεις: Πρώτα η Σοβιετική Ένωση και μετά τα γεγονότα της 11ης Σεπτεμβρίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες. Και τώρα, φαίνεται προφανές, ότι μια τρίτη χώρα, το Πακιστάν, κρύβεται πίσω από την εσωτερική παραστρατιωτική ανάληψη της εξουσίας, από μια φονταμενταλιστική, τζιχαντιστική δύναμη και θα είναι ενεργός ενδιαφερόμενος στη νέα εποχή.

Παρατηρητές του Αφγανιστάν επισημαίνουν ότι το Ισλαμαμπάντ, με τον πρωθυπουργό Imran Khan και τον κορυφαίο διοικητή του, στρατηγό Qamar Javed Bajwa, είναι οι στρατηγικά πρόθυμοι χορογράφοι της νίκης των Ταλιμπάν. Όπως απέδειξε επίσης η  επίσκεψη του Τούρκου υπουργού Άμυνας Χουλουσί Ακάρ την περασμένη εβδομάδα στην πρωτεύουσα του Πακιστάν, το Πακιστάν είναι από εδώ και στο εξής ο σημαντικότερος παίκτης  στον οποίο θα ανατεθεί όλη η ευθύνη για το μέλλον του Αφγανιστάν…

Το κύριο ερώτημα για την Τουρκία είναι πώς θα προσεγγίσει τη νέα κατάσταση. Η λεγόμενη «συμφωνία» μεταξύ του Μπάιντεν και του Τούρκου προέδρου Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν για την παράδοση του ελέγχου του αεροδρομίου της Καμπούλ πρέπει να «κλείσει» – στην καλύτερη περίπτωση – μετά από τις τελευταίες εξελίξεις.

Κορυφαίες προσωπικότητες των Ταλιμπάν ζητούν από την Τουρκία να “μείνει μακριά” και να “δείξει σεβασμό”  προς αυτούς. Την ίδια στιγμή, ο μουλάς Μοχάμεντ Γιακούμπ, γιος μιας εξέχουσας προσωπικότητας των Ταλιμπάν, είπε ότι ο κόσμος πρέπει να αναγνωρίσει αυτό που αποκαλεί «Ισλαμικό Εμιράτο του Αφγανιστάν» και ότι η Τουρκία στα μάτια τους δεν είναι εχθρός αλλά «σύμμαχος».

Τι θα έπρεπε ή τι θα μπορούσε να κάνει η κυβέρνηση Ερντογάν; Εάν εφαρμοστεί μια λογική σταθερότητας, η καλύτερη επιλογή της Άγκυρας θα ήταν να εγκαταλείψει τα σχέδια για την κατάληψη του αεροδρομίου της Καμπούλ, να απέχει από κάθε στρατιωτική ανάμειξη και να επικεντρωθεί σε αυτό που φαίνεται να είναι η πιο επείγουσα πτυχή: η πιθανή έξοδος των προσφύγων και η συνεργασία στον ανθρωπιστικό τομέα βοήθειας.

Ο Πρόεδρος Ερντογάν ανέφερε ήδη «τη δέσμευση για σταθερότητα» στις παρατηρήσεις του την Κυριακή. Αλλά τι εννοεί και πώς ερμηνεύει τη «σταθερότητα» στην αφγανική κρίση παραμένει ασαφές. Δεδομένης της ισχυρής ισλαμιστικής ταυτότητας των Ταλιμπάν και των επίμονων φιλοδοξιών του να κερδίσει έδαφος ως de-facto ηγέτης του πολιτικού Ισλάμ, ο Ερντογάν ενδέχεται να βλέπει τον εαυτό του σε νέο ρόλο  προστάτη των Ταλιμπάν, των οποίων την ιδεολογία χαρακτήρισε «όχι αντιφατική σε σχέση με τη δική μας ».

Ο Ερντογάν αντιμετωπίζει για άλλη μια φορά νέες επιλογές: Μπορεί να ενεργεί με προσοχή και να απέχει από τον ανταγωνισμό με το Πακιστάν ή να επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τη νίκη των Ταλιμπάν για να τροφοδοτήσει την περαιτέρω πόλωση στην Τουρκία.

Ένα σημείο είναι σαφές: Η τεκτονική μετατόπιση που συνέβη στο Αφγανιστάν θα έχει βαθύτερες αντήχησεις στην Τουρκία από τις περισσότερες χώρες της περιοχής”.

militaire.gr