όλη συζήτησις ελάμβανε χώραν εις την αίθουσαν του εντευκτηρίου της
περιφήμου Λέσχης των Διαδικτυακών Ανασκολοπιστών, ένθα οι δύο άνδρες -ως
είθιζον- ανεγίγνωσκον τα καθημερινά νέα· εξαίφνης, ο Εργοδότης Δημοσίων
Έργων, θραύων αποτόμως την σιωπήν των σκέψεων (καί της αιθούσης),
εξέφρασε την απορίαν, εάν η είδησις περί της αγεληδόν προσελεύσεως
Ελλήνων προς εμβολιασμόν είναι αληθής. Ή, αντιθέτως, τυγχάνει αναιδής
καί αηθεστάτη προπαγάνδα, ευθεία συνέπεια δοθέντος τοίς δημοσιογράφοις
γενναίου μπαχτσίς παρά των διεφθαρμένων Αρχών του τόπου.
«- Μά, δεν ακούνε τίποτε; δεν διαβάζουν τίποτε, αι μοσχαροκεφαλαί;», ηγέρθη εκ της πολυτελούς παλαιάς δρυΐνου σκαλιστής πολυθρόνας του ο Εργοδότης, αγανακτών.
«- Ηρεμήστε, αγαπητέ! Απλώς, σπεύδουν προς εμβολιασμόν, αναμένοντες ως αντάλλαγμα την άδειαν να επανέλθωσιν εις την παλαιάν ζωήν των!», εφθέγξατο φλεγματικώς ο μαρκήσιος.
«- Ποιά ‘παλαιά ζωή’ των, π’ ανάθεμα τα κενά χρησίμου περιεχομένου κρανία τους, τα τετράχειρα της ζούγκλας;», αντέδρασεν ο Εργοδότης, χειρονομών ασέμνως· αν καί με συγκρατημένον θυμόν τώρα. «Δεν καταλαβαίνουν ότι η όλη κρίσις των καιρών μας είναι κατευθυνόμενη, καί ουχί τυχαίον, ή φυσικόν φαινόμενον;»
Ο μαρκήσιος επέδειξεν ικανοποίησιν τινά με πρόσχαρον μειδίαμα. «- Ά, αγαπητέ, εάν προτάξετε το συναίσθημα έναντι της λογικής, ποίος κερδίζει;»
Ο Εργοδότης ακινήτησεν σύννους, ωσεί κεραυνόπληκτος· προτού προλάβει να εκφέρει το επόμενον επιχείρημά του, ό είχεν έτοιμον. «- Καλά τα λέτε, αγαπητέ! Ουδέποτε το είχα σκεφθεί έτσι!…», είπε με χαμηλήν φωνήν τώρα, περιεργαζόμενος τας καιρικάς μεταβολάς διά μέσου του επιβλητικού παραθύρου της λέσχης.
Κάπως έτσι θα ξεκινούσε την αφήγηση ο Ιούλιος Βέρν.
Εν πάσει περιπτώσει, οι δύο ένδοξοι θεωρητικοί του παλουκώματος δεν πήγαν μετά ν’ ανακαλύψουν τον Βόρειο Πόλο, ούτε να κάνουν τον γύρο της Γής σε ογδόντα ημέρες. Ξαναγύρισαν στο πεζό, μπανάλ, τετριμμένον πληκτρολόγιο.
Λοιπόοοοοοννν…
Ο Μάρκο ντέ Σάντ με μία πρόταση έθεσε το θέμα στις σωστές του βάσεις, καί τα χέρια μας μέσα σε καυτή λάβα.
Ακριβώς αυτή είναι η αιτία, που, ό,τι καί να γράψουμε εμείς οι «αφυπνιστές» (τρομάρα μας!), στην καλύτερη περίπτωση γίνεται έντυπο κωλόχαρτο από τον κάθε ξερόλα. Ακριβώς αυτή! Το μαλακισμένο συναίσθημα, που μπλοκάρει όλες τις λογικές διεργασίες της πλειονότητας των σημερινών κατοίκων της Ελλάδας.
[Όχι πως δυσκολεύεται κιόλας… Εδώ δεν δυσκολεύτηκε ένας ΓΑΠας να πείσει τους χαχόλους ότι «λεφτά υπάρχουν» -διότι δεν τον ρώτησε κανείς πού υπάρχουν! -, θα δυσκολευτεί το συναίσθημα να τους πείσει ότι ο γάϊδαρος πετάει; ]
Δεν είναι ούτε το ότι οι γέροι δεν ενημερώνονται από το Διαδίκτυο, ούτε ότι έχει πέσει σύρμα (καί χρήμα) ακόμη καί στους «επαναστάτες», να βγάλουν το σκασμό καί να συμπορεύονται πλήρως με τους παγκόσμιους φασίστες.
Γιά όλα φταίει το μαλακισμένο συναίσθημα.
Μιά πτερόεσσα μαλακισμένη ελπίδα, ότι όλα θα ξαναφτιάξουν με τρόπο μαγικό… θα φυτρώσουν δέντρα με λεφτά, οι τράπεζες θα δίνουν αβέρτα εύκολα δάνεια (καί θα ξεχνάνε να τα ζητήσουν πίσω), θα ξαναπηγαίνουν άπαντες καθημερινώς στα μπουζούκια καί διακοπές στο Ντουμπάϊ, καί ούτω καθ’ εξής. Αρκεί να δεχθούν το εμβολιάκι! Ένα τσιμπηματάκι, καί τα όνειρα της δεκαετίας του 1990 ξαναγίνονται πραγματικότητα!
Ειλικρινά σας λέω, δεν ξέρω ποιός είναι περισσότερο μαλάκας: το μούσλιμ, που ανατινάζεται περιμένοντας να βρεί πιλάφια καί παρθένες στον Παράδεισο; ή όποιος ονειρεύεται ζωή καί κότα, αρκεί να κάνει τη χάρη του γκουβέρνου να εμβολιαστεί; Αν ήμουνα κριτής σε Ολυμπιακούς Αγώνες Μαλακίας, θα δυσκολευόμουνα ν’ απονείμω το χρυσό μετάλλιο αβλεπί. Θα χρειαζόταν πολύωρη σύσκεψη με τους λοιπούς κριτές.
Μετά απ’ αυτά, ό,τι καί να γράψουμ’ εμείς… πχ, ότι άμα βάλεις δηλητήριο μέσα σου, τί να τα κάνεις τα μπουζούκια, αφού πρόκειται να ψοφήσεις σύντομα;… ό,τι καί να γράψουμε, δεν έχει καμμία ελπίδα να ληφθεί σοβαρώς υπ’ όψιν από τους γεννημένους νομπελίστες που κυκλοφορούν στα πέριξ.
Το χειρότερο, όμως, ξέρετε ποιό είναι;
Το εξής:
Εντάξει, αφού κερδίζει το συναίσθημα (σκέφτεσαι), πώς να τους συμμαζέψω τους ηλίθιους συμπατριώτες μου;
Πάλι με συναίσθημα. (Είναι η μόνη λογική πρόταση, ξανασκέφτεσαι.) Διότι, σε τεθωρακισμένο δεν αντιτάσσεις νεροπίστολο. Οκέϋ.
Αλλά, ποιό συναίσθημα;
- Να τους φέρεις στο φιλότιμο; ξέρω ‘γώ, Ελληναράδες μου, απόγονοι φιλοσόφων καί ηρώων, κτλ κτλ; Μπάαα… μάλλον θα γίνεις περίγελως του κάθε ηλίθιου.
- Να τους τάξεις; Ούτε. Γίνεσαι κι εσύ άλλο τόσο παλιάνθρωπος, όσο οι πωλητικοί. (Τώρα, θα μου πείς, ποιός θα το θυμάται σε κάμποσο καιρό! Ναί, αλλά κάνεις κακό στην πατριωτική υπόθεση, άμα σε θεωρούν το ίδιο σκατά με τους πωλητικούς.)
- Να τους φοβίσεις; Έ! Τότε είναι, που δεν θα σ’ ακούσει κανένας τους! (Γιά σκεφθήτε λιγάκι, τώρα, καί τον ρόλο που παίζουν όλες αυτές οι ύποπτες καταστροφολαγνικές «προφητείες» που κυκλοφορούν…)
- Να τους φτύσεις στα μούτρα, που πιστεύουν ηλιθιότητες; (Πχ μετρήσεις κοροϊδοϊού στα βοθρολύματα.) Θα το βουλώσουν όσο μιλάς, αλλά μετά θα σου κόψουν την καλημέρα. (Άρα, πάλι δεν πετυχαίνεις να τους αλλάξεις μυαλά.)
Ειλικρινά, αγνοώ.
Καλοί μου άνθρωποι, θες επειδή είμαι δύσκαμπτος καί δεν μαθαίνω εύκολα νέα κόλπα, θες επειδή μ’ αρέσει, προσωπικώς δεν έχω άλλο όπλο, παρά τη λογική – καί μόνον αυτήν. Την οποία κι επιμένω πεισματικώς να χρησιμοποιώ.
Έ, λοιπόν, ξέρετε τί άλλο μας αποκαλύπτει η λογική με την όλη αυτή ιστορία του κοροϊδοϊού, που δέ λέει να εξαφανιστεί απ’ τις ζωές μας;
Ότι δεν «ΘΑ» έχουμε μιά παγκόσμια (δικτατορική) κυβέρνηση (του Αντιχρίστου, ή οποιανού άλλου παπάρα). Την έχουμε ήδη!!! Εφ’ όσον οι περισσότερες (αν όχι όλες) οι κυβερνήσεις παγκοσμίως λένε τα ίδια ακριβώς πράγματα, καί θέλουν να εμβολιάσουν τους πολίτες τους με το στανιό…
…καί δή, κλάνοντας επιδεικτικά ακόμη καί δικούς τους, του υψηλωτάτου επιπέδου.
Άρα, όλες οι κυβερνήσεις είναι υπάλληλοι του ίδιου ακριβώς παγκόσμιου αφεντικού! Άρα, εμμέσως πλήν σαφώς, η παγκόσμια κυβέρνηση υπάρχει ήδη! Η όλη φασαρία, επομένως, είναι απλά να γίνει φανερή – διότι τώρα είναι κρυφή. (Ημίκρυφη, γιά την ακρίβεια.)
Ποιοί είναι, τώρα, αυτοί οι υψηλωτάτου επιπέδου δικοί τους;
Εδώ τα λέγαμε… η κορυφή της ακαδημαϊκής ιεραρχίας είναι. Αν νομίζετε ότι κάποιος γίνεται προφέσσωρ πανεπιστημίου, ή νομπελίστας, μονάχα με την αξία του, κι όχι καί με ποδιτσοφορία, τότε αλλάξτε πλευρό τώρα που κοιμάστε. (Αν με ρωτήσετε, αν πχ ο Μοντανιέ είναι ποδίτσας, δεν γνωρίζω μέν, αλλά ως στοιχηματζής θα το έδινα με απόδοση 1.02).
Κι έτσι, δεμπανα λένε τα (σωστά) δικά τους μιά μεραρχία προφεσσόρων καί νομπελιστών της Ιατρικής, της Βιολογίας, καί της Φαρμακευτικής Χημείας! Το πόπολο δέν ακούει! Αντιθέτως, το πόπολο ακούει τον …Μπίλλ Γκέητς, έναν μισόχαζο κουτοπόνηρο τύπο, που δεν έχει ούτε κάν πτυχίο κομμωτικής!!! Το πόπολο ακούει ετέραν μεγαλοφυΐαν, εφάμιλλον του μίστερ Γκέητς, που χαιρετάει κούκλες σε βιτρίνες! Το πόπολο ακούει τρίτην τινά μεγαλοφυΐαν, έναν πολυ-επιστήμονα ονόματι Εισαγγελάτον! Γκέητς, Εισαγγελάτος, κουκλοχαιρετάκιας, έχουν περισσότερο κύρος απ’ τους νομπελίστες, π’ ανάθεμα τα κοπρανογεμή κρανία των …απογόνων των αρχαίων ημών…
Από ‘κεί καί μετά, τί να κάνει καί τί να κλάσει ο κάθε διαδικτυακός υπέρμαχος της λογικής, που μιλάει με επιχειρήματα; Έχει απόλυτο δίκιο ο Παλιούρας… ψυχίατρο χρειαζόμαστε, που καθόμαστε καί χάνουμε χρόνο κοπανώντας πλήκτρα, μπας καί γλυτώσουμε κανέναν απ’ τη βλακεία του. (Αφού δέν θέλει αυτός να γλυτώσει, εμείς τί ανακατευόμαστε; Έ;…)
Μας μένει (ημών, των αφυπνιστικών γραφιάδων) μονάχα μιά ήσυχη συνείδηση· η παρηγοριά ότι το παλεύουμε, πριν (καί αν) καταλήξουμε στον χασάπη της παγκόσμιας Κρόνιας συμμορίας που κυβερνάει.
Ενώι άλλοι πάνε τρέχοντας καί τραγουδώντας.
Υγ 1: Κοιτάξτε να γλυτώσετε. Εσείς, καί τα πρόσωπα που αγαπάτε.
Οι υπόλοιποι, να πάνε ν’ απαυτωθούν.
Υγ 2: Δεν υπάρχει πλέον καιρός γιά λόγια.
Ναί, σωστό. Μόνο δράση από τώρα καί στο εξής. Είπαμε, είναι κάκιστο που αφήνουμε την πρωτοβουλία των κινήσεων στον εχθρό, κι εμείς απλά περιμένουμε.
Πλήν όμως, έπρεπε ήδη να έχουν σχηματιστεί ομάδες δράσης, πχ χακεράδες. (Κι όχι γιά να χτυπάνε τούρκικα sites. Τζάμπα κόπος.) Τώρα, είναι αργά.
Υγ 3: Άαααα, με το γκουβέρνο καί τους αρδ κάθε μέρα έχουμε καινούργιο σοκολατοαυγό κίντερ έκπληξη! Δεν θα πλήξουμε ποτέ!
Το τελευταίο δωράκι είναι ότι αποκτάμε απόλυτη αεροπορική υπεροχή έναντι της τουρκίτσας, λέει.
Ξέρετε κάτι; χέστηκα!
Ο Απόλυτος Δάσκαλος, η Ιστορία, μας λέει ότι καί το 1974 είχαμε απόλυτη αεροπορική υπεροχή έναντι των εξ ανατολών «συμμάχων». Όμως, να μή σας πώ πού τη χώσαμε τελικά, διότι θα φανώ αγενής.
Τα Ραφάλ κι όλ’ αυτά θα έρθουν εδώ (όποτε έρθουν…) απλά γιά να κόβουν βόλτες (με τα διθέσια) διάφοροι υπουργοί, δημοσιογράφοι, καί λοιποί παρεμφερείς, καί μετά την προσγείωση να κάνουν δηλώσεις γιά το «αξιόμαχον».
Άει παρατάτε μας, ρέ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου